2020.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.232.2020.1.KK
z 29 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2020 r. (data wpływu 14 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT). Wnioskodawca z uwagi na wiek oraz stan zdrowia w najbliższym czasie zamierza zbyć należący do niego udział w nieruchomości, tj. działce wraz z posadowionym na niej budynkiem użytkowym. Udział Wnioskodawcy we własności nieruchomości wynosi 50%. Drugim współwłaścicielem nieruchomości jest również osoba fizyczna.

Przedmiotowa nieruchomość od ponad 2 lat w całości jest wynajmowana Spółce jawnej na cele prowadzenia działalności gospodarczej, tj. salonu samochodowego. W ciągu ostatnich dwóch lat Współwłaściciele nie ponieśli samodzielnie wydatków na ulepszenie nieruchomości, przekraczających 30% jej wartości początkowej.

Najemca w uzgodnieniu z Wnioskodawcą w 2017 r. dokonał rozbudowy przedmiotowej nieruchomości i w grudniu 2017 r. zbył na rzecz Wnioskodawcy 1/2 praw majątkowych w postaci nakładów poniesionych na rozbudowę nieruchomości. Wartość wspomnianych nakładów poniesionych na rozbudowę nieruchomości przekroczyła 30% jej wartości początkowej. Wnioskodawcy od tych nakładów przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wnioskodawca zamierza zbyć udział w nieruchomości przed upływem 2 lat od momentu poniesienia przez najemcę w 2017 r. wydatków na rozbudowę przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele działalności opodatkowanej. Przedmiotowa nieruchomość jest wynajmowana Spółce.

Wnioskodawca planuje przenieść własność nieruchomości w drodze odpłatnej czynności, gdyż chce pozyskać środki finansowe niezbędne do swojego dalszego utrzymania. Zainteresowany nie chce bowiem być w przyszłości uzależniony finansowo od swoich najbliższych. Wnioskodawca prowadzi już negocjacje z przyszłymi Nabywcami. Najprawdopodobniej będą nimi łącznie trzy osoby fizyczne. Nabywcy w dalszym ciągu zamierzają wynajmować przedmiotową nieruchomość Spółce jawnej na cele prowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Nabywcy w momencie nabycia nieruchomości będą zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że Strony omawianej transakcji (w przypadku uznania przez organ, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT) zamierzają złożyć oświadczenie o wyborze dobrowolnego opodatkowania (o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT). Strony transakcji spełniają bowiem wskazane w ustawie o VAT przesłanki uprawniające do złożenia ww. oświadczenia mają status zarejestrowanego czynnego podatnika oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy, zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania transakcji. Złożone przez strony oświadczenie będzie zawierało informacje wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT, w przypadku złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, powinna zostać opodatkowana opisana w stanie faktycznym transakcja sprzedaży udziału nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy opisana w stanie faktycznym transakcja sprzedaży udziału w ww. nieruchomościach powinna zostać opodatkowaną 23% stawką podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Prawidłowość powyższego twierdzenia została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2018 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.763.2017.1.KO w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 146a ust. 1 ustawy o VAT właściwa stawka podatku VAT wynosi 23%.

Wskazać jednakże należy, że w treści ustawy o VAT ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nabył prawo majątkowe (nakłady na rozbudowę nieruchomości). W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie przewidziane art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT albowiem, jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca w ciągu 2 ostatnich lat nie poniósł nakładów na ulepszenie nieruchomości przekraczającej 30% jej wartości początkowej. W przedmiotowej sprawie, w ocenie Wnioskodawcy nie znajdzie również zastosowania wyłączenie przewidziane w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W niniejszej sprawie udział w nieruchomości będący przedmiotem sprzedaży nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, bowiem - jak wskazano w stanie faktycznym - stanowił on prywatną własność Wnioskodawcy.

Ponadto, jak wskazywano w stanie faktycznym, udział będący własnością Wnioskodawcy w wyniku transakcji sprzedaży zostanie zbyty na rzecz osoby fizycznej. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny każdy współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu Cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa. Z uwagi na powyższe w niniejszej sprawie nie możemy mówić o wyodrębnieniu finansowym, organizacyjnym i funkcjonalnym, które przesądzają o tym, że zbywana część przedsiębiorstwa może zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że do sprzedaży gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku VAT jak do sprzedaży budynku posadowionego na gruncie.

Reasumując stwierdzić, należy że opisana w stanie faktycznym sprzedaż udziału w nieruchomości (tj. gruncie oraz posadowionym na nim lokalu użytkowym) będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 z poźn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na mocy art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W art. 55² ustawy Kodeks cywilny, ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży, w tym także prawo wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest osobą fizyczną zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza zbyć należący do niego udział w nieruchomości, tj. działce wraz z posadowionym na niej budynkiem użytkowym. Udział Wnioskodawcy we własności nieruchomości wynosi 50%. Drugim współwłaścicielem nieruchomości jest również osoba fizyczna.

Najemca w uzgodnieniu z Wnioskodawcą w 2017 r. dokonał rozbudowy przedmiotowej nieruchomości i w grudniu 2017 r. zbył na rzecz Wnioskodawcy 1/2 praw majątkowych w postaci nakładów poniesionych na rozbudowę nieruchomości. Wartość wspomnianych nakładów poniesionych na rozbudowę nieruchomości przekroczyła 30% jej wartości początkowej, od której przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele działalności opodatkowanej. Przedmiotowa nieruchomość jest wynajmowana Spółce. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości.

Zainteresowany planuje przenieść własność nieruchomości w drodze odpłatnej czynności, gdyż chce pozyskać środki finansowe niezbędne do swojego dalszego utrzymania. Wnioskodawca prowadzi już negocjacje z przyszłymi nabywcami, którzy w dalszym ciągu zamierzają wynajmować przedmiotową nieruchomość Spółce jawnej na cele prowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Nabywcy w momencie nabycia nieruchomości będą zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą jaką stawką podatku VAT, w przypadku złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, powinna zostać opodatkowana opisana w stanie faktycznym transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości

Na wstępie należy rozstrzygnąć, czy sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej budyniem użytkowym nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy, na tle powołanych wyżej przepisów prawa, stwierdzić należy, że udział który jest własnością Wnioskodawcy w wyniku transakcji sprzedaży zostanie zbyty na rzecz Nabywcy/Nabywców - osób fizycznych. Ze względu na charakter udziału, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Współwłaściciele są odrębnymi podmiotami prawa. Z uwagi na powyższe w niniejszej sprawie nie możemy mówić o wyodrębnieniu finansowym, organizacyjnym i funkcjonalnym, które przesądzają o tym, że zbywana część przedsiębiorstwa może zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT. W związku z tym sprzedaż udziału w nieruchomości nie może zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż przedmiotem transakcji będzie wyłącznie udział w nieruchomości, a nie zorganizowany zespół składników majątkowych i niemajątkowych posiadający przymioty przedsiębiorstwa.

W celu ustalenia czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT należy rozstrzygnąć, czy zostały spełnione warunki wynikające z tego przepisu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do nieruchomości, na której z posadowiony jest budynek użytkowy doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili transakcji jego sprzedaży miną co najmniej dwa lata. Jak wskazał Wnioskodawca, Najemca (w uzgodnieniu ze Stroną) w 2017 r. dokonał rozbudowy przedmiotowej nieruchomości. Następnie w grudniu 2017 r. zbył na rzecz Wnioskodawcy 1/2 praw majątkowych w postaci nakładów poniesionych na rozbudowę nieruchomości. Wartość wspomnianych nakładów poniesionych na rozbudowę nieruchomości przekroczyła 30% jej wartości początkowej. Wnioskodawcy od tych nakładów przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Ponadto przedmiotowa nieruchomość, na której znajduje się salon samochodowy jest nadal wynajmowana Najemcy. Pomimo tego, co twierdzi Wnioskodawca, a mianowicie że do chwili dostawy od nabycia udziału w nakładach na budynek nie minęły 2 lata, to należy stwierdzić, że Wnioskodawca nabył te udziały w 2017 r. oraz złożył wniosek w zakresie sprzedaży udziału w tej nieruchomości w marcu 2020 r., wskazując jako przedmiot wniosku przyszłą transakcję (zdarzenie przyszłe), tym samym do dnia zawarcia tej transakcji upłyną ponad 2 lata. Zatem od ponownego pierwszego zasiedlenia budynku czyli od grudnia 2017 r., do chwili obecnej minęły co najmniej 2 lata i w związku z tym sprzedaż udziału w budynku, gdzie mieści się salon samochodowy, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, również sprzedaż gruntu, na którym posadowiony jest budynek będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem, w którym mieści się salon samochodowy wraz z gruntem będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawcy i nowemu Nabywcy/Nabywcom w stosunku do nieruchomości zabudowanej budynkiem, których zbycie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, będzie przysługiwała możliwość wyboru opodatkowania tej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy VAT.

Zatem w sytuacji, gdy odnośnie nieruchomości zabudowanej budynkiem, Wnioskodawca i nowy Nabywca/Nabywcy zrezygnują ze zwolnienia od podatku towarów i usług (która w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy mogłaby korzystać ze zwolnienia) - stosownie do art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy, to dostawa ta będzie opodatkowana według 23% stawki podatku.

Jednakże jeśli strony transakcji nie skorzystają z uprawnienia zawartego w przepisie art. 43 ust 10 i 11 ustawy, to transakcja zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego e-PUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin