2020.07.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.164.2020.2.OK
z 3 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2020 r. (data wpływu 7 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uprawnienia do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego w postaci opisanej we wniosku infrastruktury wodociągowej. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uprawnienia do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego w postaci opisanej we wniosku infrastruktury wodociągowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka „A.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (dalej: „Spółka”) jest spółką, której 100% udziałowcem jest Gmina Miasto B. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków. Wskazane usługi Spółka świadczy przy wykorzystaniu infrastruktury wodociągowej. Usługi te w przeważającej mierze świadczone są na rzecz odbiorców na terenie Gminy B. - jedynego udziałowca Wnioskodawcy. Spółka świadczy jednak również usługi dla gminy ościennej - Gminy C. - w zakresie dostawy wody oraz odbioru ścieków na terenie D.

W dniu 2 stycznia 2020 roku Spółka zawarła umowę nieodpłatnego przekazania sieci wodociągowej wraz z przyłączami, zlokalizowanej na terenie D., położonego w Gminie C., na rzecz Gminy C. (dalej również: „Nabywca”). Przedmiotem wskazanej umowy była:

sieć wodociągowa z rur polietylenowych o łącznej długości 11 745,5 mb w tym:
1. średnicy 160 mm i długości 2 583,5 mb,
2. średnicy 110 mm i długości 7 329,0 mb,
3. średnicy 90 mm i długości 1 402,0 mb,
4. średnicy 63 mm i długości 431 mb,
przyłącza wodociągowe o średnicy od 63 mm do 40 mm i łącznej długości 10 473,2 mb (dalej: „infrastruktura wodociągowa”).

Z umowy o nieodpłatne przekazanie wyłączone zostały wodomierze oraz moduły radiowe zamontowane na wodomierzach głównych i dodatkowych, stanowiąc przedmiot odpłatnego przeniesienia prawa własności na rzecz Gminy C., wedle ceny określonej w umowie.

Grunt, na którym posadowiona jest opisana powyżej sieć wodociągowa wraz z przyłączami wodociągowymi, nie stanowi własności Spółki. Sieć wodociągowa posadowiona jest bowiem głównie w pasach drogowych, stanowiących własność Gminy C. Z kolei przyłącza wodociągowe posadowione są częściowo w pasach drogowych, stanowiących własność Gminy C., a częściowo w obrębie działek prywatnych.

Budowa omawianej infrastruktury wodociągowej rozpoczęta została w 1994 roku. Począwszy od tego roku następowała jej systematyczna rozbudowa. Począwszy od pierwszego wybudowanego odcinka sieci, każdy nowy budowany odcinek sieci wodociągowej podłączany był do miejskiej sieci wodociągowej, zarządzanej przez (…) Zakład (…) w B., będący poprzednikiem prawnym Wnioskodawcy (Spółka „A.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B., będąca Wnioskodawcą niniejszego wniosku, powstała z przekształcenia (…) Zakładu (…) - zakładu budżetowego Gminy B., nieposiadającego osobowości prawnej), a następnie przez Wnioskodawcę.

Pierwsze odcinki infrastruktury wodociągowej, będącej przedmiotem umowy o nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy C. przekazywane były nieodpłatnie przez inwestorów na rzecz (…) Zakładu (…) w B. Prawo własności tych odcinków sieci nabyte zostało zatem przez Wnioskodawcę w momencie przekształcenia w 1998 roku Zakładu (…) (…) w B. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, będącego poprzednikiem prawnym Wnioskodawcy. Kolejne odcinki infrastruktury wodociągowej nabywane były sukcesywnie przez Wnioskodawcę w latach 2003-2008 w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego na poczet kapitału zakładowego Wnioskodawcy przez jedynego udziałowca Wnioskodawcy - Gminę Miasto B. Nabycie prawa własności omawianej infrastruktury wodociągowej przez Wnioskodawcę następowało również w latach 1998 - 2019 na podstawie umów o nieodpłatne przekazanie od osób fizycznych oraz od Gminy C., którym to podmiotom prawo własności do infrastruktury wodociągowej przysługiwało w związku z poniesieniem kosztów jej budowy.

Celem zawarcia w dniu 2 stycznia 2020 roku opisanej powyżej umowy o nieodpłatne przekazanie było w pierwszej kolejności przejście z rozliczeń indywidualnych z poszczególnymi odbiorcami usług na hurtową sprzedaż w zakresie wody i odbioru ścieków. Przede wszystkim jednak celem zawarcia wskazanej umowy jest uregulowanie spraw formalno-prawnych związanych z własnością opisanej sieci wodociągowej wraz z przyłączami wodociągowymi, tak aby infrastruktura była zarządzana i eksploatowana przez właściciela gruntu. Dzięki temu możliwym było uwolnienie się od ewentualnych roszczeń związanych z korzystaniem z nieruchomości w związku z posadowieniem infrastruktury. Roszczenia takie w czasie przed zawarciem umowy uległy bowiem znacznej intensyfikacji. Jednocześnie, na terenie D. Nabywca prowadził inwestycję, polegającej na rozbudowie infrastruktury drogowej wraz z siecią kanalizacyjną i przyłączami do poszczególnych nieruchomość. W związku z inwestycją prowadzone były rozmowy w przedmiocie przekazania wybudowanej infrastruktury sanitarnej na rzecz Spółki. Niemniej jednak, Spółka nie była uczestnikiem procesu inwestycyjnego. W szczególności, nie tyła powiadamiana o odbiorach końcowych robót budowlanych, co mogło skutkować koniecznością eksploatacji, kanalizacji, wykonanej z materiałów niezgodnych z aktualnymi wymaganiami, wskazywanymi przez Spółkę. Tym samym, tak opisane działania Nabywcy, związane z opisaną inwestycją, przyczyniły się do braku kontroli po stronie Spółki nad prowadzoną inwestycją oraz braku możliwości weryfikacji podłączeń wód opadowych, odprowadzanych do kanalizacji sanitarnej. Biorąc pod uwagę powyżej opisane motywy podjęcia decyzji w przedmiocie zawarcia umowy o nieodpłatne przekazanie wskazać należy, iż działanie to wpisuje się w realizację modelu „zarządzania” sieciami i czerpania z tego tytułu przychodów.

Na zakończenie wskazać należy, iż Wnioskodawcy w żadnym przypadku nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia infrastruktury wodociągowej, będącej przedmiotem omawianej umowy. Takie prawo nie przysługiwało również poprzednikowi prawnemu Spółki, czyli (…) Zakładowi (…) w B. Spółka nie dokonywała również nakładów na przedmiotową infrastrukturę wodociągową, od których przysługiwałoby jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy nieodpłatne przekazanie środka trwałego w postaci opisanej we wniosku infrastruktury wodociągowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy Wnioskodawca uprawniony jest do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego w postaci opisanej we wniosku infrastruktury wodociągowej?

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie pytania oznaczonego nr 2, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 odnośnie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2.

Jest on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej infrastruktury wodociągowej, która została nieodpłatnie przekazana na rzecz Gminy C. w zamian za zobowiązanie Gminy do zapewnienia zgodnie z obowiązującymi przepisami jej obsługi, konserwacji i remontu oraz zapewnienia bezpieczeństwa w zakresie eksploatacji, wraz z odpowiedzialnością prawną za przejęty majątek.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).” Zaliczenie niezamortyzowanej wartości początkowej infrastruktury wodociągowej do kosztów uzyskania przychodów będzie zatem możliwe, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu/zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów,

wydatek nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,

wydatek musi być poniesiony przez podatnika,

wydatek jest definitywny oraz

wydatek jest należycie udokumentowany.

W opinii Wnioskodawcy wydatki poniesione na budowę oraz nabycie infrastruktury wodociągowej zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Spółka osiąga przychody z działalności polegającej na dostawie wody i odbiorze ścieków. Świadczenie wskazanych usług jest możliwe wyłącznie przy wykorzystaniu infrastruktury wodociągowej. Opisane usługi świadczone są głównie na rzecz odbiorców na terenie Gminy B., będącej jedynym udziałowcem Spółki. Świadczenie usług dostawy wody i odbioru ścieków na rzecz części odbiorców na terenie Gminy C. stanowi zatem sytuację wyjątkową, która zapoczątkowana została w 1994 roku w związku z zapotrzebowaniem części terenu Gminy C. w wodę z uwagi na występujące niedobory wody w studniach zlokalizowanych na terenach poszczególnych gospodarstw rolnych.

Umowa o nieodpłatne przekazanie infrastruktury wodociągowej na rzecz Gminy C. wynika z podjętych decyzji w zakresie dostarczania wody na rzecz odbiorców poza terenem Gminy B. i zmierza do zabezpieczenia źródła przychodów. Jak podkreślono w opisie stanu faktycznego decyzje te dotyczyły po pierwsze przejścia z rozliczeń indywidualnych z poszczególnymi odbiorcami usług na hurtową sprzedaż w zakresie wody i odbioru ścieków. Zmiana ta powoduje zmianę formalno-prawną w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków z wielu odbiorców na jednego odbiorcę, co powoduje przeniesienie obowiązków związanych z indywidualnym rozliczaniem świadczonych usług na Gminę C. (w tym obowiązki związane z ewentualnym dochodzeniem należności). Omawiana umowa o nieodpłatne przekazanie infrastruktury wodociągowej powoduje ponadto uregulowanie spraw formalno-prawnych związanych z własnością infrastruktury wodociągowej wraz z przyłączami wodociągowymi, co powoduje, iż infrastruktura ta w efekcie będzie zarządzana i eksploatowana przez właściciela gruntu, czyli Gminę C. Skutkiem takiego działania jest uwolnienie się od ewentualnych roszczeń związanych z korzystaniem z nieruchomości w związku z posadowieniem infrastruktury wodociągowej, które w czasie przed zawarciem omawianej umowy uległy znacznej intensyfikacji. Tym samym, uznać należy, iż zawarcie umowy o nieodpłatne przekazanie infrastruktury wodociągowej na rzecz Gminy C. zmierzało w istocie do ograniczenia kosztów prowadzonej działalności, a co za tym idzie, do zwiększenia osiąganego dochodu.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do uznania za koszty uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego w postaci infrastruktury wodociągowej, ponieważ zawarcie umowy o przekazanie infrastruktury wodociągowej na rzecz Gminy C. zmierza do zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uprawnienia do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego w postaci opisanej we wniosku infrastruktury wodociągowej (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga również wykazania, że jest on racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest m.in. od tego, czy nie znajduje się on w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak pamiętać, że wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,

został właściwie udokumentowany,

nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Specyficzny moment rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów dotyczy wydatków związanych z nabyciem bądź wytworzeniem środków trwałych. Otóż wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, tj. odpisy z tytułu zużycia tych składników majątku, dokonywane od ich wartości początkowej według zasad wskazanych przede wszystkim w art. 16a-16m ustawy updop.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

maszyny, urządzenia i środki transportu,

inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi spełniać łącznie następujące warunki:

stanowić własność lub współwłasność podatnika,

być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

przewidywany jego okres używania musi być dłuższy niż rok,

winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (decyduje zamiar podatnika).

Stosownie natomiast do treści art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W tym miejscu warto wskazać, że ustawa updop nie definiuje pojęcia budowli. Z tego względu konieczne jest odwołanie się do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2019 r., poz. 1186, dalej: „Prawo budowlane”). Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie mowa jest o budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie mowa jest o obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka „A.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (dalej: „Spółka”) jest spółką, której 100% udziałowcem jest Gmina Miasto B. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków. Wskazane usługi Spółka świadczy przy wykorzystaniu infrastruktury wodociągowej. Usługi te w przeważającej mierze świadczone są na rzecz odbiorców na terenie Gminy B. - jedynego udziałowca Wnioskodawcy. Spółka świadczy jednak również usługi dla gminy ościennej - Gminy C. - w zakresie dostawy wody oraz odbioru ścieków na terenie D.

Na początku 2020 roku Spółka zawarła umowę nieodpłatnego przekazania sieci wodociągowej wraz z przyłączami, zlokalizowanej na terenie D., położonego w Gminie C., na rzecz Gminy C. (dalej również: „Nabywca”). Przedmiotem wskazanej umowy była sieć wodociągowa z rur polietylenowych oraz przyłącza wodociągowe (dalej: „infrastruktura wodociągowa”).

Pierwsze odcinki infrastruktury wodociągowej, będącej przedmiotem umowy o nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy C. przekazywane były nieodpłatnie przez inwestorów na rzecz (…)Zakładu (…) w B. Prawo własności tych odcinków sieci nabyte zostało zatem przez Wnioskodawcę w momencie przekształcenia w 1998 roku (…) Zakładu (…) w B. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, będącego poprzednikiem prawnym Wnioskodawcy. Kolejne odcinki infrastruktury wodociągowej nabywane były sukcesywnie przez Wnioskodawcę w latach 2003-2008 w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego na poczet kapitału zakładowego Wnioskodawcy przez jedynego udziałowca Wnioskodawcy - Gminę Miasto B. Nabycie prawa własności omawianej infrastruktury wodociągowej przez Wnioskodawcę następowało również w latach 1998-2019 na podstawie umów o nieodpłatne przekazanie od osób fizycznych oraz od Gminy C., którym to podmiotom prawo własności do infrastruktury wodociągowej przysługiwało w związku z poniesieniem kosztów jej budowy.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego w postaci infrastruktury wodociągowej przekazanej nieodpłatnie na rzecz gminy C.

Spółka wskazała, że celem zawarcia w dniu 2 stycznia 2020 roku opisanej powyżej umowy o nieodpłatne przekazanie było w pierwszej kolejności przejście z rozliczeń indywidualnych z poszczególnymi odbiorcami usług na hurtową sprzedaż w zakresie wody i odbioru ścieków. Przede wszystkim jednak celem zawarcia wskazanej umowy jest uregulowanie spraw formalno-prawnych związanych z własnością opisanej sieci wodociągowej wraz z przyłączami wodociągowymi, tak aby infrastruktura była zarządzana i eksploatowana przez właściciela gruntu. Dzięki temu możliwym było uwolnienie się od ewentualnych roszczeń związanych z korzystaniem z nieruchomości w związku z posadowieniem infrastruktury. Roszczenia takie w czasie przed zawarciem umowy uległy bowiem znacznej intensyfikacji.

Ponadto Spółka podniosła, że infrastruktura wodociągowa, została nieodpłatnie przekazana na rzecz Gminy C. w zamian za zobowiązanie Gminy do zapewnienia zgodnie z obowiązującymi przepisami jej obsługi, konserwacji i remontu oraz zapewnienia bezpieczeństwa w zakresie eksploatacji, wraz z odpowiedzialnością prawną za przejęty majątek.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że z wniosku wynika, iż wydatki poniesione przez Spółkę na przedmiotową infrastrukturę wodociągową na gruncie Gminy C. lub działkach prywatnych stanowią środek trwały Spółki, a tym samym są rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne.

Konieczność przekazania ww. infrastruktury wodociągowej wynikała z podjętych decyzji w zakresie dostarczania wody na rzecz odbiorców poza terenem Gminy B. i zmierzała do zabezpieczenia źródła przychodów. Wiązało się to z przejściem z rozliczeń indywidualnych z poszczególnymi odbiorcami usług na hurtową sprzedaż w zakresie wody i odbioru ścieków. Zmiana ta spowodowała zmianę formalno-prawną w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków z wielu odbiorców na jednego odbiorcę. Dzięki temu nastąpiło przeniesienie obowiązków związanych z indywidualnym rozliczaniem świadczonych usług na Gminę C. (w tym obowiązki związane z ewentualnym dochodzeniem należności).

Umowa o nieodpłatne przekazanie infrastruktury wodociągowej spowodowała ponadto uregulowanie spraw formalno-prawnych związanych z własnością infrastruktury wodociągowej wraz z przyłączami wodociągowymi. Powyższe przyczyni się do uwolnienia się Wnioskodawcy od ewentualnych roszczeń związanych z korzystaniem z nieruchomości w związku z posadowieniem infrastruktury wodociągowej, które w czasie przed zawarciem umowy w dniu 2 stycznia 2020 r. z Gminą C. uległy znacznej intensyfikacji.

Tym samym Spółka dokonując nieodpłatnego przekazania infrastruktury wodociągowej na rzecz drugiego podmiotu może zaliczyć w poczet kosztów uzyskania przychodów jego niezamortyzowaną wartość początkową.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu pandemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin