Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.83.2020.2.AW
z 22 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a , art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2020 r. (data wpływu 24 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży mieszkania i nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży mieszkania i nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 24 marca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

1. Zaistniały stan faktyczny.
   
   

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości (PKD 68.10.Z). Nie jest czynnym podatnikiem VAT. W 2019 roku nabył on mieszkanie od osoby fizycznej (na podstawie umowy kupna-sprzedaży) z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zamierza sprzedać to mieszkanie przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. W nieruchomości tej nie będzie prowadził żadnych czynności opodatkowanych (np. najem, dzierżawa itp.) Po dokonaniu niezbędnych prac remontowo-adaptacyjnych (wydatki te nie przekroczą 30% wartości początkowej) Wnioskodawca zamierza tę nieruchomość sprzedać w 2020 roku.

2. Zdarzenie przyszłe.
   
   

W bieżącym 2020 roku Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomość od dewelopera. Podobnie jak w powyższej sytuacji w zakupionej nieruchomości nie zamierza on wykonywać czynności opodatkowanych, a po dokonaniu wydatków nieprzekraczających 30% wartości początkowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza ją zbyć. Sprzedaż nieruchomości może (ale nie musi) nastąpić przed upływem 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 marca 2020 r. wskazał, że:

Zaistniały stan faktyczny:

1. Poprzedni właściciel nabył mieszkanie w stanie deweloperskim umową kupna sprzedaży w dniu (…) października 2018 roku. W żaden sposób go nie użytkował ani w nim nie mieszkał i w takim stanie w jakim je kupił odsprzedał Wnioskodawcy notarialną umową kupna sprzedaży w dniu (…) grudnia 2019 roku.
2. Sprzedaż mieszkania przez Wnioskodawcę nastąpi po (…) kwietnia 2020 roku.
3. Mieszkanie będące przedmiotem wniosku stanowi u Wnioskodawcy towar handlowy i nie znajduje się w ewidencji środków trwałych.
4. Od wydatków na ulepszenie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
   
   

Zdarzenie przyszłe:

1. W stosunku do nabytej nieruchomości od dewelopera Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
2. Sprzedaż nieruchomości nastąpi przed upływem 2 lat od pierwszego zasiedlenia.
3. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest u Wnioskodawcy towarem handlowym i nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych firmy.
4. Na ulepszenie nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Pytanie do zaistniałego stanu faktycznego:
   Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?
   
2. Pytanie do zdarzenia przyszłego:
   Czy w przedstawionym przypadku Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaż tego budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT ponieważ nie przysługiwało mu ani prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, ani też wydatki na ulepszenie budynku nie przekroczą 30% wartości początkowej budynku. W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zdarzenia przyszłego: jako, że Wnioskodawca jest podmiotem zwolnionym z VAT, to od zakupionego od dewelopera mieszkania nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że sprzedaż tej nieruchomości w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT będzie zwolniona od podatku VAT. W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.

Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie (oddanie) budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia (używania) budynku, budowli lub ich części, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem we wszystkich ww. przypadkach dochodzi do korzystania (zajęcia, używania) z budynku, budowli lub ich części.

W przypadku gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie spełnia przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zatem prawo do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektu będącego przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu jego dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący dostawy obiektu nie ponosił wydatków na ulepszenie tego obiektu, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ww. ustawy podatkowej – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (budynki, budowle lub ich części np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu na którym są posadowione korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy sprzedaż mieszkania zakupionego od osoby fizycznej stanowiącego u Wnioskodawcy towar handlowy oraz sprzedaż nieruchomości zakupionej od developera również stanowiącej u Wnioskodawcy towar handlowy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Oznacza to, że należy rozstrzygnąć czy w stosunku do ww. obiektów (tj. mieszkania oraz nieruchomości) doszło do ich pierwszego zasiedlenia.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w zakresie mieszkania zakupionego od osoby fizycznej (opisanego w zaistniałym stanie faktycznym) w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia, należy stwierdzić, że w odniesieniu do tego obiektu w ogóle nie doszło do pierwszego zasiedlenia (zajęcia, używania). Bowiem Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że poprzedni właściciel nabył mieszkanie w stanie deweloperskim na podstawie umowy kupna sprzedaży w dniu (…) października 2018 roku, w żaden sposób go nie użytkował ani w nim nie mieszkał i w takim stanie w jakim je kupił odsprzedał Wnioskodawcy notarialną umową kupna sprzedaży w dniu (…) grudnia 2019 roku. Z kolei Wnioskodawca również nie użytkował przedmiotowego mieszkania. Jak wynika z wniosku – w mieszkaniu Wnioskodawca nie będzie prowadził żadnych czynności opodatkowanych (np. najem, dzierżawa itp.), po dokonaniu niezbędnych prac remontowo-adaptacyjnych zamierza mieszkanie sprzedać. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że mieszkanie stanowi u niego towar handlowy i nie znajduje się w ewidencji środków trwałych. Zatem w odniesieniu do przedmiotowego mieszkania, nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, dokonana przez Wnioskodawcę dostawa ww. mieszkania odbędzie się przed pierwszym zasiedleniem i nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem skoro w stosunku do ww. dostawy mieszkania nie znajdzie zastosowania zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy przeanalizować, czy przedmiotowa dostawa mieszkania korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że sprzedaż ww. mieszkania zakupionego od osoby fizycznej w celu dalszej odsprzedaży będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Powyższe uprawnienie wynika z faktu, że z tytułu nabycia przedmiotowego mieszkania Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (zakup od osoby fizycznej). Ponadto z opisu sprawy wynika, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przedmiotowe mieszkanie nie przekroczą 30% jego wartości początkowej. Dodatkowo nadmienić należy, że Wnioskodawca ww. mieszkanie zakupił w celu dalszej odsprzedaży, jako towar handlowy, którego nie wprowadził do ewidencji środków trwałych, zatem nie może ono w ogóle ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Tym samym wypełnione zostaną przesłanki zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ww. mieszkania.

Podsumowując, sprzedaż ww. mieszkania korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy dotyczące sprzedaży nieruchomości zakupionej od dewelopera (opisanej w zdarzeniu przyszłym) w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia, należy stwierdzić, że w odniesieniu do tej nieruchomości w ogóle nie doszło do pierwszego zasiedlenia. Bowiem Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zamierza nabyć nieruchomość od dewelopera. Ponadto – podobnie jak w powyższej sytuacji – Wnioskodawca wskazał, że w zakupionej nieruchomości nie zamierza wykonywać czynności opodatkowanych, a po dokonaniu wydatków nieprzekraczających 30% jej wartości początkowej w ramach prowadzonej działalności zamierza ją zbyć. Wnioskodawca podkreślił, że nieruchomość stanowi u niego towar handlowy i nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych. Zatem w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, dokonana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie odbywać przed pierwszym zasiedleniem i nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem skoro w stosunku do ww. dostawy nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy przeanalizować, czy dostawa nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w odniesieniu do ww. dostawy zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości od dewelopera nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto z opisu sprawy wynika, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na ulepszenie ww. nieruchomości nie przekroczą 30% jej wartości początkowej. Poza tym należy nadmienić, że z uwagi na fakt, iż ww. nieruchomość zostanie zakupiona przez Wnioskodawcę w celu dalszej odsprzedaży, jako towar handlowy, którego nie wprowadzi on do ewidencji środków trwałych, to w odniesieniu do tej nieruchomości nie można w ogóle mówić o ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Bowiem, jak wskazano wyżej nieruchomości, które nie będą stanowić środka trwałego nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Tym samym wypełnione zostaną przesłanki zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ww. nieruchomości.

Podsumowując, sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, na którym posadowione jest mieszkanie oraz nieruchomość, będzie zwolniona od podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy (analogicznie jak sprzedaż obiektów, posadowionych na ww. gruncie).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.