2020.04.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.112.2020.2.KP
z 28 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.112.2020.1.KP (doręczone Stronie w dniu 13 marca 2020 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania stawką w wysokości 23% dostawy zabudowanej działki nr 1/1 budynkiem stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem, budynkiem handlowo-usługowym oraz stacji L.P.G. – jest prawidłowe,

opodatkowania stawką w wysokości 23% dostawy zabudowanej działki nr 1/1 zbiornikami podziemnymi na paliwo wraz z dystrybutorami do benzyny i olejów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką w wysokości 23% dostawy zabudowanej działki nr 1/1 budynkiem stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem, budynkiem handlowo-usługowym, stacji L.P.G. oraz zbiornikami podziemnymi na paliwo wraz z dystrybutorami do benzyny i olejów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.112.2020.1.KP (skutecznie doręczone Stronie w dniu 13 marca 2020 r.) oraz pismem z dnia 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od roku 1996. Działalnością przeważającą była sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacji paliw. Pozostałe prowadzone działalności to sprzedaż art. przemysłowych oraz najem pomieszczeń. Całość prowadzonej działalności gospodarczej wykonywana jest pod adresem (…) na dwóch sąsiadujących ze sobą działkach o nr 1/1, 1/2. Ze względu na osobiste przesłanki w październiku 2019 r. została podjęta decyzja o dokonaniu sprzedaży działki nr 1/1 na której znajduje się:

środek trwały - stacja paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem wybudowana w roku 2000 - KŚT grupa 1 podgrupa 10 rodzaj 103,

środek trwały - budynek handlowo-użytkowy wybudowany w roku 2006. KŚT grupa 1 podgrupa 10 rodzaj 103. (Budynek handlowo-użytkowy nie posiada parkingu ani drogi dojazdowej, ustanowiona została dla niego nieodpłatna służebność gruntowa działki 1/2 w zakresie przejazdu).

Ponadto na przedmiotowej nieruchomości znajdują się traktowane jako odrębne środki trwałe:

środek trwały - zbiorniki podziemne na paliwo zakwalifikowane jako budowla KŚT grupa 1 rodzaj 104,

środek trwały - stacja LPG (zbiornik nadziemny) zakwalifikowana jako urządzenia techniczne KŚT grupa 6 podgrupa 60 rodzaj 604,

środek trwały - dystrybutory do benzyny i olejów zakwalifikowane jako maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania KRŚ grupa 4 podgrupa 44 rodzaj 449.

Transakcja sprzedaży nieruchomości - działki 1/1 została dokonana w dniu 30 października 2019 r.

W okresie ostatnich dwóch lat przed dniem dokonania zbycia nieruchomości dokonano ulepszenia w kwoce przekraczającej 30% wartości początkowej. Dokonana transakcja sprzedaży nieruchomości nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, transakcja została opodatkowana stawką podstawową 23% VAT.

Ponadto znajdujący się na działce nr 1/1 budynek stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem oddany do użytkowania i przyjęty do ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2000 r. został wybudowany we własnym zakresie.

Znajdujący się na działce nr 1/1 budynek handlowo-użytkowy oddany do użytkowania i przyjęty w środki trwałe w dniu 31 marca 2009 r. został wybudowany we własnym zakresie.

Znajdujące się na działce nr 1/1 zbiorniki podziemne na paliwo przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. zostały nabyte - zakupione w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Znajdujące się na działce nr 1/1 dystrybutory do benzyny i olejów przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. zostały nabyte - zakupione w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Znajdująca się na działce nr 1/1 stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) przyjęta do ewidencji środków trwałych 24 maja 2005 r. została nabyta - zakupiona w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT .

Transakcja zakupu środków trwałych: zbiorniki podziemne na paliwo przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r., dystrybutory do benzyny i olejów przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r., stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) przyjęty do ewidencji środków trwałych 24 maja 2005 r. zostały udokumentowane fakturami VAT i na fakturach został naliczony podatek VAT w stawce podstawowej (22%).

Wnioskodawcy z tytułu wybudowania budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawcy z tytułu wybudowania budynku handlowo-użytkowego przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawcy z tytułu nabycia dystrybutora do benzyny i olejów przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawcy z tytułu nabycia stacji L.P.G. (zbiornik nadziemny) przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wszystkie obiekty znajdujące się na działce nr 1/1 były wykorzystywane do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.).

Znajdujący się na działce nr 1/1 budynek stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem został oddany do użytkowania i przyjęty do ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2000 r. Znajdujący się na działce 1/1 budynek handlowo-użytkowy został oddany do użytkowania i przyjęty w środki trwałe w dniu 31 marca 2009 r. Znajdujące się na działce nr 1/1 zbiorniki podziemne na paliwo zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. Znajdujące się na działce 1/1 dystrybutory do benzyny i olejów zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. Znajdująca się na działce 1/1 stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) została przyjęta do ewidencji środków trwałych 24 maja 2005 r.

Według prawa budowlanego:

stacja paliw - to budynek (budynek - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach),

droga dojazdowa, plac manewrowy i ogrodzenie stanowią urządzenia budowlane przez które zgodnie z ustawą „Prawo budowlane” należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, iż na podstawie umowy najmu w okresie od dnia 2 stycznia 2015 r. do dnia 30 października 2019 r. był wynajmowany budynek handlowo-usługowy, pozostałe obiekty znajdujące się na działce 1/1 nie były udostępniane osobom trzecim, były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Żaden z budynków/budowli nie był wykorzystywany do działalności zwolnionej od podatku VAT. Oddanie do użytkowania na potrzeby własnej działalności gospodarczej budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym i ogrodzeniem nastąpiło w dniu 31 grudnia 2000 r.

Oddanie do użytkowania na potrzeby własnej działalności gospodarczej budynku handlowo-usługowego nastąpiło w dniu 31 marca 2009 r. Oddanie do użytkowania na potrzeby własnej działalności gospodarczej zbiorników podziemnych na paliwo nastąpiło w dniu 16 sierpnia 2000 r. Oddanie do użytkowania na potrzeby własnej działalności gospodarczej dystrybutorów do benzyny i olejów nastąpiło w dniu 16 sierpnia 2000 r. Oddanie do użytkowania na potrzeby własnej działalności gospodarczej stacji L.P.G. (zbiornik nadziemny) nastąpiło w dniu 24 maja 2005 r.

Poniesione wydatki na ulepszenie w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej środków trwałych tj. stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym i ogrodzeniem oraz budynku handlowo-usługowego stanowią ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wydatki na ulepszenie były ponoszone na następujące budynki i budowle:

Środek trwały: stacja paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym i ogrodzeniem wartość początkowa środka trwałego 184 123,78 zł.

Wydatki na ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej środka trwałego poniesiono w okresie:

31 października 2017 r. - modernizacja placu manewrowego i drogi dojazdowej: 10 000,00 zł,

16 marca 2018 r. - modernizacja placu manewrowego i drogi dojazdowej: 35 040,50 zł,

31 lipca 2019 r. - modernizacja budynku stacji paliw wartość: 11 620,00 zł.

Środek trwały: budynek handlowo-usługowy wartość początkowa środka trwałego: 84 992,97 zł.

Wydatki na ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej środka trwałego poniesiono w okresie:

30 sierpnia 2018 r. - modernizacja budynku handlowo-usługowego 12 340,00 zł,

15 września 2019 r. - modernizacja budynku handlowo-usługowego 13 890,00 zł.

Łączna wartość nakładów na ulepszenie środka trwałego: 26 230,00 zł. Od poniesionych wydatków przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Pozostałe środki trwałe nie były ulepszane.

W uzupełnieniu z dnia 20 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że w związku z dokonaną transakcją sprzedaży nieruchomości z dnia 30 października 2019 r. nie zostało złożone oświadczenie o zamiarze opodatkowania transakcji, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Znajdujące się na działce 1/1 dystrybutory do benzyny i olejów przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. stanowią środki trwałe zależne od znajdujących się na działce 1/1 zbiorników podziemnych na paliwo przyjętych do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. Wymienione wyżej urządzenia nie mogą stanowić odrębnych bytów, gdyż odrębnie traktowane nie są zdatne do użytkowania zgodnie z ich przeznaczeniem. Znajdująca się na działce 1/1 stacja L.P.G. stanowi odrębny środek trwały wykorzystywany zgodnie z jej przeznaczeniem i nie jest przynależna do środka trwałego zbiorników podziemnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo opodatkowano stawką 23% znajdujące się na działce 1/1 budynek stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem, budynek handlowo-usługowy, zbiorniki podziemne na paliwo, dystrybutory do benzyny i olejów, stację L.P.G?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków/budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata .

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowana stawka VAT 23% do opodatkowania sprzedaży środka trwałego: stacji paliw wraz z placem manewrowym, drogą dojazdową i ogrodzeniem jest prawidłowa, gdyż nie zostały spełnione przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie pierwszego zasiedlenia ze względu na ulepszenie przewyższające 30% wartości początkowej środka trwałego w okresie ostatnich dwóch lat przed dokonaniem sprzedaży co powoduje, że nie są spełnione kryteria zasiedlenia. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest zastosowanie stawki 23% do opodatkowania sprzedaży środków trwałych: zbiorniki podziemne na paliwo, dystrybutory do benzyny i olejów, Stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) gdyż pomimo, że są przyjęte do ewidencji jako odrębne środki trwałe tak samo jak plac manewrowy, droga dojazdowa oraz ogrodzenie nie stanowią one odrębnych budowli a urządzenia budowlane, które należy opodatkować taką samą stawką podatku VAT jak środek trwały, do którego ściśle przynależą.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług, dlatego też urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i w związku z tym należy je opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane. Mając powyższe na uwadze brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Podstawową stawkę VAT 23% zastosowano również do dostawy budynku usługowo-handlowego, gdyż również ze względu na dokonane w okresie ostatnich dwóch lat ulepszenie przewyższające 30% jego wartości początkowej nie zostały spełnione przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dające możliwość skorzystania ze zwolnienie z opodatkowania.

Ponadto stawką podstawową opodatkowano grunt, na którym zostały wzniesione ww. środki trwałe, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków albo budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT stawką w wysokości 23% dostawy budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem, budynku handlowo-usługowego wraz z udziałem w działce nr 1/1 oraz stacji L.P.G. oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT stawką w wysokości 23% dostawy zbiorników podziemnych na paliwo wraz z dystrybutorami do benzyny i olejów oraz udziałem w działce nr 1/1.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jeżeli dostawa nie spełnia kryteriów do zwolnienia określonego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w następnej kolejności konieczne jest przeanalizowanie podstawy do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Na mocy tego przepisu zwolniona jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, pod pojęciem budynku rozumie się taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt małej architektury należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane jako urządzenia budowlane, należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W świetle powyższych przepisów urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, w szczególności nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Urządzenia budowlane należy traktować jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie. Brak jest podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1996 r. Działalnością przeważającą była sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacji paliw. Pozostały zakres prowadzonej działalności - to sprzedaż art. przemysłowych oraz najem pomieszczeń. Całość prowadzonej działalności gospodarczej wykonywana była na dwóch sąsiadujących ze sobą działkach o nr 1/1, 1/2. Ze względu na osobiste przesłanki w październiku 2019 r. została podjęta decyzja o dokonaniu sprzedaży działki nr 1/1 na której znajduje się: środek trwały - stacja paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem wybudowana w roku 2000, środek trwały - budynek handlowo-użytkowy wybudowany w roku 2006. (Budynek handlowo-użytkowy nie posiada parkingu ani drogi dojazdowej, ustanowiona została dla niego nieodpłatna służebność gruntowa działki 1/2 w zakresie przejazdu). Ponadto na przedmiotowej nieruchomości znajdują się traktowane jako odrębne środki trwałe: zbiorniki podziemne na paliwo zakwalifikowane jako budowla, stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) zakwalifikowana jako urządzenia techniczne, dystrybutory do benzyny i olejów zakwalifikowane jako maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania. Transakcja sprzedaży nieruchomości - działki 1/1 została dokonana w dniu 30 października 2019 r. Dokonana transakcja sprzedaży nieruchomości nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, transakcja została opodatkowana stawką podstawową 23% VAT. Wnioskodawcy z tytułu wybudowania budynku handlowo-użytkowego, budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawcy z tytułu nabycia pozostałych wymienionych we wniosku środków trwałych przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Znajdujący się na działce nr 1/1 budynek stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem został wybudowany we własnym zakresie i oddany do użytkowania oraz przyjęty do ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2000 r. Znajdujący się na działce 1/1 budynek handlowo-użytkowy został wybudowany we własnym zakresie, oddany do użytkowania i przyjęty w środki trwałe w dniu 31 marca 2009 r. Znajdujące się na działce nr 1/1 zbiorniki podziemne na paliwo oraz dystrybutory do benzyny i olejów zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. Znajdująca się na działce 1/1 stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) została przyjęta do ewidencji środków trwałych 24 maja 2005 r. Zbiorniki podziemne na paliwo, dystrybutory do benzyny i olejów oraz stacja L.P.G. (zbiornik nadziemny) zostały nabyte - zakupione w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Według prawa budowlanego: stacja paliw - to budynek, natomiast droga dojazdowa, plac manewrowy i ogrodzenie stanowią urządzenia budowlane zgodnie z ustawą „Prawo budowlane”. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że na podstawie umowy najmu w okresie od dnia 2 stycznia 2015 r. do dnia 30 października 2019 r. był wynajmowany budynek handlowo-usługowy, pozostałe obiekty znajdujące się na działce 1/1 nie były udostępniane osobom trzecim, były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Żaden z budynków/budowli nie był wykorzystywany do działalności zwolnionej od podatku VAT. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej w odniesieniu do budynku stacji paliw oraz budynku handlowo-usługowego. Ulepszenia te zostały wykonane odpowiednio: 31 lipca 2019 r. i 15 września 2019 r. W związku z dokonaną transakcją sprzedaży nieruchomości z dnia 30 października 2019 r. nie zostało złożone oświadczenie o zamiarze opodatkowania transakcji, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Znajdujące się na działce 1/1 dystrybutory do benzyny i olejów przyjęte do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. stanowią środki trwałe zależne od znajdujących się na działce 1/1 zbiorników podziemnych na paliwo przyjętych do ewidencji środków trwałych 16 sierpnia 2000 r. Wymienione wyżej urządzenia nie mogą stanowić odrębnych bytów, gdyż odrębnie traktowane nie są zdatne do użytkowania zgodnie z ich przeznaczeniem. Znajdująca się na działce 1/1 stacja L.P.G. stanowi odrębny środek trwały wykorzystywany zgodnie z jej przeznaczeniem i nie jest przynależna do środka trwałego - zbiorniki podziemne.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy prawidłowo opodatkowano stawką 23% znajdujące się na działce 1/1 budynek stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem, budynek handlowo-usługowy, zbiorniki podziemne na paliwo, dystrybutory do benzyny i olejów oraz stację L.P.G.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie właściwą stawką należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem a także względem budynku handlowo-usługowego oraz względem budowli (zbiorniki podziemne na paliwo) wraz z dystrybutorami do benzyny i olejów nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowa budowla (zbiorniki podziemne na paliwo) oraz urządzenia budowlane tj. dystrybutory do benzyny i olejów zostały przez Wnioskodawcę nabyte, wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz oddane do użytkowania na potrzeby własnej działalności gospodarczej w dniu 16 sierpnia 2000 r.

Co istotne, od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej przedmiotowych zbiorników podziemnych na paliwo wraz z dystrybutorami do benzyny i olejów.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do opisanych we wniosku budowli doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy a przedmiotowa dostawa nastąpiła po pierwszym zasiedleniu i jednocześnie od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży wskazanych budowli upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym, sprzedaż budowli opisanych we wniosku będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż zostały spełnione warunki wymienione w tym przepisie.

W związku z tym, że dostawa budowli (zbiorników na paliwo) korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy to również dostawa urządzeń tj. dystrybutorów do benzyny i olejów przynależnych do budowli będzie objęta tym zwolnieniem.

Zatem skoro dostawa budowli (zbiorników podziemnych) razem z dystrybutorami do benzyny i olejów korzysta ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również sprzedaż udziału w gruncie – Działce 1/1, który przypada na przedmiotowe budowle, również podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Skoro sprzedaż budowli wraz z urządzeniami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek i rozstrzyganie zwolnienia na podstawie innych przepisów, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie jest zasadne.

Tut. Organ nadmienia, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do wyboru tzw. opcji opodatkowania w odniesieniu do ww. budowli na mocy art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, jednakże jak wskazano w opisie sprawy - Wnioskodawca i Nabywca nie skorzystali z tej możliwości.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania wg stawki 23% dostawy budowli – zbiorników na paliwa łącznie z dystrybutorami należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej na następujące budynki: stacja paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym i ogrodzeniem poniesione w okresie: 31 października 2017 r. - modernizacja placu manewrowego i drogi dojazdowej, 16 marca 2018 r. - modernizacja placu manewrowego i drogi dojazdowej, 31 lipca 2019 r. - modernizacja budynku stacji paliw, oraz modernizacja budynku handlowo-usługowego 30 sierpnia 2018 r. - 15 września 2019 r. Od poniesionych wydatków przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Pozostałe środki trwałe nie były ulepszane.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie dokonana przez Wnioskodawcę 30 października 2019 r. dostawa budynku stacji paliw oraz budynku handlowo-usługowego została dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia (po dokonanej modernizacji), nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaż urządzeń budowlanych znajdujących się na Działce nr 1/1 tj. droga dojazdowa, plac manewrowy, ogrodzenie. Jak wyżej wyjaśniono zgodnie z ustawą Prawo budowlane urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem i jako element przynależny do budynków są opodatkowane według tych samych zasad co budynki. Zatem z uwagi na to, że dostawa Budynków nie może korzystać ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy to również dostawa urządzeń budowlanych tj. drogi dojazdowej, placu manewrowego i ogrodzenia znajdujących się na Działce nr 1/1 nie będzie objęta tym zwolnieniem.

W związku z tym, iż dostawa budynku stacji paliw oraz budynku handlowo-usługowego nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT koniecznym jest stwierdzenie czy ich dostawa będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy od wszystkich wydatków poniesionych na modernizację budynku stacji paliw oraz budynku handlowo-usługowego przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż jest czynnym podatnikiem VAT, a modernizowana nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków poniesionych w związku z budową tych obiektów oraz ich wyposażeniem w urządzenia techniczne.

Zatem dostawa tych budynków nie korzysta również ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

Tym samym z uwagi na to, że dostawa budynków nie może korzystać ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy to również dostawa urządzeń budowlanych tj. droga dojazdowa, plac manewrowy, ogrodzenie znajdujących się na Działce nr 1/1nie będzie objęta tym zwolnieniem.

Wnioskodawcy nie przysługiwało również prawo do zwolnienia od podatku VAT sprzedaży budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym i ogrodzeniem oraz budynku handlowo-usługowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z wniosku żaden z budynków nie był wykorzystywany do działalności zwolnionej od podatku VAT. W przedstawionych okolicznościach w odniesieniu do budynku handlowo-usługowego oraz budynku stacji paliw nie zachodzą przesłanki warunkujące zwolnienie na podstawie tego przepisu.

Ponadto przedmiotem transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę w dniu 30 października 2019 r. była również stacja L.P.G., która - jak wynika z wniosku - nie jest ani budynkiem ani budowlą w myśl ustawy Prawo budowlane. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa stacja L.P.G. nie jest przynależna zarówno do żadnego budynku jak również do budowli. Zatem niniejszą stację L.P.G. należy traktować jako towar zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy.

W związku z powyższym skoro zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania dostawy przedmiotowej stacji L.P.G stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku, to powyższą sprzedaż tego towaru Wnioskodawca powinien opodatkować podstawową stawka podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji dokonana dostawa budynku stacji paliw wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym oraz ogrodzeniem a także budynku handlowo-usługowego wraz z udziałem w gruncie oraz stacji L.P.G. podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT. Natomiast dostawa budowli (zbiorniki podziemne na paliwo) wraz z dystrybutorami do benzyny i olejów będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% dla dostawy budynku stacji paliw wraz z placem manewrowym, drogą dojazdową i ogrodzeniem oraz budynku handlowo-usługowego wraz z udziałem w gruncie i stacji L.P.G. oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% budowli w postaci zbiorników na paliwo wraz z dystrybutorami razem z udziałem w działce nr 1/1 przypadających na te budowle.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin