Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.65.2020.2.ES
z 6 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 14 kwietnia 2020 r, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu nabytego w drodze darowizny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 14 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu nabytego w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 listopada 2001 r. Wnioskodawca nabył od Spółdzielni Mieszkaniowej w G. prawo użytkowania wieczystego gruntu i własności budynku wybudowanego przez Spółdzielnię Mieszkaniową na rzecz członka Spółdzielni Mieszkaniowej oraz służebność drogi położonej przy ulicy … w G.. Wnioskodawca był członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza … (rep. A …). W chwili zawarcia umowy Wnioskodawca mieszkał w nieruchomości stanowiącej jej przedmiot.

Dla nieruchomości Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą o numerze …

Na podstawie umowy darowizny z dniu 23 maja 2014 r. Wnioskodawca darował swojemu synowi P. D. wyżej opisane prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z ustanowioną służebnością.

Następnie Wnioskodawca, zagroził P. D., że odwoła darowiznę. Zachowanie obdarowanego syna spełniało wymienione w kodeksie cywilnym przesłanki do odwołania darowizny. Żeby uniknąć procesu sądowego koniecznego w celu anulowania dokonanej czynności prawnej, w dniu 11 czerwca 2014 r. P. D. dobrowolnie darował Wnioskodawcy z powrotem przedmiotowe prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusz ….

Dnia 14 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał I. B. przedmiotowe prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu. Umowa sprzedaży została sporządzona w formie aktu notarialnego przez notariusza ...

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu, objętego księgą wieczystą o numerze … na rzecz I. B. w dniu 14 sierpnia 2014 r. podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu objętego księgą wieczystą o numerze … na rzecz I. B. w dniu 14 sierpnia 2014 r. podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od daty pierwotnego nabycia nieruchomości, gdyż do okresu pomiędzy umową darowizny z dnia 11 czerwca 2014 r. a umową sprzedaży z dnia 14 sierpnia 2014 r. powinien zostać doliczony okres dysponowania przez Wnioskodawcę prawem własności nieruchomości w okresie od 23 listopada 2001 r. do 23 maja 2014 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycie nieruchomości i praw majątkowym przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Prawo własności nieruchomości oraz prawo wieczystego użytkowania zostały zbyte po upływie 5 lat od ich nabycia. Pierwotne nabycie wystąpiło w dniu 23 listopada 2001 r. Przerwa w posiadaniu nieruchomości przez Wnioskodawcę miała miejsce w dniach od 23 maja 2014 r. do 11 czerwca 2014 r. Darowizna na rzecz syna Wnioskodawcy miała charakter krótkotrwały i nie rzutowała w istotny sposób na okres dysponowania prawem własności nieruchomości i prawem użytkowania wieczystego. Stąd też wyżej wymienione okresy należy traktować w sposób nieprzerwany. Darowizna została de facto odwołana, jednak w celu uniknięcia procesu sądowego, aby szybko i skutecznie zrealizować odwołanie, P. D. darował nieruchomość Wnioskodawcy.

Tym samym, skoro sprzedaż nieruchomości, nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 23 listopada 2001 r. nabył od Spółdzielni Mieszkaniowej prawo użytkowania wieczystego gruntu i własności budynku wybudowanego przez Spółdzielnię Mieszkaniową na rzecz członka Spółdzielni Mieszkaniowej oraz służebność drogi położonej przy ulicy … w G. Wnioskodawca był członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego. W chwili zawarcia umowy Wnioskodawca mieszkał w nieruchomości stanowiącej jej przedmiot.

Na podstawie umowy darowizny z dniu 23 maja 2014 r. Wnioskodawca darował swojemu synowi P. D. wyżej opisane prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z ustanowioną służebnością.

Następnie Wnioskodawca, zagroził P. D., że odwoła darowiznę. Zachowanie obdarowanego syna spełniało wymienione w kodeksie cywilnym przesłanki do odwołania darowizny. Żeby uniknąć procesu sądowego koniecznego w celu anulowania dokonanej czynności prawnej, w dniu 11 czerwca 2014 r. P. D. dobrowolnie darował Wnioskodawcy z powrotem przedmiotowe prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza.

Dnia 14 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał I. B. przedmiotowe prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu. Umowa sprzedaży została sporządzona w formie aktu notarialnego.

Istotnym dla niniejszego rozstrzygnięcia jest, czy otrzymanie od syna w dniu 11 czerwca 2014 r. darowizny, przedmiotem której było prawo własności nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu skutkowało dla Wnioskodawcy ponownym ich nabyciem w rozumieniu wyżej cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu w dniu 14 sierpnia 2014 r. stanowiło źródło przychodów w rozumieniu ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nabycia nieruchomości, stąd też należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Stosownie do art. 237 ww. ustawy do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

W myśl art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

W związku z tym, przeniesienie przez syna prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu na Wnioskodawcę w dniu 11 czerwca 2014 r. w wyniku darowizny stanowi nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie, winien być zatem liczony od końca 2014 r.

W konsekwencji odpłatne zbycie nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu w dniu 14 sierpnia 2014 r. stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ustawy).

Według art. 22 ust. 6d ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Natomiast wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik był obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Podsumowując, dokonana przez syna Wnioskodawcy w dniu 11 czerwca 2014 r. darowizna prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego na rzecz Wnioskodawcy skutkowało ponownym ich nabyciem. Dlatego za datę nabycia tych praw przez Wnioskodawcę należy uznać dzień, w którym nastąpiło dokonanie darowizny przez syna. Skoro zatem Wnioskodawca sprzedał opisaną we wniosku nieruchomość wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu w dniu 14 sierpnia 2014 r., tj. przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła darowizna syna na rzecz Wnioskodawcy, to sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.