Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.131.2020.1.JS
z 26 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku ukonstytuowania zakładu w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku ukonstytuowania zakładu w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem należącym do grupy kapitałowej X prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie dostawy usług telekomunikacyjnych, internetowych i medialnych dla klientów biznesowych, jak i osób prywatnych na terytorium Niemiec. W 2018 roku cała grupa kapitałowa zatrudniała 4 183 osoby. Spółka:

• ma siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Niemiec,
  

• nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
  

• nie jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik w zakresie żadnego z podatków.
  
  
  

Spółka zamierza zatrudnić osobę (dalej: Pracownik), która swoje obowiązki służbowe związane z umową o pracę będzie wykonywać na terenie Polski. Spółka nie będzie wynajmować biura w Polsce, osoba zatrudniona będzie wykonywać swoje obowiązki służbowe pracując we własnym mieszkaniu.

Pracownik będzie zatrudniony w obszarze IT, na zasadzie pracy zdalnej (telepracy). Tak jak do tej pory pozostanie polskim rezydentem podatkowym i całość swoich przychodów osiągniętych z tytułu zatrudnienia u niemieckiego pracodawcy będzie opodatkowywał w Polsce, zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z dnia 5 lipca 2019 r., Dz.U. z 2019 r., poz. 1387). Również w Polsce Pracownik będzie podlegał ubezpieczeniom społecznym - w tym zakresie Spółka zarejestruje się w Polsce w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w celu wypełniania obowiązków płatnika w zakresie ubezpieczeń społecznych lub sam Pracownik, na podstawie umowy z niemieckim pracodawcą, przejmie obowiązki płatnika w tym zakresie. Ta kwestia nie została jeszcze ustalona pomiędzy stronami planowanej umowy o pracę. Pracownik wykonujący swoje obowiązki służbowe w Polsce nie będzie dokonywał sprzedaży usług (ani w Polsce, ani zagranicą) nie będzie posiadał żadnych pełnomocnictw pozwalających mu na podpisywanie kontraktów z klientami w imieniu Spółki, jak również nie będzie zaangażowany w podejmowanie ważnych czy strategicznych decyzji odnoszących się do zarządzania czy kontrolowania Spółki.

W uzupełnieniu należy dodać, że Pracownik, w ramach swoich obowiązków służbowych, będzie brał udział w tworzeniu i utrzymaniu aplikacji, z których będą korzystać klienci Spółki. Aplikacje te jednak nie będą sprzedawane klientom, np. aplikacja (…) Mail umożliwia klientom Wnioskodawcy czytanie i pisanie wiadomości e-mail na urządzeniu mobilnym. Wszystkie aplikacje są opracowywane dla własnej działalności Spółki a nie dla firm zewnętrznych spoza grupy.

Ponadto Pracownik:

1. nie będzie zaangażowany w zarządzanie działalnością Wnioskodawcy;
2. nie będzie zaangażowany w działania marketingowe Spółki, tj. nie będzie poszukiwał i pozyskiwał klientów, nie będzie miał kontaktów z klientami Spółki, nie będzie negocjował warunków umów czy kontraktów w imieniu Spółki
3. nie będzie zaangażowany w określanie jakichkolwiek warunków zamówień/umów/kontraktów z klientami;
4. nie będzie prowadził działań sprzedażowych w imieniu Spółki, ani w Polsce ani w innych krajach;
5. nie będzie zaangażowany w działalność ani pracę działu obsługi klienta istniejącego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności;
6. nie będzie prowadził bezpośrednich działań zorientowanych na generowanie zysku dla Spółki. Jednak jego praca (programowanie aplikacji) będzie wpływała pośrednio na zyski Spółki, np. łatwość obsługi aplikacji może mieć pozytywny wpływ na rozwój Spółki.
   
   

Należy podkreślić również, że, co do zasady, wynagrodzenie Pracownika nie będzie zależało od wskaźników sprzedaży Wnioskodawcy. W około 95% będzie wynagrodzeniem stałym, a tylko najwyżej w około 5% będzie wynagrodzeniem premiowanym (zmiennym) uzależnionym przede wszystkim od indywidualnych osiągnięć, a dopiero w dalszej kolejności od wyniku finansowego Spółki.

Pracownik będzie nadzorowany. Będą przeprowadzane ogólne spotkania wideo z przełożonym, na których będą oceniane wyniki pracy Pracownika.

Pracownik będzie wykonywał czynności związane z obsługą IT przede wszystkim dla Wnioskodawcy. Mogą się jednak zdarzyć sytuacje, w których Pracownik będzie wykonywał te czynności w imieniu Spółki również dla innych firm z grupy X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, w związku z planowanym zatrudnieniem pracownika w Polsce, w okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego, będzie posiadać w Polsce zakład w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zatrudnienie pracownika w Polsce, w okolicznościach opisanych w zdarzeniu przyszłym, nie spowoduje powstania jej zakładu w Polsce, w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: ustawa o CIT), jak również w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90). Konsekwencją braku zakładu będzie brak opodatkowania zysków Spółki w Polsce, zgodnie z art. 7 UPO.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 Ustawy o CIT zagranicznym zakładem jest:

1. stała placówka, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
   
2. plac budowy, budowa, montaż lub instalacja, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
   
3. osoba, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,
   

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 UPO określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, jak również miejsca wydobywania zasobów naturalnych,
2. plac budowy lub prace instalacyjne, jeżeli trwają one dłużej niż 12 miesięcy,
3. osobę (inną niż niezależny przedstawiciel, np. makler czy komisant), która działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa.
   
   

Przepisy UPO odnoszą się również do przykładów działań, które nie powodują powstania zakładu w drugim państwie, a mianowicie:

1. użytkowanie placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,
2. utrzymywanie zapasów dóbr i towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania,
3. utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
4. utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,
5. utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.
   
   

Jak wynika zatem z ustawy o CIT oraz UPO, zakład Spółki w Polsce może powstać m. in poprzez:

• istnienie stałej placówki, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność Spółki w Polsce,
  

• działalność w Polsce zależnego agenta, działającego w imieniu Spółki oraz posiadającego i zwyczajowo wykonującego pełnomocnictwo do zawierania umów w Polsce w imieniu Wnioskodawcy.
  
  
  

Należy również podkreślić, że zakład w Polsce nie powstanie w sytuacji, gdy podmiot zagraniczny wykorzystuje stałą placówkę w Polsce jedynie do prowadzenia działalności przygotowawczej lub pomocniczej.

Zdaniem Wnioskodawcy dla stwierdzenia istnienia stałej placówki w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych oraz UPO, konieczne jest wystąpienie łącznie dwóch przesłanek, tj.:

• istnienie miejsca, gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
  

• stały charakter placówki.
  
  
  

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie będzie władać w Polsce żadnymi pomieszczeniami ani inną powierzchnią pod jakimkolwiek tytułem prawnym lub bez tytułu prawnego (pracownik może wykorzystywać jedynie własne mieszkanie). W szczególności, Spółka nie zapewni Pracownikowi powierzchni biurowej w Polsce. Wykonywanie czynności przez Pracownika nie będzie się odbywać w żadnym stałym miejscu pozostającym do dyspozycji Spółki. Tym samym, nie zostanie spełniona pierwsza ani druga przesłanka, których istnienie jest konieczne do powstania zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 1-3 UPO.

Stanowisko Spółki znajduje również poparcie w oficjalnym Komentarzu do art. 5 Modelowej Konwencji OECD o Podatkach od Majątku i Dochodu z lipca 2014 roku (dalej: Komentarz). W Komentarzu wskazuje się, że stałe miejsce musi być oddane do dyspozycji przedsiębiorstwa. W sytuacji opisanej przez Spółkę, takie oddanie do dyspozycji nie będzie miało miejsca.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy i również w oparciu o Komentarz do art. 5, działalność Pracownika w Polsce będzie miała charakter działalności pomocniczej i przygotowawczej w stosunku do podstawowej działalności Spółki, gdyż:

• działalność ta nie będzie stanowiła istotnej i znaczącej działalności Spółki,
  

• nie będzie można bezpośrednio alokować do tej działalności zysków przedsiębiorstwa (choć działalność ta może przyczyniać się do poprawy wydajności i lepszej działalności Spółki),
  

• czynności wykonywane przez Pracownika w Polsce będą jedynie pośrednio wpływać na zwiększenie zysków Spółki,
  

• zyski Spółki będą generowane jedynie poza granicami Polski, bo tylko tam będą zawierane umowy z kontrahentami.
  
  
  

Podkreślić należy również, że Pracownik, pomimo tego, że będzie związany ze Spółką umową o pracę, nie będzie jej zależnym przedstawicielem. Pracownik nie będzie posiadał żadnych uprawnień do reprezentowania Spółki w Polsce, jak również nie będzie dysponował żadnymi pełnomocnictwami do zawierania umów z klientami Spółki.

Zdaniem Spółki uprawnienia i charakter czynności wykonywanych przez Pracownika nie angażuje Spółki w działalność gospodarczą na terytorium Polski, zatem nie powstanie tutaj jej zakład w rozumieniu art. 5 UPO. Potwierdza to również Komentarz do art. 5 (punkty 32 i 32.1)

Podsumowując, w związku z zawarciem opisanej w zdarzeniu przyszłym umowy o pracę z polskim Pracownikiem, na terytorium Polski nie powstanie zakład Spółki w rozumieniu art. 5 ust. 1-7 UPO skutkujący opodatkowaniem Spółki podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Wnioskodawca uważa, że przemawia za tym podstawowy argument, tj. brak stałej placówki Spółki w Polsce - z tytułu podpisania umowy o pracę żadne miejsce, ani żadna przestrzeń nie zostanie oddana do dyspozycji Spółki w Polsce, a jest to warunek konieczny dla zaistnienia placówki.

Ponadto działalność Pracownika w Polsce będzie miała charakter pomocniczy lub przygotowawczy w stosunku do podstawowej działalności Spółki, jak również Pracownik nie będzie w żaden sposób reprezentował Spółki przed jej Klientami, nie będzie brał udziału w negocjacjach czy podpisywaniu umów handlowych.

Posiłkując się zapisami Komentarza, Wnioskodawca uważa, że traktowanie działalności każdej osoby zależnej (np. pracownika) jako argumentu dla powstania zakładu zagranicznego danego przedsiębiorstwa jest niekorzystne dla międzynarodowych stosunków gospodarczych, a rozstrzyganie o powstaniu lub braku zakładu z tytułu zatrudnienia jednego pracownika powinno następować w ramach indywidualnej oceny zakresu działalności tej osoby, jak również jej możliwości kreowania i wpływania na zyski osiągane przez to przedsiębiorstwo. W niniejszym przypadku Pracownik, z racji wykonywanych czynności i zajmowanego stanowiska, w żaden sposób nie będzie posiadał takich możliwości.

Interpretacje podatkowe wydane w podobnych stanach faktycznych, np. IPPB5/4510-680/16-3/RS z dnia 28 lipca 2018 r., PPB5/4510-1184/15-5/RS z dnia 1 marca 2016 r„ IPPB5/423-1189/11-2/PS z dnia 6 marca 2012 r. potwierdzają powyższe stanowisko Wnioskodawcy w niniejszym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku ukonstytuowania zakładu w Polsce – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanego we wniosku pytania.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytań Wnioskodawcy. Treść pytania/pytań wyznacza granice tematyczne wydanej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.