Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.240.2020.2.MKA
z 22 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.), uzupełnionym w dniu 16 i 18 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 20 kwietnia 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.240.2020.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 20 kwietnia 2020 r., skutecznie doręczono 5 maja 2020 r., natomiast 16 i 18 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Od 11 marca 2014 r. Wnioskodawczyni nie jest w konkubinacie z ojcem dziecka, A. B.

Ojciec ma ograniczoną władzę rodzicielską jak i ustalone widzenia z synem. Widzenia te, na przestrzeni lat ulegały zmianie. W pierwszym postanowieniu ojciec miał pierwszy i trzeci weekend oraz w tygodniu wtorki i czwartki od godziny 16 do godziny 19.

Syn przebywa z Wnioskodawczynią. Wszystkie możliwe obowiązki wynikające z wychowania syna, opieki i sprawowania pieczy nad nim są po stronie Wnioskodawczyni. Wszystkie wydatki po rozstaniu pokrywa Wnioskodawczyni. Koszty wówczas przedszkola, ubezpieczeń, dodatkowych opłat, ubrań, jedzenia, leków, paliwa na odwiezienie dziecka do przedszkola, szkoły są po stronie Wnioskodawczyni.

Ojciec zabierając dziecko na weekendy nie zapewniał nawet podstawowych ubrań dla syna pisząc, że Zainteresowana ma uszykować rzeczy dla dziecka.

Obecne postanowienie z 17 września 2017 r. nie uwzględnia już dni w tygodniu. Ojciec ma przyznane dwa weekendy w miesiącu (co drugi), święta - określone dni, ferie - jeden tydzień, wakacje - jeden tydzień w lipcu i trzy w sierpniu. Sytuacja o tyle uległa zmianie, że ojciec nie bierze już syna na weekendy. Na święta jak i Nowy Rok również go nie wziął. Podczas widzeń w dalszym ciągu syn nie miał od niego zapewnionych podstawowych rzeczy. Za każdym razem gdy syn prosił o coś ojca, widząc się z nim, otrzymywał informację, że nie ma na niego pieniędzy ponieważ wszystkie pieniądze na niego przelewa jego mamie - Wnioskodawczyni.

Pojedyncze, ale ważne wydarzenia w życiu dziecka również kosztowo pokrywała i pokrywa Wnioskodawczyni np. komunia święta (koszt ubrania dziecka, zakupu książeczki świętej, różańca, łańcuszka z medalikiem). Ojciec na każde zapytanie Wnioskodawczyni czy dołoży, odpowiadał, że może to zrobić, ale później odciągnie z alimentów.

Treningi syna, strój piłkarski, buty, ochraniacze, rękawice, obozy sportowe również opłaca Zainteresowana. Koszt kolonii, które były organizowane przez szkołę oraz wydatki związane z wyjazdem pokrywała Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie raz pytała ojca dziecka czy cokolwiek dołoży synowi - za każdym razem otrzymywała odpowiedź, że wszystkie pieniądze na dziecko otrzymuje w postaci alimentów.

Wnioskodawczyni po wielu rozmowach, w urzędzie skarbowym otrzymywała bardzo różne odpowiedzi. Zainteresowana dzwoniła do US (…) - swojego macierzystego – i otrzymała odpowiedź : „Generalnie odliczenia dokonuje ta osoba, która wychowuje dziecko, pokłada energię, stara się i opiekuje się dzieckiem, ponosi koszty z tytułu wychowania dziecka itd. Jeżeli Pani uważa, że w stanie faktycznym jaki jest Pani przysługuje pełne prawo do pełnego odliczenia tej kwoty ze względu, że ojciec dziecka nie realizuje tego obowiązku, to Pani dokonuje tego rozliczenia, nie zważając na to czy ojciec dziecka odliczy czy nie odliczy. Jeżeli kwota odliczenia będzie przekraczała kwotę rozliczenia tej ulgi na dziecko, to urząd skarbowy będzie podejmował czynności wyjaśniające i ustalał.

Mamy takie sprawy i sytuacje, gdzie ojciec dziecka płaci alimenty i uważa, że płacąc te alimenty to realizuje ten obowiązek, co nie jest prawdą, bo jest mowa o wychowywaniu faktycznym dziecka. To, że Pani traci czas, opiekuje się dzieckiem, dba Pani o rozwój dziecka a ojciec zabrał go kilka razy na spacer, to nie uprawnia go do korzystania z tego odliczenia, natomiast tutaj się nie da tak jednoznacznie powiedzieć. No jednoznacznie można powiedzieć tylko tyle, że ulga na dziecko w przypadku rodziców nie może przekroczyć tego limitu, czyli 1 112,00 zł. Natomiast proszę wystąpić o indywidualną interpretację do Krajowej Rady Skarbowej (...)".

Reasumując, ojciec nie robi żadnego wkładu w wychowanie dziecka prócz alimentów. Od grudnia zeszłego roku nie zabierał go również na weekendy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy lat 2017, 2018, 2019 oraz najprawdopodobniej lat przyszłych.

Wnioskodawczyni złożyła zeznania podatkowe za ww. lata podatkowe i odliczyła ulgę prorodzinną na syna A. B. Ojciec otrzymywał od Wnioskodawczyni informacje, że Zainteresowana nie zgadza się na jego odliczenie, ponieważ nie ma do tego podstaw. Ojciec dziecka informował Wnioskodawczynię poprzez sms, że będzie rozliczał i straszył Zainteresowaną, że to ona będzie tłumaczyć się przed urzędem skarbowym. Z ojcem dziecka nie ma możliwości porozumienia się w żaden inny sposób niż sądowy. Na dzień dzisiejszy widzenia ojca z dzieckiem nie odbywają się nawet zgodnie z wyrokiem sądowym tylko dużo rzadziej. To Wnioskodawczyni sprawuje pełnoprawną opiekę nad dzieckiem oraz wypełnia wszystkie obowiązki z nią związane.

Będąca przedmiotem wniosku ulga prorodzinna dotyczy jednego dziecka, syna Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim. Dochody Wnioskodawczyni nie przekroczą 56 000,00 zł

W latach wskazanych przez Wnioskodawczynię w stosunku do Wnioskodawczyni lub syna nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Syn Wnioskodawczyni przez cały okres objęty wnioskiem był małoletni.

Ojciec dziecka ma zasądzone alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni od ojca dziecka otrzymała informację, że skoro płaci alimenty, to ma prawo do odliczenia ulgi na dziecko, z czym Wnioskodawczyni się nie zgadza.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że ojciec ma ograniczoną władzę rodzicielską, wyznaczone widzenia, z których się nie wywiązuje i cała piecza nad wychowaniem oraz rozwojem leży po stronie Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ojciec dziecka ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej?
2. Czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia ulgi za cały rok na syna?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, w zakresie pytania nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, brak jest podstaw aby ojciec dziecka miał jakiekolwiek prawo do odliczenia. Taką informację Zainteresowana otrzymała również od kierownika Urzędu Skarbowego (…). Całość obowiązków, opieki, pieczy oraz wszelkich kosztów związanych z dzieckiem sprawuje i ponosi Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej
   1. w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
   
   

Brzmienie powyższych przepisów obowiązujące od dnia 1 października 2018 r. do dnia 31 lipca 2019 r. wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej
   1. w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
   
   

Stosownie do brzmienia powyższych przepisów obowiązujących od 1 sierpnia 2019 r., odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej
   1. w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli podatkowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Brzmienie powyższego przepisu obowiązujące od 1 marca 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z treści wniosku wynika, że od 11 marca 2014 r. Wnioskodawczyni nie jest w konkubinacie z ojcem małoletniego dziecka. Syn przebywa z Wnioskodawczynią. Wszystkie możliwe obowiązki wynikające z wychowania syna, opieki i sprawowania pieczy wykonuje Wnioskodawczyni. Wszystkie wydatki po rozstaniu z ojcem dziecka pokrywa Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni złożyła zeznania podatkowe za lata 2017 - 2019, w których uwzględniła ulgę prorodzinną w pełnej wysokości.

Ojciec dziecka ma ograniczoną władzę rodzicielską i ustalone sądownie widzenia z synem. Ojciec dziecka nie wywiązuje się z wszystkich spotkań z synem ustalonych przez sąd. Na ojcu dziecka ciąża alimenty zasądzone przez sąd w wysokości 600 zł miesięcznie.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy może skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości za cały rok podatkowy.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

W sytuacji gdy w stosunku do danego dziecka ulga przysługuje obojgu rodzicom zastosowanie znajdzie przywołany art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), zgodnie z którym ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że Wnioskodawczyni pełni całkowitą opiekę nad małoletnim dzieckiem natomiast, ojciec dziecka sporadycznie widywał się z nim, nie realizował ustalonego przez sąd harmonogramu spotkań z dzieckiem, nie sposób stwierdzić, że zachodzą wystarczające przesłanki dla uznania, że ojciec dziecka wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego uznać zatem należy, że skoro w latach 2017 - 2019 w stosunku do małoletniego dziecka tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 cyt. ustawy. Ponadto odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości – przy niezmienionych okolicznościach sprawy - będzie przysługiwało Wnioskodawczyni do momentu uzyskania przez syna pełnoletniości.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.