Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.75.2020.2.ALN
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2020 r., data wpływu (8 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania składek wnoszonych na rzecz Związku przez Gminy będące członkami Związku w części dotyczącej zakupu usług przewozów wykonanych na terenie gminy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania składek wnoszonych na rzecz Związku przez Gminy będące członkami Związku w części dotyczącej zakupu usług przewozów wykonanych na terenie gminy.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 8 kwietnia 2020 r.) o opis sprawy i pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowany/doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Związek Gmin (...) - zwany dalej Związkiem Gmin - tworzą gminy z terenu województwa …. Związek działa w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (tekst jednolity z 2001 roku, Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz Statut Związku. Wykonuje przekazane mu zadania gmin - członków Związku w zakresie lokalnego transportu zbiorowego w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną, jest organizacją dobrowolną i otwartą, utworzoną na czas nieoznaczony. Na podstawie przepisów § 7 Statutu Związku wykonuje zadania publiczne, obejmujące ogół spraw dotyczących lokalnego transportu zbiorowego.

Do zadań Związku należy m.in. realizowanie zadań w zakresie:

1. zapewnienia funkcjonowania pasażerskiej komunikacji zbiorowej na obszarach gmin objętych działaniem Związku,
2. koordynowania rozkładów jazdy linii przebiegających przez obszar gmin - członków Związku,
3. efektywnego wykorzystania majątku Związku.
   
   

Członkowie Związku są zobowiązani do przekazania na rzecz Związku niezbędnego dla realizacji zadań majątku i urządzeń. Do organów związku należy tworzenie zasad polityki taryfowej oraz ustalanie zasad wdrażania taryfy biletowej.

Wymienione powyżej zadania, dotyczące lokalnego transportu zbiorowego Związek realizuje obecnie w oparciu o umowę z operatorem czyli Firma 1 S.A. dot. obsługi transportu na terenie gmin Związkowych, przy czym Spółka FIRMA 1 jest podmiotem wewnętrznym Związku Gmin.

Z tytułu realizacji usług Spółka FIRMA 1 wystawia dla Związku co miesiąc:

• faktury z tytułu refundacji utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg samorządowych,
  

• notę z tytułu kursów nierentownych (przedkładając rozliczenie przychodów oraz kosztów oraz kapitału zaangażowanego).
  
  

W związku z powyższym, związek rozlicza poszczególne gminy udziałem w kosztach obsługi komunikacji, zgodnie z obowiązującą w tym zakresie uchwałą Zgromadzenia (będącego organem Związku) i wystawia dla gmin członkowskich noty księgowe tytułem: „rekompensata - transport za m-c …”.

W żadnym z ww. zakresów (refundacja, nierentowne kursy) Gminy - członkowie Związku nie otrzymują od Związku faktur VAT - całość należności jest dokumentowana jedną notą. Ponadto gminy obciążane są wpłatą z tytułu składki członkowskiej na realizację zadań statutowych, związanych z utrzymaniem biura, administracją itp.

W chwili obecnej trwa postępowanie przetargowe na wybór operatora do świadczenia usług transportowych. Nastąpi zatem istotna zmiana w rozliczeniach, gdyż Związek zgodnie z treścią planowanej umowy, która zostanie zawarta ze zwycięzcą przetargu będzie obciążany przez wykonawcę usługi transportowej fakturą VAT, w której wysokość wynagrodzenia za dany miesiąc kalendarzowy zostanie obliczona jako iloczyn stawki za tzw. wozokilometr (rozumiany jako całkowity koszt przejazdu (usługi) na odcinku 1 kilometra) w wysokości netto plus podatek VAT wg odpowiedniej stawki oraz liczby faktycznie przejechanych wozokilometrów w danym miesiącu kalendarzowym w ramach obsługiwanych linii komunikacyjnych, pomniejszona następnie o wielkość wpływów uzyskanych przez wykonawcę ze sprzedaży biletów na liniach komunikacyjnych.

Przedstawiona w przetargu stawka 1 wozokilometra obejmować będzie całość kosztów wg których będzie wykonywana usługa.

W nawiązaniu do powyższego podkreślić również należy, że dochodami Związku są:

1. wpłaty członkowskie od gmin - członków Związku,
2. dochody ze zbytego, bądź też w inny sposób wykorzystywanego majątku Związku i jego jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej,
3. darowizny, zapisy, spadki i dotacje na rzecz Związku,
4. dochody uzyskane z prowadzonej przez Związek działalności gospodarczej,
5. inne wpływy.
   
   

Powyższe dochody Związku wymienione są w całości przeznaczone na działalność Związku.

Z kolei ogólną wysokość wpłat gmin - członków Związku w danym roku kalendarzowym określa budżet Związku jako różnicę pomiędzy planowanymi kosztami działalności Związku, a zakładanymi dochodami ze źródeł określonymi w ww. pkt 2-5.

Każda gmina, będąca członkiem Związku zobowiązana jest do wpłaty w wysokości wynikającej z ilości mieszkańców danej gminy ustalanej na podstawie stanu z dnia 31 grudnia roku poprzedzającego uchwalenie budżetu.

Gminy zobowiązane są dokonywać wpłaty członkowskiej w terminie raz na kwartał. Gminy traktują wpłaty na rzecz Związku jako składkę członkowską na koszty związane z organizacją Związku. Wpłaty członkowskie gmin jako składka na transport organizowany przez Związek, rozliczane są co miesiąc wg kilometrów przypisanych do danej gminy.

Powyższe nie ulegnie zmianie po wyłonieniu w drodze przetargu wykonawcy usług dot. lokalnego transportu zbiorowego.

Zauważyć również należy, że obecnie sprzedaż i kontrolę biletów oraz kontrolę usług przewozowych prowadzi obecny operator tj. Firma 1 S.A., następnie czynności te przejmie przyszły operator wybrany w drodze przetargu.

1. Gminy należące do związku wnoszą składkę członkowską zarówno na realizację zadań statutowych związanych z organizacją i utrzymaniem Związku oraz na realizację zadań statutowych związanych z organizacją transportu.
2. W 2019 r. (traktowany we wniosku jako stan faktyczny) wnoszone opłaty dotyczyły refundacji utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg samorządowych oraz rekompensaty z tytułu kursów nierentownych (na podstawie przedkładanego rozliczenia przychodów oraz kosztów, a także kapitału zaangażowanego) w kursach realizowanych przez podmiot wewnętrzny.
3. W październiku 2019 roku została zawarta umowa z operatorem wyłonionym w przetargu nieograniczonym. Obecnie wnoszone opłaty (przez okres trwania umowy tj. do grudnia 2020 r. lub do wyczerpania limitu kilometrów objętych umową - traktowany we wniosku jako stan faktyczny przyszły) dotyczą wynagrodzenia obliczanego jako iloczyn stawki za tzw. wozokilometr (rozumiany jako całkowity koszt przejazdu (usługi) na odcinku 1 kilometra) w wysokości netto oraz liczby faktycznie przejechanych wozokilometrów w danym miesiącu kalendarzowym w ramach obsługiwanych linii komunikacyjnych, pomniejszona następnie o wielkość wpływów uzyskanych przez wykonawcę ze sprzedaży biletów na liniach komunikacyjnych, plus podatek VAT wg odpowiedniej stawki.
4. Firma 1 S.A. jest podmiotem wewnętrznym Związku Gmin (...) w (…), w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu tj. zgodnie z art. 2 lit. j powołanego rozporządzenia WE „podmiot wewnętrzny” oznacza odrębną prawnie jednostkę podlegającą kontroli właściwego organu lokalnego, a w przypadku grupy organów przynajmniej jednego właściwego organu lokalnego, analogicznej do kontroli, jaką sprawują one nad własnymi służbami.
5. Firma 1 S.A. jest odrębnym podatnikiem podatku VAT .
6. Do 2019 roku Firma 1 S.A. z tytułu realizacji usług wystawiał dla Związku co miesiąc: faktury z tytułu refundacji utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg samorządowych oraz notę z tytułu kursów nierentownych.
7. Obecnie (od X 2019 i w roku 2020) Operator wyłoniony w drodze przetargu nieograniczonego wystawia faktury VAT z tytułu realizacji umowy na terenie Związku Gmin.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w obecnej sytuacji gminy członkowskie należy obciążać (przez Związek) za przewozy wykonywane po ich terenie przez Operatora, będącego podmiotem wewnętrznym Związku Gmin, notami księgowymi, czy w oparciu o wystawiane przez Związek faktury VAT?
2. Czy w sytuacji przyszłej, gdy zadanie dot. lokalnego transportu zbiorowego będzie wykonywane przez wykonawcę zewnętrznego wyłonionego w przetargu gminy członkowskie należy obciążać (przez Związek) za przewozy wykonywane po ich terenie notami księgowymi, czy w oparciu o wystawiane przez Związek faktury VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w obu przypadkach odpowiedz na zadane pytanie będzie taka sama: nie jest on w chwili obecnej i nie będzie w stanie faktycznym przyszłym zobowiązany obciążać gmin członkowskich kosztami realizowanych na ich terenie przewozów (w ramach zadania gminnego polegającego na stworzeniu transportu pasażerskiego) fakturami VAT lecz notami obciążeniowymi.

UZASADNIENIE

Na wstępie należy wskazać ogólne ramy prawne dotyczące stanu faktycznego przedstawionego powyżej:

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm. ) do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie transportu lokalnego. Wykonywanie zadań publicznych może być realizowane w drodze współdziałania między jednostkami samorządu terytorialnego (art. 10 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Z kolei na podstawie przepisu art. 4 ust. 1 pkt 9 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn. Dz. U z 2018r., poz. 2016 ze zm.) organizatorem publicznego transportu zbiorowego odpowiedzialnym za organizowanie i funkcjonowanie tego transportu na danym obszarze jest właściwa jednostka samorządu terytorialnego.

W oparciu o przedstawiony na wstępie stan faktyczny i wskazane powyżej przepisy stwierdzić należy, że Związek Gmin (...) wykonuje przekazane mu zadania gmin-członków Związku w zakresie lokalnego transportu zbiorowego w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Oznacza to, że przysługują mu takie same uprawnienia i obowiązki, jakie mają gminy w związku z wykonywaniem przekazanych im zadań, a ponadto Związek staje się podmiotem uprawnionym i zobowiązanym do realizacji przekazanych mu zadań, a równocześnie Gminy tracą uprawnienie do wykonywania zadań publicznych w takim zakresie, w jakim wykonuje je Związek.

Związek realizuje zadania statutowe na rzecz gmin-członków związku w zakresie lokalnego transportu zbiorowego oraz zadanie własne Powiatu (...) polegającego na organizowaniu i zarządzaniu publicznym transportem zbiorowym w zakresie powiatowych przewozów pasażerskich na terenie Powiatu (...), Uchwałą Nr (…) z dnia 18.12.2015 r. w sprawie przekazania zadania organizacji publicznego transportu zbiorowego Związkowi Gmin (…) w (…).

Gminy należące do związku wnoszą składkę członkowską zarówno na realizację zadań statutowych związanych z organizacją i utrzymaniem Związku oraz na realizację zadań statutowych związanych z organizacją transportu na rzecz swoich członków.

Gminy są zobowiązane dokonywać wpłaty członkowskiej raz na kwartał, a jak już wskazano powyżej wpłaty na rzecz Związku traktują jako składkę członkowską na koszty związane z organizacją Związku. Dodatkowo Gminy wnoszą co miesiąc wpłaty członkowskie jako składkę na transport organizowany przez Związek.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ponadto w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1-5 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  

• eksport towarów;
  

• import towarów na terytorium kraju;
  

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Odnosząc zatem brzmienie powyższych przepisów do przedstawionego powyżej stanu faktycznego nasuwają się następujące wnioski:

• utworzony Związek powstał w celu efektywniejszego wykonywania zadań z zakresu administracji publicznej i ma on charakter wspólnego przedsięwzięcia,
  

• rozliczenia dokonywane w ramach Związku nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT, ponieważ nie dochodzi w tym zakresie do wzajemnych świadczeń - w szczególności świadczenia usług za wynagrodzeniem - co wynika z charakteru prawnego samego Związku i łączących go z poszczególnymi Gminami powiązań o charakterze prawno-finansowym, których nie można uznać za umowę o charakterze cywilno-prawnym,
  

• cyt. powyżej przepis art. 5 ust. 1 nie będzie miał zatem zastosowania do wzajemnych rozliczeń pomiędzy Związkiem, a gminami, co z kolei powoduje, że gminy nie będą obciążane za transport wykonywany na ich terenie dokumentami wystawionymi w trybie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług tj. w szczególności fakturami VAT,
  

• obciążenia nie będą w konsekwencji podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na fakt, że nie są one dokonywane jako zapłata za świadczenie wykonywane przez Związek, przekazywane środki finansowe przez poszczególne gminy mają bowiem charakter refundacji poniesionych wydatków, celem czynienia uzgodnionego przez gminy wspólnego przedsięwzięcia.
  
  

Wnoszone do Związku opłaty dotyczą zatem:

• w zakresie organizacji i utrzymania biura - wynagrodzenie pracowników, najem pomieszczeń, koszty telefonów, zużycie materiałów związanych z prowadzeniem biura, delegacje, szkolenia pracowników, koszty związane z utrzymaniem strony internetowej, koszty materiałów informacyjno - reklamowych - rozkładów jazdy dla pasażerów, ubezpieczeń, i innych opłat itp.
  

• w zakresie opłat za organizację transportu dla gmin członków związku
  

do 14 grudnia br. wpłatami objęta była rekompensata wypłacana dla Firma 1 S.A. z/s w (…), zobowiązanemu do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na podstawie umowy z 2017 roku.

Firma 1 S.A. jest podmiotem wewnętrznym Związku. Związek Gmin (...), jako organ właścicielski sprawuje Związek bezpośrednią i stałą kontrolę nad podmiotem wewnętrznym jakim jest (…) .

Przedsiębiorstwo jest także odrębnym podatnikiem podatku VAT o numerze (…). Firma 1 S.A. wystawia dla Związku noty księgowe, w oparciu o interpretacje indywidualną z 7 lipca 2014 roku Nr IBPP3/443-395/14/KG.

Po wejściu w życie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, zawartej w dniu 14.10.2019 r. z operatorem wyłonionym w drodze przetargu nieograniczonego, opłaty związane są z realizacją usług przewozowych przez operatora tj. Firma 2 Sp. z o.o.

Podstawę do rozliczenia Operatora stanowi ilość faktycznie wykonanych wozokilometrów w ramach obsługiwanych linii komunikacyjnych, pomniejszone o uzyskane wpływy z biletów, kar i opłat dodatkowych, rozliczone wg stawki zgodnej z oferta przetargową. Wynagrodzenie wyliczone przez Operatora w ramach tej umowy obejmuje wszystkie koszty związane z wykonaniem usługi i w okresie obowiązywania nie podlega waloryzacji.

Reasumując, skoro Związek jest publiczną osobą prawną, nabywającą we własnym imieniu prawa i zaciągającą zobowiązania, a przystąpienie przez gminy do Związku jest równoznaczne z przyjęciem określonych statutem obowiązków wobec Związku, to przedmiotowe obowiązki będą wynikały z odpowiednich norm prawa administracyjnego.

W konsekwencji rozliczenia pomiędzy Związkiem a tworzącymi go gminami będą również wynikać z norm prawa administracyjnego, bezpośrednio wpływającego na takie a nie inne brzmienie Statutu Związku. Bezpośrednim tego skutkiem będzie również brak obowiązku dokonywania rozliczeń pomiędzy Związkiem a gminami w trybie ustawy o VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnioskuje o potwierdzenie zajętego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm. ), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy.

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 64 ust. 1 powołanej ustawy – w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Związek międzygminny może być tworzony również w celu wspólnej obsługi, o której mowa w art. 10a.

Art. 10a ustawy o samorządzie gminnym stanowi, że Gmina może zapewnić wspólną obsługę, w szczególności administracyjną, finansową i organizacyjną:

1. jednostkom organizacyjnym gminy zaliczanym do sektora finansów publicznych,
2. gminnym instytucjom kultury,
3. innym zaliczanym do sektora finansów publicznych gminnym osobom prawnym utworzonym na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego

-zwanym dalej „jednostkami obsługiwanymi”.

Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin (art. 64 ust. 2 o samorządzie gminnym ).

Na mocy art. 64 ust. 3 wskazanej ustawy o samorządzie gminnym – prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku międzygminnym, związane z wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu związku.

Jak stanowi art. 65 ust. 1 i ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym , związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ww. ustawy, utworzenie związku oraz przystąpienie gminy do związku wymagają przyjęcia jego statutu bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady odpowiednio przez rady zainteresowanych gmin albo radę zainteresowanej gminy.

Do gospodarki finansowej związku międzygminnego stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce finansowej gmin (art. 73a ustawy o samorządzie gminnym).

Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zasady finansowania przewozów o charakterze publicznym zostały uregulowane w ustawie z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 2475, z późn. zm.).

Art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że użyte w ustawie określenie rekompensata oznacza – środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest:

1. gmina:
   1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
      
   2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami - na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
2. związek międzygminny - na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin tworzących związek międzygminny.
   
   

W myśl art. 50 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej może polegać w szczególności na:

1. pobieraniu przez operatora lub organizatora opłat w związku z realizacją usług świadczonych w zakresie publicznego transportu zbiorowego, lub
   
2. przekazaniu operatorowi rekompensaty z tytułu:
   1. utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym, lub
      
   2. utraconych przychodów w związku ze stosowaniem uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym ustanowionych na obszarze właściwości danego organizatora, o ile zostały ustanowione, lub
      
   3. poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem przez operatora usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, lub
3. udostępnianiu operatorowi przez organizatora środków transportu na realizację przewozów w zakresie publicznego transportu zbiorowego.
   
   

Na podstawie art. 50a ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, rada gminy może ustalać ceny za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich. W mieście … uprawnienia te przysługują Radzie ….

Stosownie do art. 51 ust. 1 ww. ustawy, źródłem finansowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej mogą być w szczególności:

1. środki własne jednostki samorządu terytorialnego będącej organizatorem;
2. środki z budżetu państwa.
   
   

Do źródeł finansowania, o których mowa w ust. 1, należą również wpływy ze sprzedaży biletów oraz wpływy z opłat dodatkowych pobieranych od pasażerów, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (art. 51 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 52 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, operatorowi przysługuje rekompensata, jeżeli wykaże, że podstawą poniesionej straty z tytułu realizacji usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego są utracone przychody i poniesione koszty, o których mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2, proporcjonalnie do poniesionej straty.

W myśl art. 52 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, w ramach rekompensaty, w części, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c, operatorowi przysługuje rozsądny zysk, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007.

W tym miejscu należy wskazać, że by udzielić Wnioskodawcy odpowiedzi w zakresie dokumentowania składek wnoszonych na rzecz Związku przez Gminy będące członkami Związku w części dotyczącej zakupu usług przewozów wykonanych na terenie gminy, należy ustalić czy składka w części z której finansowany jest transport otrzymywana od członków Związku stanowi podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ww. ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że, co do zasady, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

W pierwszej kolejności podstawą opodatkowania jest należność, niezależnie od jej nazewnictwa, stanowiąca w istocie wynagrodzenie za wykonaną czynność podlegająca opodatkowaniu. Elementem podstawy opodatkowania mogą być również należności mające charakter dopłaty do ceny.

Jeśli chodzi o dopłaty do ceny to włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Przy czym jak już zaznaczono, w pierwszej kolejności należy ocenić czy otrzymane kwoty nie stanowią w istocie wynagrodzenia za świadczoną usługę.

Należy podkreślić, że istotne znaczenie dla opodatkowania podatkiem świadczenia usług jest ustalenie w odniesieniu do każdej płatności, czy nie stanowi ona wynagrodzeń za świadczenie wykonywane na rzecz podmiotu wnoszącego tą płatność oraz czy pomiędzy tym świadczeniem a wynagrodzeniem zachodzi bezpośredni związek. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należy traktować jako wynagrodzenie. Dodatkowo należy zaznaczyć, że w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca w żaden sposób nie wyklucza, aby wynagrodzenie miało charakter składki, gdyż z punktu widzenia opodatkowania istotne jest wystąpienie wynagrodzenia bez względu na jego formę. Zatem w sytuacji, gdy podmiot płacący składki uzyskuje w zamian wyraźną korzyść z czynności wykonywanej na jego rzecz, zachodzi wzajemna i bezpośrednia ekwiwalentność.

Z wniosku wynika, że Gminy zobowiązane są dokonywać wpłaty członkowskiej w terminie raz na kwartał. Gminy traktują wpłaty na rzecz Związku jako składkę członkowską na koszty związane z organizacją Związku. Wpłaty członkowskie gmin jako składka na transport organizowany przez Związek, rozliczane są co miesiąc wg kilometrów przypisanych do danej gminy. Powyższe nie ulegnie zmianie po wyłonieniu w drodze przetargu wykonawcy usług dot. lokalnego transportu zbiorowego. Gminy należące do związku wnoszą składkę członkowską zarówno na realizację zadań statutowych związanych z organizacją i utrzymaniem Związku oraz na realizację zadań statutowych związanych z organizacją transportu.

Podkreślenia wymaga, że w przypadku, gdy istnieje możliwość przypisania konkretnego świadczenia wykonanego przez organizację na rzecz swoich członków w zamian za opłaconą składkę, to wtedy taka składka stanowi w istocie zapłatę za usługę, a więc mamy do czynienia z odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zatem w niniejszej sprawie składka w części, z której finansowane są przewozy wykonywane na terenie gminy członkowskiej, ma charakter zapłaty za usługę (usługę organizacji transportu), ponieważ istnieje bezpośredni związek pomiędzy płaconą składką, a otrzymanym świadczeniem - usługi transportu zbiorowego, które przynosi bezpośrednie korzyści gminom członkowskim Związku. Składka, w części, o której mowa powyżej, stanowi w tym przypadku wynagrodzenie za świadczoną usługę.

Kryterium uznania dofinansowania – w tym przypadku składek wnoszonych na rzecz Związku przez Gminy będące członkami Związku w części dotyczącej zakupu usług przewozów wykonanych na terenie gminy - za stanowiące podstawę opodatkowania jest stwierdzenie, że składka dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Związek realizuje konkretne zadania na rzecz Gmin i część składki, z której finansowany jest transport w zakresie przewozów wykonywany na terenie gminy członkowskiej, nie jest udzielana do ogólnych kosztów funkcjonowania Wnioskodawcy, lecz jest przeznaczona na realizację zadań na terenie konkretnej Gminy i stanowi wynagrodzenie za świadczone usługi.

W przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca na mocy uprawnień danych mu przez gminy będące członkami Związku powierza Operatorom tj. Firma 1 S.A czy Firma 2 Sp. z o.o. świadczenie usług transportowych dla lokalnej społeczności, za co Wnioskodawca otrzymuje od członków Związku stosowne wpłaty członkowskie. Jak wskazał Wnioskodawca wpłaty członkowskie gmin jako składka na transport organizowany przez Związek, rozliczane są co miesiąc wg kilometrów przypisanych do danej gminy.

W takiej sytuacji mamy zatem do czynienia z istnieniem stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu zlecającego wykonanie usługi, będącego jednocześnie odbiorcą usługi (Gmina będąca członkiem Związku), jak również podmiotu wykonującego zlecenie, czyli Związku Gmin (...), który przy udziale Operatorów, tj. Firma 1 S.A czy Firma 2 Sp. z o.o. organizuje transport na terenie gmin.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. odsprzedażą usług zakupionych przez Związek od wyspecjalizowanej firmy transportowej na rzecz Gmin członkowskich). Związek bowiem nabywa przedmiotowe usługi transportowe we własnym imieniu. Następnie zakupione usługi odpłatnie odsprzedaje stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy na Gminy Członkowskie, z którymi ma podpisane porozumienie. Zatem w przedmiotowej sytuacji, część składki, która jest przeznaczona na zakup usług przewozów wykonanych na terenie gminy nie jest składką przeznaczoną na ogólne koszty funkcjonowania Wnioskodawcy lecz stanowi wynagrodzenie za świadczone na rzecz gmin usługi.

Reasumując stwierdzić należy, iż występuje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem na rzecz członków Związku, a wynagrodzeniem pobieranym przez Związek pomimo, że odpłatność za to świadczenie została ustalona w formie składki członkowskiej. Tym samym czynności wykonywane przez Związek w zakresie świadczenia usługi przewozów wykonywanych na terenie gminy członkowskiej wypełniają definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które ze względu na odpłatny charakter, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji otrzymana przez Wnioskodawcę część składki przeznaczona na sfinansowanie przewozów wykonywanych na terenie gminy członkowskiej stanowi podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do podstawowej kwestii, czyli dokumentowania składek wnoszonych na rzecz Związku przez Gminy będące członkami Związku w części dotyczącej zakupu usług przewozów wykonanych na terenie gminy należy wskazać, że zgodnie z art. 106a ustawy o podatku od towarów i usług przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego;
3. świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k ust. 1, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska.
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 ww. ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Z ww. przepisów wynika zatem, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz innego podatnika jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Wobec tego, jak stwierdzono w niniejszej interpretacji, składka z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu w części dotyczącej przewozów wykonywanych na terenie gminy, którą otrzymuje/będzie otrzymywać Wnioskodawca od członków Związku stanowi wynagrodzenie za świadczone usługi i podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem powinna być udokumentowana fakturą, wystawioną zgodnie z przepisami art. 106a-106q ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym w sytuacji, gdy przewozy wykonywane na terenie gminy członkowskiej świadczone były za pośrednictwem Firma 1 S.A oraz są/będą świadczone za pośrednictwem Firma 2 Sp. z o.o., to powinny być udokumentowane fakturami wystawionymi przez Związek na rzecz gminy członkowskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie dokumentowania składek wnoszonych na rzecz Związku przez Gminy będące członkami Związku w części dotyczącej zakupu usług przewozów wykonanych na terenie gminy, odnoszące się do pytań nr 1 i nr 2, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.