Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.174.2020.1.RR
z 8 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 10 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego nabytego w drodze darowizny i wniesionego aportem do spółki komandytowej – prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego nabytego w drodze darowizny i wniesionego aportem do spółki komandytowej.

Pismem z dnia 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 10 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) przedmiotowy wniosek został uzupełniony o adres do doręczeń oraz adres elektroniczny ePUAP pełnomocnika Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega w Polsce opodatkowaniu od całości osiąganych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wnioskodawczyni planuje zawiązać spółkę komandytową (dalej: „Spółka”), w której będzie pełniła funkcję komandytariusza. Do Spółki jako wkład zostanie wniesiony zarejestrowany znak towarowy, który Wnioskodawczyni w drodze darowizny do majątku osobistego otrzyma od swojego męża.

Wskutek wniesienia aportu Wnioskodawczyni posiadałaby udział kapitałowy w Spółce o wartości odpowiadającej wartości wniesionego znaku towarowego.

Zgodnie z zamierzeniem wspólników, przedmiotowy znak towarowy miałby być amortyzowany w spółce komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy ustalić wartość początkową znaku towarowego otrzymanego przez Wnioskodawczynię w formie darowizny, wniesionego następnie do spółki komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkową znaku towarowego aportowanego do spółki komandytowej należy ustalić według wartości rynkowej z dnia jego wniesienia aportem do Spółki.

W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”).

Zgodnie z powołanym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną wartość określoną zgodnie z art. 19 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

Przedmiot wkładu nie podlegał uprzednio amortyzacji oraz nie jest możliwe ustalenie wydatków poniesionych na jego nabycie ze względu na fakt, że Wnioskodawczyni otrzymała go w drodze darowizny.

W myśl cytowanego powyżej przepisu, w celu ustalenia wartości początkowej aportowanego składnika majątkowego należy zastosować normy zawarte w art. 19 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o PIT, wartość rynkową określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem m.in. stanu ich zużycia.

Powyższy przepis potwierdza, że wartość początkowa znaku towarowego otrzymanego przez Spółkę w ramach wkładu niepieniężnego powinna zostać ustalona w odniesieniu do jego wartości rynkowej. Wnioskodawczyni podkreśla, że w rozpatrywanej sytuacji wartość rynkowa opisanego środka majątkowego zostanie określona na dzień wniesienia wkładu.

W konsekwencji, wartość początkowa znaku towarowego, który zostanie wniesiony jako wkład niepieniężny do Spółki przez Wnioskodawczynię, powinna zostać ustalona w wysokości jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stanowisko znajduje swoje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach przepisów prawa podatkowego:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 marca 2016 r., nr ILPB1/4511-1-47/16-4/AA, w której wskazano, że: „Sytuacja, gdy ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, nie jest możliwa, to przypadek gdy:
  • wspólnik poniósł pewne wydatki na nabycie (wytworzenie) przedmiotu wkładu, lecz ich ustalenie jest już niemożliwe, np. z powodu upływu czasu,
  • wspólnik w ogóle nie poniósł wydatków na nabycie (wytworzenie) przedmiotu wkładu, lecz otrzymał przedmiot wkładu nieodpłatnie (np. w drodze spadku, bądź darowizny).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nabył w drodze darowizny (tj. nieodpłatnie) nieruchomość, którą planuje wnieść do spółki komandytowej jako wkład niepieniężny w związku z czym stanie się wspólnikiem tej spółki, nie jest możliwe ustalenie wartości wydatków poniesionych na ich nabycie.

Zatem w konsekwencji powyższego wartość początkową nieruchomości, otrzymanej przez Wnioskodawcę w formie darowizny, wniesionej aportem do spółki komandytowej, należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c, tj. w wysokości ich wartości rynkowej. Przy czym, ww. wartość rynkową należy ustalić na dzień wniesienia aportu”;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2015 r., nr ILPB1/4511-1-53/15-3/AMN, w której wskazano, że: „Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie prowadząc działalności gospodarczej nabył w drodze darowizny (tj. nieodpłatnie) Nieruchomość oraz nabędzie w tej formie Udział w nieruchomości, które planuje wnieść do spółki komandytowej jako wkład niepieniężny w związku z czym stanie się wspólnikiem tej spółki, nie jest możliwe ustalenie wartości wydatków poniesionych na ich nabycie. Zatem w konsekwencji powyższego wartość początkową Nieruchomości oraz Udziału w nieruchomości, otrzymanych przez Wnioskodawcę w formie darowizny, wniesionych aportem do spółki komandytowej, należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c, tj. w wysokości ich wartości rynkowej. Przy czym, ww. wartość rynkową należy ustalić na dzień wniesienia aportu”;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 października 2012 r., nr IBPBI/1/415-894/12/ZK, w której wskazano, że: „Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nabyła wskazane we wniosku udziały w nieruchomościach w drodze darowizny (tj. nieodpłatnie), nie jest możliwe ustalenie wartości wydatków poniesionych na ich nabycie. W konsekwencji spółka jawna, do której zostały wniesione aportem udziały w ww. budynkach jest uprawniona do ustalenia ich wartości początkowej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c, tj. w wysokości ich wartości rynkowej. Przy czym, ww. wartość rynkową należy ustalić na dzień wniesienia aportu. Od tak ustalonej wartości początkowej spółka, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem może dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty podatkowe. Przy czym, do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej Wnioskodawczyni może zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od ustalonej w ww. sposób wartości początkowej, proporcjonalnie do jej prawa do udziału w zysku tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust la. łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust 1”.
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.410.2018.2.AM, w której wskazano, że: „Zatem w konsekwencji powyższego wartość początkową nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawcę w formie darowizny wniesionej aportem do spółki jawnej należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c, tj. w wysokości ich wartości rynkowej. Przy czym ww. wartość rynkową należy ustalić na dzień wniesienia aportu”.
  

W konsekwencji, w świetle obowiązującego stanu prawnego, zdaniem Wnioskodawczyni wartość początkową znaku towarowego aportowanego do Spółki należy ustalić według wartości rynkowej z dnia jego wniesienia aportem do Spółki, zgodnie z regulacją przewidzianą w art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c w zw. z art. 19 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.