INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2011 r. (data wpływu 22 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 września 2011 r., nr ILPB2/415-697/11-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 września 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 16 września 2011 r.), zaś w dniu 22 września 2011 r. (data nadania: 21 września 2011 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 22 września 2010 r. na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawca zawarł umowę nieoprocentowanej pożyczki. Stronami przedmiotowej umowy były: brytyjska firma - pożyczkodawca oraz prowadzący, na terenie Polski, działalność gospodarczą Wnioskodawca - pożyczkobiorca. W ww. umowie ustalono, że pożyczkodawca udziela Wnioskodawcy pożyczki w kwocie 45 000,00 zł na okres 36 miesięcy, przy czym miesięczna rata pożyczki wynosić będzie 1 250,00 zł. Termin płatności pierwszej raty wyznaczono na 31 stycznia 2011 r. natomiast ostatniej na 31 grudnia 2013 r. Środki pieniężne z tytułu zawartej umowy przelano w dniu 12 listopada 2010 r. z brytyjskiego konta pożyczkodawcy na firmowy rachunek Wnioskodawcy znajdujący się w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek dochodowy od osób fizycznych z tyt. prowadzonej działalności gospodarczej można naliczyć i odprowadzić od hipotetycznych odsetek naliczanych przez bank (wg oferty kredytowej z uwzględnieniem wartości pożyczki oraz okresem spłaty wynoszącym 36 miesięcy), zgodnie z zaznaczonymi w umowie pożyczki terminami spłaty, tj. od stycznia 2011 r., traktując w ten sposób, iż obowiązek podatkowy powstał dnia 31 stycznia 2011 r. od odsetek za ten miesiąc (data powstania przychodu od odsetek), następny obowiązek podatkowy dnia 28 lutego 2011 r. od odsetek za ten miesiąc i dalej 31 marca 2011 r. tak do 36 raty...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaprezentowane powyżej rozwiązanie jest prawidłowe, gdyż pierwsze uregulowanie należności z tyt. spłaty kredytu wyznaczono na dzień 31 stycznia 2011 r. i na ten dzień zostałyby naliczone pierwsze odsetki od raty, które dla Zainteresowanego stanowią przychód. Kolejny przychód od niezapłaconych odsetek od rat kredytu powodujących po stronie Wnioskodawcy zobowiązanie podatkowe to 28 lutego 2011 r. i tak do 36 raty. W opinii Zainteresowanego, w zaistniałym przypadku, miesięczny sposób spłat rat kredytu upoważnia do miesięcznego naliczania podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 (art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy).

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Zainteresowany zawarł umowę nieoprocentowanej pożyczki, przez co powstał u Niego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatku dochodowego, nieodpłatne świadczenie dla osoby, która je otrzymuje skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy. Korzyść z otrzymania nieoprocentowanej pożyczki, pożyczkobiorca uzyskuje w chwili otrzymania tego świadczenia.

Rozpatrując przedmiotową sprawę należy również zwrócić uwagę na zapisy ustawy Ordynacja podatkowa, która w Dziale III, Rozdziale 1 regule kwestię powstawania zobowiązań podatkowych. Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 tej ustawy zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Z kolei stosownie do art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zgodnie z art. 4 ustawy obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Zatem, skoro zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, w analizowanej sprawie, powstaje w momencie otrzymania nieodpłatnego świadczenia (art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w przypadku Wnioskodawcy będzie to data zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki. W związku z powyższym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, a tym samym przychód podatkowy powstaje każdorazowo w dacie płatności kolejnej raty pożyczki.

Reasumując, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, przychód z nieodpłatnych świadczeń powstał jednorazowo, w dacie zawarcia przedmiotowej pożyczki.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.