Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.31.2020.3.MS
z 11 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do organu z 1 kwietnia 2020 r., oraz pismem, które wpłynęło do organu 17 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr A podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr A podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem które wpłynęło do Organu 1 kwietnia 2020 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z 20 marca 2020 r. znak 0111-KDIB3-3.4012.31.2020.1.MPU oraz pismem które wpłynęło do Organu 17 kwietnia 2020 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z 9 kwietnia 2020 r. znak 0111-KDIB3-3.4012.31.2020.2.MPU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem całego udziału stanowiącego działkę o numerze ewidencyjnym A w miejscowości …, Gmina …, Powiat …, Województwo …, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą … o powierzchni 0,3005 ha. Działka nie jest zabudowana budynkiem lub budowlą. Działkę Wnioskodawca nabył w wyniku darowizny od matki … oraz brata …. Nieruchomość jest i była przez Wnioskodawcę wykorzystywana na cele działalności rolniczej jako pastwiska i łąki. Działka nie posiada zagospodarowania przestrzennego. Dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla przedsięwzięcia pod nazwą….

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie dokonuje obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości wykorzystywanych na cele mieszkalne i rolnicze, które mogą być przedmiotem zbycia w przyszłości.

Wnioskodawca nie korzystał z odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, nie dokonywał jej ulepszenia, ani nie dokonywał działań marketingowych, w szczególności polegającej na uzbrojeniu terenu, podziału nieruchomości, zmianie warunków zagospodarowania przestrzennego itp. Wnioskodawca zamierza zbyć opisany udział w nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, który wymaga przedstawienia interpretacji w niżej wskazanym przez Wnioskodawcę zakresie.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca zamierza zbyć w takiej postaci w jakiej ją nabył. Wnioskodawca przed sprzedaż nie wystąpił do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenie zbywanego gruntu w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej.

Wnioskodawca do czasu sprzedaży nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności (i nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów) w celu przygotowania gruntu do sprzedaży oprócz tych wyszczególnionych we wniosku. Wnioskodawca ogłaszał zamiar zbycia gruntu będącego przedmiotem sprzedaży w sieci internetowej. Wnioskodawca nie zbywał odpłatnie co najmniej w ostatnich 5 latach nieruchomości. Z opisanej nieruchomości nie są i nie były dokonywane dostawy (sprzedaż produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz.1221 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą. Produkty rolne były wykorzystywane na cele osobiste (w gospodarstwie) Wnioskodawcy. nieruchomość stanowi łąkę. Była wykorzystywane w produkcji roślinnej (siano) i zwierzęcej (pastwisko). Nieruchomość nie była wykorzystywana do produkcji materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcji warzywnej, gruntowej, szklarnianej lub pod folią, produkcji roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczej, chowu, hodowli i produkcji materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcji zwierzęcej typu przemysłowego lub fermowego oraz chowu i hodowli ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, ani też uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowej hodowli i chowu drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarni drobiu, hodowli i chowu zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chowu i hodowli dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chowu i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaży produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, w tym z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych oraz bambusa, a także świadczenie usług rolniczych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku i niepodlegającej opodatkowaniu.

W uzupełnieniu wniosku m.in. na prośbę Organu o podanie jakiego przedsięwzięcia dotyczy wskazana decyzja o warunkach zabudowy (jaki rodzaj zabudowy został w niej określony), czy to Wnioskodawca wnosił o wydanie wskazanej decyzji, jeżeli nie to kto i na jakiej podstawie (np. pełnomocnictwo itp.), Wnioskodawca podał, że jest właścicielem całego udziału stanowiącego działkę o numerze ewidencyjnym A w miejscowości …, Gmina …, Powiat …, Województwo …. Na działce o numerze A została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla przedsięwzięcia pod nazwą …”. Wnioskodawca nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy występowała Spółka „…”. Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem. Anna … działa jako pełnomocnik w imieniu spółki pod firmą „…”. Nieruchomość stanowi łąkę. Była wykorzystywana w produkcji roślinnej (siano) i zwierzęcej (pastwisko) dla własnej potrzeby. Nie była prowadzona działalność rolnicza. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów roślinnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Przedmiotowa działka nie była w przeszłości dzierżawiona lub wynajmowana.

Przedmiotowa działka była użytkowana dla własnych potrzeb trawa, siano. Tak była wykorzystywana wyłącznie na potrzeby własne, osobiste Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie sprzedawał odpłatnie co najmniej w ostatnich 5 latach żadnych innych nieruchomości oprócz ww.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie nieruchomości 12 maja 2015 r. w Kancelarii Notarialnej w … Plac …, … przez notariuszem ….

Nieruchomość ta została nabyta przez Wnioskodawcę w celu darowizny. Działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży w sposób produkcji roślinnej (siano) oraz zwierzęcej (pastwisko).

Wnioskodawca jest w trakcie sprzedaży działki.

Wnioskodawca jest w trakcie sprzedaży jednej działki.

Wnioskodawca nie korzystał z odliczeń podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości będącej przedmiotem wniosku. Nie była składana deklaracja VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.

Działka jest w trakcie sprzedaży nie zostały uzyskane środki ze sprzedaży.

Wnioskodawca zawarł z przyszłym nabywcą działki umowę przedwstępną oraz Aneks Nr 1 do umowy przedwstępnej sprzedaży.

Warunki sprzedaży umowy przedwstępnej pod następującymi warunkami:

Uzyskania przez kupującą prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym nieruchomości gruntowych powstałych w wyniku jej podziału) obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej w tym obiektami handlowymi o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2.

Uzyskania przez kupującą prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym nieruchomości gruntowych powstałych w wyniku jej podziału) obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej w tym obiektami handlowymi o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2.

Uzyskania przez kupującą prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na nieruchomość (w tym nieruchomości gruntowe powstałe w wyniku jej podziału) według koncepcji kupującej na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25,00 ton bez konieczności przebudowy układu drogowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w związku ze zbyciem opisanego we wniosku udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy jest zwolniony z tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zbyciem nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie dokonywał czynności właściwych dla podmiotów dokonujących takich dostaw w sposób częstotliwy i z zamiarem osiągnięcia zysku z tej działalności. Podjęte przez Wnioskodawcę działania wystąpiły w ramach zwykłego zarządzania majątkiem osobistym. Z opisanego stanu faktycznego nie wynika też, by Wnioskodawca działał jak osoba której celem jest osiągnięcie zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie prawa własności nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podejmował/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika z ww. orzeczenia Trybunału czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy wskazać, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki o numerze ewidencyjnym A o powierzchni 0,3005 ha, położonej w miejscowości …. Działka nie jest zabudowana budynkiem lub budowlą. Przedmiotową działkę Wnioskodawca nabył w wyniku darowizny od matki oraz brata. Nieruchomość jest i była przez Wnioskodawcę wykorzystywana na cele działalności rolniczej jako pastwiska i łąki.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie dokonuje obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca zawarł z przyszłym nabywcą działki Firmą … umowę przedwstępną oraz Aneks nr 1 do umowy przedwstępnej sprzedaży.

Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej zawarcie umowy sprzedaży przez Firmę … uwarunkowane jest:

• uzyskania przez kupującą prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym nieruchomości gruntowych powstałych w wyniku jej podziału) obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej w tym obiektami … o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2,
• uzyskania przez kupującą prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym nieruchomości gruntowych powstałych w wyniku jej podziału) obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej w tym obiektami … o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2,
• uzyskania przez kupującą prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na nieruchomość (w tym nieruchomości gruntowe powstałe w wyniku jej podziału) według koncepcji kupującej na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25,00 ton bez konieczności przebudowy układu drogowego.
  
  

Dla działki nr A została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla przedsięwzięcia pod nazwą … Wnioskodawca na pytanie Organu czy to Wnioskodawca wnosił o wydanie wskazanej decyzji, jeżeli nie to kto i na jakiej podstawie (np. pełnomocnictwo itp.) podał, że nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, o warunki te występowała Spółka … Pani … działała jako pełnomocnik Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania czy zbycie opisanej we wniosku nieruchomości -działki nr A podlega opodatkowaniu podatkiem od towarowe i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy istotna jest więc ocena, czy w odniesieniu do działki nr a mającej być przedmiotem planowanej sprzedaży Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Przedmiotową działkę Wnioskodawca nabył w wyniku darowizny od matki oraz brata. Działka stanowi łąkę. Była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na własne potrzeby w gospodarstwie w produkcji roślinnej (siano) i zwierzęcej (pastwisko). Na działce nie była prowadzona działalność rolnicza i Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów roślinnych (produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) pochodzących z własnej działalności rolniczej. Przedmiotowa działka nie była również w przeszłości dzierżawiona lub wynajmowana.

Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń działki w szczególności polegających na uzbrojeniu terenu, podziale nieruchomości, zmianie warunków zagospodarowania przestrzennego itp. Wnioskodawca przed sprzedażą nie wystąpił również do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenie zbywanego gruntu w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej. Przedmiotową działkę Wnioskodawca zamierza sprzedać w takiej postaci w jakiej ją nabył. Zamiar zbycia gruntu będącego przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca ogłaszał w sieci internetowej, nie zbywał odpłatnie co najmniej w ostatnich 5 latach nieruchomości i nie posiada innych nieruchomości wykorzystywanych na cele mieszkalne i rolnicze, które mogą być przedmiotem zbycia w przyszłości.

Przedmiotowa działka nie była więc zgodnie z podanym opisem przez Wnioskodawcę nabyta w celu dokonania jej późniejszej odsprzedaży, a Wnioskodawca nie dokonał jakichkolwiek czynności (nie ponosił nakładów) w celu przygotowania przedmiotowej działki do sprzedaży lub jej uatrakcyjnienia, a działka jest wykorzystywana do produkcji rolnej na własne potrzeby Wnioskodawcy – nie dokonywano sprzedaży produktów roślinnych (produktów rolnych) pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Ponadto Wnioskodawca nie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, występowała o to Spółka …, Pani … jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca działa jako pełnomocnik w imieniu spółki pod firmą „…”. Również zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej zawarcie umowy sprzedaży przez firmę … uwarunkowane jest uzyskaniem przez kupującą, a nie przez Wnioskodawcę:

• prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym nieruchomości gruntowych powstałych w wyniku jej podziału) obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej w tym obiektami … o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2,
• prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym nieruchomości gruntowych powstałych w wyniku jej podziału) obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej w tym obiektami … o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2,
• prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na nieruchomość (w tym nieruchomości gruntowe powstałe w wyniku jej podziału) według koncepcji kupującej na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25,00 ton bez konieczności przebudowy układu drogowego.
  
  

Zgodnie z art. 63 ust. 1 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 293), w odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości. Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku, w niniejszej sprawie, brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia opisanej we wniosku działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Podany opis sprawy wskazuje, że nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż wskazanej we wniosku działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Skoro zatem jak wynika z podanych przez Wnioskodawcę informacji, Wnioskodawca nie udzielił przyszłemu nabywcy Spółce … (kupującemu) pełnomocnictwa do działania w jego imieniu przy uzyskiwaniu decyzji i pozwoleń odnośnie do działki a, działka nie była dzierżawiona ani wynajmowana, od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał ją na własne potrzeby (Wnioskodawca nie dokonywała sprzedaży produktów roślinnych pochodzących z własnej działalności rolniczej), Wnioskodawca nie dokonywał jej uatrakcyjnienia, to działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając przedmiotową działkę korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w przedstawionych we wniosku okolicznościach zdarzenia przyszłego, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki nr A nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, dostawa wskazanej działki nr A stanowić będzie czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że zbycie działki nr A nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznano za prawidłowe.

Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, z którego w szczególności wynika, że Wnioskodawca nie udzielił kupującemu pełnomocnictwa do działania w jego imieniu, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.