Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.53.2020.2.AC
z 29 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z poźn.zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 22 stycznia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie z dnia 15 kwietnia 2020 r. Nr 0114-KDIP3 -1.4011.53.2020.1.AC (data nadania 15 kwietnia 2020 r., data odbioru 16 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14.06.2002 r. osoba fizyczna dokonała zakupu działek gruntu nr 1 (oznaczona symbolem R i przeznaczona na cele rolne) oraz nr 8 (oznaczona symbolem RL i przeznaczona na cele leśne) jako działek niezabudowanych nie będących terenem budowlanym, odpowiednio o powierzchni 9,6612 ha oraz 5,5768 ha, tj. łącznej powierzchni 15,2380 ha, za cenę 415 tys. zł.

W dniu 19.12.2003 r. ta sama osoba fizyczna dokonała zakupu działki gruntu nr 2 (oznaczona symbolem R, RL i przeznaczona na cele rolne i leśne) stanowiącej drogę gruntową bez jakichkolwiek stałych naniesień budowlanych, o powierzchni 0,2426 ha za cenę 7,5 tys. zł.

W dniu 19.10.2004 r. dokonano połączenia wskazanych powyżej działek gruntu w jedną działkę nr 3 o łącznej powierzchni 15,4806 ha.

W dniu 12.05.2005 r. ta sama osoba fizyczna dokonała zakupu zespołu działek w skład którego wchodziła działka gruntu nr 4 (oznaczona symbolem R - grunty rolne) jako działki niezabudowanej nie będącej terenem budowlanym, której powierzchnia wynosi 7,9528 ha za łączną cenę zespołu działek w wysokości 3.600 tys. zł, która obejmowała również cenę działki nr 4.

W dniu 18.01.2010 r. ta sama osoba fizyczna dokonała zakupu działki gruntu nr 5 (oznaczona symbolem DR - drogi) stanowiącej drogę gruntową bez jakichkolwiek stałych naniesień budowlanych, o powierzchni 0,2431 ha za cenę 30,6 tys. zł.

W latach 2002-2011 r. przedstawiona powyżej osoba fizyczna (zwana dalej „Wnioskodawcą”) poniosła nakłady na budowę budynków mieszkalnych i budowli zlokalizowanych na działce 6, które sukcesywnie w latach od 2003 r. do 2011 r. były oddane do użytkowania na własne potrzeby Wnioskodawcy. Łączna cena nabycia wszystkich wspomnianych powyżej działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 25.07.2011 r. Wnioskodawca będący właścicielem przedstawionych działek gruntu, budynków mieszkalnych oraz budowli rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej pod firmą X (zwanej dalej „Działalnością”).

W dniu 31.07.2017 r. opisane powyżej działki gruntu (tj. działka o nr 6, 4 oraz 5) oraz budynki mieszkalne zostały wniesione do ewidencji środków trwałych Działalności w wartościach godziwych określonych na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego w wysokości odpowiednio 6.446,1 tys. zł (wycena działek gruntu) oraz 7.675,9 tys. zł (wycena budynków mieszkalnych), tj. łącznie 14.122 tys. zł.

Działki nie podlegają amortyzacji, natomiast w przypadku budynków mieszkalnych stawki odpisów amortyzacyjnych zostały określone na poziomie 1% rocznie. W dniu 12.04.2019 r. dokonano połączenia wskazanych powyżej działek gruntu (tj. działek o nr 6, 4 oraz 5) w jedną działkę nr 7 (oznaczona symbolem BI - inne tereny zabudowane), dla której prowadzona jest Księga Wieczysta nr (…) o łącznej powierzchni 23,6765 ha.

Od momentu wniesienia powyższych działek gruntu oraz budynków mieszkalnych do ewidencji środków trwałych Działalności do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie były ponoszone nakłady zwiększające ich wartość początkową.

Jednocześnie wartość wszystkich pozostałych środków trwałych, które zostały przyjęte do ewidencji Działalności od dnia 31.07.2017 r. do dnia sporządzenia niniejszego wniosku wyniosła 57.454,34 zł.

Na moment składania niniejszego wniosku powyżej opisane działki nie były objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (zwany dalej „MPZP"). Prace nad opracowaniem i przyjęciem MPZP dla powyżej opisanych działek trwają w momencie składania niniejszego wniosku. Wnioskodawca prowadzący Działalność zamierza dokonać sprzedaży opisanych budynków mieszkalnych oraz budowli wraz z gruntem.

W piśmie uzupełniającym z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

W dniu 14.06.2002 r. osoba fizyczna (zwana dalej „Wnioskodawcą") dokonała zakupu działek gruntu nr 1 (oznaczona symbolem R i przeznaczona na cele rolne) oraz nr 8 (oznaczona symbolem RL i przeznaczona na cele leśne) jako działek niezabudowanych nie będących terenem budowlanym, odpowiednio o powierzchni 9,6612 ha oraz 5,5768 ha, tj. łącznej powierzchni 15,2380 ha, za cenę 415 tys. zł.

W dniu 19.12.2003 r. Wnioskodawca dokonał zakupu działki gruntu nr 3 (oznaczona symbolem R, RL i przeznaczona na cele rolne i leśne) stanowiącej drogę gruntową bez jakichkolwiek stałych naniesień budowlanych, o powierzchni 0,2426 ha za cenę 7,5 tys. zł.

W dniu 19.10.2004 r. dokonano połączenia wskazanych powyżej działek gruntu w jedną działkę nr 6 o łącznej powierzchni 15,4806 ha.

[Ad 7] W dniu 12.05.2005 r. Wnioskodawca w oparciu o przetarg sądowy w Sądzie Rejonowym w (…) dokonał zakupu zespołu działek o łącznej powierzchni 307 ha, stanowiących część byłego Państwowego Gospodarstwa Rolnego, w skład którego wchodziła działka gruntu nr 4 (oznaczona symbolem R - grunty rolne) jako działki niezabudowanej nie będącej terenem budowlanym, której powierzchnia wynosi 7,9528 ha za łączną cenę zespołu działek w wysokości 3.600 tys. zł, która obejmowała również cenę działki nr 4. Działka 4 o powierzchni 7,9528 ha stanowiła łąkę i w dalszym ciągu jest w taki sposób użytkowana, co znajduje potwierdzenie w otrzymywanych przez Wnioskodawcę dopłatach ze środków Unii Europejskiej.

W dniu 18.01.2010 r. Wnioskodawca dokonał zakupu działki gruntu nr 5 (oznaczona symbolem DR - drogi) stanowiącej drogę gruntową bez jakichkolwiek stałych naniesień budowlanych, o powierzchni 0,2431 ha za cenę 30,6 tys. zł.

[Ad 2]. Wskazane powyższej działki gruntu, tj. o nr 1, 8, 3, 4 i 5, zostały nabyte przez Wnioskodawcę z zamiarem wykorzystywania ich na własne potrzeby jako grunt rolny i teren wypoczynkowy. Działki gruntu nr 3 oraz 5 stanowiły dwa odcinki tej samej drogi gruntowej oddzielającej od siebie działki nr 1 oraz 8. Zakup tych działek umożliwił Wnioskodawcy swobodne korzystanie z całości terenu.

[Ad 8] Każda z działek została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w którym faktycznie były wykorzystywane.

W latach 2002-2011 r. Wnioskodawca [Ad 5] prowadził na przedstawionych działkach podstawowe prace polegające m in. na czyszczeniu zaniedbanego lasu, wycince krzewów i zarośli, pielęgnacji zieleni oraz sprzątaniu śmieci, które były konieczne w celu ustanowienia siedliska. Ponadto Wnioskodawca w tym okresie poniósł nakłady na:

• doprowadzenie energii elektrycznej (wykonanie przyłącza na słupie wysokiego napięcia oraz postawienie transformatora);
  
• budowle obejmujące sieć kanalizacyjną, ekologiczną oczyszczalnię ścieków oraz zbiorczą instalację dla wód opadowych;
  
• budowę na działce nr 6 [Ad 9] trzech budynków mieszkalnych oraz budynku gospodarczego z garażem (budynek mieszkalny nr 1 zwany Willą obejmujący główną siedzibę Wnioskodawcy o pow. użytkowej 704,30 m² wraz z przynależnym budynkiem gospodarczym z garażem o pow. użytkowej 120,80 m²; budynek mieszkalny nr 2 o pow. użytkowej 298,00 m²; budynek mieszkalny nr 3 o pow. użytkowej 78,94 m²);
  
• budowę wiaty gospodarczej służącej do przechowywania sprzętu rolniczego i ogrodowego oraz wiaty służącej do przechowywania sprzętu do rekreacji wodnej oraz do magazynowania drewna opałowego;
  
• budowę wolnostojącego pieca/wędzarni;
  
• budowę drogi wewnętrznej oraz miejsc postojowych utwardzonych brukiem.
  
  
  

[Ad 5 cd.] Prowadzone przez Wnioskodawcę działania w oczywisty sposób spowodowały wzrost użyteczności oraz atrakcyjności terenu, jednak całość nieruchomości była traktowana przez Wnioskodawcę jako teren prywatny nie zaś inwestycja długoterminowa utrzymywana w celu uzyskania korzyści ekonomicznych w związku ze wzrostem jej wartości w czasie. Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu. W latach od 2003 r. do 2011 r. wszystkie przedstawione powyżej wybudowane budynki mieszkalne były oddane do użytkowania na własne potrzeby Wnioskodawcy. Łączna cena nabycia wszystkich wspomnianych powyżej działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po ukończeniu wszystkich prac związanych z budową budynków mieszkalnych, w dniu 25.07.2011 r. Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej pod firmą X (zwanej dalej „Działalnością”).

[Ad 1] Zgodnie z Centralną Ewidencją i Informacją o Działalności Gospodarczej przeważającą działalność gospodarczą stanowi kod PKD 55.20.Z „Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania".

W dniu 31.07.2017 r. opisane powyżej działki gruntu (tj. działka o nr 6, 4 oraz 5) oraz [Ad 11] wszystkie budynki mieszkalne zostały wniesione do ewidencji środków trwałych Działalności w wartościach godziwych określonych na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego w wysokości odpowiednio 6.446,1 tys. zł (wycena działek gruntu) oraz 7.675,9 tys. zł (wycena budynków mieszkalnych), tj. łącznie 14.122 tys. zł. Jednocześnie przedstawione powyżej wiaty gospodarcze, piec/wędzarnia oraz droga wewnętrzna i utwardzone miejsca postojowe nie były wniesione do Działalności.

[Ad 12] Wszystkie wniesione budynki mieszkalne były wykorzystywane w działalności gospodarczej jako turystyczne obiekty noclegowe i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Działki nie podlegają amortyzacji, natomiast w przypadku budynków mieszkalnych stawki odpisów amortyzacyjnych zostały określone na poziomie 1% rocznie.

[Ad 3] Wszystkie opisane powyżej działki w okresie od daty ich nabycia do momentu wniesienia ich do pozarolniczej działalności gospodarczej były wykorzystywane na własne potrzeby Wnioskodawcy jako grunt rolny oraz teren wypoczynkowy.

W dniu 12.04.2019 r. dokonano połączenia wskazanych powyżej działek gruntu (tj. działek o nr 6, 4 oraz 5) w jedną działkę nr 7 (oznaczona symbolem BI - inne tereny zabudowane), dla której prowadzona jest Księga Wieczysta nr (…) o łącznej powierzchni 23,6765 ha.

[Ad 4] Na przedstawionych działkach od momentu ich nabycia do dnia sporządzenia niniejszego wniosku jest prowadzona działalność rolnicza polegająca na utrzymywaniu łąki, w związku z czym Wnioskodawca otrzymuje dopłaty ze środków Unii Europejskiej.

[Ad 6] Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak zmiana przeznaczenia terenu lub wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej z wyjątkiem działań związanych wyłącznie z ustanowieniem siedliska. Od momentu wniesienia powyższych działek gruntu oraz budynków mieszkalnych do ewidencji środków trwałych Działalności do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie były ponoszone nakłady zwiększające ich wartość początkową. Jednocześnie wartość wszystkich pozostałych środków trwałych, które zostały przyjęte do ewidencji Działalności od dnia 31.07.2017 r. do dnia sporządzenia niniejszego wniosku wyniosła 57.454,34 zł [Ad 13] i obejmowała m.in. następujące urządzenia spalinowe: odśnieżarka, wykaszarka oraz kosiarka. Na moment składnia niniejszego wniosku powyżej opisane działki nie były objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (zwany dalej „MPZP”). Prace nad opracowaniem i przyjęciem MPZP dla powyżej opisanych działek trwają w momencie składania niniejszego wniosku. Wnioskodawca prowadzący Działalność zamierza w przyszłości dokonać sprzedaży [Ad 15] całej przedstawionej nieruchomości tj. trzech opisanych budynków mieszkalnych oraz budynku gospodarczego z garażem, przedstawionych budowli wraz z całą działką gruntu nr 7.

[Ad 14 i 16] W tym celu Wnioskodawca stworzył stronę internetową mającą na celu przedstawienie przedmiotu ewentualnej sprzedaży. Wnioskodawca, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, nie planuje podziału wymienionej nieruchomości, a ewentualna sprzedaż obejmowałaby wyłącznie całość nieruchomości. Wnioskodawca posiada w tym rejonie dodatkowy obszar rolny (zespół działek wspomniany w odpowiedzi na pytanie [Ad 7]), który zgodnie z umową wieloletnią oddał w dzierżawę pod uprawę rolną, co w takiej sytuacji wyklucza sprzedaż tego terenu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę prowadzącego Działalność opisanych budynków mieszkalnych, budowli oraz gruntu będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1) a), z zastrzeżeniem ust 2c, sprzedaż budynków mieszkalnych wraz z gruntem nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy -jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie budynku mieszkalnego wraz z gruntem nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia takiej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia, i jednocześnie bez znaczenia jest klasa sprzedawanego gruntu.

Jak wynika z wniosku, przedmiotem przyszłej sprzedaży mają być budynki mieszkalne wraz z działką gruntu nr 7 na której się znajdują, których budowa miała miejsce w latach 2002-2011.

Oznacza to, że sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło wybudowanie budynków mieszkalnych, w związku z czym sprzedaż nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy sprzedaż, o której mowa we wniosku będzie spełniała te warunki, zatem sprzedaż opisanych budynków mieszkalnych, budowli oraz gruntu działki nr 7 będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest tylko i wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania.

Organ nie odniósł się w niniejszej interpretacji indywidualnej do prawidłowości sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanych składników majątku (środków trwałych) mających być przedmiotem sprzedaży, gdyż kwestie te nie były przedmiotem zapytania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie istotnym jest zatem ustalenie, czy zbywane budynki (wskazane przez Wnioskodawcę jako mieszkalne), są budynkami mieszkalnymi, czy też niemieszkalnymi.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia budynku mieszkalnego, należy odwołać się w tym przypadku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Jak wynika z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Należy również zauważyć, iż w klasyfikacji tej rozróżnia się budynki mieszkalne (dział 11) od budynków niemieszkalnych (dział 12) hostele i budynki zakwaterowania turystycznego, w skład których wchodzą m.in. budynki hoteli (klasa 1211, obejmująca hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez).

O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie.

Decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie ma zatem sposób faktycznego wykorzystania nieruchomości. Ze złożonego wniosku jednoznacznie wynika, iż grunt wraz ze znajdującymi się na nim budynkami jest w całości wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej – jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkoterminowego zakwaterowania.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku budynki – określone przez Wnioskodawcę jako mieszkalne - wykorzystywane w całości w działalności gospodarczej - nie mogą być uznane w świetle powołanych przepisów - za budynki mieszkalne. Oznacza to zarazem, iż są one budynkami niemieszkalnym w rozumieniu cytowanych powyżej przepisów.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Z treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   

- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają m.in:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
   

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika zatem, że grunty oraz wybudowane na nich budynki stanowią odrębne środki trwałe.

Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w przepisie art. 22c pkt 1 ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środków trwałych czy też wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wydatki na nabycie tych środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych nie będą podlegały zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów.

Również, mimo że określone składniki majątkowe, które stanowią odpowiednio środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, nie podlegają amortyzacji, to jednak podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Należy zauważyć, iż cyt. powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie, czy opisana sprzedaż budynków, budowli oraz gruntu nastąpiła w ramach działalności gospodarczej, a w konsekwencji czy uzyskany w wyniku sprzedaży przychód podlega opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też sprzedaż ta stanowiła źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy i będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odpłatne zbycie nieruchomości jest co do zasady odrębnym źródłem przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak już w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy ustawodawca wskazał, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów stanowi źródło przychodów, tylko wówczas, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Przepis ten koresponduje zatem z art. 5a pkt 6 in fine ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącym, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej nie mogą być jednocześnie zaliczane do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Ustalenie, że do sprzedaży nieruchomości doszło w wykonaniu działalności gospodarczej, wyklucza możliwość opodatkowania uzyskanego w ten sposób przychodu według zasad dotyczących odpłatnego zbycia rzeczy lub określonych praw.

W przypadku zbycia nieruchomości i innych rzeczy uzyskane przychody mogą być zaliczone do przychodów ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jeżeli ich zbycie nastąpiło podczas wykonywania czynności posiadających cechy, jakim winna odpowiadać działalność gospodarcza

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że zasadnicze znaczenie dla odpowiedzi na pytanie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji ma regulacja zawarta w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Przepis ten nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych. Regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy objęty został zatem przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej (wyrok WSA z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 1127/17).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uwagę na zmianę stanu prawnego jaka nastąpiła po 1 stycznia 2015 r. Wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy wskazywał, że "przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi – ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1326) ustawodawca doprecyzował brzmienie ww. przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Takie znaczenie wprowadzonych zmian potwierdza uzasadnienie projektu ustawy zmieniającej, gdzie wskazano wprost, że celem tego przepisu jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to składników, które z uwagi na przewidywany okres ich używania krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych, jak również składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku - nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 944/16.

Zasadnym jest wskazanie, iż przepis art. 14 ust. 2 pkt 1cyt. ustawy odnosi się do majątku związanego z wykonywaną działalnością a nie majątku obejmującego środki trwałe. Przez pojęcie "majątek związany z działalnością" należy rozumieć składniki mienia, których posiadanie wiąże się z faktem wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast przez pojęcie „wykorzystywanie" należy rozumieć osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, tym samym przez składniki majątku wykorzystywane w działalności gospodarczej należy rozumieć tego rodzaju składniki, które są używane w działalności gospodarczej i umożliwiają osiąganie korzyści (przychodów) z tej działalności (wyrok WSA z dnia 10 września 2008 r. sygn. Akt III SA/Wa 16/08).

W tym miejscu podkreślić należy, że sytuacja, w której mamy do czynienia z działaniem osoby fizycznej jako przedsiębiorcy zawsze wiąże się z podwójną identyfikacją mienia należącego do takiej osoby. Z jednej bowiem strony dysponuje ona majątkiem, który jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej (stanowi część składową prowadzonego przez osobę fizyczną przedsiębiorstwa), z drugiej strony – należącym do niej majątkiem poza przedsiębiorstwem, który służy zaspokajaniu różnych niegospodarczych potrzeb osobistych.

W świetle powyższego wskazać należy, iż okolicznością nie budząca wątpliwości jest fakt, że nieruchomości i składniki majątku były i są nadal wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zatem przychód ze sprzedaży nieruchomości i składników majątkowych wykorzystywanych dla celów działalności gospodarczej, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 i 2 tego artykułu, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Jednocześnie stosownie do art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania, stosownie do art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio - art. 22g ust. 16 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

W oparciu o art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
   
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
   
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
   

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 (zdanie drugie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Z powyższego przepisu wynika więc, że przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, jako koszt uzyskania przychodu uwzględnić należy wartość początkową tego składnika majątku, po jej pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na względzie, że grunty - z mocy prawa - nie podlegają amortyzacji (art. 22c pkt 1 ww. ustawy) dochodem ze sprzedaży gruntu nabytego przez Wnioskodawcę będzie różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży tego gruntu a wydatkami poniesionymi na jego nabycie.

Jednocześnie dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej - które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych – będzie różnica między przychodem uzyskanym ze zbycia danego składnika majątku a kosztami jego nabycia/wytworzenia.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone regulacje prawne wskazać należy, że w przypadku odpłatnego zbycia budynków (wskazanych przez Wnioskodawcę jako mieszkalne), budowli oraz gruntu uzyskany przychód nie będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych i będzie podlegał opodatkowaniu jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 dnia października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID –19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.