Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.150.2020.1.PJ
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2020 r. (data wpływu do Organu: 18 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości położonej w A. przy ul. B. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2020 r. do Urzędu Skarbowego w C. wpłynął wniosek z dnia 26 lutego 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Naczelnik Urzędu Skarbowego w C., w załączeniu do pisma z 9 marca 2020 r., znak: (...) przesłał ww. wniosek zgodnie z właściwością do Krajowej Informacji Skarbowej (data wpływu – 18 marca 2020 r.).

Zgodnie z art. 13 § 2a pkt 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej jest organem podatkowym – jako organ właściwy w sprawach dotyczących wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b § 1 i art. 14e § 1a

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W kwietniu 2014 r. Wnioskodawczyni zakupiła nieruchomość położoną w A. ul. B. Wnioskodawczyni wprowadziła nieruchomość do ewidencji środków trwałych i od zakupu odliczyła VAT.

W maju 2014 r. nieruchomość tę oddała do użytkowania prowadząc działalność usługową – usługi noclegowe. Od września 2015 r. do maja 2016 r. na terenie obiektu trwały prace ulepszenia/modernizacji budynku, wynoszące 40% wartości początkowej budynku.

W czerwcu 2016 r. została zaktualizowana wartość w ewidencji środków trwałych a obiekt został oddany do użytkowania. W 2020 r. Wnioskodawczyni planuje sprzedać nieruchomość wraz z gruntem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni może zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione przez nią zdarzenie przyszłe spełnia przesłanki zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku upłynął bowiem okres dłuższy niż dwa lata.

W latach 2015-2016 dokonując ulepszenia/przebudowy budynku nastąpiło zatarcie pierwszego zasiedlenia. Po tym ulepszeniu nieruchomość była jednak wykorzystywana w działalności opodatkowanej, więc ponownie w czerwcu 2016 r. doszło do pierwszego zasiedlenia. W kolejnych latach nie nastąpiło już zatarcie pierwszego zasiedlenia. Zatem sprzedaż nieruchomości w 2020 r. nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w czerwcu 2016 r. po ulepszeniu nieruchomości, co oznacza, ze podatnik może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 przez dostawę towarów rozumie się również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, a na mocy art. 7 ust. 1 pkt 7 – zbycie tego prawa.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki. Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, za wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika ze złożonego wniosku, Wnioskodawczyni zakupiła nieruchomość w kwietniu 2014 r., wprowadziła ją do ewidencji środków trwałych i od zakupu odliczyła VAT i w maju 2014 r. nieruchomość tę oddała do użytkowania prowadząc działalność usługową – usługi noclegowe. Od września 2015 r. do maja 2016 r. na terenie obiektu trwały prace ulepszenia/modernizacji budynku, wynoszące 40% wartości początkowej budynku. W czerwcu 2016 r. została zaktualizowana wartość w ewidencji środków trwałych a obiekt został oddany do użytkowania. W 2020 r. Wnioskodawczyni planuje sprzedać nieruchomość wraz z gruntem.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości objęcia planowanej sprzedaży nieruchomości zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W pierwszej kolejności należy przypomnieć, że w myśl powołanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, w szczególności zaś zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 w zw. z pkt 6 dostawą towarów jest zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Należy mieć jednocześnie na uwadze, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym oznacza to, że dla sprzedaży gruntu należy zastosować taką samą stawkę VAT jak dla sprzedaży prawa własności do budynków i budowli. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części ustanawiając jednocześnie wyjątek odnoszący się do pierwszego zasiedlenia budynków, budowli lub ich części. Dlatego rozpatrując wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczące sprzedaży budynku wraz z gruntem położonym w A. przy ul. B. należy ocenić czy dostawa ta nie będzie wyłączona ze zwolnienia jako dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ani też jako dostawa dla której od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przedstawionej we wniosku sytuacji podmiot nabywający od Wnioskodawczyni przedmiotową nieruchomość nie będzie pierwszym nabywcą lub użytkownikiem otrzymującym budynek do użytkowania po jego wybudowaniu bądź ulepszeniu, ponieważ pierwsze zasiedlenie budynku nastąpiło przez wprowadzenie do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni i oddanie do użytkowania w ramach prowadzonej działalności usługowej w 2014 r., a także ponownie po dokonaniu ulepszenia o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej i oddaniem go do użytkowania w 2016 r.

Ponadto z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika żeby w okresie użytkowania budynku po zaktualizowaniu jego wartości w ewidencji środków trwałych w 2016 r. (a co za tym idzie, także w ciągu dwóch lat przed planowaną sprzedażą nieruchomości) ponoszono w związku z budynkiem dalsze nakłady, które zwiększałby by ponownie jego wartość w stosunku do wartości zaktualizowanej powyżej 30%. Nie występuje więc okoliczność wyłączająca planowaną sprzedaż ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji dostawa budynku wraz z gruntem – działką na której posadowiony jest budynek korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.