Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.196.2020.1.JO
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przeliczania waluty obcej na złote dla otrzymanej zaliczki uiszczonej w mechanizmie podzielonej płatności –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawidłowości przeliczania waluty obcej na złote dla otrzymanej zaliczki uiszczonej w mechanizmie podzielonej płatności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) dokonuje sprzedaży maszyn poligraficznych do klientów zlokalizowanych w Polsce. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W celu realizacji zamówienia klienta Spółka otrzymuje zaliczki wyrażone w walucie obcej (najczęściej w euro). Dla celów zapłaty zaliczki Spółka wystawia dokument pro-forma. Czasami kupujący dokonuje zapłaty zaliczki w metodzie split payment. Kupujący kwotę netto wpłaca na rachunek walutowy, a kwotę podatku VAT wyrażoną w polskich złotych na rachunek w metodzie split paymentu.

Zdarza się, iż płatność netto w walucie obcej i płatność VAT nie wpływa na rachunki Spółki w tym samym dniu. Możliwa jest wcześniejsza płatność kwoty netto i późniejsza wpłata kwoty VAT. Możliwa jest także sytuacja, iż kwota VAT wpływa na rachunek Spółki wcześniej, a później (innego dnia) odnotowywana jest płatność kwoty netto. Taka sytuacja może być podyktowana faktem, iż wskazane powyżej rachunki są prowadzone w dwóch różnych bankach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Z jakiego dnia Spółka powinna zastosować kurs średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski dla przeliczenia kwoty całości otrzymanej zaliczki (kwota netto plus VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna zastosować kurs z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ponadto, art. 31a ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca uważa, iż z dniem otrzymania zaliczki powstanie obowiązek podatkowy w stosunku do otrzymanej zaliczki. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zaliczka wyrażona jest w walucie EUR to właściwym wydaje się przeliczenie po kursie z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto wyrażonej w walucie obcej. Sam fakt zapłaty VAT i inny dzień wpływu tej kwoty jest skutkiem technicznej zapłaty w metodzie split payment i nie może być traktowany jako samodzielny moment rodzący skutki podatkowe.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, iż prawidłowym rozwiązaniem dla przeliczenia całości kwoty zapłaty przez kontrahenta zaliczki jest zastosowanie kursu z dnia poprzedzającego dzień wpływu kwoty netto na rachunek walutowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Co do zasady, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Należy jednak wskazać, że na mocy art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonuje sprzedaży maszyn poligraficznych do klientów zlokalizowanych w Polsce. W celu realizacji zamówienia klienta Spółka otrzymuje zaliczki wyrażone w walucie obcej (najczęściej w euro). Dla celów zapłaty zaliczki Spółka wystawia dokument pro-forma. Czasami kupujący dokonuje zapłaty zaliczki w metodzie split payment. Kupujący kwotę netto wpłaca na rachunek walutowy, a kwotę podatku VAT wyrażoną w polskich złotych na rachunek w metodzie split paymentu.

Zdarza się, że płatność netto w walucie obcej i płatność VAT nie wpływa na rachunki Spółki w tym samym dniu. Możliwa jest wcześniejsza płatność kwoty netto i późniejsza wpłata kwoty VAT. Możliwa jest także sytuacja, iż kwota VAT wpływa na rachunek Spółki wcześniej, a później (innego dnia) odnotowywana jest płatność kwoty netto. Taka sytuacja może być podyktowana faktem, iż wskazane powyżej rachunki są prowadzone w dwóch różnych bankach.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest kwestia zastosowania właściwego kursu wymiany walut do przeliczenia kwoty całości otrzymanej zaliczki (kwota netto plus VAT).

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Zgodnie zaś z art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 31a ustawy znajduje zatem zastosowanie, kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Wówczas kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Alternatywnie podatnik kwoty wyrażone w walucie obcej może przeliczać na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy - obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. - przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1b ustawy – dodanego do ustawy od dnia 1 listopada 2019 r. - podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Przepisy ust. 1-1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka” (art. 108a ust. 1c ustawy).

Zgodnie z art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106i ust. 7 ustawy faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Powołane przepisy wyraźnie wskazują, że podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy lub wykonano usług, lecz nie wcześniej niż 30. dnia przed dokonaniem tej dostawy lub wykonaniem usługi. Jeżeli podatnik otrzyma całość lub część zapłaty przed dokonaniem danej czynności – powinien wystawić fakturę również nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym otrzymał całość lub część zapłaty, jednak nie wcześniej niż 30. dnia przed otrzymaniem tej części zapłaty lub całości.

Należy wskazać, że dopuszczalne jest wystawianie faktur przed otrzymaniem płatności. Jednak z powołanych przepisów wynika, że faktura może być wystawiona maksymalnie na 30 dni przed otrzymaniem zaliczki (art. 106i ust. 7 pkt 2 ustawy).

Z tych też względów, jeżeli podatnik wystawi fakturę zaliczkową przed wykonaniem usługi lub dostawą towarów oraz przed otrzymaniem całości lub części zapłaty i w ciągu 30 dni od dnia wystawienia faktury zaliczkowej otrzyma kwotę zaliczki wskazaną na fakturze, należy uznać, że faktura została wystawiona zgodnie z art. 106i ust. 7 pkt 2 ustawy, a obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania tej zaliczki.

Stosownie do art. 108a ust. 3 ustawy, zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

1. kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
2. kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto;
3. numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność;
4. numer, za pomocą którego dostawca towaru lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że nie jest możliwe dokonanie zapłaty na rachunek VAT w walutach obcych. Przy czym umówienie się na transakcję w walucie innej niż złoty nie zwalnia jednak z obowiązku stosowania obligatoryjnego mechanizmu podzielonej płatności.

W przypadku transakcji walutowych, dotyczących towarów lub usług objętych obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności należy dokonać dwóch płatności:

1. kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT za pomocą komunikatu przelewu na rachunek VAT w złotówkach, według kwoty VAT wskazanej w złotówkach na fakturze,
2. kwoty netto – ta część powinna być opłacona odrębnym przelewem w obcej walucie lub może być rozliczona w inny sposób.
   
   

Analogicznie, ww. zasady będą się tyczyły płatności zaliczek.

Dla ustalenia, czy wartość brutto faktury przekracza limit wskazany do stosowania obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności (15.000 zł), jeżeli wartość brutto faktury jest wskazana w walucie obcej, należy stosować kursy walut zgodnie z zasadami przyjętymi w ustawie o VAT. Przy czym ww. przepisy stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy.

Jak wskazała Spółka, otrzymanie zaliczki w metodzie podzielonej płatności następuje w taki sposób, że kupujący kwotę netto wpłaca na rachunek walutowy, a kwotę podatku VAT wyrażoną w polskich złotych na rachunek w metodzie podzielonej płatności. Przy czym płatność netto w walucie obcej i płatność VAT nie wpływa na rachunki Spółki w tym samym dniu. Zatem w celu ustalenia wartości brutto płatności w mechanizmie podzielonej płatności wyrażonej w walucie obcej należy dokonać przeliczenia kursu waluty obcej na złote zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy. Odnosząc się zatem do zastosowania przez Wnioskodawcę prawidłowego kursu waluty należy wskazać, że w przypadku otrzymania wpłaconej przez kupującego zaliczki w walucie obcej w metodzie podzielonej płatności, przeliczenia kwot wyrażonych w walucie obcej na złote, należy dokonać według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień otrzymania zaliczki od kupującego, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy.

Przy czym, należy w tym miejscu wskazać, że w przedmiotowej sprawie Spółka powinna rozpoznać obowiązek podatkowy dla otrzymanej zaliczki zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, tj. w dniu otrzymania przez Spółkę od kupującego zaliczki wpłaconej na rachunek w walucie obcej / na rachunek wyrażony w złotych. Odnosząc powyższe na grunt analizowanej sprawie, kwestią zasadniczą dla przeliczenia kwoty wpłaconej przez kontrahenta zaliczki jest w tym przypadku moment otrzymania zaliczki. Jak już wcześniej wskazano, dla przeliczenia kwoty zapłaty przez kontrahenta zaliczki w walucie obcej właściwe jest zastosowanie kursu na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień otrzymania zaliczki – ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W przedmiotowej sprawie, obie płatności zostały otrzymane przez Spółkę przed dokonaniem dostawy towaru, zatem powstaną dwa odrębne obowiązki podatkowe. Odnosząc się zatem do zastosowania przez Wnioskodawcę prawidłowego kursu waluty należy wskazać, że w analizowanej sprawie będzie to ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień otrzymania zaliczki wpłaconej przez kontrahenta na rachunek walutowy - zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że dokument nazywany fakturą pro-forma nie jest dowodem księgowym. Jest to dokument wystawiany w obrocie gospodarczym i jego celem może być np. potwierdzenie złożenia oferty, czy przyjęcia zamówienia do realizacji. Wyraźne oznaczenie tego dokumentu wyrazami „pro-forma” powoduje, że nie jest to faktura w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.