Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.179.2020.1.GG
z 29 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty zysku bilansowego w proporcji do posiadanych udziałów w zyskach i stratach w związku z wystąpieniem Wnioskodawcy ze spółki jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty zysku bilansowego w proporcji do posiadanych udziałów w zyskach i stratach w związku z wystąpieniem Wnioskodawcy ze spółki jawnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2019 r. był wspólnikiem spółki jawnej (dalej zwanej: „Spółką”), powstałej w wyniku przekształcenia spółki cywilnej. Spółka jest spółką osobową z siedzibą w Polsce. Wspólnikami spółki są osoby fizyczne podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca wybrał dla przychodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanie według stawki liniowej (art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: „updof”).

Wnioskodawca przed wystąpieniem ze Spółki posiadał w niej udział w zysku i stratach Spółki w wysokości 50%. Pozostałe 50 % udziału w zysku i stratach Spółki należało do pozostałych wspólników. Wnioskodawca był wspólnikiem Spółki od dnia jej zawiązania. Wcześniej był wspólnikiem spółki cywilnej przekształconej w Spółkę. Wniósł do Spółki swój udział w mieniu przekształcanej spółki cywilnej stanowiący środki pieniężne oraz środki niepieniężne w postaci m.in. prawa własności nieruchomości. Spółka zajmuje się głównie produkcją stolarki drzwiowej i wyrobów z drewna. Umowa Spółki przewiduje możliwość kontynuowania działalności Spółki przez pozostałych wspólników w przypadku wystąpienia ze Spółki wspólnika.

Wnioskodawca wystąpił ze Spółki i w tym celu złożył pozostałym wspólnikom oświadczenie o wypowiedzeniu umowy Spółki. Wypowiedzenie stało się skuteczne na dzień 31 grudnia 2019 r. Wystąpienie ze Spółki miało miejsce bez wynagrodzenia. W trakcie swojej działalności Spółka wypracowała zysk, który częściowo został wypłacony wspólnikom zgodnie z ich prawem do udziału w zysku, a częściowo, na mocy podejmowanych uchwał, pozostał w Spółce jako kapitał zapasowy. Dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawca zażądał od Spółki wypłaty niepodzielonego zysku bieżącego za 2019 r. oraz za lata wcześniejsze. Wspólnicy wstępnie porozumieli się co do sposobu wypłaty zysku. Nastąpiłaby ona w formie gotówkowej w ratach miesięcznych z możliwością wcześniejszej spłaty jeśli Spółka będzie dysponowała odpowiednimi środkami.

W trakcie swojej działalności Spółka prowadziła i prowadzi nadal księgi rachunkowe i sporządza sprawozdanie finansowe na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.).

Spółka posiada prawo wieczystego użytkowania gruntów od których, zgodnie z ustawą o rachunkowości, dokonuje odpisów amortyzacyjnych i nie zalicza ich do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Spółka jest stroną umów leasingowych na podstawie, których jest użytkownikiem leasingowanych środków trwałych. Leasingi w Spółce dla celów podatkowych określone są jako leasingi operacyjne, a dla celów bilansowych (zgodnie z ustawą o rachunkowości) jako leasingi finansowe. W księgach rachunkowych Spółki, po stronie kosztów, ujmowana jest amortyzacja leasingowanych środków trwałych i część odsetkowa raty leasingowej, które nie stanowią kosztu podatkowego. Kosztem podatkowym jest rata leasingowa od tych środków trwałych, ujmowana w księgach rachunkowych Spółki na kontach rozrachunkowych z leasingodawcą i statystycznie dodawana do kosztów podatkowych.

W trakcie trwania swojej działalności Spółka tworzyła również odpisy aktualizujące wartość swoich należności od odbiorców swoich produktów i usług gdy odbiorcy znacznie spóźniali się z zapłatą za dostarczone produkty lub usługi. Ze względu na to, że odpisy te nie zostały uprawdopodobnione w sposób zgodny z art. 23 ust. 3 updof nie stanowiły kosztu podatkowego. Gdy w późniejszym okresie następowała spłata należności przez odbiorcę produktów lub usług Spółka rozwiązywała odpis aktualizujący zaliczając kwotę odpisu do przychodów nie podatkowych.

W efekcie utworzenie odpisu aktualizującego i jego późniejsze rozwiązanie pozostawało bez wpływu zarówno na zysk bilansowy (obliczony zgodnie z ustawą o rachunkowości) jak i dochód podatkowy. W związku z powyższym zysk bilansowy Spółki z tytułu bieżącej działalności jest wyższy niż przypadający na wszystkich wspólników dochód podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, otrzymanie wypłaty zysku bilansowego w proporcji do posiadanych udziałów w zyskach i stratach Spółki będzie podlegało u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie wypłaty zysku bilansowego w proporcji do posiadanych udziałów w zyskach i stratach Spółki nie będzie podlegało u Niego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku spółki jawnej kategoria zysku bilansowego ma znaczenie przede wszystkim z punktu widzenia przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: k.s.h.), w związku z przepisami ustawy o rachunkowości (u.r.).

Zgodnie z art. 51 § 1 k.s.h. „Każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu”. Zasada ta może być modyfikowana przez wspólników w umowie spółki jawnej (art. 51 § 2 i 3 k.s.h.). Natomiast zgodnie z art. 52 § 1 k.s.h., „Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego”.

Użyte w tych przepisach określenie „zysk” oznacza zysk bilansowy, czyli zysk określany na podstawie u.r. W komentarzach do tych przepisów wskazuje się, że „Pojęcia zysku i straty są terminami z zakresu rachunkowości.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2008 r. (sygn. IV CSK 101/08) stwierdzono: „W spółce jawnej, w odróżnieniu od spółek kapitałowych (art. 191 § 1 oraz art. 347 § 1 k.s.h.), do wypłaty zysku nie jest niezbędne podjęcie przez wspólników uchwały o przeznaczeniu zysku do wypłaty. Zysk określany jako nadwyżka majątku spółki ponad wartość wkładów wspólników ma charakter obiektywny. Powstaje i istnieje niezależnie od tego, czy wspólnicy podejmą uchwałę o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ostatni rok obrotowy. W spółkach sporządzających sprawozdanie finansowe zysk wynika z bilansu spółki”.

Wobec powyższego można wskazać, że w przypadku spółki jawnej „zysk” czy też „zysk bilansowy” jest kategorią istotną z punktu widzenia przepisów k.s.h. w związku z przepisami u.r. To przepisy tych ustaw, a więc odrębnych od prawa podatkowego gałęzi prawa (tj. prawa handlowego i prawa bilansowego) posługują się kategorią „zysku” w spółce jawnej. Przepisy te nie odnoszą się natomiast w żaden sposób do kwestii opodatkowania spółki jawnej lub wspólników spółki jawnej, a w szczególności do kategorii „dochodu”. Zasady opodatkowania dochodów w spółce jawnej osiąganych przez wspólnika będącego osobą fizyczną określa ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.). Spółka jawna jest bowiem spółką transparentną podatkowo, to znaczy że podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka jawna, ale wyłącznie jej wspólnicy.

Ze względu na to wspólnicy spółki niebędącej osobą prawną już w trakcie roku podatkowego opłacają podatek (zaliczki) od dochodu związanego z działalnością spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy przy tym dodać, że każdy wspólnik do wyliczenia swojego dochodu przyjmuje przychody, koszty ich uzyskania, wydatki niestanowiące kosztów podatkowych oraz straty i ulgi związane z działalnością, proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku spółki (art. 8 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f.).

W rezultacie przekazanie po zakończeniu roku zysku na rzecz wspólników, nie stanowi odrębnej podstawy do ustalenia przychodu, o ile następuje w formie pieniężnej. Stanowisko takie wynika przede wszystkim z analizy całokształtu przepisów u.p.d.o.f. dotyczących opodatkowania dochodów z udziału w zysku spółek osobowych. Przepisy u.p.d.o.f. wprowadzają opodatkowanie tych dochodów na poziomie wspólnika i proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zyskach spółki. Natomiast sposób opodatkowania jest taki sam, jak w przypadku osób prowadzących indywidualną działalność gospodarczą. Oznacza to, że dochody Wnioskodawcy z tytułu udziału w spółce jawnej są opodatkowane na bieżąco w trakcie trwania roku podatkowego (na bieżąco ustalany jest dochód przypadający na Wnioskodawcę i opłacane są zaliczki na podatek dochodowy). Po zakończeniu roku podatkowego następuje końcowe rozliczenie podatku. Z powyższego wynika, że dochód z tytułu udziału w spółce jawnej jest opodatkowany w trakcie roku podatkowego, a więc nie powinien być już opodatkowany w momencie wypłaty zysku bilansowego. Doszłoby bowiem u wspólnika do podwójnego opodatkowania tego samego dochodu.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest także fakt, że żaden przepis u.p.d.o.f. nie daje podstaw do przyjęcia, że wypłata zysku bilansowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Brak jest tutaj regulacji prawnych, które określałyby to w sposób jednoznaczny (np. tak jak w przypadku opodatkowania dywidendy ze spółki kapitałowej). W ocenie Wnioskodawcy jest to zamierzone milczenie ustawodawcy. Skoro dochód z udziału w spółce jawnej jest opodatkowany przez wspólnika na bieżąco w trakcie roku podatkowego, to nie powinien już podlegać opodatkowaniu na moment wypłaty zysku bilansowego. W ogóle w przypadku spółek osobowych ustawodawca nie odnosi się do kwestii wypłaty zysku bilansowego. Można powiedzieć, że jest ona neutralna z podatkowego punktu widzenia. Opodatkowaniu podlega dochód wspólnika osiągnięty w trakcie roku podatkowego z tytułu udziału w spółce osobowej. Natomiast kwestie wypłaty zysku bilansowego albo jego zatrzymania w spółce są obojętne z punktu widzenia u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy o charakterze świadczenia decyduje data jego wymagalności. W tym przypadku jest to data zgłoszenia żądania wypłaty całości wypracowanego w Spółce zysku, zgodnie z art. 52 § 1 k.s.h. za miniony rok obrotowy oraz za lata ubiegłe. Sytuacji tej nie zmienia fakt, że wypłaty będą dokonywane w ratach już na rzecz byłego wspólnika, nie zmienia to bowiem natury prawnej samego świadczenia, który w tym wypadku jest ma charakter odebrania dochodu, który był już opodatkowany.

Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2018 r., znak: 0115-KDIT3.4011.313.2018.1.DB.: w której wskazał, że „spółka niebędąca osobą prawną jest transparentna podatkowo, co oznacza, że dochód osiągnięty przez tę spółkę opodatkowany jest na poziomie jej wspólników (proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału), nie zaś na poziomie samej spółki. Przychody i koszty uzyskania przychodów podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z udziału w spółce niebędącej osobą prawną powinny być przez Niego uwzględniane na bieżąco przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, a następnie – dla potrzeb rocznego rozliczenia podatku. Zatem, późniejsza wypłata zysku między wspólników jest podatkowo neutralna, ponieważ wspólnicy opodatkowują uzyskiwane dochody na bieżąco w trakcie roku podatkowego, w czasie gdy byli wspólnikami spółki”.

Wnioskodawca wskazał, że stanowisko to również zostało potwierdzone m.in. w: – interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 września 2019 r., nr 0115-KDIT2-1.4010.298.2019.1.KK, – interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. ILPB1/415-1005/11 -2/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady działania spółek jawnych regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 10 § 1 ww. ustawy, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi.

Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 10 § 2 k.s.h.).

Powyższe unormowania dopuszczają możliwość przeniesienia udziału rozumianego jako ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej na osoby trzecie lub pozostałych wspólników, gdy umowa spółki tak stanowi.

W przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej na wspólnika przystępującego przechodzi zespół praw i obowiązków w zakresie, który przysługuje wspólnikowi występującemu w momencie dokonywania czynności przeniesienia. Za zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki (art. 10 § 3 k.s.h.).

Z przepisu art. 10 Kodeksu spółek handlowych wynika, że zbyty może być tylko ogół praw i obowiązków. Nie można więc rozszczepiać praw i obowiązków (reguła nierozszczepialności jakichkolwiek praw od jakichkolwiek obowiązków wspólnika). Nie jest również możliwe zbycie pojedynczych praw, w spółkach osobowych, bowiem nie jest dopuszczalny obrót prawami ze względu na ich związek z osobą wspólnika. Reguła nierozszczepialności praw i obowiązków wspólnika determinuje konieczność przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika zawsze jako niepodzielnej (nierozłącznej) całości.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Zgodnie z brzmieniem art. 65 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki (jawnej) wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Jako dzień bilansowy przyjąć należy – w przypadku wypowiedzenia – ostatni dzień roku obrotowego, w którym upłynął termin wypowiedzenia (art. 65 § 2 pkt 1 ww. Kodeksu).

Z kolei w myśl art. 65 § 3 Kodeksu spółek handlowych, udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony występującemu wspólnikowi w pieniądzu, zaś rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze.

Spółka jawna, jako osobowa spółka prawa handlowego, na gruncie podatków dochodowych nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce jawnej, uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem ww. spółki jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Przy czym, stosownie do treści art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka lecz poszczególni jej wspólnicy. Zatem, na nich a więc na poszczególnych wspólnikach będących osobami fizycznymi, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również: środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki. Jednocześnie przepis art. 14 ust. 3 pkt 11 ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując treść przytoczonych uregulowań prawnych wyjaśnić należy, że spółka niebędąca osobą prawną jest transparentna podatkowo, co oznacza, że dochód osiągnięty przez tę spółkę opodatkowany jest na poziomie jej wspólników (proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału), nie zaś na poziomie samej spółki. Przychody i koszty uzyskania przychodów podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z udziału w spółce niebędącej osobą prawną powinny być przez niego uwzględniane na bieżąco przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, a następnie – dla potrzeb rocznego rozliczenia podatku. Zatem późniejsza wypłata zysku między wspólników jest podatkowo neutralna, ponieważ wspólnicy opodatkowują uzyskiwane dochody na bieżąco w trakcie roku podatkowego, w czasie gdy byli wspólnikami spółki.

Co do zasady do przychodów należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Aby zapobiec sytuacji, w której zysk taki, wypłacony wspólnikowi przy jego wystąpieniu ze spółki niebędącej osobą prawną, podlegałby (ze względu na cytowany wyżej zapis art. 14 ust. 2 pkt 16) opodatkowaniu podatkiem dochodowym po raz drugi, do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono regulację art. 14 ust. 3 pkt 11.

Na podstawie ww. przepisu środki pieniężne przekazane występującemu ze spółki niebędącej podatnikiem podatku dochodowego wspólnikowi jako równowartość przypadających na niego opodatkowanych wcześniej zysków spółki (o ile nie zostały one wcześniej wypłacone) nie mogą stanowić przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2019 r. był wspólnikiem spółki jawnej, powstałej w wyniku przekształcenia spółki cywilnej. Spółka jest spółką osobową z siedzibą w Polsce. Wspólnikami spółki są osoby fizyczne podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca wybrał dla przychodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanie według stawki liniowej.

Wnioskodawca przed wystąpieniem ze Spółki posiadał w niej udział w zysku i stratach Spółki w wysokości 50%. Pozostałe 50 % udziału w zysku i stratach Spółki należało do pozostałych wspólników. Wnioskodawca był wspólnikiem Spółki od dnia jej zawiązania.

Wcześniej był wspólnikiem spółki cywilnej przekształconej w Spółkę. Wniósł do Spółki swój udział w mieniu przekształcanej spółki cywilnej stanowiący środki pieniężne oraz środki niepieniężne w postaci m.in. prawa własności nieruchomości. Wystąpienie ze Spółki miało miejsce bez wynagrodzenia. W trakcie swojej działalności Spółka wypracowała zysk, który częściowo został wypłacony wspólnikom zgodnie. ich prawem do udziału w zysku, a częściowo, na mocy podejmowanych uchwał, pozostał w Spółce jako kapitał zapasowy. Dnia 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawca zażądał od Spółki wypłaty niepodzielonego zysku bieżącego za 2019 r. oraz za lata wcześniejsze. Wspólnicy wstępnie porozumieli się co do sposobu wypłaty zysku. Zysk bilansowy Spółki z tytułu bieżącej działalności jest wyższy niż przypadający na wszystkich wspólników dochód podatkowy.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych, jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce.

Z przepisów tych wynika więc, że co do zasady środki pieniężne uzyskane z tytułu wystąpienia ze spółki niebędącej osobą prawną, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jednocześnie do przychodów tych nie zalicza się środków pieniężnych w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce oraz wydatki, które zgodnie z ustawą nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Podsumowując treść przytoczonych uregulowań prawnych wyjaśnić należy, że spółka niebędąca osobą prawną jest transparentna podatkowo, co oznacza, że dochód osiągnięty przez tę spółkę opodatkowany jest na poziomie jej wspólników (proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału), nie zaś na poziomie samej spółki. Przychody i koszty uzyskania przychodów podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z udziału w spółce niebędącej osobą prawną powinny być przez Niego uwzględniane na bieżąco przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, a następnie – dla potrzeb rocznego rozliczenia podatku. Zatem późniejsza wypłata zysku między wspólników jest podatkowo neutralna, ponieważ wspólnicy opodatkowują uzyskiwane dochody na bieżąco w trakcie roku podatkowego, w czasie gdy byli wspólnikami spółki. Aby zapobiec sytuacji, w której zysk taki, wypłacony wspólnikowi przy jego wystąpieniu ze spółki niebędącej osobą prawną, podlegałby (ze względu na cytowany wyżej zapis art. 14 ust. 2 pkt 16) opodatkowaniu podatkiem dochodowym po raz drugi, do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono regulację art. 14 ust. 3 pkt 11. Na podstawie ww. przepisu środki pieniężne przekazane występującemu ze spółki niebędącej podatnikiem podatku dochodowego wspólnikowi jako równowartość przypadających na niego opodatkowanych wcześniej zysków spółki (o ile nie zostały one wcześniej wypłacone) nie mogą stanowić przychodu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawne, należy stwierdzić, że środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu wystąpienia ze spółki jawnej – a więc niebędącej osobą prawną – na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym będą stanowić dla Niego przychód z działalności gospodarczej. Jednakże, zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 3 pkt 11 ww. ustawy, nie będą one stanowiły przychodu w tej części, w jakiej odpowiadają równowartości nigdy jeszcze niewypłaconych (w jakikolwiek sposób) Wnioskodawcy zysków spółki – skoro zyski te zostały już przez Niego rozpoznane jako przychód przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, a następnie rozliczone w rocznym zeznaniu podatkowym.

Reasumując, środki pieniężne wypłacone Wnioskodawcy jako udział kapitałowy w związku z wystąpieniem ze spółki jawnej, odpowiadające opodatkowanym już podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nigdy nieotrzymanym zyskom osiągniętym przez spółkę jawną, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy – nie będą stanowiły dla Niego przychodu, a więc nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki jawnej.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.