2020.06.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.67.2020.4.SJ
z 1 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2020 r. (data nadania 7 maja 2020 r. data wpływu 7 maja 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP1-1.4012.119.2020.2.IZ 0114-KDIP2-2.4010.67.2020.3.SJ z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data nadania 29 kwietnia 2020 r., data odbioru 30 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania „sankcji” przewidzianych w art. 15d ust. 1 pkt 2 dla płatności dokonywanych na rachunek spółki zagranicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania „sankcji” przewidzianych w art. 15d ust. 1 pkt 2 dla płatności dokonywanych na rachunek spółki zagranicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. z siedzibą w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”) jest domem mediowym, świadczącym usługi polegające na planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług mediowych (takich jak czas reklamowy w telewizjach, miejsce na reklamę w prasie, ekspozycja w Internecie materiałów reklamowych, itp.).

W swojej działalności Wnioskodawca korzysta z różnych narzędzi oraz platform, aby zapewnić swoim kontrahentom usługi na najwyższym poziomie. W celu zarządzania przebiegiem kampanii Wnioskodawca posiłkuje się platformą „(…)” (dalej: „Platforma”). Platforma ta jest udostępniana Wnioskodawcy przez spółkę zagraniczną – (…) (z siedzibą w Wielkiej Brytanii, dalej: „Spółka zagraniczna”) na podstawie umowy.

Platforma służy Wnioskodawcy m.in. do zarządzania poszczególnymi płatnościami (rozliczeniami) za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „Usługi”), które są wykorzystywane w ramach kampanii.

Za pośrednictwem Platformy Wnioskodawca dokonuje wpłat na rzecz poszczególnych kontrahentów, przy czym znaczna większość podmiotów ma siedzibę w Polsce. Zdarzają się jednak przypadki, że płatności są dokonywane – za pośrednictwem Platformy – na rzecz podmiotu zagranicznego. Należy podkreślić, że ostatecznym odbiorcą płatności są kontrahenci a nie podmiot zarządzający Platformą, tj. Spółka zagraniczna.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT na terytorium RP. Wnioskodawca ma zamiar w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywać, również po dniu 1 stycznia 2020 r., zakupu Usług. Kontrahenci z Polski są i będą po 1 stycznia 2020 r. zarejestrowani dla celów VAT w Polsce, czynnymi podatnikami VAT na terytorium RP, z kolei kontrahenci zagraniczni nie są zarejestrowani dla celów VAT na terytorium Polski.

Wnioskodawca płaci (i będzie płacił od 1 stycznia 2020 r.) wynagrodzenie za Usługi na rachunek Spółki zagranicznej zbiorczym przelewem dokonywanym zasadniczo jeden raz w miesiącu, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu następującym, którego dotyczy, np. w grudniu 2019 r. płaci za Usługi wykonane w październiku 2019 r. Zdarzyć się może również, że w ramach ww. przelewu Wnioskodawca dopłaci różnicę środków wymagających wyrównania za miesiąc poprzedni (sprzed 3 miesięcy, np. w grudniu 2019 r. za niedopłatę dotyczącą Usług wykonanych we wrześniu 2019 r.). Przelew dokonywany będzie na jeden rachunek należący do Spółki zagranicznej. Przed realizacją przelewu, Wnioskodawca będzie w stanie przypisać wartość płatności do faktur zakupowych za Usługi, które dostanie od kontrahentów/dostawców. Wnioskodawca płacić będzie wynagrodzenie wynikające z tych faktur na rachunek Spółki zagranicznej. Do Platformy przypisane są rachunki bankowe podane przez kontrahentów/dostawców. Wnioskodawca posiada listę numerów rachunków bankowych polskich kontrahentów, które przypisane są do Platformy. W dniu płatności Wnioskodawca sprawdza, czy rachunki te znajdują się na wykazie podatników. Nie można oczywiście wykluczyć, że w jednostkowych przypadkach rachunki kontrahentów/dostawców krajowych, na które finalnie zostanie zrealizowana płatność za pośrednictwem Platformy nie znajdą się na wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT. W tym przypadku Wnioskodawca będzie miał prawo wstrzymać płatność w ramach Platformy na określony czas.

Po wpisaniu do wyszukiwarki podatników VAT (źródło: https://www.podatki.gov.pl/wykaz- podatnikow-vat-wyszukiwarka) rachunku Spółki zagranicznej wyświetla się informacja, że „Rachunek nie figuruje na wykazie”. Za pośrednictwo w przekazywaniu płatności, tj. za korzystanie z platformy (udostępnienie licencji) Spółka zagraniczna obciąża Wnioskodawcę odrębną fakturą.

Pismem z dnia 7 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że spółką zagraniczną, która udostępnia Wnioskodawcy platformę, jest (…) z siedzibą w Wielkiej Brytanii:

(…)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca dokonując płatności przekraczających 15 000 zł za pośrednictwem Platformy za Usługi na rzecz polskich kontrahentów, na wskazany przez Spółkę zagraniczną rachunek bankowy, który nie został zgłoszony na białą listę, (gdyż nie jest rachunkiem bankowym prowadzonym przez polskiego podatnika VAT), będzie mógł wydatek, którego dotyczy ta płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1) powyżej:
Czy Wnioskodawca dokonując płatności przekraczających 15 000 zł za Usługi za pośrednictwem Platformy na rzecz polskich kontrahentów/dostawców będących podatnikami VAT na ich bankowe rachunki rozliczeniowe znajdujące się na wykazie (białej liście), będzie mógł zaliczyć ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodu, mimo tego że bezpośrednia płatność zostanie wykonana na rachunek Spółki zagranicznej, a dopiero Platforma pozwoli na przekierowanie płatności na rachunek kontrahenta/dostawcy krajowego?
Który z podmiotów (Wnioskodawca czy Spółka zagraniczna) będzie miał obowiązek przekazania zawiadomienia do właściwego dla wystawiającego fakturę kontrahenta/dostawcy krajowego urzędu skarbowego o dokonaniu płatności przekraczającej 15 000 zł na rachunek inny niż znajdujący się na wykazie podatników VAT czynnych (nieznajdujący się na tzw. białej liście)?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca dokonując płatności przekraczających 15.000 zł za pośrednictwem Platformy za Usługi na rzecz polskich kontrahentów, na wskazany przez Spółkę zagraniczną rachunek bankowy, który nie został zgłoszony na białą listę, (gdyż nie jest rachunkiem bankowym prowadzonym przez polskiego podatnika VAT), będzie mógł wydatek, którego dotyczy ta płatność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Wnioskodawca dokonując płatności przekraczających 15.000 zł za Usługi za pośrednictwem Platformy na rzecz polskich kontrahentów/dostawców będących podatnikami VAT na ich bankowe rachunki rozliczeniowe znajdujące się na wykazie (białej liście), będzie mógł zaliczyć ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodu, mimo tego że bezpośrednia płatność zostanie wykonana na rachunek Spółki zagranicznej, a dopiero Platforma pozwoli na przekierowanie płatności na rachunek kontrahenta/dostawcy krajowego.
Spółka zagraniczna (a nie Wnioskodawca), jako realizująca przelew, będzie miała obowiązek przekazania zawiadomienia do właściwego dla wystawiającego fakturę kontrahenta/dostawcy krajowego urzędu skarbowego o dokonaniu płatności przekraczającej 15.000 zł na rachunek inny niż znajdujący się na wykazie podatników VAT czynnych (nieznajdujący się na tzw. białej liście).

Uzasadnienie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek spełniający definicję kosztu uzyskania przychodu, gdy płatność dotycząca tego wydatku nastąpiła na rachunek bankowy niezgłoszony na białą listę, jeżeli rachunek ten jest rachunkiem podmiotu zagranicznego niebędącego podatnikiem VAT czynnym.

Artykuł 96b Ustawy o VAT nakazuje podatnikom VAT zgłaszać do wykazu, o którym jest mowa w tym przepisie (na białą listę), numery rozliczeniowych rachunków bankowych. Obowiązek ten nie dotyczy podmiotów zagranicznych niebędących podatnikami VAT czynnymi.

Zgodnie z art. 49 Prawa bankowego:

Banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:
1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze, oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT;

Z kolei art. 15d ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.) określa, że:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:
1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.
W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:
1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody – w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew.

Natomiast art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.) określa, że zgłoszeniu do wykazu podlegają: numery rachunków rozliczeniowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której podmiot jest członkiem, otwartych w związku z prowadzoną przez członka działalnością gospodarczą – wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT, aby numer rachunku znalazł się w Wykazie musi to być rachunek:

rozliczeniowy, o którym mowa w 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe (lub imienny rachunek w SKOK),
wykazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-2 oraz
potwierdzony przy wykorzystaniu STIR (Systemu Teleinformatycznego Izby Rozliczeniowej).

Kryteriów tych nie spełniają bankowe rachunki rozliczeniowe prowadzone przez banki zagraniczne. Zagraniczne rachunki, nawet zgłoszone, nie będą mogły być zweryfikowane przez STIR.

Jeżeli zatem Spółka zagraniczna nie jest zarejestrowana do celów VAT w Polsce, to płatności na jej rachunek nie będą podlegać sankcjom w związku z wejściem przepisów dot. tzw. białej listy, np. w postaci braku możliwości zaliczenia wydatku w koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdziło również Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie Dziennika Gazety Prawnej (art. z 22.08.2019 r.: „Biała lista VAT zwiększy biurokrację w handlu z zagranicą’’ dostęp: 06.12.2019 r. https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/1426793.biala-lista-vat-handel-zagraniczny-rachunek-bankowy-koszt-uzyskania-przychodu.html), gdzie wskazano: W odpowiedzi na pytanie DGP Ministerstwo Finansów dodaje, że niewiele zmieni się przy płatnościach na rzecz firm, które nie zarejestrowały się w naszym kraju dla celów VAT. Jeśli więc taka wypłata będzie powiązana z firmowym przychodem i zostanie przez polskiego przedsiębiorcę właściwie udokumentowana, nadal będzie mogła być uznana za koszt.

Znajduje to także potwierdzenie w objaśnieniach Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2019 r. (dalej: „Objaśnienia”), gdzie wskazano, że: „Natomiast zagraniczny przedsiębiorca posługujący się zagranicznym numerem identyfikacyjnym, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium innego kraju, nie jest obowiązany do otwarcia polskiego rachunku rozliczeniowego w celu zamieszczenia go w Wykazie i stosowania go w rozliczeniach z tytułu dokonywanej sprzedaży na rzecz polskiego nabywcy. W przypadku, gdy zagraniczny kontrahent nie posługuje się dla celów danej transakcji polskim numerem NIP, przepisy dotyczące płatności na rachunki zamieszczone w Wykazie nie będą mieć zastosowania do tej transakcji”.

W związku z tym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć płatności na rzecz Spółki zagranicznej do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli wydatki te będą miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ich celem będzie uzyskanie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wnioskodawca nie będzie musiał o takich wypłatach powiadamiać Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Inaczej traktowane w kontekście przepisów o białej liście byłyby wpłaty na bankowe rachunki rozliczeniowe do zagranicznych kontrahentów, gdyby byli oni zarejestrowani dla celów VAT w Polsce i posiadali bankowy rachunek rozliczeniowy w polskim banku. Zgodnie z nowymi regulacjami przepisy o białej liście obowiązywałyby również w stosunku do takich zagranicznych podmiotów. Podmiot zagraniczny niemający obowiązku zgłoszenia identyfikacyjnego (zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT czynny) nie ma obowiązku zgłaszania rachunków bankowych w rozumieniu art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT. Płatności na rzecz podmiotów zagranicznych niebędących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi nie dotyczy również przepis limitujący możliwość zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów (art. 15d ust. 1 ustawy o CIT). Skoro więc art. 96b ustawy o VAT nie nakazuje dokonywania zgłoszenia rachunku bankowego przez podmiot zagraniczny, a art. 15d ust. 1 ustawy o CIT nie limituje kosztów uzyskania przychodów w przypadku płatności na rachunek zagranicznego podmiotu niebędącego podatnikiem VAT czynnym, to Wnioskodawca będzie miał prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu płatności na rachunek Spółki zagranicznej.

Warto także zauważyć, że w Objaśnieniach jednoznacznie wskazano, że: „Podatnicy dokonujący płatności za faktury dokumentujące czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę (czyli transakcje z podmiotami zagranicznymi), nie będą obowiązani do badania, czy rachunek na który dokonywana jest płatność za taką fakturę jest zamieszczony w Wykazie. Nie ma tutaj znaczenia sytuacja, w której taki dostawca posiada ewentualnie rachunek w polskim banku z uwagi na fakt zarejestrowania dla innych celów, czy innych transakcji”.

Ad. 2

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca posiada zestawienie rachunków bankowych dla krajowego kontrahenta/dostawcy, przypisane do konta na Platformie. Rachunki są weryfikowane, czy znajdują się na tzw. białej liście podatników VAT (na wykazie podatników VAT). Jeżeli więc płatność na rachunek Zagranicznej spółki z wykorzystaniem Platformy nie jest wystarczającą przesłanką do niestosowania przepisów limitujących koszty uzyskania przychodów, to z całą pewnością istotne jest, że finalnie środki wpłacane przez Wnioskodawcę są transferowane na rachunki kontrahentów/dostawców krajowych znajdujące się na tzw. białej liście (wykazie podatników VAT). Z perspektywy Wnioskodawcy jest to wystarczająca przesłanka przemawiająca za niestosowaniem art. 15d ust. 1 w stosunku do Wnioskodawcy. Po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek przekazania do właściwego dla kontrahenta/dostawcy krajowego urzędu skarbowego zawiadomienia, że przelew został przekazany na rachunek Spółki zagranicznej, skoro finalnie trafi on na rachunek znajdujący się na wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca posiada przy tym prawo do wstrzymania wypłaty na czas określony z Platformy do ostatecznego odbiorcy, gdy okaże się, że rachunek nie jest podany w wykazie podatników VAT.

Ad. 3

Negatywne stanowisko organu w sprawie pytania nr 1) świadczyć będzie w ocenie Wnioskodawcy o tym, że w przypadku gdy rachunki kontrahentów/dostawców krajowych nie będą znajdowały się na tzw. białej liście (na wykazie podatników VAT), „podatnik” powinien złożyć zawiadomienie do właściwego dla kontrahenta/dostawcy urzędu skarbowego o dokonaniu płatności na rachunek nie znajdujący się w wykazie podatników VAT. Taka sytuacja może zajść także wtedy, gdy upłynie termin i Spółka zagraniczna – mimo wstrzymania płatności przez Wnioskodawcę – będzie musiała dokonać płatności na rachunek niepodany w wykazie.

Zgodnie z art. 15d ust. 4 ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2020 r., przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 (a więc przepisów dotyczących wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków na kwotę ponad 15 000 zł dokonywanych na rachunki inne niż rachunki znajdujące się w wykazie) nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu. Zawiadomienie należy składać na określonym normatywnie wzorze, wskazując rachunek na jaki dokonano przelewu.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w przypadku krajowych pośredników w płatnościach, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, to pośrednik byłby zobowiązany do złożenia stosownego zawiadomienia do właściwego urzędu skarbowego, pod rygorem ustalenia dodatkowego przychodu. Jak bowiem stanowi art. 12 ust. 4i ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2020 r., w przypadku gdy podatnik, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, dokona zapłaty tej należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, u podatnika ustala się przychód w dniu zlecenia przelewu. Przychód ten ustala się w takiej wysokości, w jakiej płatność została dokonana na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Pośrednikowi groziłoby więc ustalenie dodatkowego przychodu związanego z przekazaniem środków na rachunek inny niż znajdujący się na wykazie.

Jednocześnie, art. 12 ust. 4j ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. doprecyzowuje, że Nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 4i, jeżeli płatność dokonana przez podatnika:

wynika z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców lub
została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Analogiczny przepis obowiązuje na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.). Chodzi o art. 14 ust. 2h-2i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka zagraniczna może stać się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce w przypadku nieprzekazania środków na rachunek znajdujący się na wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, za co grozi Spółce zagranicznej ustalenie dodatkowego przychodu. Patrząc na zasadę (postulat) racjonalnego ustawodawcy i systemowy zakaz podwójnego opodatkowania tego samego zdarzenia, to Spółce zagranicznej (a nie Wnioskodawcy) grozi sankcja za brak zawiadomienia właściwego dla wystawcy faktury naczelnika urzędu skarbowego w związku z przelewem na rachunek nie znajdujący się na wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15d ust. 1 updop, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –- Prawo przedsiębiorców:

została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności (art. 15d ust. 2 updop).

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na treść art. 15d ust. 4 updop, zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1018; dalej: „ustawa nowelizująca”), którą dokonano nowelizacji art. 15d i wprowadzono nowe ograniczenia (Druk nr 3301), celem projektowanej ustawy jest dalsze uszczelnienie systemu podatku od towarów i usług oraz zminimalizowanie ryzyka nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT.

W ostatnich latach zarówno w Polsce, jak i w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej obserwuje się niepokojące zjawisko wykorzystywania mechanizmów konstrukcji podatku VAT do uzyskiwania niezgodnych z prawem korzyści. Dotyczy to przede wszystkim uszczuplania należności budżetu państwa przez wyłudzanie nienależnego zwrotu tego podatku lub nieodprowadzanie należności podatkowych z tytułu VAT. (…) Z art. 19 ustawy – Prawo przedsiębiorców wynika obowiązek korzystania przez przedsiębiorcę z rachunku płatniczego, w każdym przypadku gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. W art. 12 ust. 4j pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza się przepisy, które wyłączają skutki w postaci konieczności rozpoznania u podatnika przychodu, w sytuacji gdy płatność będzie wynikała z transakcji innej niż określona w art. 19 ustawy – Prawo przedsiębiorców lub zostanie dokonana na inny rachunek niż zawarty w wykazie, pod warunkiem że podatnik złoży w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu zawiadomienie o tym rachunku do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Wzór zawiadomienia wraz z podstawowymi informacjami, które powinny być w nim zawarte, zostały określone w art. 117ba § 4 i 5 Ordynacji podatkowej. Wprowadzenie takiego przepisu zrównuje sytuację osób trzecich (np. faktora) z pozostałymi kontrahentami, którzy zgodnie z projektowanymi przepisami będą mogli zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu mimo dokonania zapłaty na rachunek, który nie figuruje w wykazie, jeżeli zawiadomią o tym rachunku naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.

W art. 2 i art. 3 projektowanej ustawy wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części (lub zmniejszają wysokość kosztów), w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub została dokonana na rachunek inny niż zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT – w przypadku transakcji z podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

W powyższym zakresie zmiana ta poszerza zakres już istniejących przepisów dotyczących płatności gotówkowych w ramach transakcji przekraczających kwotę 15 000 zł.

Zatem stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2017 r. przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców).

Natomiast przepisy art. 15d ust. 1 pkt 2 updop dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Wykaz, o który mowa w ww. przepisach, to tzw. „biała lista”. Zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106; dalej: „ustawa o VAT”), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT).

Podsumowując powyższe, stwierdzić należy, że przepis art. 15d updop od 1 stycznia 2020 r. został rozszerzony i zgodnie z art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, nie każda płatność przekraczająca kwotę 15 000 zł dokonana przelewem na rachunek bankowy będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług potwierdzonych fakturą i dokonanych przez podatników VAT czynnych, aby móc zaliczyć płatność (przekraczającą 15 000 zł) do kosztów uzyskania przychodów niezbędnym będzie jej dokonanie na rachunek zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku dokonania przelewu na rachunek, który na dzień zlecenia przelewu nie znajduje się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 15d ust. 4 updop, tj. złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie zatem z literalnym brzmieniem przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, jednym z warunków jego zastosowania jest fakt dokonania płatności za dostawę towaru lub świadczenia usług dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Powyższe oznacza, że w przypadku gdy dostawa towarów (lub świadczenia usług), zostaną dokonane przez dostawcę towarów lub usługodawcę niezarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny nie znajdzie zastosowania przepis art. 15d ust. 1 pkt 2 updop, w konsekwencji dokonana płatność przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy VAT będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile spełnione zostaną przesłanki zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów – płatność taka nie będzie podlegać pod dyspozycję przepisu art. 15d ust. 1 pkt 1 i 2 updop.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiłkuje się platformą, udostępnianą Wnioskodawcy przez spółkę zagraniczną. Platforma służy Wnioskodawcy m.in. do zarządzania poszczególnymi płatnościami za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które to usługi są wykorzystywane w ramach kampanii reklamowych (główny przedmiot działalności Wnioskodawcy).

Za pośrednictwem Platformy Wnioskodawca dokonuje wpłat na rzecz poszczególnych kontrahentów. Wnioskodawca wskazał, że płaci wynagrodzenie za Usługi na rachunek Spółki zagranicznej zbiorczym przelewem dokonywanym zasadniczo jeden raz w miesiącu. Przelew dokonywany będzie na jeden rachunek należący do Spółki zagranicznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu nr 1 dotyczą zastosowania „sankcji” przewidzianych w art. 15d ust. 1 pkt 2 updop w sytuacji, gdy dokona płatności przelewem na rzecz Spółki zagranicznej, tytułem zapłaty za usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca dokonując płatności przekraczających 15 000 zł za pośrednictwem Platformy za Usługi na rzecz polskich kontrahentów, na wskazany przez Spółkę zagraniczną rachunek bankowy, który nie został zgłoszony na białą listą, będzie mógł wydatek, którego dotyczy ta płatność, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ze względu na fakt, że rachunek bankowy Spółki zagranicznej nie jest rachunkiem prowadzonym przez polskiego podatnika VAT.

Mają powyższe na względzie, należy zauważyć, że w przypadku dokonywania płatności na rzecz podmiotu trzeciego względem wystawcy faktury (który to podmiot trzeci jest uprawniony do odbioru płatności na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą), przysługuje prawo zaliczenia tego kosztu do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców, zostanie dokonana przez podatnika na rzecz podmiotu trzeciego przelewem na rachunek tego podmiotu zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym – co do zasady – rachunek bankowy podmiotu pośredniczącego powinien znajdować się na tzw. „białej liście”. Jednak zagraniczny przedsiębiorca (tak jak Spółka zagraniczna), nie jest obowiązany do otwarcia polskiego rachunku rozliczeniowego w celu zamieszczenia go w Wykazie i stosowania go w rozliczeniach z polskimi nabywcami.

Zgodnie z art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT, aby numer rachunku znalazł się w Wykazie musi to być rachunek:

rozliczeniowy, o którym mowa w 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe (lub imienny rachunek w SKOK),
wykazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym NIP-2 oraz
potwierdzony przy wykorzystaniu STIR (Systemu Teleinformatycznego Izby Rozliczeniowej).

Przepisy dotyczące płatności na rachunki zamieszczone w Wykazie nie będą miały więc zastosowania dla płatności dokonywanych na rzecz spółek zagranicznych, które nie są podatnikami podatku VAT w Polsce i ich rachunki rozliczeniowe nie znajdując się na tzw. „białej liście”.

Należy więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że Wnioskodawca – dokonując płatności przekraczających 15 000 zł za pośrednictwem Platformy (Spółki zagranicznej) na rzecz polskich kontrahentów, na wskazany przez Spółkę zagraniczną rachunek bankowy, który nie został zgłoszony na białą listę (gdyż nie jest rachunkiem bankowym prowadzonym przez polskiego podatnika VAT), będzie mógł wydatek, którego dotyczy ta płatność, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, tj. do Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania sankcje przewidziane w art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Rozpatrywanie wniosku w zakresie pytań nr 2 i 3, które Wnioskodawca zadał z ostrożności, gdyby stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe, stało się zatem bezprzedmiotowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin