2020.04.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.72.2020.2.EN
z 8 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży za pomocą biletomatów biletów na przejazd autobusami komunikacji miejskiej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz w zakresie obowiązku sporządzania (drukowania) raportów fiskalnych dobowych i okresowych (miesięcznych) w sytuacji, gdy w danym dniu oraz okresie nie wystąpi sprzedaż biletów podlegająca zaewidencjonowaniu na kasie rejestrującej zainstalowanej w autobusie (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – (Miasto – miasto na prawach powiatu – dalej: Miasto) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Miasto rozlicza podatek od towarów i usług wspólnie ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi.

Z uwagi na fakt, że Miasto jest miastem na prawach powiatu, to wykonuje zadania wynikające z ustawy o samorządzie gminnym oraz z ustawy o samorządzie powiatowym, gdyż jak wynika z art. 92 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 511, z późn. zm.) Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych tą ustawą.

Wobec powyższego Miasto zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), jest zobowiązane do zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, gdyż należą one do zadań własnych gminy.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;
działalności w zakresie telekomunikacji; 4) lokalnego transportu zbiorowego;

(...)

działalności w zakresie telekomunikacji.

Ponadto zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania powierzonych zadań zarówno gmina jak i powiat może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W związku z powyższym Miasto utworzyło m.in. (…) Zakład (…) (dalej: Z, Zakład), który działa w formie samorządowego zakładu budżetowego.

Miasto realizuje za pośrednictwem Z zadania własne, określone w szczególności w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, do których należą między innymi sprawy lokalnego transportu zbiorowego, czyni to jednak na podstawie umów cywilnoprawnych i w związku z powyższym uznaje świadczenie usług transportu lokalnego jako czynności podlegające ustawie VAT jako odpłatne świadczenie usług.

Powyższe usługi są świadczone między innym na podstawie biletów. Przy czym ceny biletów ustalane są przez Radę Miejską na podstawie uchwały.

Dotychczas sprzedaż biletów w autobusach odbywała się przez kierowców i była ewidencjonowana na kasach rejestrujących zamontowanych w tych autobusach. Kierowca po zakończeniu sprzedaży w danym dniu drukował raport dobowy, a po zakończeniu sprzedaży w danym miesiącu drukował raport okresowy.

Z dniem 1 września 2019 r., Miasto poprzez Z wprowadziło do użytkowania w każdym autobusie automaty biletowe (Biletomaty), za pośrednictwem których dokonywana jest sprzedaż biletów pasażerom.

Biletomaty zostały wprowadzone do użytkowania w celu usprawnienia obsługi pasażera oraz utrzymania punktualności jazdy autobusu według rozkładu jazdy.

Klient dokonując zakupu biletu samodzielnie obsługuje Biletomat (wybiera rodzaj biletu, tj. normalny lub ulgowy, trasę przejazdu). Płatność za otrzymany bilet dokonywana może być w formie gotówkowej w bilonie lub bezgotówkowej za pomocą karty płatniczej.

W momencie, gdy pasażer kupuje bilet przy użyciu Biletomatu w formie bezgotówkowej, Pośrednik nadaje transakcji indywidualny numer identyfikacyjny transakcji (ID). Informacje o transakcji przekazywane są do Z. Pośrednik pozyskuje informacje, czy na rachunku bankowym, do którego przyporządkowana jest karta płatnicza, znajdują się środki wystarczające do zrealizowania transakcji zakupu biletu. Pośrednik zleca bankowi wypłatę kwoty należności za bilet z rachunku pasażera, natomiast Biletomat drukuje i wydaje bilet pasażerowi.

Kwoty płatności otrzymywane od pasażera, za pośrednictwem karty płatniczej, są w pierwszej kolejności gromadzone na rachunku rozliczeniowym w banku Pośrednika. Po zakończonym okresie rozliczeniowym, ustalonym w umowie, Pośrednik przekazuje na rachunek Z pełną kwotę należności z tytułu sprzedaży biletów pasażerom.

Na podstawie poszczególnych zestawień przekazywanych przez Pośrednika można zidentyfikować numer identyfikacyjny (ID) transakcji i przypisane do tego numeru identyfikacyjnego dane takie jak m.in.:

data transakcji i jej godzina,
kwota transakcji,
data rozliczenia transakcji,
data przelewu,
numer przelewu.

Numer identyfikacyjny (ID) transakcji ma charakter unikalny i pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie transakcji i przypisanej do niej kwoty wynagrodzenia należnego Z.

Dodatkowo Pośrednik przekazuje Z zestawienie zbiorcze rozliczające punkt z dokonanych transakcji kartami płatniczymi w danym okresie rozliczeniowym.

W przypadku transakcji sprzedaży biletu z Biletomatu realizowanej w formie gotówkowej sytuacja przedstawia się następująco: pasażer po opłaceniu gotówką wybranego biletu na przejazd autobusem komunikacji miejskiej otrzymuje z urządzenia zakupiony bilet, a w Biletomacie gromadzona jest gotówka. Jeśli ilość monet w kasecie osiągnie limit 600 sztuk wówczas wyznaczony pracownik Zakładu pobiera z Biletomatu środki pieniężne. Wybrane z Biletomatu pieniądze wpłacane są do banku obsługującego rachunek bankowy Zakładu.

W dniach sprzedaży biletów pasażerom za pośrednictwem Biletomatów, pracownicy zatrudnieni na stanowisku kierowcy w Z nie dokonują sprzedaży biletów pasażerom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej i rolnikom ryczałtowym) za pośrednictwem kasy rejestrującej. Wobec czego są okresy miesięczne, w których nie dokonuje się rejestracji sprzedaży biletów pasażerom w ogóle na kasach rejestrujących znajdujących się w autobusach.

Ponadto Miasto zaznacza, że nie dokonywało wcześniej ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej dokonywanej za pośrednictwem urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmowały należności.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że „zdaniem Miasta usługi przejazdu w związku z którymi dokonuje sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych za pomocą biletomatów nie są usługami wymienionymi w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), gdyż Miasto traktuje te usługi jako wymienione w poz. 15 załącznika do rozporządzenia”.

Ponadto wskazano, że „w związku z opisanymi we wniosku usługami, Miasto klasyfikuje je do grupowania PKWiU 49.31.2 – transport drogowy, pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski. Klasyfikacji dokonano na podstawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dokonując sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych za pomocą biletomatów, Miasto jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej zgodnie z § 2 ust. 1 w związku poz. 40 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących” (Dz. U. 2018 r., poz. 2519)?
Czy w dniach, w których nie jest ewidencjonowana na kasie rejestrującej w autobusie sprzedaż biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, występuje obowiązek sporządzania fiskalnych raportów dobowych ze stanem „zerowym”, czy w związku z brakiem ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej nie ma takiego obowiązku?
Czy za okres miesięczny, w którym nie jest ewidencjonowana na kasie rejestrującej sprzedaż biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, występuje obowiązek sporządzania fiskalnych raportów okresowych (miesięczny) ze stanem „zerowym”, czy w związku z brakiem ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej nie ma takiego obowiązku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie szczególne dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W okresie od 1 stycznia 2019 r. kwestie dotyczące zwolnień na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki korzystania ze zwolnienia reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących dalej zwane „rozporządzeniem”. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, jednak już nie dotyczy Miasta, gdyż limit ten został przez Miasto przekroczony.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

I tak w części II załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wskazano w poz. 40 – usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

bilonie lub banknotach, lub
innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Jednak przepis § 8 ust. 3 rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Jednocześnie § 4 rozporządzenia wskazuje, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów, przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

W odniesieniu do możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy pomocy kasy rejestrującej w zakresie sprzedaży biletów w urządzeniu typu biletomat należy stwierdzić, że ograniczenia wymienione w § 4 oraz w § 8 ust. 3 rozporządzenia nie mają zastosowania w omawianej sprawie. Miasto nie dokonuje sprzedaży wyłączonej z możliwości stosowania zwolnienia z prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej w poz. 40 załącznika do rozporządzenia. Płatność jest dokonywana przez klientów za pomocą gotówki lub przy użyciu kart płatniczych a Miasto jest w posiadaniu dowodów dokumentujących sprzedaż biletów w urządzeniu typu biletomat, z których jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczy. Zatem, Miasto nie ma obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej – uzyskanego z tytułu sprzedaży dokonywanej poprzez urządzenie typu biletomat – na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 40 załącznika do rozporządzenia.

Ad.2 i Ad 3.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2019 r., poz. 816) § 2 pkt 27 przez raport fiskalny dobowy, łączny raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny i łączny raport fiskalny rozliczeniowy – rozumie się przez to odpowiednio pełny lub skrócony raport fiskalny zawierający w szczególności dane sumaryczne o wartości sprzedaży i wysokości podatku w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz wartości sprzedaży zwolnionej od podatku odpowiednio za daną dobę, wybrany okres lub cały okres pracy kasy.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ww. rozporządzenia podatnicy prowadząc ewidencję wystawiają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz wystawiają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym miesiącu; w przypadku kas on-line zamiast raportu fiskalnego okresowego (miesięcznego) podatnicy mogą wystawić łączny raport fiskalny okresowy (miesięczny).

Wobec powyższego Miasto stoi na stanowisku, że obowiązek sporządzania dobowych raportów uzależniony jest od wystąpienia sprzedaży, która podlega obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Brak sprzedaży, którą Miasto byłoby w obowiązku zaewidencjonować na kasie oznacza, że obrót i kwota podatku mają wartość zerową. W konsekwencji w dniach, w których nie jest ewidencjonowana sprzedaż w kasie rejestrującej, podatnik nie ma obowiązku sporządzania raportów dobowych, a w następstwie tego także raportu miesięcznego (o ile w ogóle nie wystąpił obowiązek ewidencji sprzedaży w danym miesiącu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności oraz warunki korzystania z tych zwolnień reguluje od 1 stycznia 2019 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519) dalej zwane rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Regulacje zawarte w ww. przepisach przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej jest zwolnieniem podmiotowym – uwarunkowane wysokością osiągniętego przez dany podmiot obrotu.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (§ 2 ust. 2 rozporządzenia).

I tak w części II załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 40 – usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

bilonie lub banknotach, lub
innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności (danej czynności).

Podkreślić jednak należy, że przepis § 8 ust. 3 rozporządzenia stanowi, iż w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Ponadto należy zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

I tak w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
doradztwa podatkowego,
związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w części I załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania wskazano:

w poz. 15 – PKWiU ex 49.31.2 „pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (…) lub związek komunalny,
w poz. 16 – PKWiU ex 49.39.1 „Transport lądowy pasażerski rozkładowy: międzymiastowy i specjalizowany – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (…) lub związek komunalny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Miasto) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Miasto rozlicza podatek od towarów i usług wspólnie ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi. Miasto utworzyło m.in. (…) Zakład (…) (Z, Zakład), który działa w formie samorządowego zakładu budżetowego. Miasto realizuje za pośrednictwem Z zadania własne, określone w szczególności w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, do których należą między innymi sprawy lokalnego transportu zbiorowego, czyni to jednak na podstawie umów cywilnoprawnych i w związku z powyższym uznaje świadczenie usług transportu lokalnego jako czynności podlegające ustawie VAT jako odpłatne świadczenie usług.

Powyższe usługi są świadczone między innym na podstawie biletów. Przy czym ceny biletów ustalane są przez Radę Miejską na podstawie uchwały. Dotychczas sprzedaż biletów w autobusach odbywała się przez kierowców i była ewidencjonowana na kasach rejestrujących zamontowanych w tych autobusach. Kierowca po zakończeniu sprzedaży w danym dniu drukował raport dobowy, a po zakończeniu sprzedaży w danym miesiącu drukował raport okresowy. Z dniem 1 września 2019 r., Miasto poprzez Z wprowadziło do użytkowania w każdym autobusie automaty biletowe (Biletomaty), za pośrednictwem których dokonywana jest sprzedaż biletów pasażerom. Biletomaty zostały wprowadzone do użytkowania w celu usprawnienia obsługi pasażera oraz utrzymania punktualności jazdy autobusu według rozkładu jazdy. Klient dokonując zakupu biletu samodzielnie obsługuje Biletomat (wybiera rodzaj biletu, tj. normalny lub ulgowy, trasę przejazdu). Płatność za otrzymany bilet dokonywana może być w formie gotówkowej w bilonie lub bezgotówkowej za pomocą karty płatniczej.

Transakcja sprzedaży, opłacona za pośrednictwem karty płatniczej, jest obsługiwana przez agenta rozliczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych zwanego dalej Pośrednikiem. W momencie, gdy pasażer kupuje bilet przy użyciu Biletomatu w formie bezgotówkowej, Pośrednik nadaje transakcji indywidualny numer identyfikacyjny transakcji (ID). Informacje o transakcji przekazywane są do Z. Pośrednik pozyskuje informacje, czy na rachunku bankowym, do którego przyporządkowana jest karta płatnicza, znajdują się środki wystarczające do zrealizowania transakcji zakupu biletu. Pośrednik zleca bankowi wypłatę kwoty należności za bilet z rachunku pasażera, natomiast Biletomat drukuje i wydaje bilet pasażerowi. Kwoty płatności otrzymywane od pasażera, za pośrednictwem karty płatniczej, są w pierwszej kolejności gromadzone na rachunku rozliczeniowym w banku Pośrednika. Po zakończonym okresie rozliczeniowym, ustalonym w umowie, Pośrednik przekazuje na rachunek Z pełną kwotę należności z tytułu sprzedaży biletów pasażerom.

Z otrzymuje od Pośrednika zestawienie, zawierające kwoty przelanego wynagrodzenia podzielone wg ID transakcji (dalej „Zestawienie” – dla każdego terminala oddzielnie, wg. numeru TID). W zestawieniu tym informacje dotyczące poszczególnych transakcji płatniczych realizowanych w oparciu o kartę płatniczą są prezentowane na moment dokonania transakcji. Na podstawie poszczególnych zestawień przekazywanych przez Pośrednika można zidentyfikować numer identyfikacyjny (ID) transakcji i przypisane do tego numeru identyfikacyjnego dane takie jak m.in. data transakcji i jej godzina, kwota transakcji, data rozliczenia transakcji, data przelewu, numer przelewu. Numer identyfikacyjny (ID) transakcji ma charakter unikalny i pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie transakcji i przypisanej do niej kwoty wynagrodzenia należnego Z. Dodatkowo Pośrednik przekazuje Z zestawienie zbiorcze rozliczające punkt z dokonanych transakcji kartami płatniczymi w danym okresie rozliczeniowym.

Miasto zaznacza, że nie dokonywało wcześniej ewidencji sprzedaży na kasie rejestrującej dokonywanej za pośrednictwem urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmowały należności.

Usługi przejazdu w związku z którymi Miasto dokonuje sprzedaży biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych za pomocą Biletomatów nie są usługami wymienionymi w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, gdyż Miasto traktuje te usługi jako wymienione w poz. 15 załącznika do rozporządzenia. Ww. usługi, Miasto klasyfikuje do grupowania PKWiU 49.31.2 – transport drogowy, pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy dokonując sprzedaży za pomocą biletomatów biletów na przejazd autobusami komunikacji miejskiej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, Miasto jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży na kasie rejestrującej zgodnie z § 2 ust. 1 w związku poz. 40 załącznika do rozporządzenia.

W odniesieniu do ww. wątpliwości dotyczących możliwości korzystania na mocy § 2 ust. 1 w związku poz. 40 załącznika do rozporządzenia ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji na kasie rejestrującej sprzedaży za pomocą biletomatów biletów na przejazd autobusami komunikacji miejskiej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie mają zastosowania ograniczenia wymienione w § 4 oraz w § 8 ust. 3 rozporządzenia. Bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – nie dokonuje on sprzedaży usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, wyłączonych z możliwości stosowania zwolnienia z prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej oraz przed dniem 1 stycznia 2019 r. nie rozpoczął on ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej czynności wymienionych w poz. 40 załącznika do rozporządzenia. Ponadto w przedmiotowej sprawie płatność za otrzymany bilet dokonywana jest w formie gotówkowej w bilonie lub bezgotówkowej za pomocą karty płatniczej. Co istotne w przypadku, gdy pasażer kupi bilet przy użyciu biletomatu płacąc w formie bezgotówkowej, to Wnioskodawca będzie posiadał dowód dokumentujący tą sprzedaż, z którego jednoznacznie będzie wynikać jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła. Jak wskazano we wniosku – „na podstawie poszczególnych zestawień przekazywanych przez Pośrednika można zidentyfikować numer identyfikacyjny (ID) transakcji i przypisane do tego numeru identyfikacyjnego dane takie jak m.in. data transakcji i jej godzina, kwota transakcji, data rozliczenia transakcji, data przelewu, numer przelewu. Numer identyfikacyjny (ID) transakcji ma charakter unikalny i pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie transakcji i przypisanej do niej kwoty wynagrodzenia należnego Z. Dodatkowo Pośrednik przekazuje Z zestawienie zbiorcze rozliczające punkt z dokonanych transakcji kartami płatniczymi w danym okresie rozliczeniowym”.

Zatem dokonując sprzedaży za pomocą biletomatów biletów na przejazd autobusami komunikacji miejskiej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży na kasie rejestrującej, zgodnie z § 2 ust. 1 w związku poz. 40 załącznika do rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży za pomocą biletomatów biletów na przejazd autobusami komunikacji miejskiej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zgodnie z § 2 ust. 1 w związku z poz. 40 załącznika do rozporządzenia. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży usług, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia wyłączonych z możliwości stosowania zwolnienia z prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej oraz przed dniem 1 stycznia 2019 r. nie rozpoczął ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej czynności wymienionych w poz. 40 załącznika do rozporządzenia. Ponadto spełnione zostaną przesłanki, o których mowa w poz. 40 załącznika do rozporządzenia.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, jest prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii obowiązku sporządzania (drukowania) raportów fiskalnych dobowych i okresowych (miesięcznych) w sytuacji, gdy w danym dniu oraz okresie nie wystąpi sprzedaż biletów podlegająca obowiązkowi zaewidencjonowania na kasie rejestrującej zainstalowanej w autobusie (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) wskazać należy, że:

Pojęcia „raportu fiskalnego dobowego” oraz „raportu fiskalnego okresowego” zostały zdefiniowane w § 2 pkt 27 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2019 r., poz. 816), w którym wskazano, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o raporcie fiskalnym dobowym, raporcie fiskalnym okresowym, w tym miesięcznym, raporcie fiskalnym rozliczeniowym, łącznym raporcie fiskalnym okresowym, w tym miesięcznym, i łącznym raporcie fiskalnym rozliczeniowym – rozumie się przez to odpowiednio pełny lub skrócony raport fiskalny zawierający w szczególności dane sumaryczne o wartości sprzedaży i wysokości podatku w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz wartości sprzedaży zwolnionej od podatku odpowiednio za daną dobę, wybrany okres lub cały okres pracy kasy.

Stosowanie do treści § 6 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję:

sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym;
sporządzają raport fiskalny okresowy (miesięczny) po zakończeniu sprzedaży za dany miesiąc, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po danym miesiącu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniach sprzedaży biletów pasażerom za pośrednictwem biletomatów, pracownicy zatrudnieni na stanowisku kierowcy w Z nie dokonują sprzedaży biletów pasażerom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej i rolnikom ryczałtowym) za pośrednictwem kasy rejestrującej. Wobec czego są okresy miesięczne, w których nie dokonuje się rejestracji sprzedaży biletów pasażerom w ogóle na kasach rejestrujących znajdujących się w autobusach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku sporządzania (drukowania) raportów fiskalnych dobowych oraz okresowych (miesięcznych) w sytuacji, gdy w danym dniu oraz okresie nie wystąpi sprzedaż biletów podlegająca obowiązkowi zaewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej zainstalowanej w autobusie.

Na podstawie cyt. wyżej przepisów należy stwierdzić, że obowiązek sporządzania fiskalnych raportów dobowych oraz okresowych (miesięcznych) uzależniony jest od wystąpienia sprzedaży, która podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

Raporty fiskalne dobowe są sporządzane po zakończeniu sprzedaży w danym dniu i ewidencjonują obrót z tego tytułu oraz wskazują kwoty podatku należnego za daną dobę. Brak sprzedaży oznacza, że obrót i kwota podatku mają wartość zerową. Wobec powyższego, nie ma potrzeby ani prawnego obowiązku sporządzania raportów dobowych w dniach, w których nie zaewidencjonowano żadnej sprzedaży na kasie rejestrującej.

Natomiast obowiązek sporządzenia raportów fiskalnych za okres miesięczny powstaje po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu. Zatem, jeżeli w okresie miesięcznym nie wystąpi sprzedaż podlegająca obowiązkowi ewidencjonowania to nie wystąpi obowiązek sporządzenia raportu fiskalnego miesięcznego za miesiąc w którym nie było dokonanej sprzedaży.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania (drukowania) raportów dobowych w dniach, w których nie wystąpiła sprzedaż biletów co do której istnieje obowiązek zaewidencjonowania na kasie rejestrującej. Wnioskodawca nie ma także obowiązku sporządzania (drukowania) raportów fiskalnych okresowych (miesięcznych) za okresy w których nie wystąpiła sprzedaż biletów podlegająca obowiązkowi zaewidencjonowania na kasie rejestrującej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 oraz nr 3, jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin