Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.140.2020.2.DJD
z 19 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów związanych z zakupem sadzonek i uprawą winorośli – jest nieprawidłowe,

• kosztów uzyskania przychodów związanych z produkcją wina – jest prawidłowe,

• wymogu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 11 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.140.2020.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 marca 2020 r. (data doręczenia 13 marca 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 17 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 13 marca 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem, podatnikiem podatku VAT. W 2016 r. rozpoczął uprawę winorośli odmian przetwórczych z zamiarem produkcji wina gronowego wyłącznie z własnych winogron. Trwa proces produkcyjny, do chwili obecnej Wnioskodawca nie uzyskał jeszcze żadnych przychodów z tego tytułu. Poza winnicą Wnioskodawca użytkuje również inne grunty rolne. Jako rolnik, zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2011 r., Nr 173, poz. 690, z późn. zm.) oraz art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r., Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.), Wnioskodawca nie musi się rejestrować jako przedsiębiorca w CEIDG o ile nie wytworzy więcej niż 100 hektolitrów wina z własnych upraw. Spełnia ten warunek i Jego produkcja nie przekroczy ww. ilości w bieżącym roku podatkowym. W przyszłości Wnioskodawca planuje przekroczyć 100 hektolitrów wina i wtedy będzie zobligowany zarejestrować się jako przedsiębiorca w CEIDG.

Rozpoczynając uprawę winorośli Wnioskodawca ponosił i ciągle ponosi koszty związane z tą uprawą. Główne koszty to: zakup sadzonek winorośli, zakup nawozów i środków ochrony, zakup i montaż rusztowania, zakup paliwa do sprzętu rolniczego, zakup maszyn i urządzeń do wykonywania prac polowych. Ponosi również koszty związane z produkcją wina, tj. dokonał zakupu prasy, kadzi, butelek, korków, kapturków na korki, itp. Będąc podatnikiem podatku VAT dokonuje odliczenia podatku od towarów i usług od zakupów związanych z uprawą winorośli i produkcją wina.

W 2020 r. Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży wyprodukowanego wina.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskane z produkcji i sprzedaży wina będą opodatkowane podatkiem dochodowym. Podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym będzie przychód ze sprzedaży wina pomniejszony o poniesione koszty uzyskania przychodu, ustalone zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 6 i pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości kosztów faktycznie poniesionych, z uwzględnieniem art. 23 tejże ustawy.

W piśmie z dnia 17 marca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przychody uzyskane ze sprzedaży wina zaliczy do innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1a ww. ustawy, za przychody z innych źródeł o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się faktycznie otrzymane przychody z działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającym mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku podatkowego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich i obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina. Działalność wytwórcza w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producenta będącego rolnikiem wyrabiającym mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku podatkowego określonego w art. 17 ust. 3 ww. ustawy, jest pewnym rodzajem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ale nie spełnia ona przesłanek działalności gospodarczej, w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę produkcja wina nie będzie spełniać przesłanki działalności gospodarczej, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale będzie działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności poza wymienioną, nie prowadzi również działów specjalnych produkcji rolnej, jak również nie osiąga przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uprawa winorośli nie stanowi także działalności rolniczej w myśl art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ produkt roślinny (winogrona) podlega przetworzeniu i ostatecznym produktem jest wino.

Wnioskodawca posiada ziemię rolną w ilości 9,9681 ha, z tego 1 ha stanowi uprawa winorośli, a pozostałe grunty to łąki. Wszystkie grunty użytkuje sam, dokonując corocznie koszenia w określonych terminach. Wnioskodawca pobiera z tego tytułu dopłaty bezpośrednie. Wnioskodawca przewiduje uzyskiwanie przychodów z działalności rolniczej, lecz łączne przychody nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Owoce zebrane z winnicy Wnioskodawca w całości przeznacza do produkcji wina, nie pozyskuje winogron od innych rolników uprawiających winorośl. Gospodarstwo rolne prowadzi bez zatrudniania w nim pracowników. W związku z tym, że jest enologiem wszystkie etapy dotyczące produkcji wina wykonuje sam. W 2019 r. wyprodukował około 340 litrów wina. Natomiast ile wyprodukuje w 2020 r. trudno jest Mu określić, gdyż zależy to od zbiorów, ale na pewno nie przekroczy 100 hektolitrów.

Wnioskodawca pierwszych nasadzeń winorośli dokonał w 2016 r. W następnych latach stopniowo powiększał ilość nasadzeń. Obecnie nie wszystkie winorośle owocują, gdyż nie są jeszcze w pełni rozwoju. Główne koszty związane z uprawą winorośli to zakup sadzonek, środków ochrony roślin, nawozów, rusztowań (słupki z drutami), zakup sprzętu rolniczego (ciągnik, wiertnica, opryskiwacz, sekatory, itp.). Zakupiony sprzęt uwzględnia specyfikę uprawy winorośli. Koszty związane z uprawą winorośli ponosi corocznie począwszy od 2016 r.

Koszty związane z produkcją wina to: zakup prasy, kadzi, butelek, korków, kapturków na butelki itp. Ponosi je stopniowo począwszy od 2018 r. Powyższe zakupy są dokonywane głównie na faktury VAT. Niektóre z nich dotyczą kosztów winnicy, a inne produkcji wina. Jest grupa kosztów, które ponosi zarówno w związku z uprawą winnicy, jak i produkcją wina, które trudno rozdzielić.

Wnioskodawca od początku 2016 r., kiedy to poczynił pierwszy wydatek związany z uprawą winorośli, zaprowadził ewidencję przychodów i kosztów, do której wpisywał wszystkie wydatki związane z uprawą winorośli oraz z produkcją wina. Ewidencja zawiera liczbę porządkową, datę zdarzenia, nr dokumentu, nazwę i adres kontrahenta, opis operacji gospodarczej, kwotę przychodu, kwotę kosztu. Dane z tej ewidencji pozwalają Mu ustalić kwotę poniesionych dotychczas kosztów.

Zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić księgę przychodów i rozchodów wg wzoru określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz.1037).

Wnioskodawca w 2020 r. zamierza uzyskać pierwszy przychód ze sprzedaży wina. Przychód ten dla celów podatku dochodowego zamierza pomniejszyć o koszty związane z jego uzyskaniem, tj. o koszty związane z uprawą winorośli oraz o koszty związane z produkcją wina, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnienie wniosku):

1. Czy Wnioskodawca może pomniejszyć przychód uzyskany ze sprzedaży wyprodukowanego wina o koszty związane zarówno z zakupem sadzonek i uprawą winorośli, jak i bezpośrednio związane z produkcją wina?
2. Czy art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje Wnioskodawcę do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, koszty związane zarówno z zakupem sadzonek, jak i uprawą winorośli oraz bezpośrednio związane z produkcją wina, stanowią koszty uzyskania i pomniejszają przychód uzyskany z produkcji wina.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalnością rolniczą jest między innymi działalność polegająca na wytwarzaniu produktów rolniczych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym.

Z uwagi na to, że całość wyprodukowanych przez Wnioskodawcę produktów roślinnych będzie podlegała przetworzeniu, nie będzie prowadził działalności rolniczej i nie będzie dokonywał sprzedaży nieprzetworzonych owoców. Wyłączenie zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach dochodowym od osób fizycznych nie będzie miało do Niego zastosowania. Będzie zobligowany opodatkować sprzedaż wina podatkiem dochodowym.

Od początku zamiarem Wnioskodawcy nie było rozpoczęcie działalności rolniczej, jako produkcji roślinnej przeznaczonej do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, a z założenia miały podlegać przetworzeniu we własnym zakresie, a produktem końcowym miało być wino.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że kosztem uzyskania będzie koszt wytworzenia surowca do produkcji wina, jako bezpośredni koszt uzyskania przychodu, jak i pozostałe koszty związane z produkcją wina. Wszystkie te wydatki będą związane z pełnym cyklem produkcyjnym, którego produktem końcowym będzie wyrób własny, przeznaczony do sprzedaży (wino) i w całości opodatkowany podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, jest obowiązana prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa pojęcie działalności gospodarczej w art. 5a pkt 6. Z działalności gospodarczej zostały wyłączone przychody zaliczone do innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ przychody, które uzyska Wnioskodawca będą opodatkowane jako przychody z innych źródeł, to wymóg prowadzenia księgi przychodów i rozchodów Go nie dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów związanych z zakupem sadzonek i uprawą winorośli – jest nieprawidłowe,

• kosztów uzyskania przychodów związanych z produkcją wina – jest prawidłowe,

• wymogu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednakże, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie zaś z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

• 1 miesiąc – w przypadku roślin,
  

• 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
  

• 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
  

• 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt
  

–licząc od dnia nabycia.

Ustawodawca precyzyjnie określił, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą. Wyliczenie dokonane w powyższej regulacji ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej – podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzącym z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Definicja ta określa więc w ujęciu rzeczowym rodzaje działalności zaliczane do działalności rolniczej.

Z kolei działami specjalnymi produkcji rolnej – w myśl art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Natomiast stosownie do treści art. 5a pkt 6 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać na treść art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, w myśl którego źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
  

• działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4);
  

• inne źródła (pkt 9).
  
  

Wskazany podział źródeł przychodów ma istotny wpływ na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, jak również na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem, podatnikiem podatku VAT, który w 2016 r. rozpoczął uprawę winorośli odmian przetwórczych z zamiarem produkcji wina gronowego wyłącznie z własnych winogron. Trwa proces produkcyjny, do chwili obecnej nie uzyskał żadnych przychodów z tego tytułu. Wnioskodawca posiada ziemię rolną w ilości 9,9681 ha, z tego 1 ha stanowi uprawa winorośli, a pozostałe grunty to łąki. Nie prowadzi działów specjalnych produkcji rolnej. Wszystkie grunty użytkuje sam, dokonując corocznie koszenia w określonych terminach, a łączne przychody z działalności rolniczej nie przekraczają równowartości 2 000 000 euro. Gospodarstwo rolne prowadzi bez zatrudniania w nim pracowników, wszystkie etapy dotyczące produkcji wina wykonuje sam. Pierwszych nasadzeń winorośli dokonał w 2016 r. i stopniowo powiększał ilość nasadzeń. Owoce zebrane z winnicy w całości przeznacza do produkcji wina, nie pozyskuje winogron od innych rolników uprawiających winorośl. Rozpoczynając uprawę winorośli Wnioskodawca corocznie od 2016 r. ponosi koszty związane z ich uprawą, tj.: zakup sadzonek winorośli, zakup nawozów i środków ochrony, zakup i montaż rusztowania, zakup paliwa do sprzętu rolniczego, zakup maszyn i urządzeń do wykonywania prac polowych (ciągnik, wiertnica, opryskiwacz, sekatory, itp.), które uwzględnią specyfikę uprawy winorośli.

Wnioskodawca ponosi również stopniowo począwszy od 2018 r. koszty związane z produkcją wina, tj.: dokonał zakupu prasy, kadzi, butelek, korków, kapturków na korki, itp. Powyższe zakupy są dokonywane głównie na faktury VAT. Niektóre z nich dotyczą kosztów winnicy, a inne produkcji wina. Jest grupa kosztów, które ponosi zarówno w związku z uprawą winnicy, jak i produkcją wina. Będąc podatnikiem podatku VAT dokonuje odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z uprawą winorośli i produkcją wina. Wnioskodawca od 2016 r., prowadzi ewidencję przychodów i kosztów, do której wpisywał wszystkie wydatki związane z uprawą winorośli oraz z produkcją wina. Ewidencja zawiera liczbę porządkową, datę zdarzenia, nr dokumentu, nazwę i adres kontrahenta, opis operacji gospodarczej, kwotę przychodu, kwotę kosztu. Dane z tej ewidencji pozwalają Mu ustalić kwotę poniesionych kosztów. Wnioskodawca wyprodukował w 2019 r. około 340 litrów wina, natomiast w 2020 r. nie przekroczy 100 hektolitrów. W 2020 r. zamierza dokonywać sprzedaży wyprodukowanego wina. Prowadzona produkcja wina nie będzie spełniać przesłanki działalności gospodarczej, ale będzie działalnością wytwórczą w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producenta będącego rolnikiem. Wnioskodawca jako rolnik, na podstawie przepisów ustawy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie musi się rejestrować jako przedsiębiorca w CEIDG, o ile nie wytworzy więcej niż 100 hektolitrów wina z własnych upraw. Spełnia ten warunek i Jego produkcja nie przekroczy ww. ilości.

Przychody uzyskane ze sprzedaży wina Wnioskodawca zaliczy do innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten dla celów podatku dochodowego zamierza pomniejszyć o koszty związane z uprawą winorośli oraz o koszty związane z produkcją wina, w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

W tym miejscu stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, ponieważ nie wypełniają one kryteriów do takiej klasyfikacji, tj. nie są wymienione w przepisie, który zalicza uzyskane dochody z odpowiednich czynności do tego źródła.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2018 r., poz. 1159 i 1629).

Zgodnie z powyższymi wskazaniami, w zakresie wyrobu wina z winogron pochodzących z własnej uprawy, w ilości poniżej 100 hektolitrów wina, podatnik nie będzie prowadził działalności gospodarczej.

Z kolei, w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.

Stosownie zaś do treści art. 20 ust. 1a powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane przychody z działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku podatkowego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2018 r., poz. 1159 i 1629). U podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Wobec powyższego, uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności w zakresie produkcji i sprzedaży wina w ilości nieprzekraczającej 100 hektolitrów w ciągu roku podatkowego, stanowić będą źródło przychodów jakim są inne źródła stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością polegającą na produkcji i sprzedaży wina wskazać należy, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy,
  

• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

Ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że w związku z tym, że Wnioskodawca jest rolnikiem, który prowadzi m.in. działalność w zakresie uprawy winorośli, to wydatki związane z uprawą winorośli, tj. zakup sadzonek winorośli, zakup nawozów i środków ochrony, zakup i montaż rusztowania, zakup paliwa do sprzętu rolniczego, zakup maszyn i urządzeń do wykonywania prac polowych (ciągnik, wiertnica, opryskiwacz, sekatory, itp.), które uwzględnią specyfikę uprawy winorośli, należy zaliczyć do kosztów prowadzanej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej - polegającej na wytwarzaniu produktów roślinnych jakimi są winogrona - która nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów pomniejszających przychody uzyskiwane z produkcji i sprzedaży wina.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że wydatki związane z produkcją wina, tj.: zakup prasy, kadzi, butelek, korków, kapturków na butelki itp., Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością w zakresie wyrobu i sprzedaży wina, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ich poniesienie generuje przychody podlegające opodatkowaniu, zaliczane do innych źródeł.

Reasumując, koszty związane z uprawą winorośli, tj. z zakupem sadzonek i uprawą winorośli, jako wydatki działalności rolniczej, nie będą pomniejszać przychodów z innych źródeł przychodów, a więc uzyskanych ze sprzedaży wyprodukowanego wina. Natomiast koszty związane produkcją wina będą takie przychody pomniejszały.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczące kosztów związanych z uprawą winorośli, należało uznać za nieprawidłowe. Natomiast za prawidłowe uznano stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej kosztów związanych z produkcją wina.

Rozpatrując z kolei kwestię obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawcę podatkowej księgi przychodów i rozchodów Organ wskazuje, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a–22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544). Wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów został określony w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia.

Stosownie do § 9 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani założyć księgę, a w razie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w § 7 ust. 1 – również tę ewidencję, na dzień 1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego.

Z powyższych unormowań wynika, że wymóg prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Jak wskazuje Wnioskodawca, prowadzona przez Niego produkcja wina nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej. W 2020 r. podatkowym nie wytworzył więcej niż 100 hektolitrów wina z własnych upraw, w związku z czym uzyskiwane przez Niego przychody z działalności w zakresie produkcji i sprzedaży wina stanowić będą źródło przychodów jakim są inne źródła określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przyszłości Wnioskodawca planuje przekroczyć wytwarzanie 100 hektolitrów wina i wtedy będzie zobligowany zarejestrować się jako przedsiębiorca w CEIDG.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie wytwarza więcej niż 100 hektolitrów wina własnej produkcji i nie ma obowiązku rejestrować się jako przedsiębiorca prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, to nie ma obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, bowiem uzyskiwane przez Niego przychody z produkcji i sprzedaży wina stanowić będą przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie będą stanowiły przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których ma zastosowanie art. 24a ust. 1 cytowanej ustawy.

Zastrzec jednak należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca wytworzy więcej niż 100 hektolitrów wina z własnych upraw i w związku z tym, na podstawie odrębnych przepisów, będzie zobligowany zarejestrować się jako przedsiębiorca prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, wówczas będzie zobowiązany do zaprowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, o której mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.