INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 27.10.2011 r. (data nadania 28.10.2011 r., data wpływu 02.11.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 18.10.2011 r. Nr IPPB4/415-654/11-2/MP (data nadania 18.10.2011 r., data doręczenia 24.10.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia zobowiązań pracowników, którym płatnik nieprawidłowo pobrał składki na ubezpieczenia społeczne w latach 2003, 2004, 2006 i 2007 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia zobowiązań pracowników oraz byłych pracowników, którym płatnik nieprawidłowo pobrał składki na ubezpieczenia społeczne w latach 2003, 2004, 2006 i 2007 oraz sporządzenia korekt deklaracji PIT-4.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18.10.2011 r. Nr IPPB4/415-654/11-2/MP (data nadania 18.10.2011 r., data doręczenia 24.10.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 27.10.2011 r. (data nadania 28.10.2011 r., data wpływu 02.11.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Z tytułu łączącego z pracownikami stosunku pracy zobowiązany jest jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych potrącać zaliczki na podatek dochodowy i wpłacać je na rachunek właściwego urzędu skarbowego oraz jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, potrącać stosowne składki ubezpieczeniowe i wpłacać je na rachunek Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dale: ZUS). W wyniku wewnętrznych czynności sprawdzających ZUS stwierdził, iż w indywidualnych przypadkach w poprzednich latach podatkowych Bank uiścił zaniżone składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe od pracowników. ZUS poinformował pisemnie Bank o stwierdzonych nieprawidłowościach, zobowiązując jednocześnie do uiszczenia zaległych składek wraz z odsetkami. Nieprawidłowości zostały stwierdzone w latach 2003, 2004, 2006 oraz 2007, w których płatnicy podatku zobowiązani byli do sporządzania miesięcznych deklaracji PIT-4. Stwierdzone nieprawidłowości w wysokości odprowadzonych do ZUS składek od wynagrodzeń dotyczyły pracowników, którzy zostali zatrudnieni w Banku w trakcie roku kalendarzowego, a u poprzedniego pracodawcy wysokość podstawy naliczania składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe przekroczyła — według ich oświadczeń — próg, powyżej którego nie pobiera się już składek z tego tytułu. Bank na podstawie oświadczeń otrzymanych od nowozatrudnionych pracowników, iż suma składek na ubezpieczenie pobranych przez poprzedniego pracodawcę przekroczyła powyższy limit odstępował od poboru składek w trakcie roku, w którym rozpoczęli oni pracę w Banku, rozpoczynając pobieranie składek dopiero od następnego roku podatkowego. W rzeczywistości jednak — jak wynika z pism otrzymanych od ZUS — w niektórych przypadkach nie została osiągnięta kwota limitu pozwalającego na odstąpienie od naliczania składek ubezpieczeniowych. Różnice wynikały z osiągania przez te osoby fizyczne u poprzedniego pracodawcy elementów wynagrodzenia nie wliczanych do podstawy naliczania składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. W konsekwencji powyższego Bank został zobowiązany do uiszczenia na rzecz ZUS zaległych składek ubezpieczeniowych wraz z odsetkami.

Spośród osób fizycznych, których dotyczyły powyższe nieprawidłowości tylko część nadal pozostaje zatrudniona w Banku, pozostałej części tych osób nie łączy już stosunek pracy z Bankiem. W związku z powyższym osobom fizycznym, których dotyczy powyższa sytuacja, a które nadal są pracownikami Banku, zostały potrącone od bieżącego wynagrodzenia kwoty zaległych składek ubezpieczeniowych w określonej w piśmie ZUS wysokości wraz z odsetkami od tej części składki, która obciąża pracownika. Natomiast do osób, które nie są aktualnie pracownikami Banku, zostały wysłane pisma z informacją o konieczności zwrotu na rzecz Banku kwot składek w określonej wysokości wraz z odsetkami, w części obciążającej pracowników. Osoby te wpłaciły zaległe składki wraz z odsetkami na rachunek Banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w odniesieniu do osób fizycznych, z którymi nadal łączy Bank stosunek pracy, Wnioskodawca obliczając zaliczkę na podatek za bieżący miesiąc od tych osób powinien odliczyć od dochodu wszystkie składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe potrącone od pracownika w bieżącym miesiącu, w tym również zaległe składki za historyczne okresy, bez odsetek z tytułu zaległości i niezależnie od roku, którego dotyczą zaległe składki...
2. Czy w odniesieniu do osób fizycznych, z którymi nadal łączy Bank stosunek pracy, Wnioskodawca sporządzając Informację PIT-11 zobowiązany jest wykazać łączną sumę potrąconych w danym roku podatkowym składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, w tym również zaległych składek za historyczne okresy, bez odsetek z tytułu zaległości i niezależnie od roku, którego dotyczą zaległe składki...
3. Czy w odniesieniu do osób fizycznych, z którymi Banku nie łączy już stosunek pracy, Wnioskodawca zobowiązany jest sporządzić Informację PIT-11 wykazując w niej wyłącznie kwoty wpłaconych przez te osoby na rachunek Banku zaległych składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, bez odsetek z tytułu zaległości i niezależnie od roku, którego dotyczą zaległe składki...
4. Czy w wyniku zaistniałego stanu faktycznego istnieje konieczność korekty przez Wnioskodawcę jako płatnika historycznych deklaracji PIT-4...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy prawidłowego rozliczenia zobowiązań pracowników (pytania Nr 1 i 2). Natomiast wniosek w zakresie prawidłowego rozliczenia zobowiązań byłych pracowników (pytanie Nr 3) oraz w zakresie obowiązku sporządzenia korekty deklaracji PIT-4 (pytanie Nr 4) zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Płatnik obliczając zaliczkę na podatek zgodnie z art. 32 ust. 2 ustala dochód po odliczeniu potrąconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b updof. Ten ostatni przepis precyzuje, iż odliczeniu podlega tylko ta części składek, które zostały potrącone w roku podatkowym ze środków podatnika (a więc tylko w części finansowanej przez podatnika a nie płatnika). Oznacza to, że Wnioskodawca jako płatnik podatku ma obowiązek obliczając wysokość zaliczki na podatek odliczyć od dochodu podatkowego pracownika za bieżący miesiąc kwotę wszystkich składek potrąconych od pracownika (z jego środków) w bieżącym miesiącu, niezależnie od tego czy są to składki za bieżący miesiąc, czy też za okresy historyczne.

Efektem ujęcia w bieżącym rozliczeniu — oprócz składek bieżących — także składek za okresy historyczne, będzie niższa kwota zaliczki na podatek za miesiąc bieżący. W wyniku powyższego w bieżącym miesiącu Bank wpłaci do urzędu skarbowego niższą kwotę zaliczki na podatek, niż kwota jaką by uiścił, gdyby nie doszło do poboru zaległych składek. Jednocześnie pracownik nie będzie musiał samodzielnie korygować swojego historycznego zeznania podatkowego, gdyż efekt poboru zaległej składki ubezpieczeniowej będzie uwzględniony w bieżącym rozliczeniu zaliczki na podatek dokonanym przez płatnika.

Przepisy updof stanowiące o obowiązku obniżenia dochodu podatkowego o kwoty potrąconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, nie ograniczają tego obowiązku wyłącznie do składek na to ubezpieczenie za okresy historyczne mieszczące się w terminach przedawnienia zobowiązań podatkowych. Oznacza to, że odliczeniu podlegać będą także składki za okresy historyczne, co do których termin przedawnienia zobowiązań podatkowych upłynął, jednak nie upłynął termin przedawnienia zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. Przykładowo zatem odliczeniu na ogólnych zasadach podlegać będą potrącone w roku 2011 składki na ubezpieczenie społeczne za rok 2002.

Jednocześnie przepisy updof dają podstawę do odliczenia od podatku jedynie kwot składek na ubezpieczenie społeczne, a nie odsetek od zaległości z tytułu opóźnionej wpłaty tych składek. W ocenie Banku odliczeniu nie będą zatem podlegać odsetki od wpłaconych do ZUS z opóźnieniem składek, których ciężar poniósł podatnik.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 39 ust. 1 updof płatnicy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienne Informacje PIT-11. Kwotę pobranych składek na ubezpieczenie podlegające odliczeniu wykazuje się w poz. 76 tej Informacji. Brak jednak jednoznacznej wskazówki, czy wykazuje się tu wyłącznie kwoty pobranych składek należnych za dany rok podatkowy, czy też wykazuje się tu również kwoty składek za wcześniejsze lata, ale pobranych w roku podatkowym, za który sporządza się tą Informację. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, odnieść się należy do przepisów ogólnych regulujących obowiązek pomniejszenia dochodu o składki na ubezpieczenie.

Z przywołanych już przepisów art. 32 ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b updof wynika, że Wnioskodawca jako płatnik podatku ma obowiązek obliczając wysokość zaliczki na podatek odliczyć od dochodu podatkowego pracownika za bieżący miesiąc kwotę wszystkich składek potrąconych od pracownika w bieżącym miesiącu, niezależnie od tego czy są to składki za bieżący miesiąc czy też za okresy historyczne. Zgodnie bowiem z powyższymi przepisami odliczeniu podlegają „potrącone w danym miesiącu składki na ubezpieczenie społeczne”. Celem Informacji PIT-11 jest wskazanie m.in. łącznej kwoty potrąconych w poszczególnych miesiącach roku podatkowego składek na ubezpieczenie społeczne. Jeśli zatem w ciągu danego roku podatkowego Bank potrącił — zgodnie z powyższymi przepisami regulującymi sposób obliczania zaliczek na podatek — także składki za okresy historyczne, to również te składki powinien wykazać w Informacji PIT-11.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie miało znaczenie to, że suma składek wykazanych w poz. 76 Informacji PIT-11 będzie przekraczała maksymalną kwotę składek jakie należą się od faktycznej podstawy naliczenia składek ubezpieczeniowych za dany rok podatkowy. Ewentualna różnica będzie konsekwencją wykazania zaległych składek. Nie wpłynie to jednak na prawidłowość Informacji PIT-11.

W efekcie powyższego, podatnik sporządzając za bieżący rok indywidualne rozliczenie podatkowe (np. PIT-37) odliczy całą kwotę składek, której ciężar poniósł w danym roku podatkowym, i które zostaną wykazane przez Wnioskodawcę w Informacji PIT-11 za bieżący rok.

W związku z faktem, że na etapie obliczania zaliczki na podatek za dany miesiąc odliczeniu — w ocenie Wnioskodawcy — podlegać będą składki bez odsetek od wpłaconych do ZUS z opóźnieniem składek, których ciężar poniósł podatnik, w Informacji PIT-11 powinny być wykazane jedynie kwoty samych składek, których ciężar poniósł w danym roku podatkowym podatnik. Jednocześnie, nie ma przeszkód aby w Informacji PIT-11 wykazać składki za okresy historyczne, co do których termin przedawnienia zobowiązań podatkowych upłynął, jednak nie upłynął termin przedawnienia zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społecznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 12 ust. 1 cyt. ustawy wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. – wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52 i 52a, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. – wskazuje, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52 i 52a, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis – w brzmieniu obowiązującym w 2006 r. – stanowi, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z tym przepisem – w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast z brzmienia obowiązującego w 2011 r. art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) (a w brzmieniu obowiązującym od 01 grudnia 2008 r. – o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a). Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 3 ww. ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika,
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną,
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3,
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych od organu zatrudnienia lub od biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
5. określa ten zakład pracy jako właściwy do stosowania odliczenia, o którym wyżej mowa, w przypadku gdy równocześnie osiąga od innych zakładów pracy dochody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy lub wykonywania pracy nakładczej (a w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 r. – ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia).
   
   

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika (art. 32 ust. 3b ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 01 grudnia 2008 r.).

Zgodnie z poprzednim brzmieniem tego przepisu - zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 2008 r. – podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52 i 52a oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 2008 r. – podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. - płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2, kwoty pobranych zaliczek na podatek, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru, która zawiera łączną sumę wypłat dokonanych w danym miesiącu z tytułów określonych w art. 31, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 1 oraz art. 35 ust. 1, kwotę potrąconego podatku dochodowego oraz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia i kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne odliczonej, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, a także kwotę podatku wpłaconego na rachunek urzędu skarbowego; jeśli pomiędzy kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

Przepis art. 38 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w latach 2004-2006 – wskazuje, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru (PIT-4); jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

Natomiast od 01 stycznia 2007 r. przepis ten stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 - 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 2007 r.).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (w latach 2003-2006 – PIT-11/8B, od 01 stycznia 2007 r. – PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (zdanie wprowadzone przepisem obowiązującym od 01 stycznia 2009 r.).

W przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że w wyniku wewnętrznych czynności sprawdzających ZUS stwierdził, iż w indywidualnych przypadkach w latach 2003, 2004, 2006 oraz 2007 Bank uiścił zaniżone składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe od pracowników. ZUS poinformował pisemnie Bank o stwierdzonych nieprawidłowościach, zobowiązując jednocześnie do uiszczenia zaległych składek wraz z odsetkami. Spośród osób fizycznych, których dotyczyły powyższe nieprawidłowości tylko część nadal pozostaje zatrudniona w Banku, pozostałej części tych osób nie łączy już stosunek pracy z Bankiem. W związku z powyższym osobom fizycznym, których dotyczy powyższa sytuacja, a które nadal są pracownikami Banku, zostały potrącone od bieżącego wynagrodzenia kwoty zaległych składek ubezpieczeniowych w określonej w piśmie ZUS wysokości wraz z odsetkami od tej części składki, która obciąża pracownika. Natomiast do osób, które nie są aktualnie pracownikami Banku, zostały wysłane pisma z informacją o konieczności zwrotu na rzecz Banku kwot składek w określonej wysokości wraz z odsetkami, w części obciążającej pracowników. Osoby te wpłaciły zaległe składki wraz z odsetkami na rachunek Banku.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż kwotę nie pobranych składek na ubezpieczenia społeczne (składki emerytalnej i rentowej) w latach 2003, 2004, 2006 i 2007, która została potrącona pracownikowi od bieżącego wynagrodzenia w 2011 r. przez Wnioskodawcę – płatnika, należy wykazać w informacji PIT-11 – w pozycji: „Składki na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w przepisach ustawy, podlegające odliczeniu od dochodu” łącznie z kwotą składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w 2011 r. przez płatnika ze środków podatnika, tj. składek o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy bez odsetek z tytułu zaległej wpłaty do ZUS. Zaległe składki podlegają odliczeniu od dochodu uzyskanego przez pracownika w 2011 r., na zasadach wskazanego powyżej art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawca jako płatnik podatku ma obowiązek obliczając wysokość zaliczki na podatek odliczyć od dochodu podatkowego pracownika za bieżący miesiąc kwotę wszystkich składek potrąconych od pracownika (z jego środków) w bieżącym miesiącu, bez odsetek z tytułu zaległej wpłaty do ZUS, niezależnie od tego, czy są to składki za bieżący miesiąc, czy też składki zaległe.

W informacji PIT-11 nie wykazuje się jedynie składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a 52c ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W niniejszej sprawie ww. kwota składek została potrącona od bieżącego wynagrodzenia pracownika, zatem można przyjąć, iż ww. składka pobrana została w 2011 r. ze środków pracownika.

W oparciu o tak wystawione przez Wnioskodawcę informacje PIT-11, które odzwierciedlały stan faktyczny zaistniały w latach 2003, 2004, 2006 i 2007, pracownik dokonał rozliczenia zobowiązań podatkowych za te lata w zeznaniach podatkowych. Natomiast w związku z faktem, iż w bieżącym roku nastąpiło potrącenie zaległych składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe – to wysokość tych składek będzie miała wpływ na kwotę zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych należnego za tenże rok.

Jednocześnie tutejszy Organ informuje, że kwestia dotycząca konieczności złożenia korekty zeznania podatkowego przez pracownika oraz sporządzenia za bieżący rok indywidualnego rozliczenia podatkowego (PIT-37) nie była przedmiotem zapytania, w związku z czym tutejszy Organ nie odniósł się do własnego stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w tym zakresie. Stosownie do art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Problem wskazany we wniosku dotyczy konsekwencji podatkowych jakie ciążą na pracowniku. Zatem nie dotyczy on zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, występującego w roli płatnika, a dotyczy sfery podatkowej pracownika, który ma obowiązek rozliczenia się z dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym.

Ponadto, opłata od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 11.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.) została wniesiona w dniu 12.08.2011 r. w wysokości 180 zł, w związku z uiszczeniem opłaty wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata w kwocie 20 zł podlega zwrotowi, zgodnie z treścią art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na rachunek bankowy, z którego dokonano wpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.