Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.1048.2016.10.WM
z 17 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 695/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 29 stycznia 2020 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3817/17 (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 20 marca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: 0461-ITPB1.4511.1048.2016.1.WM, w której uznał, że stanowisko w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej – jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że limit przychodów netto ze sprzedaży towarów w kwocie 1.200.000 euro, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zobowiązujący do założenia w 2016 r. ksiąg rachunkowych – dotyczy wyłącznie przychodów Wnioskodawczyni. Ponieważ suma przychodów netto ze sprzedaży towarów (z działalności rolniczej i działów specjalnych produkcji rolnej) osiągniętych przez Wnioskodawczynię w 2015 r. przekroczyła równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, to na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek (a nie uprawnienie) prowadzenia w 2016 r. ksiąg rachunkowych. Obowiązek ten powstał z mocy prawa i zależał od formy prawnej prowadzonej przez jednostkę działalności, a nie od przedmiotu tej działalności lub też sposobu opodatkowania. Wobec tego – w związku z tym, że Wnioskodawczyni i jej małżonek jako osoby fizyczne (a nie jedna spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych albo spółka partnerska), prowadzą działy specjalne w gospodarstwie rolnym – Wnioskodawczyni zobowiązana była do zaprowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych, tzn. nie mogła prowadzić ksiąg wspólnych z mężem.

Wnioskodawczyni na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego wniosła pismem z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. znak: 0461-ITPB1.4511.1048.2016.4.AK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 20 marca 2017 r. znak 0461-ITPB1.4511.1048.2016.1.WM złożyła skargę z dnia 2 czerwca 2017 r. (data wpływu
8 czerwca 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 5 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 695/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 20 marca 2017 r. znak 0461-ITPB1.4511.1048.2016.1.WM.

Od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 29 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3817/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 9 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3817/17.

Prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 695/17 wraz z aktami sprawy wpłynęło do tutejszego organu w dniu 29 stycznia 2020 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w ww. wyroku wskazał, że art. 24 ust. 4 u.p.d.o.f. określa zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej i stanowi, że dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zgodnie natomiast z art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg, o czym stanowi art. 24a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f., który dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości (art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f.).

Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg - o czym stanowi art. 24a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości (art. 24a ust. 4 u.p.d.of.).

Zastosowanie w sprawie znajdzie również art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., który określa, w jaki sposób ustalić przychód przypadający na podatnika z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej, wspólnym przedsięwzięciu czy też z tytułu wspólnej własności, posiadania lub użytkowania określonych przedmiotów. Zgodnie z powołanym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.of. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jeżeli jednak podatnik, w ramach udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych - uzyskuje przychody z działalności gospodarczej bądź z działów specjalnych produkcji rolnej, które opodatkowane są jednolitą 19-procentową stawką podatkową, wówczas przychody te nie podlegają łączeniu z przychodami z pozostałych źródeł. Przychody te są także określane proporcjonalnie do przysługującego podatnikowi prawa w udziale w zysku (udziału).

Sąd wskazał, że w doktrynie wskazuje się, że w celu określenia przychodu, jaki przypada na podatnika, uprzednio należy obliczyć przychód, który osiąga spółka osobowa jako taka, czy też, który pochodzi z przedmiotu objętego współwłasnością lub współposiadaniem. Znajomość wielkości tego przychodu jest konieczna do ustalenia, jaki dochód uzyskał konkretny podatnik uczestniczący w spółce, wspólnym przedsięwzięciu, czy też będący współwłaścicielem lub współposiadaczem rzeczy. Przychód podatnika odpowiada bowiem części przychodu spółki jako takiej, czy też części przychodu pochodzącego ze wspólnego źródła (por. A. Bartosiewicz, komentarz do art. 8, w: PIT. Komentarz, LEX 2015). Należy podkreślić, że ustalenie dochodu spółki, czy też ustalenie całości dochodu ze źródła objętego wspólnością mają charakter jedynie czynności faktycznej. Jest ona niezbędna do ustalenia przychodów poszczególnych podatników, jednakże jest czynnością faktyczną, bez znaczenia prawnego.

W związku z wejściem w życie począwszy od 1 stycznia 2016 r. ustawy z dnia 9 kwietnia
2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - art. 15 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.f., jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2. Jednakże w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.f. i wówczas, zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f. nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.r. przepisy tej ustawy stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1 a pkt 3 oraz w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przelicza się zgodnie z art. 3 ustawy o rachunkowości na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.

Zdaniem Sądu w świetle powyższych regulacji, Wnioskodawczyni prowadząc działy specjalne produkcji rolnej na bazie majątku wspólnego wraz z małżonkiem celem ustalenia zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych może prowadzić wspólne księgi rachunkowe wraz małżonkiem. Po faktycznym ustaleniu przychodów z danego źródła objętego wspólnością (w ramach spółki osobowej, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnej własności lub posiadania albo wspólnego użytkowania rzeczy lub praw) dochód każdego podatnika ustala się na podstawie jego prawa do udziału w zysku (art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Ponieważ suma przychodów netto ze sprzedaży towarów (z działalności rolniczej i działów specjalnych produkcji rolnej) osiągniętych przez Wnioskodawczynię w 2015 r. przekroczyła równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, to na Wnioskodawczyni z mocy prawa ciążył obowiązek prowadzenia w 2016 r. ksiąg rachunkowych. Skoro Wnioskodawczyni i jej małżonek jako osoby fizyczne prowadzą działy specjalne we wspólnym gospodarstwie rolnym, dopuszczalne jest prowadzenie wspólnych ksiąg rachunkowych w celu ewidencjowania poszczególnych zdarzeń gospodarczych, a dochód każdego z małżonków winien być opodatkowany proporcjonalnie do jego udziału we wspólnym przedsięwzięciu. Z zastrzeżeniem, że w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem prowadzi wspólne gospodarstwo rolne (w rozumieniu ustawy o podatku rolnym) i działy specjalne produkcji rolnej. Wnioskodawczyni pozostaje wraz z małżonkiem we wspólności majątkowej małżeńskiej. Dotychczas dla Wnioskodawczyni i jej małżonka wydawane były odrębne decyzje o ustaleniu dochodu z działu specjalnego produkcji rolnej. Wnioskodawczyni jako podatnik ryczałtowy korzystała ze zwolnienia w podatku VAT. Ww. działalność rolnicza, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej była firmowana jako: Gospodarstwo rolne – na nazwisko obojga małżonków.

Do tej pory Wnioskodawczyni nie prowadziła ksiąg rachunkowych, a dochód był opodatkowany na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W roku 2015 obrót z tytułu prowadzenia wspólnie działów specjalnych produkcji rolnej przekroczył w odniesieniu do Wnioskodawczyni, (bez uwzględnienia przychodów współmałżonka) równowartość 1.200.000 euro (wg przeliczeń na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez NBP na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym w przypadku osiągnięcia przez Wnioskodawczynię w 2015 roku przychodu przekraczającego równowartość 1.200.000 euro – limit ten rozciąga się na osobę, która wspólnie z Wnioskodawczynią prowadzi gospodarstwo rolne, przez co Wnioskodawczyni utraci możliwość ryczałtowego rozliczenia przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej?
2. W przypadku ustalenia, iż Wnioskodawczyni utraciła możliwość rozliczania się z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie norm szacunkowych dochodu, czy podstawą do ustalenia dochodu dla celów podatkowych są księgi rachunkowe (w rozumieniu ustawy o rachunkowości) zaprowadzone dla jednego gospodarstwa prowadzonego przez Wnioskodawczynię i jej małżonka, czy też Wnioskodawczyni celem ustalenia swego dochodu winna zaprowadzić odrębne księgi rachunkowe od ksiąg współmałżonka – w których odnotowywać będzie w sposób proporcjonalny przychody i koszty uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej?
3. Czy przychód uzyskany z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowany na zasadach wynikających z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy się z innymi przychodami uzyskiwanymi z innych źródeł niż działy specjalne produkcji rolnej?

Wnioskodawca uważa, że – zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361) działy specjalne produkcji rolnej stanowią odrębne źródło przychodów.

W myśl art. 24 ust. 4 ww. ustawy, dochód z tej działalności zgodnie z art. 24 ust. 4 cyt. ustawy ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych bądź w oparciu o prowadzoną przez podatnika księgę podatkową. Prowadzenie ksiąg rachunkowych warunkowane jest spełnieniem przesłanek, o których mowa w art. 15 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji art. 15 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek prowadzenia ksiąg został nałożony na podatników w sytuacji, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z ustawy o rachunkowości. W tym przypadku podatnik nie ma obowiązku zawiadamiania urzędu skarbowego o zaprowadzeniu tychże ksiąg rachunkowych.

Limit kwotowy obligujący jednostkę do prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz.U. z 2002 r., nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Zgodnie z powyższą normą przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Przy czym wielkość wyrażoną w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalanym przez Narodowy Bank Polski na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy. Z powyższego wynika, że wyboru sposobu ustalania dochodu ze źródła, którym są prowadzone działy specjalne produkcji rolnej, tj. na podstawie ksiąg bądź norm szacunkowych dokonuje sam podatnik.

Jednakże możliwość wyboru sposobu ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej jest ograniczona wielkością uzyskiwanego przychodu z tego źródła. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy bowiem od formy prawnej jednostki lub wielkości osiąganych przychodów, nie zaś od przedmiotu działalności i sposobu opodatkowania. Jeżeli więc przychody netto osób fizycznych prowadzących działy specjalne produkcji rolnej przekroczą kwotę określoną w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości - tj. kwotę 1.200.000 euro – osoby te zobowiązane są do stosowania przepisów ustawy o rachunkowości i założenia ksiąg rachunkowych od nowego roku podatkowego, następującego po roku, w którym ich przychód uzyskany z prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej przekroczył ww. limit.

W przypadku prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej przez współmałżonków, graniczna kwota przychodu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, dotyczy łącznie obojga małżonków. Przedmiotem działalności każdego z nich jest bowiem prowadzenie gospodarstwa rolnego jako całości, a nie tylko takiej jego części, jaka odpowiada udziałowi w przychodach, wykazywanemu w podatku dochodowym.

Oznacza to zdaniem Wnioskodawczyni, iż jest ona obowiązana do zaprowadzenia jednych ksiąg rachunkowych celem ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej wchodzących w skład majątku wspólnego jej i jej małżonka.

Skoro zdaniem Wnioskodawczyni – gospodarstwo rolne i działy specjalne produkcji rolnej wchodzą w skład majątku wspólnego – Wnioskodawczyni swój dochód będzie mogła ustalać na podstawie ksiąg rachunkowych zaprowadzonych dla gospodarstwa rolnego i na podstawie zapisów z tychże ksiąg w sposób proporcjonalny ustalać swój dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osoba prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym – zasady wyrażane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak wynika z zastrzeżenia zawartego w art. 8 ust. 1a ww. ustawy - przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 osiąganych przez podatnika opodatkowanego na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl natomiast art. 24 ust. 4 tejże ustawy dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów, a poniesionymi kosztami uzyskania.

W konsekwencji opodatkowanie uzyskanych przez Wnioskodawczynię dochodów z prowadzonych wspólnie z małżonkiem działów specjalnych produkcji rolnej winno nastąpić zgodnie z ww. zasadami, a więc w szczególności z uwzględnieniem ustalonego przez nich prawa do udziału w zysku. Jednakże dochody te są ustalane proporcjonalnie na podstawie jednych ksiąg zaprowadzonych wspólnie dla gospodarstwa rolnego, w którym prowadzone są działy specjalne produkcji rolnej.

Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2016 r. w sprawie nr 0461-ITPB3.4511.317.2016.1.AD dotyczącej męża Wnioskodawczyni - będącego podmiotem w opisanej wyżej sytuacji faktycznej i prawnej.

W świetle powyższego tutejszy organ dokonując merytorycznej oceny złożonego wniosku – uwzględniając stan prawny obowiązujący na dzień jego złożenia oraz uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 695/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3817/17 – uznaje stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej – za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 695/17.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.