Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-1014/11/AŚ
z 28 września 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP4/443-1014/11/AŚ
Data
2011.09.28
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek od towarów i usług --> Dokumentacja --> Kasy rejestrujące --> Kasy rejestrujące
Podatek od towarów i usług --> Miejsce świadczenia --> Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług --> Miejsce świadczenia usług
Słowa kluczowe
miejsce świadczenia usług
pomoc społeczna
stawki podatku
zwolnienia z podatku od towarów i usług
Istota interpretacji
W zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku i usług pomocy domowej świadczonych na rzecz osób mających miejsce zamieszkania na terenie Belgii, Holandii, Niemiec; miejsce świadczenia usług.
Wniosek ORD-IN  2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011r. (data wpływu 17 czerwca 2011r.), uzupełnionego pismem z dnia 18 sierpnia 2011r. (data wpływu 23 sierpnia 2011r.) oraz pismem z dnia 30 sierpnia 2011r. (data wpływu 5 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług - jest:
UZASADNIENIE W dniu 17 czerwca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT oraz stawki podatku VAT dla usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku i usług pomocy domowej świadczonych na rzecz osób mających miejsce zamieszkania na terenie Belgii, Holandii, Niemiec. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2011r. (data wpływu 23 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 sierpnia 2011r. znak: IBPP4/443-1013,1014,1015/11/AŚ oraz pismem z dnia 30 sierpnia 2011r. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w miejscu stałego zamieszkania od 2008r. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, rozlicza swoje dochody na zasadach ogólnych, ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest: Usługi sprzątania na terenie Polski na rzecz innych podmiotów gospodarczych. Do wykonywania tych usług Wnioskodawca wykorzystuje zleceniobiorców z Polski. Za wykonane usługi sprzątania wnioskodawca wystawia faktury VAT ze stawką podstawową na koniec miesiąca zgodnie z zawartymi umowami. Usługi pomocy społecznej, usługi opieki nad niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku oraz pomocy domowej (tzw. hausemajster) - świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na terenie Belgii, Holandii i Niemiec. Wnioskodawca zatrudnia w tym celu w Polsce osoby na umowy zlecenie i deleguje ich do wykonania usługi do Belgii, Holandii lub Niemiec. Usługi te wykonywane są na podstawie zawartej umowy - kontraktu z osobą podopieczną, której usługa dotyczy. Zapłatę od podopiecznych wnioskodawca otrzymuje na podstawie umowy miesięcznie w Euro na konto lub do ręki. W piśmie z dnia 18 sierpnia 2011r. wskazano, że poprzez sformułowanie „usługi opieki i pomocy domowej" zawarte w pytaniu pierwszym Wnioskodawca miał na myśli „usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku" oraz „usługi pomocy domowej". Wnioskodawca nie świadczy usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz dostawy towarów ściśle z tymi usługami związane. Wnioskodawca nie jest podmiotem wymienionym w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.). Wnioskodawca świadczy natomiast usługi wymienione w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54 poz. 535 za zm.). Wnioskodawca potwierdził, że „usługi opieki nad niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku” na rzecz osób fizycznych nieprowadzącym działalności gospodarczej (swoim podopiecznym) w Belgii, Holandii i Niemczech Wnioskodawca świadczy w miejscu ich zamieszkania Wnioskodawca wskazał, że „Usługi pomocy domowej" polegają na wykonywaniu typowych prac domowych i prac ogrodowych: pranie, prasowanie, sprzątanie, gotowanie, drobne naprawy, malowanie, szklenie, tapetowanie, pielęgnacja ogrodu i drzew przy domu. Jednocześnie Wnioskodawca nie potwierdził, by „usługi pomocy domowej” były niedającym się wyodrębnić elementem usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej lub będące niedajądcym się wyodrębnić elementem „usługi opieki nad niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku”. Kwota obrotu brutto z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w miejscu ich zamieszkania - to jest w Belgii, Holandii i Niemczech z tytułu świadczenia na ich rzecz usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz usług pomocy domowej w poprzednim roku podatkowym wyniosła 145 387,55 zł w przeliczeniu na PLN. Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca zapłatę w miejscu świadczenia usług w walucie EURO. Do tej pory Wnioskodawca nie dokonywał ewidencji sprzedaży świadczonych usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz usług pomocy domowej świadczonych w miejscu ich zamieszkania tych osób tj. Belgia, Holandia Niemcy, gdzie usługodawcami są osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, przy użyciu kasy fiskalnej. Wnioskodawca nie wystawia faktur swoim podopiecznym, którymi się opiekuje lub świadczy usługi pomocy domowej. Wnioskodawca nie posiada kasy fiskalnej. Dla celów księgowych wnioskodawca prowadzi zeszyt przychodów od danego podopiecznego, gdzie zapisuje datę otrzymania zapłaty za usługi, wartość w Euro, dane osobowe po przeliczeniu na złotówki, według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego, Wnioskodawca wpisywał do Książki Przychodów i rozchodów do kolumny „Przychody ze sprzedaży - do kolumny „sprzedaż zwolniona z VAT”. W odniesieniu do świadczonych usług - opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz pomocy domowej, za które zapłata następuje w całości gotówka lub na rachunek bankowy, z ewidencji dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji wpłata dotyczyła. Numery PKWiU dla usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku:
Numery PKWiU dla usług pomocy domowej:
W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy dla usług, o których mowa w pytaniu numer 1 (pytanie pierwsze dotyczyło usług pomocy domowej oraz usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku) Wnioskodawca powinien posiadać kasę fiskalną i ewidencjonować na niej otrzymane zapłaty za usługi od podopiecznych... (pytanie nr 2 wniosku ORD-IN) Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 30 sierpnia 2011r.): Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004r. z późn. zm. - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przepis ten nie wskazuje jednoznacznie czy do obrotu, o którym mowa w art. 111 ust. 1 przytoczonej ustawy, wliczyć należy obrót ze sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nleprowadzących działalności gospodarczej, czy obrót ze sprzedaży towarów i usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku ewidencjonowania sprzedaży świadczonych przeze mnie usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz usług pomocy domowej świadczonych na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkałych w Belgii, Holandii, Niemczech przy użyciu kasy fiskalnej. Kasa fiskalna jest urządzeniem służącym do ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych jednostkach handlowych, np. sklep, kiosk. Nie praktykuje się zawożenia kasy fiskalnej do Belgii, Holandii i Niemiec, aby zaewidencjonować zapłatę za usługi w walucie EURO. Jako przedsiębiorca Wnioskodawca spędza niemalże cały rok poza granicami Polski, przemieszczając się z Belgii, Holandii i Niemiec w celu kontroli wykonywanej pracy przez najętych przez Wnioskodawcę pracowników. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:
Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń, a nie miejsce sprzedaży (czy jest to sprzedaż w domu osoby fizycznej czy w jednostce handlowej). Nie można się zatem zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że kasa fiskalna jest urządzeniem służącym do ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych jednostkach handlowych, gdyż taka regulacja nie wynika z przepisów regulujących obowiązek ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych. Poprzez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy obowiązującego do dnia 31 marca 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337). Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Art. 106 ust. 2 cyt. ustawy o VAT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. W myśl ust. 4 ww. artykułu podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Zasadą jest zatem dokumentowanie sprzedaży wystawianiem faktur VAT. W przypadku natomiast gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają. W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy "podpiąć" oryginał paragonu fiskalnego. Nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy (§ 7 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług). Przepis ten nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy – § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia. Z dniem 1 kwietnia 2011r. weszło nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, jednakże powyższe regulacje nie uległy zmianie. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w miejscu stałego zamieszkania od 2008r. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, rozlicza swoje dochody na zasadach ogólnych, ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi:
Wnioskodawca zatrudnia w tym celu w Polsce osoby na umowy zlecenie i deleguje ich do wykonania usługi do Belgii, Holandii lub Niemiec. Usługi te wykonywane są na podstawie zawartej umowy - kontraktu z osobą podopieczną, której usługa dotyczy. Zapłatę od podopiecznych wnioskodawca otrzymuje na podstawie umowy miesięcznie w Euro na konto lub do ręki. Kwota obrotu brutto z działalności na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej w miejscu ich zamieszkania - to jest w Belgii, Holandii i Niemczech z tytułu świadczenia na ich rzecz usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz usług pomocy domowej w poprzednim roku podatkowym wyniosła 145 387,55 zł w przeliczeniu na PLN. W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. I tak w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2009r.: Na mocy art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości. Zatem w tym miejscu należy zaznaczyć, że w odniesieniu do usług pomocy domowej świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na drobnych naprawach, malowaniu, szkleniu, tapetowaniu, pielęgnacji ogrodu i drzew przy domu, jako, że niewątpliwie usługi te są usługami związanymi z nieruchomościami, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce położenia nieruchomości. Art. 27 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:
- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Natomiast art. 27 ust. 4 ustawy o VAT zawiera katalog usług, których miejscem świadczenia jest kraj nabywcy, pod warunkiem świadczenia ich na rzecz podmiotów wymienionych w art. 27 ust. 3 ustawy. Ww. przepis na przestrzeni lat 2004-2009 ulegał zmianom, jednakże nie miał on zastosowania w przypadku Wnioskodawcy, gdyż nigdy nie dotyczył usług, będących przedmiotem pytania Wnioskodawcy. Z dniem 1 stycznia 2010r., ustawą z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), uchylony został art. 27 i art. 28 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Tym samym od dnia 1 stycznia 2010r. miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:
Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010r. w art. 28b ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i 28n. Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości Mając na uwadze powyższe przepisy (art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2009r. oraz art. 28b ust. 1 i art. 28e w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2010r.) oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych (za wyjątkiem usług pomocy domowej polegającej na drobnych naprawach, malowaniu, szkleniu, tapetowaniu, pielęgnacji ogrodu i drzew przy domu), których dotyczy pytanie pierwsze Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie Polski. Natomiast usługi pomocy domowej świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych zamieszkałych w Belgii, Holandii, Niemczech polegające na drobnych naprawach, malowaniu, szkleniu, tapetowaniu, pielęgnacji ogrodu i drzew przy domu (usługi związane z nieruchomościami) zgodnie z art. 27 ust. 2 - w stanie prawnym do 31 grudnia 2009r. oraz na podstawie obowiązującego od 1 stycznia 2010r. art. 28e ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu na terenie położenia nieruchomości. Tym samym, mając na uwadze art. 111 ust. 1, art. 106 ust. 1 oraz art. 2 pkt 22 ustawy o VAT Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania przedmiotowych usług na kasie rejestrującej. Wnioskodawca świadczący usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku oraz usługi pomocy domowej polegające na praniu, prasowaniu, sprzątaniu, gotowaniu na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, (które jak już wyżej wykazano podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na terenie Polski), ze względu na status nabywców ma generalnie obowiązek prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej. Należy jednak rozpatrzyć, czy usługi te nie korzystają w okresie od 2008r. (okres kiedy Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą) ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej na podstawie obowiązujących w tym okresie rozporządzeń Ministra Finansów zwalniających na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku ewidencjonowania kas rejestrującej. Kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników w obecnym stanie prawnym, tj. od 1 stycznia 2011r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010r. Nr 138, poz. 930). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej tymi przepisami wysokości obrotów. Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. wyżej rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia. W tym miejscu należy wskazać, że w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w części I (zwalniającej z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej niektóre grupy czynności, ze względu na symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r.) nie zostały wymienione usługi należące do działu 88 PKWiU i działu 86 PKWiU. Na podstawie zapisów zawartych w § 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2009r. Nr 224, poz. 1797) zwolniono z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 19 tego załącznika wymieniono świadczenie usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu - których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU 74.5). Natomiast w poz. 26 tego załącznika wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85). Poprzednio powyższą kwestię regulowały:
W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (DZ. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. obowiązywała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.). Tym samym mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej w okresie od 2008r. do 30 kwietnia 2011r. usługi - symbol PKWiU 85.32.16-00.00 (z 1997r.) korzystały ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej ze względu na charakter przedmiotowy. Podkreślić jednakże należy, że do 30 czerwca 2008r. poz. 19 I części załącznika do obowiązującego w tym czasie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007r. w sprawie kas rejestrujących posiadała odmienne brzmienie od poz. 19 ww. rozporządzeń Ministra Finansów obowiązujących kolejno od dnia 1 lipca 2008r., zwalniających z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej niektórych czynności. Z dniem 1 lipca 2008r., zapis w pozycji tej został rozszerzony o „wyłączenie” (literalnie został rozszerzony o wers: „- których świadczenie w całym zakresie dokumentowane jest fakturą) ze zwolnienia usług o symbolu PKWiU ex 74.50.22-00.20 tzn. usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, których świadczenie w całym zakresie nie jest dokumentowane fakturą. Przedstawiony przez Wnioskodawcę w treści wniosku opis stanu faktycznego jednoznacznie wskazuje, że Wnioskodawca nie wstawia faktur swoim podopiecznym, którymi się opiekuje lub świadczy usługi pomocy domowej. Zatem usługi pomocy domowej sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU z 1997r. - 74.50.22-00.20, za które zapłata następowała w gotówce do dnia 30 czerwca 2008r. korzystały ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej ze względu na charakter przedmiotowy (§ 2 w związku z poz. 19 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007r. w sprawie kas rejestrujących). Natomiast od dnia 1 lipca 2008r. z uwagi na zmianę treści poz. 19 załącznika do rozporządzenia z dnia 27 czerwca 2008r. w sprawie kas rejestrujących usługi pomocy domowej sklasyfikowane jak wskazał Wnioskodawca pod symbolem 74.50.22-00.20, w sytuacji gdy nie są dokumentowane całym zakresie fakturami VAT zostały wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących. W konsekwencji powyższego w sytuacji gdy Wnioskodawca w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej (tj. 2008) przekroczył kwotę obrotów w wysokości 20.000zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zobowiązany był od dnia przekroczenia tej kwoty prowadzić ewidencję tych usług za pomocą kasy rejestrującej (§ 3 ust. 5 powołanego rozporządzenia). Jednakże w tym miejscu należy zaznaczyć, że w stosunku do ww. usług (symbol PKWiU 74.50.22-00.20), za które zapłata w całości następowała za pośrednictwem banku, a z ewidencji i dowodów jednoznacznie wynikało jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła oraz Wnioskodawca nie rozpoczął wcześniej ewidencji tych usług na kasie rejestrującej, Wnioskodawca miał od 1 lipca 2008r. prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej na mocy:
Natomiast od 1 maja 2011r. usługi świadczone przez Wnioskodawcę o symbolu PKWiU (z 2008r.) 88.10.12.0, 88.10.15.0, 86.90.19, 88.10.11.0, 88.10.14.0 nie korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej ze względu na symbol PKWiU, bowiem jak już wyżej wskazano nie zostały wymienione w obowiązującym od 1 stycznia 2011r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w części I (zwalniającej z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej niektóre grupy czynności, ze względu na symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r.). Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek podatkowy. Zwolnienie to, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6). Tym samym, ze względu na to, że u Wnioskodawcy w poprzednim roku podatkowym kwota obrotu z działalności o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT przekroczyła kwotę 40 000 zł (wskazał, że obrót ten wyniósł 145 387,55 zł), Wnioskodawca jest zobowiązany od 1 maja 2011r. ewidencjonować usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku oraz usługi pomocy domowej polegające na praniu, prasowaniu, sprzątaniu, gotowaniu za pomocą kasy rejestrującej. Z treści wniosku wynika jednakże, że w odniesieniu do świadczonych usług - opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz pomocy domowej, za które zapłata następuje w całości na rachunek bankowy, z ewidencji dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji wpłata dotyczyła. Wnioskodawca wskazał także, że do tej pory nie dokonywał ewidencji sprzedaży świadczonych usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz usług pomocy domowej świadczonych w miejscu zamieszkania tych osób tj. Belgia, Holandia Niemcy, gdzie usługodawcami są osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, przy użyciu kasy fiskalnej. Mając na uwadze powyższą informację Wnioskodawcy, należy w tym miejscu wskazać, że w załączniku do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, który stanowi wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w części II w poz. 37 wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła. Jak wynika z pkt 2 objaśnień do załącznika powyższe zwolnienie nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2011r. Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:
W świetle przytoczonych przepisów, prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Wyrażenie „w całości” odnosi się do poszczególnych usług świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty oraz by było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy. Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca świadcząc usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, oraz pomocy domowej, za które otrzymuje w całości zapłatę przelewem na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła ma prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012r. Jednakże obowiązany będzie do ewidencjonowania obrotu z tytułu świadczenia usług na rzecz osób o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, za które zapłatę otrzymuje w gotówce. Reasumując świadczone przez Wnioskodawcę usługi:
symbol PKWiU z 1997r. 74.50.22-00.20:
symbol PKWiU z 2008r. 88.10.11.0, 88.10.14.0:
symbol PKWiU z 1997r. 85.32.16-00.00:
symbol PKWiU z 2008r.88.10.12.0, 88.10.15.0, 86.90.10.0:
W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:
Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU. Tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności przedstawionego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania świadczonych usług. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Końcowo zaznacza się, że w zakresie pytania pierwszego i trzeciego zawartego we wniosku wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.