INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2011r. (data wpływu 21 czerwca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2011r. (data wpływu 26 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej usług pomocy społecznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2011r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej usług pomocy społecznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 sierpnia 2011r. (data wpływu 26 sierpnia 2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działający na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) oraz związany przepisami prawa świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem (Dział 852 rozdział 85202). Usługi te są świadczone na podstawie decyzji wydawanych przez Centrum Pomocy Rodzinie. Z decyzji takiej wynika, iż opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu (art. 61 ustawy o pomocy społecznej). Pozostałą część ww. odpłatności, która dotyczy mieszkańców przyjętych po 1 stycznia 2004r. ponoszą odpowiednio zobowiązani do alimentacji lub Ośrodek Pomocy Społecznej. Natomiast mieszkańcy, którzy zostali przyjęci na podstawie decyzji przed 1 stycznia 2004r. dokonują odpłatności w wysokości 70% swoich dochodów, resztę kwoty dopłaca Urząd Wojewódzki, także Starostwo Powiatowe do wysokości kosztu utrzymania mieszkańca. Odpłatność za pobyt uiszczana jest w zdecydowanej większości na konto bankowe (ZUS przesyła odpłatność na konta bankowe, OPS-y również przesyłają odpłatność na konto bankowe DPS).

Dochody Wnioskodawcy z tytułu świadczenia ww. usług wyniosły w 2010r.: 1.992.277,15 zł, a w roku 2011 do 31 maja: 934.621,87 zł i są wyższe od 40.000,00 zł w roku.

Pozostaje bezsporne, że Wnioskodawca zwolniony jest z podatku VAT na podstawie art. 42 pkt 1 ust. 22 (ustawa o VAT z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ze zm.). W roku 2010r. Domy Pomocy Społecznej objęte były zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (§ 2 oraz poz. 26 z załącznika do rozporządzenia w sprawie czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania Dz. U. 224 poz. 1797 z dnia 2 grudnia 2009r.). Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930) usługi w zakresie opieki społecznej tracą zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dniem 30 kwietnia 2011r. Liczba odbiorców jest większa od 20, a ilość transakcji realizowanych w ciągu roku jest większa niż 50, zatem nie mają zastosowania szczególne czynności wymienione w poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Powyższe ustalenia stanowią przesłankę do wprowadzenia kasy rejestrującej w Domu Pomocy Społecznej.

Z drugiej strony (art. 43 ust. 1 pkt 22 oraz art. 111 ust. 1 i ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zauważyć należy, że kasy fiskalne służą do rejestracji obrotu i związanych z nim kwot podatku VAT. Stąd też, skoro Wnioskodawca świadczył będzie wyłącznie usługi pomocy społecznej zwolnione z VAT, to w takiej sytuacji z tytułu takich usług nigdy nie wystąpi kwota podatku związanego z obrotem, w związku z czym nie ma potrzeby ewidencji z użyciem kasy. Zauważyć należy, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. (Dz. U. nr 138, poz. 930) odnosi się jedynie do tych czynności, które co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W piśmie z dnia 1 sierpnia 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż dodatkowe opłaty za usługę (pobyt w DPS) wynikające z niezgodności ustawy o pomocy społecznej i ustawy ZUS są regulowane poprzez konto depozytowe, przelewami na konto dochodów budżetowych. Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę za usługi jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zaplata dotyczy.

Właścicielem konta depozytowego jest Wnioskodawca. Do konta depozytowego jest prowadzona ewidencja księgowa analityczna, czyli każdy mieszkaniec posiada swoją kartotekę na której znajduje się stan jego prywatnych środków pieniężnych na dany dzień. Na konto depozytowe wpływają prywatne pieniądze z emerytur, rent i zasiłków stałych, które przekazuje ZUS i Gminy przelewami, pieniądze te pozostają do dyspozycji mieszkańca po opłaceniu pobytu w Domu Pomocy Społecznej, jest to tzw. końcówka emerytury, renty, zasiłku i z tej końcówki są regulowane niedopłaty za pobyt przelewem. Drugim sposobem gromadzenia środków pieniężnych na rachunku depozytowym są przynoszone końcówki świadczeń ZUS przez listonosza i poprzez kasę wpłacane na konto bankowe depozytów bankowym dowodem wpłaty, jako wpłacający figuruje Dom Pomocy Społecznej. Wnioskodawca zaznacza, że pieniądze są prywatne, poszczególnych podopiecznych i tak też wynika to z ewidencji księgowej.

U Wnioskodawcy przebywają ludzie upośledzeni umysłowo od urodzenia i chorzy psychicznie. Osoby te nie są w stanie same regulować swoich spraw osobistych dlatego też wystąpiła konieczność założenia konta depozytowego i wyrównywanie różnicy w odpłatności za pobyt przez księgowość Wnioskodawcy.

Odpłatność za pobyt w Domu Pomocy Społecznej jest regulowana przez konto bankowe – przelewy, z przelewów jednoznacznie wynika czego dotyczy transakcja. Konto nosi nazwę dochody budżetowe i jest ono również własnością Domu Pomocy Społecznej. Wszystkie środki zgromadzone na tym koncie są odprowadzane do budżetu Powiatu czyli na konto Starostwa. Na konto dochodów budżetowych zapłata za pobyt w DPS wpływa przelewami z ZUS-u i Ośrodków Pomocy Społecznej. Nie mniej jednak mogą wystąpić wpłaty poprzez kasę DPS-u i dzieje się tak w momencie przyjęcia mieszkańca – opiekun może uiścić opłatę gotówką. Zdarza się to sporadycznie, w 2010r. trzy przypadki, w roku 2011 taki przypadek nie wystąpił do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca świadczy usługi zwolnione z podatku VAT, a więc w takiej sytuacji nie wystąpi kwota podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wpływy z tytułu odpłatności za pobyt w DPS wnoszone przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w zakresie opieki społecznej do kasy i na rachunki bankowe Wnioskodawcy, który jest jednostką budżetową należy rejestrować przy użyciu kasy fiskalnej czy też na podstawie innych przepisów Wnioskodawca z takiej rejestracji wpływów jest zwolniony, rejestracja taka Wnioskodawcy nie dotyczy...

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 1 sierpnia 2011r.), odpowiedź na powyższe pytanie powinna być negatywna. W takiej jednostce jaką jest Dom Pomocy Społecznej – jednostka budżetowa samorządu terytorialnego, nie ma potrzeby stosowania ewidencji obrotu za pomocą kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z powyższego wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i czy są dokonywane przez podatników będących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Czynnikiem warunkującym obowiązek ewidencjonowania obrotów za pomocą kas rejestrujących przez podatnika podatku VAT jest sprzedaż na rzecz określonych podmiotów, a nie status podatnika jako „podatnika VAT czynnego” lub „podatnika VAT zwolnionego”, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

W dniem 1 stycznia 2011r. weszło w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930).

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła, przy czym przepis ten nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed dniem 1 stycznia 2011r.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

• zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy podatnika,
• z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
• podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011r.
  
  

Ponadto przepis § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia stanowi, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca działający na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem. Wnioskodawca zwolniony jest z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT. W 2010r. Wnioskodawca objęty był zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Odpłatność za pobyt w Domu Pomocy Społecznej uiszczana jest w zdecydowanej większości na konto bankowe, sporadycznie do kasy Domu. Z przelewów tj. ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę za usługi jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zaplata dotyczy. Wnioskodawca przed 1 stycznia 2011r. nie ewidencjonował tych usług za pomocą kasy fiskalnej. Przychody Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usługi opieki społecznej w roku 2010 przekroczyły 40.000 zł.

Zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.

Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

1. z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno- rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2. z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.
   
   

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wskazuje, że odpłatność za pobyt uiszczana jest w zdecydowanej większości na konto bankowe, sporadycznie do kasy Domu.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym przekroczył kwotę obrotu 40.000 zł na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, z dniem 30 kwietnia 2011r. utracił zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku za pomocą kasy rejestrującej i z dniem 1 maja 2011r. winien prowadzić taką ewidencję obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy fiskalnej.

Mimo powstania obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej dla usługi, której płatność następuje gotówką, ze zwolnienia z tego obowiązku będą mogły nadal korzystać usługi, za których płatność następuje przelewem na konto bankowe Wnioskodawcy.

W świetle wyżej wskazanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić bowiem należy, iż prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca świadcząc usługi w zakresie pomocy społecznej, za które otrzymuje w całości zapłatę przelewem na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie będzie wynikać, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy, będzie miał prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012r.

Wnioskodawca z dniem 1 maja 2011r. ma natomiast obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot należnego podatku za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży nieobjętej zwolnieniem przedmiotowym. Zatem te usługi, za które zapłata dokonywana jest gotówką do kasy Domu, muszą zostać zaewidencjonowane przez Wnioskodawcę na kasie rejestrującej.

Zaznaczenia wymaga, iż za pomocą kasy rejestrującej należy ewidencjonować tylko tą część należności którą wpłaca mieszkaniec, natomiast nie podlegają ewidencji dopłaty ZUS (OPS).

Wypada w tym miejscu wyjaśnić, iż w § 5 cyt. rozporządzenia ustawodawca wskazał, że podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku.

Mając powyższe na uwadze stanowisko, iż Wnioskodawca nie ma potrzeby stosowania ewidencji obrotu za pomocą kasy fiskalnej, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zauważa się, że tut. organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzyga w kwestii zwolnienia od podatku VAT od 1 stycznia 2011r. świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie pomocy społecznej, gdyż nie było to przedmiotem wniosku, nie zadano pytania w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.