Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.318.2020.2.AW
z 9 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnej stawki opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej w zakresie tzw. ulgi IP Box uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2020 r – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Został on następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z dnia 16 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Pan X (dalej również jako: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Prowadzi on jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której na rzecz swoich klientów świadczy usługi programistyczne. W ramach oferowanych usług Wnioskodawca świadczy usługi wytworzenia i rozwoju oprogramowania informatycznego.

Prace realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności mają charakter twórczy i są ukierunkowane na tworzenie nowych, innowacyjnych produktów informatycznych (dalej jako: „Oprogramowanie”), które można uznać za utwory - autorskie programy komputerowe. Stworzenie Oprogramowania wymaga połączenia specjalistycznej wiedzy z różnych dziedzin, w których programy tworzone przez Wnioskodawcę znajdują zastosowanie. W ramach podejmowanych prac Wnioskodawca (a niewykluczone, że w przyszłości także pracownicy, współpracownicy czy zleceniobiorcy Wnioskodawcy) realizuje i będzie realizować zadania mające na celu zdobycie i wykorzystanie wiedzy oraz umiejętności w celu opracowania ulepszeń produktów i usług lub całkiem nowych rozwiązań (prace rozwojowe).

W celu zapewnienia rozwoju i ulepszenia Oprogramowania Wnioskodawca podejmuje działania badawczo- rozwojowe polegające na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Rozwój i ulepszanie Oprogramowania następuje w szczególności poprzez: rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego Oprogramowania.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej wytworzone i rozwijane zostaje prawo własności intelektualnej: autorskie prawo do programu komputerowego, jakim jest Oprogramowanie w zakresie m.in. kodu źródłowego, kodu wynikowego itp. W związku z tym to wyłącznie Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe oraz ewentualne prawa własności przemysłowej/intelektualnej do Oprogramowania. Wyłącznie Wnioskodawca ponadto jest uprawniony do wprowadzania Oprogramowania do obrotu oraz do udzielania licencji na korzystanie z Oprogramowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, Oprogramowanie zostaje wytworzone w wyniku prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcą, a także jest na bieżąco zmieniane. Zmiany dokonywane w Oprogramowaniu przez Wnioskodawcę obejmują nowe rozwiązania oraz ulepszenia istniejących rozwiązań. Nawet poprawianie błędów w Oprogramowaniu jest elementem większego procesu tworzenia danego programu, ponieważ są to zmiany dokonywane na bieżąco, w toku pisania danego kodu, zanim dojdzie do komercjalizacji danego autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca nie dokonuje bowiem rutynowych poprawek błędów wynikających z codziennego funkcjonowania danej aplikacji, które leżą już w gestii kontrahentów wykupujących dane Oprogramowanie. Stąd więc wynika, że tworzenie kodu źródłowego i bieżące zmiany w tym kodzie składają się w całości na proces powstawania programu komputerowego, a tym samym na prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę. Zmiany, poprawki błędów w kodzie nie stanowią tzw. utrzymania (ang. maintenance) Oprogramowania, które jest etapem prac nad programem komputerowym po jego komercjalizacji, a Wnioskodawca zajmuje się tylko pierwszym, poprzedzającym komercjalizację etapem, tzn. tworzeniem Oprogramowania.

Poprzednio i obecnie realizowane usługi obejmują wytwarzanie m. in. następującego Oprogramowania:

Aplikacja 1 - Wnioskodawca pracuje bezpośrednio nad stworzeniem mobilnej wersji aplikacji jako React Native Developer. Aplikacja posiada kilka istotnych funkcjonalności, które umożliwiają użytkownikom nie tylko działanie na zasadzie social media - dodawanie zdjęć i postów, nawiązywanie kontaktów, wzajemne komentowanie i ocenianie - ale także zakupy on-line i konsultacje z zakresu branży modowej. Aplikacja tworzona jest dwutorowo - w wyniku prac ma powstać aplikacja przeznaczona dla zwykłych użytkowników społeczności, jak i dla tzw. stylistów, którzy są autorami sugestii modowych dla użytkowników - mają więc dostęp do większej ilości danych. Szczególnie innowacyjnym elementem tej aplikacji jest działanie na zasadzie machine learning - aplikacja „uczy się” preferencji użytkowników, bada popularność konkretnych produktów oraz marek i na tej podstawie ustala wyświetlenia odpowiednich treści, czym wspierać ma proces sprzedaży produktów najbardziej dopasowanych do potrzeb konkretnego użytkownika.

Aplikacja 2 - aplikacja mobilna służąca do wspierania efektywnego oszczędzania pieniędzy. Aplikacja ta również opiera się na schemacie machine learning - uczy się na danych całej społeczności użytkowników. Aplikacja ta integruje się z API bankowym i następnie korzysta z udostępnionych jej danych - analizuje konto bankowe użytkownika i użytkowników powiązanych (np. rodzina, znajomi) w celu proponowania jak najlepszych rozwiązań w zakresie oszczędzania pieniędzy. Program daje możliwość samodzielnego wprowadzania planu oszczędzania przez użytkowników poprzez ustalanie celów i terminów - aplikacja pomaga w wyliczeniach, a w celu realizacji danego planu oszczędzania może się łączyć z kontem bankowym użytkownika (także dla przenoszenia konkretnych wartości na konta oszczędnościowe). Aplikacja tworzy też specjalne porównania użytkowników. Aplikacja korzysta także z wiedzy eksperckiej wprowadzonej do systemu. Wiedza ta jest wykorzystywana w specjalnej funkcji „coach”, która ma motywować użytkownika do aktywnego oszczędzania pieniędzy.

Aplikacja 3 - aplikacja mobilna służąca do badania satysfakcji klientów poprzez prowadzenie statystyk. Pozwala ona użytkownikom platformy badanie satysfakcji klientów dla celów produkcyjnych i marketingowych oraz identyfikowanie problemów w tym zakresie. Oprogramowanie tego typu jest przeznaczone głównie dla korporacji oferujących usługi i produkty na masową skalę. Aplikacja ma umożliwiać im bieżącą pracę poprzez automatyczne przetwarzanie danych i tworzenie na jej podstawie statystyk umożliwiających podejmowanie strategicznych decyzji biznesowych.

Aplikacja 4 - oprogramowanie służące do zarządzania przestrzenią biurową (typu co-working) składająca się z aplikacji dla administratora oraz z widgetu na stronę www służącego do rezerwacji przestrzeni. Aplikacja opiera się na innowacyjności zbliżonej do sztucznej inteligencji. System bowiem „inteligentnie” sugeruje administratorowi, jak i zainteresowanym rezerwacją użytkownikom, w jakich dniach i godzinach najlepiej umówić prezentację przestrzeni w celu maksymalizacji zysku z wynajmu. System tworzy własną logikę odpowiedzi bazującą na wcześniejszej wiedzy. Wiedza ta pochodzi z dwóch źródeł wprowadzonej do systemu wiedzy eksperckiej, jak i wiedzy „własnej”, tzn. uzyskanej dzięki przeprowadzanej samodzielnie przez system analizie danych (np. analiza i systematyka informacji, z których wynika które spotkania - w jakich porach dnia - najczęściej kończyły się biznesowym sukcesem - sprzedażą/podpisaniem umowy itp.).

Wskazane powyżej projekty obejmują tworzenie programów komputerowych na rzecz konkretnych kontrahentów Wnioskodawcy. Kontrahenci zlecają Wnioskodawcy usługi programistyczne, których efektem mają być ustalone Aplikacje. Tworzone Oprogramowanie jest zindywidualizowane dla realizacji potrzeb konkretnego klienta Wnioskodawcy. Świadczone usługi programistyczne w całości (100%) skupiają się na tworzeniu nowatorskiego Oprogramowania.

Zawarte z kontrahentami umowy zakładają, że wszelkie majątkowe prawa autorskie należące do Wnioskodawcy w odniesieniu do tworzonych programów komputerowych, zostają przeniesione na nabywcę tych produktów. Rozliczenie tych projektów odbywa się kilkukrotnie (w oparciu o etapy) lub też w oparciu o regularne transze (np. miesięczne). Tym samym dochodzi więc do komercjalizacji prawa własności intelektualnej, jakim jest w przypadku Wnioskodawcy autorskie prawo do programu komputerowego. W ramach należnego wynagrodzenia za wykonane usługi programistyczne, na kontrahenta przenoszone są wszelkie majątkowe prawa autorskie do wytworzonego Oprogramowania. Równocześnie, jeśli umowa z kontrahentem przewiduje wypłatę wynagrodzenia za inne ponoszone koszty - czyli nie te bezpośrednio związane z wytworzeniem innowacyjnego oprogramowania - to wynagrodzenie to jest wyodrębnione wobec wynagrodzenia za usługi programistyczne na właściwym dokumencie (faktura). Tym samym z łatwością wyodrębniane są przychody uzyskiwane z komercjalizacji prawa własności intelektualnej, od przychodów zupełnie niezwiązanych z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową, w celu zastosowania ulgi IP-Box.

Praca nad tymi projektami zwiększa zasoby wiedzy i umiejętności Wnioskodawcy, co ostatecznie ma przełożyć się na tworzenie innowacyjnego oprogramowania i tym samym zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy na rynku usług i produktów programistycznych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa jest podejmowana w sposób systematyczny, a jej celem jest wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, w tym przypadku stworzenia dedykowanej aplikacji, programu bądź portalu dla klienta.

Podane projekty są jedynie przykładami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca przewiduje, że może dojść do poszerzania jego działalności. Planuje on kontynuacje tych projektów oraz możliwe jest przyjęcie nowych zleceń w celu rozpoczęcia kolejnych projektów.

Wnioskodawca w ramach opisanych wyżej prac poniósł, ponosi oraz będzie ponosić szereg różnego rodzajów wydatków, m.in. zakup licencji, oprogramowania, sprzętu komputerowego itp.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu w sposób umożliwiający wyodrębnienie konkretnych przychodów i kosztów przypisanych do danego projektu. Wnioskodawca jest w posiadaniu Repozytoriów archiwizujących pracę nad danym kodem źródłowym, co stanowi szczegółową ewidencję postępów w konkretnych projektach. Także konkretne przychody i koszty są przyporządkowywane do projektu.

Wnioskodawca, odpowiadając na wezwanie do wniosku, uzupełnił opis zdarzenia o następujące informacje.

Wnioskodawca wskazał, że chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, do dochodów uzyskiwanych od dnia 1 stycznia 2019 roku (czyli od kiedy funkcjonuje w Polsce ulga IP-BOX), ponieważ w ocenie Wnioskodawcy już w 2019 spełniał wszystkie warunki materialne i formalne zastosowania ulgi.

Wnioskodawca sprecyzował, że pod pojęciem „Oprogramowanie” rozumie się wszelkiego typu programy komputerowe, tzn. tworzone dla klientów aplikacje, programy, portale. Wniosek nie dotyczy wyłącznie aplikacji, które zostały opisane we wniosku. Są to projekty wskazane jako przykłady działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, który będzie podejmować nowe projekty, dotyczące tworzenia innych programów komputerowych, ale które również będą spełniać przesłanki twórczości i innowacyjności. Wnioskodawca podkreśla, że tworzenie projektów - programów komputerowych różnych typów w ramach działalności badawczo-rozwojowej jest istotą działalności podatnika. Tworzenie innowacyjnego Oprogramowania to podstawowy profil działalności gospodarczej Wnioskodawcy, który jest i będzie w przyszłości kontynuowany.

Wnioskodawca uzyskuje dochody w związku ze zbywaniem wytworzonego Oprogramowania. Oprogramowanie jest rozumiane szeroko, ale zazwyczaj są to kody źródłowe, które stworzą w ostatecznym wyniku całą aplikację lub stronę www. Mimo że częściowe wynagrodzenie dotyczy kodów, które stanowią część większej całości to same kody także stanowią przedmiot prawa autorskiego, tzn. program komputerowy. Wnioskodawca nie modyfikuje/rozwija/ulepsza Oprogramowania, którego autorami są inne osoby.

Każde Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę stanowi program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Same kody źródłowe, z których wytworzenia rozlicza się Wnioskodawca etapowo/okresowo, już stanowią program komputerowy w rozumieniu tej ustawy. Rozwijanie czy ulepszanie Oprogramowania własnego następuje jeszcze przed przeniesieniem autorskich praw majątkowych na kontrahentów i stanowi niezbędny element tworzenia programów komputerowych. Pierwotny pomysł Wnioskodawcy czasem musi - w celu osiągnięcia lepszego efektu - ulec pewnym modyfikacjom.

Umowy z kontrahentami regulują zasady ustalania wynagrodzenia w sposób ramowy - zazwyczaj jest to przedstawienie wynagrodzenia okresowego (np. miesięcznego) w formie ryczałtu, ale z zastrzeżeniem pewnej zależności uzyskiwanego wynagrodzenia od ilości przepracowanych godzin lub osiągniętych efektów. Należy podkreślić, że kluczowe dla kontrahentów jest stałe przenoszenie na nich autorskich praw majątkowych do wypracowywanych wciąż kodów źródłowych. W praktyce więc wynagrodzenie, które tytularnie przysługuje za realizację umowy o współpracę, zawsze odnosi się do wytworzenia każdej kolejnej części spodziewanej aplikacji/strony www/itp. A więc każde wynagrodzenie dotyczy przeniesienia autorskich praw majątkowych do Oprogramowania, które - zgodnie z powszechnie przyjętym rozumieniem - należy rozumieć szeroko. Programem komputerowym jest już kod źródłowy, który tworzy funkcjonalności, z których składa się aplikacja czy inny projekt.

Wnioskodawca jeszcze raz podkreślił, że ulepszanie oraz rozwijanie programów komputerowych, które wcześniej wytworzył następuje w okresie, kiedy to Wnioskodawca jako autor ma autorskie prawa majątkowe do tych programów. Jeśli kiedykolwiek Wnioskodawca podejmie czynności w celu ulepszenia oraz rozwinięcia programów komputerowych, co do których już przeniósł autorskie prawa majątkowe do programów na kontrahenta, to wynagrodzenie za takie czynności jest wydzielone na fakturze i nie zostaje dokumentowane w specjalnej ewidencji na potrzeby rozliczenia ulgi IP-BOX. Na ten moment żadna umowa nie zobowiązuje Wnioskodawcy do świadczenia tego typu usług.

Wnioskodawca zawsze jest właścicielem programu komputerowego w momencie jego ulepszania lub rozwinięcia. Jeśli kiedykolwiek Wnioskodawca podejmie czynności w celu ulepszenia oraz rozwinięcia programów komputerowych, co do których już przeniósł autorskie prawa majątkowe do programów na kontrahenta, to wynagrodzenie za takie czynności będzie wydzielone na fakturze i nie zostanie udokumentowane w specjalnej ewidencji na potrzeby rozliczenia ulgi IP-BOX. Na ten moment żadna umowa nie zobowiązuje Wnioskodawcy do świadczenia tego typu usług.

Wszystkie efekty prac prowadzonych przez Wnioskodawcę, czyli programy komputerowe, do których autorskie prawa majątkowe są przenoszone na kontrahentów są wytwarzane w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową Wnioskodawcy.

Czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie wskazanych we wniosku umów zawartych z kontrahentami nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecających te czynności. Mimo ich nazwy (zazwyczaj są to umowy typu świadczenie usług programistycznych), ich treść jednoznacznie wskazuje na to, że są to umowy rezultatu – w wyniku prowadzonych usług programistycznych mają powstawać różnego typu programy komputerowe, a autorskie prawa majątkowe do tych programów mają być zawsze przenoszone na kontrahenta po ich wytworzeniu. Cała praca Wnioskodawcy jest wykonywana zgodnie z przyjętym sposobem i harmonogramem, który sam sobie narzuca. Kontrahenci wskazują tylko jaki rezultat i w jakim terminie chcą uzyskać. Wnioskodawca jako specjalista w dziedzinie programowania samodzielnie podejmuje wszystkie konieczne czynności do osiągnięcia efektów, których otrzymaniem jest zainteresowany kontrahent (np. aplikacją z konkretnymi funkcjonalnościami).

Wnioskodawca ponosi tradycyjne, normalne ryzyko gospodarcze dla osób funkcjonujących na rynku usług IT, a dokładniej tworzenia programów komputerowych. Głównym ryzykiem jest funkcjonowanie w bardzo dynamicznie rozwijającej się branży z silną konkurencją. Wnioskodawca musi więc stale poszerzać swoje kompetencje na własny koszt, budować szeroki zakres usług - możliwych programów i funkcjonalności do wytworzenia. Ryzyko dotyczy także możliwości popełniania błędów przy tworzeniu programów komputerowych, który może skutkować utratą dotychczasowych zleceń, brakiem nowych projektów do tworzenia na rzecz dotychczasowych i nowych klientów. Kolejnym ryzykiem dla Wnioskodawcy jest konieczność zabiegania o klientów - rozszerzania sieci potencjalnych kontrahentów, pozyskiwanie nowych zleceń także od klientów dotychczasowych. Istnieje również w przypadku Wnioskodawcy ryzyko braku otrzymywanych wypłat w razie problemów finansowych kontrahentów. W umowach zazwyczaj też jest wskazana pewna odpowiedzialność - np. za wady prawne przenoszonych na rzecz kontrahentów programów komputerowych, której ryzyko ponoszenia jest istotne dla Wnioskodawcy, ponieważ może pociągać za sobą konieczność zapłaty odszkodowania bądź zadośćuczynienia. Wnioskodawca ponosi także ryzyko walutowe, ponieważ większość projektów wykonuje na rzecz zagranicznych podmiotów, które regulują swoje należności w innej walucie niż polski złoty.

Wnioskodawca poinformował, że w kolejnych latach działalność będzie prowadzona w takich samych warunkach jak opisane we wniosku. Istotą działalności gospodarczej zawsze będzie tworzenie innowacyjnego oprogramowania komputerowego, ponieważ Wnioskodawca jest specjalistą w tym zakresie. Ewentualne zmiany, jakie przewiduje Wnioskodawca to: uzyskiwanie kolejnych kontrahentów, tworzenie nowych projektów na rzecz dotychczasowych kontrahentów, które jednak zawsze będzie związane z wytwarzaniem oprogramowania w ramach prac B+R i być może uzyskanie pracowników bądź współpracowników, w razie uzyskania znacznej ilości zleceń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy oprogramowanie, które zostało lub zostanie wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej i planowanej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi „kwalifikowane prawo własności intelektualnej”, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT i w konsekwencji dochód z jego komercjalizacji może zostać opodatkowany preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP-Box (art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Oprogramowanie, które zostało albo zostanie wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, i które stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej jest „kwalifikowanym prawem własności intelektualnej” w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT i dochód z jego komercjalizacji może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką w wysokości 5% w ramach ulgi IP- Box zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Wytworzone i ulepszone przez Wnioskodawcę Oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, które spełnia cechy utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. z Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Utwory te, jako autorskie prawa komputerowe podlegają ochronie autorskiej na podstawie art. 74 wspomnianej powyżej ustawy. Indywidualna działalność badawczo-rozwojowa prowadzona jest w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Autorskie prawa majątkowe do Oprogramowania oraz prawa własności przemysłowej (w tym prawa do wszelkich znaków graficznych, towarowych, logo, obrazów, fotografii, utworów audiowizualnych, tekstu, zastosowanych rozwiązań technologicznych, układu i doboru elementów na stronie, kompozycji stron, wszystkich opisów Oprogramowania, struktur katalogów, wszystkich struktur baz danych, jak również do załączonych drukowanych materiałów), w tym prawa zależne oraz prawa do wykonywania i zezwalania na wykonywanie praw zależnych, przysługują wyłącznie Wnioskodawcy, który jest uprawniony do wprowadzania Oprogramowania do obrotu oraz do udzielania licencji na korzystanie z niego.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z art. 5a pkt 40 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668, z późn. zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne, mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace, mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Poza tym, z ustawowej definicji wynika, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli chodzi o bieżące prowadzenie prac badawczo- rozwojowych podjętych w przyszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju. Przesłankę tę należy zatem rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Należy zauważyć, że działalność Wnioskodawcy spełnia wszystkie opisane powyżej cechy działalności badawczo- rozwojowej. Istotą prowadzonej działalności gospodarczej jest bowiem tworzenie Oprogramowania, które skutkuje powstaniem zupełnie nowych, nieznanych jeszcze na rynku produktów informatycznych (Aplikacji). Umowy z kontrahentami zakładają długofalową współpracę w celu tworzenia nowych Aplikacji, a nie rutynowego utrzymania już istniejących. Proces tworzenia nowej Aplikacji jest z założenia procesem ciągłym, systematycznym i uporządkowanym, nastawionym na uzyskanie zupełnie nowego, innowacyjnego produktu poprzez korzystanie z umiejętności i wiedzy, którą posiada Wnioskodawca.

Powyższe potwierdza również analiza dokonana w Objaśnieniach Ministra Finansów w kontekście korzystania przez autorów programów komputerowych z ulgi IP-Box.

Według pkt 43 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP-Box (zwanych dalej „Objaśnieniami”), działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Stosownie do pkt 50 - 52 i 54 Objaśnień, wytworzenie przedmiotu ochrony oznacza wykreowanie nowego kwalifikowanego IP (skrót od: intellectual property, z ang. własność intelektualna) od podstaw. Pojęcie to odnosi się do najbardziej oczywistej sytuacji, w której do tej pory dane kwalifikowane IP w ogóle nie istniało i podatnik w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytworzył to kwalifikowane IP. Natomiast rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Takie rozumienie wynika wprost z użycia słowa „ulepszonego”: ulepszać zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN oznacza „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne”. Podobnie do terminu „ulepszenie” należy rozumieć sformułowanie „rozwinięcie” kwalifikowanego IP. Wobec rozwinięcia kwalifikowanego IP decydujące znaczenie ma więc fakt poszerzenia zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, bez względu na uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego w tym zakresie. Nieracjonalnym byłoby stymulowanie przez ustawodawcę działań podatników polegających na rozwijaniu kwalifikowanego IP tak, że w efekcie tego rozwinięcia kwalifikowane IP stało się mniej użyteczne, funkcjonalne lub też jego użyteczność czy też funkcjonalność pozostałaby bez zmian. Z tych względów, „rozwijanie” i „ulepszanie” kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP, co może dalej skutkować, między innymi, możliwością wdrożenia lub znalezienia nowych zastosowań dla kwalifikowanego IP.

Zgodnie z pkt 73 i nast. Objaśnień, autorskie prawo do programu komputerowego przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawnoautorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP-Box.

Tym samym, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa oraz opisane zdarzenia przyszłe spełniają przesłanki określone w art. 30ca ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT:

1. Wytworzone oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. z Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).
2. Przedmiot ochrony został lub będzie wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.
3. Przedmiot ochrony stanowi Oprogramowanie będące programem komputerowym.
4. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej.
5. Kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest komercjalizowane, tzn. Wnioskodawca uzyskuje dochód z jego sprzedaży, a dokładniej poprzez uzyskanie dochodu z tytułu świadczenia usług programistycznych na rzecz kontrahentów, na których przeniesione zostają w całości majątkowe prawa autorskie do wytworzonych programów komputerowych, a w przyszłości także w ramach innych transakcji, np. sprzedaży produktów, udzielania licencji.

Wnioskodawca podkreśla, że zasadniczo sposób rozliczeń (okresowy) nie ma znaczenia dla możliwości korzystania z ulgi IP-BOX. Każdorazowo bowiem wypłata wynagrodzenia wiąże się z przekazaniem na kontrahenta wyników prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy w postaci programu komputerowego wraz z autorskimi prawami majątkowymi. Program komputerowy powinien być rozumiany szeroko i nazwa ta stanowi synonim do pojęcia Oprogramowanie.

Na to wskazuje stanowisko MF przedstawione w Objaśnieniach podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP-Box - punkty 84 i 86 Objaśnień.

W punkcie 79 Objaśnień podkreślono, że określenie znaczenia pojęcia „programu komputerowego” czy „autorskiego prawa do programu komputerowego” musi nastąpić z odwołaniem do terminologii informatycznej. Doktryna prawa autorskiego kazuistycznie definiuje te pojęcia, ale powszechnie przyjmuje się, że ochrona dotyczy w szczególności kombinacji komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Równocześnie w punkcie 86 wskazano, że: „(...) program komputerowy to seria kroków (instrukcji), które są podejmowane przez komputer podczas wykonywania programu. Komponentami programu komputerowego są między innymi sekwencje instrukcji wykonywanych komputerowo, specyfikacje, cyfrowe przetwarzanie obrazów, moduły, obiekty, procedury, funkcje, pliki z kodem źródłowym lub pliki wykonywalne.”

W związku z tym, że Wnioskodawca tworzy aplikacje, strony www i inne podobne projekty dla kontrahentów, które składają się z kodów źródłowych czy wynikowych, a z wytworzenia tych kodów Wnioskodawca rozlicza się okresowo i to za nie otrzymuje wynagrodzenie, nie powinno być wątpliwości, że każde okresowe wynagrodzenie dotyczy ogółem oprogramowania podlegającego ochronie prawnoautorskiej, mimo że ostatecznie złoży się ono na większy projekt jakim będzie np. aplikacja czy portal.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Wnioskodawcy opisane wyżej Oprogramowanie, wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowić będzie „autorskie prawo do programu komputerowego”, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT oraz w Objaśnieniach i kwalifikować się będzie do objęcia jej preferencją IP-Box.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności; 3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy). Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Oprogramowanie zostaje wytworzone w wyniku prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Tym samym, prawa autorskie do tych utworów mieszczą się w pojęciu „kwalifikowanego prawa własności intelektualnej” z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, dochody uzyskane przez Zainteresowanego w związku z umową ze Zleceniodawcą mogą zostać uznane za dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Niemniej jednak Wnioskodawca musi pamiętać, że uldze nie podlega dochód a suma kwalifikowanych dochodów, więc skoro jak twierdzi każdy kod jest programem komputerowym (kwalifikowanym IP), to:

• każdy taki kod powinien być wyodrębniony w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji,
• należy wykazać kiedy doszło do przeniesienia konkretnego programu na nabywcę oraz
• do każdego kodu należy wyliczyć dochód zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a więc odpowiednią część wynagrodzenia Wnioskodawcy), do każdego kodu należy ustalić wskaźnik nexus i dla każdego kodu obliczyć kwalifikowany dochód.

Przenosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sytuacji faktycznej stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. tworzonych, rozwijanych i ulepszanych oprogramowań, które stanowią utwory prawnie chronione i zostały wytworzone, rozwinięte i ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu za 2019 r. według stawki 5% po zakończeniu roku podatkowego, tj. w zeznaniu rocznym składanym w 2020 r. oraz w kolejnych latach jeśli działalność będzie prowadzona w takich samych warunkach jak opisane we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.