Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.139.2020.2.AB
z 29 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z 7 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących opłat leasingowych za samochód, opłat za usługi telekomunikacyjne oraz opłaty za zakup paliwa - poniesionych w trakcie zawieszenia działalności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących opłat leasingowych za samochód, opłat za usługi telekomunikacyjne oraz opłaty za zakup paliwa - poniesionych w trakcie zawieszenia działalności.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 7 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.139.2020.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 18.03.2014 Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej głównie w zakresie 33.12.Z PKD. Od 01.06.2015 zawiesiła działalność i wznowiła ją 17.09.2015 roku w zakresie 69.20.Z. Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży opodatkowanej i była czynnym podatnikiem VAT i składałam deklaracje VAT. Od 01.01.2019 zawiesiła działalność gospodarczą. Podczas zawieszenia działalności odliczała VAT od faktur zakupu za ratę leasingu samochodowego co miesiąc od stycznia 2019 do września 2019, którego umowa została zawarta 30.09.2016 roku do 30.09.2019 oraz faktur zakupu za usługi telekomunikacyjne co miesiąc od stycznia 2019 do września 2019 i jedną fakturę za paliwo zakupione 1.06.2019 roku. Firma została zlikwidowana 12.09.2019 roku mimo, iż wcześniej Wnioskodawczyni nie miała zamiaru likwidować firmy tylko ją wznowić w najbliższym czasie.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

Ad.1.

Czynnym podatnikiem podatku VAT Wnioskodawczyni była od 27.05.2019 do 2019-09-12.

Ad.2.

W okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonywała czynności podatkowych podatkiem VAT na terytorium kraju.

Ad.3.

W okresie zawieszenia działalności tj. od 1 stycznia 2019 samochód w ramach umowy leasingu i paliwo było wykorzystywane w działalności gospodarczej w wysokości 50%. Głównie samochód będący przedmiotem leasingu, usługi telekomunikacyjne i zakup jednorazowy paliwa były wykorzystywane w celu kontaktu z instytucjami takimi jak ZUS czy Urząd Skarbowy w celu załatwiania spraw związanych z zawieszoną działalnością gospodarczą jak również w celu spotkań z poprzednimi klientami i wydawaniem dokumentów księgowych klientów. Ze względu na specyfikę prowadzonej działalności jaką było prowadzenie usług księgowych nie dało się zaprzestać kontaktu z klientami. Również zawieszenie działalności miało mieć charakter przejściowy.

Ad.4.

Od 1 stycznia 2019 roku usługi telekomunikacyjne Wnioskodawczyni nie wykorzystywała do celów prywatnych. Samochód i paliwo wykorzystywała w 50% do celów prywatnych.

Ad.5

Wydatki związane z umową telekomunikacyjną, leasingiem samochodu oraz wydatek na zakup paliwa pozostają nieodzownym i niezbędnym elementem utrzymaniem działalności gospodarczej. Bez rozmów telefonicznych i kontaktów z byłymi klientami Wnioskodawca nie miałaby możliwości wznowić działalności gospodarczej.

Ad.6.

Umowa leasingu samochodu osobowego nie zabraniała wcześniejszego rozwiązania umowy jednak w umowie jest zapis że ,,Wszystkie czynności dodatkowe w warunkach opisanych w OWUL lub tabeli opłat dodatkowych podlegają dodatkowej według obowiązującej tabeli opłat dodatkowych. W załączniku do umowy dotyczących Ogólnych Warunków Umowy Leasingu (OWUL) jest napisane w paragrafie 9 w punkcie 2. Korzystającemu nie przysługuje prawo do wypowiedzenia UL w trakcie jej trwania. Rozwiązanie UL po wydaniu Korzystającemu przedmiotu leasingu, a przed upływem terminu na jaki UL została zawarta jest możliwe na wniosek Korzystającego, po wskazaniu przez niego nabywcy przedmiotu leasingu, oraz po uzyskaniu zgody Finansującego, o ile umowa trwała nie krócej niż 2 lata.

Umowa na usługi telekomunikacyjne

W przypadku umowy o świadczenia usług telekomunikacyjnych Wnioskodawczyni miała prawo wypowiedzieć umowę w formie pisemnej jednak w przypadku, gdy zawarcie umowy wiązało się z przyznaniem Abonentowi przez Operatora ulgi, Operator jest uprawniony żądania kary umownej z tytułu rozwiązania Umowy przez Abonenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczenia VATu z faktur zakupu nawet jeżeli działalność została po zawieszeniu zlikwidowana?

Stanowisko Wnioskodawczyni (uzupełnione pismem z 7 maja 2020 r.):

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało Wnioskodawczyni jako podatnikowi podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W powołanym przepisie nie ma wskazanego okresu wykonywania czynności opodatkowanych a takie Wnioskodawczyni wykonywała przed 01.01.2019 tj. przed zawieszeniem działalności. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów nawet tych, które zaistniały przed zawieszeniem działalności gospodarczej. W związku z powyższym nie mogła rozwiązać umów leasingu i telekomunikacyjnych ponieważ wiązałby się to z dodatkowymi kosztami co za tym idzie ponosiła opłaty za w/w koszty oraz odliczała VAT. Zdaniem Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przestawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ((Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju, kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 19 ustawy).

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczeniu podlega zatem podatek naliczony, który będzie związany z transakcjami opodatkowanymi, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku wykorzystywania ich do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia przysługuje także w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych, jednak w związku z brakiem podatku należnego, który obniża się o podatek naliczony, podatnik ma prawo do przeniesienia tego podatku na następny okres rozliczeniowy.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy – zgodnie z art. 99 ust. 7a ustawy – nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

W świetle art. 99 ust. 7b ustawy, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

1. (uchylony);
2. podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary – w zakresie których są podatnikiem;
4. okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
5. okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.
   
   

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Ponadto w myśl art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
2. może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8. może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz.1629).
   
   

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni 18 marca 2014 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej głównie w zakresie 33.12.Z PKD. Od 01.06.2015 zawiesiła działalność i wznowiła ją 17.09.2015 roku w zakresie 69.20.Z. Wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży opodatkowanej, składała deklaracje VAT i czynnym podatnikiem podatku VAT Wnioskodawczyni była od 27.05.2019 do 2019-09-12.

Od 01.01.2019 zawiesiła działalność gospodarczą. Podczas zawieszenia działalności odliczała VAT od faktur zakupu za ratę leasingu samochodowego co miesiąc od stycznia 2019 do września 2019, którego umowa została zawarta 30.09.2016 roku do 30.09.2019 oraz faktur zakupu za usługi telekomunikacyjne co miesiąc od stycznia 2019 do września 2019 i jedną fakturę za paliwo zakupione 1.06.2019 roku. Firma została zlikwidowana 12.09.2019 roku mimo, iż wcześniej Wnioskodawczyni nie miała zamiaru likwidować firmy tylko ją wznowić w najbliższym czasie. W okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonywała czynności podatkowych podatkiem VAT na terytorium kraju. W okresie zawieszenia działalności tj. od 1 stycznia 2019 samochód w ramach umowy leasingu i paliwo było wykorzystywane w działalności gospodarczej w wysokości 50%. Głównie samochód będący przedmiotem leasingu, usługi telekomunikacyjne i zakup jednorazowy paliwa były wykorzystywane w celu kontaktu z instytucjami takimi jak ZUS czy Urząd Skarbowy w celu załatwiania spraw związanych z zawieszoną działalnością gospodarczą jak również w celu spotkań z poprzednimi klientami i wydawaniem dokumentów księgowych klientów. Ze względu na specyfikę prowadzonej działalności jaką było prowadzenie usług księgowych nie dało się zaprzestać kontaktu z klientami. Również zawieszenie działalności miało mieć charakter przejściowy. Od 1 stycznia 2019 roku usługi telekomunikacyjne Wnioskodawczyni nie wykorzystywała do celów prywatnych. Samochód i paliwo wykorzystywała w 50% do celów prywatnych.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej będzie uprawniona do odliczania VAT naliczonego od faktur zakupu za ratę leasingu samochodowego oraz od faktur zakupu usługi telekomunikacyjnej i faktury za paliwo.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, jak wyżej wskazano, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z opłatami leasingowymi od samochodu osobowego oraz opłatami zakupu usługi telekomunikacyjnej i faktury za paliwo nie można uznać za niezbędne do utrzymania działalności gospodarczej, bowiem jak wyjaśniła Wnioskodawczyni, po okresie zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zlikwidował przedmiotową działalność.

Wobec tego nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. nie występuje związek ponoszonych wydatków w okresie zawieszenia działalności gospodarczej z czynnościami opodatkowanymi, gdyż Wnioskodawczyni nie wznowiła działalności gospodarczej po jej zawieszeniu. Fakt, że Wnioskodawczyni jedynie planowała wznowienie działalności gospodarczej po zawieszeniu nie może decydować o prawie do odliczenia od ww. wydatków, gdyż nie doszło ponownego wznowienia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię tym samym nie wystąpił związek z czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji Wnioskodawczyni nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanymi z opłatami leasingowymi od samochodu osobowego oraz opłatami zakupu usługi telekomunikacyjnej i faktury za paliwo w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.