Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.196.2020.2.KS
z 13 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków podatkowych związanych z licytacją ciągnika rolniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków podatkowych związanych z licytacją ciągnika rolniczego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komornikiem sądowym działającym na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771 ze zm.). Jako komornik sądowy Wnioskodawca nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie nie jest podatnikiem podatku VAT. Niemniej jednak w określonych sytuacjach występuje jako płatnik tego podatku.

W myśl art. 18 ustawy o VAT organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Komornik sądowy jest więc płatnikiem podatku VAT od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne.

Będąc płatnikiem, komornik sądowy jest zobowiązany do obliczenia i pobrania podatku VAT z tytułu dokonanej w imieniu dłużnika dostawy towarów oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (stosownie do brzmienia art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm. ). W tym przypadku komornik sądowy pełni niejako rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem VAT (w imieniu którego dokonuje sprzedaży towaru) a organem podatkowym, przekazując temu organowi środki pieniężne podatnika.

Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, jest opodatkowana podatkiem VAT, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku.

Na podstawie art. 106c ustawy o VAT, organy egzekucyjne, określone w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, w przypadku dostawy towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rzecz faktury potwierdzające dokonanie tej transakcji. Fakturę taką wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów. Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W art. 106e ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT określono, iż faktura wystawiana w takim przypadku winna zawierać - poza obowiązkowymi elementami - także dodatkowo nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Komornik sądowy jest uprawniony do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika tylko w odniesieniu do dostawy towarów będących własnością dłużnika.

W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego z ruchomości tj. ciągnika rolniczego (…), w związku z koniecznością dokonania dostawy w trybie licytacji publicznej w imieniu dłużnika (…), posługującego się nr NIP (…), pomimo podjętych w tym celu czynności (zapytania w trybie art. 761 kpc do dłużnika i właściwego Urzędu Skarbowego) nie udało się jednoznacznie ustalić, czy organ egzekucyjny zobowiązany jest w tym przypadku do obliczenia i pobrania podatku VAT, a następnie wpłacenia go organowi podatkowemu.

Zgodnie z pisemnym oświadczeniem dłużnika (…) uzyskano następujące informacje, których wcześniejszy brak stanowił podstawę do odmowy rozpoznania wniosku komornika z dnia 6 listopada 2019 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…):

1. przedmiotowy ciągnik nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku;
2. z tytułu nabycia ciągnika dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym nie potwierdzono czy dłużnik skorzystał z odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług VAT przy nabyciu tego pojazdu;
3. dłużnik nie korzystał ze zwolnienia podmiotowego lub przedmiotowego od podatku od towarów i usług;
4. dłużnik był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (obecnie nie jest).
   
   

Ponadto według uzyskanych informacji w toku postępowania oraz w trybie art. 761 kpc od Syndyka masy upadłości (…) z siedzibą w (…), do której dłużnik wniósł aportem przedsiębiorstwo (…), przedmiotowy ciągnik rolniczy został zbyty przez dłużnika (…) w dniu 5 sierpnia 2016 r. na rzecz Pana R. (…) na podstawie Faktury Nr (…). Ciągnik ten był ujęty w ewidencji środków trwałych. Według dalszych wyjaśnień faktura ta została rozliczona w deklaracji VAT-7 za ówczesny okres i został zapłacony należny z tej faktury podatek VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że p. R. (...) powołując się na wyżej wymienioną fakturę złożył do sądu powództwo o zwolnienie od egzekucji przedmiotowego ciągnika rolniczego. W konsekwencji sąd nie uwzględnił wniosku powoda prawomocnie go oddalając. Wobec powyższego postępowanie egzekucyjne jest nadal prowadzone z wyżej wymienionej ruchomości przy założeniu, że dostawa towaru - sprzedaż licytacyjna nastąpi w imieniu dłużnika (…), nie zaś osoby na rzecz, której wystawiono przedmiotową fakturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako komornik sądowy Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania podatku VAT z tytułu dokonanej w imieniu dłużnika dostawy towarów oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu w przypadku kiedy dłużnik został wykreślony przez organ podatkowy z rejestru VAT prowadzonego przez Ministerstwo Finansów na podstawie art. 96 ust. 9a, w sytuacji kiedy zachodzi podejrzenie, że dłużnik przy dostawie - nabyciu przedmiotowego pojazdu skorzystał z odliczenia naliczonego podatku VAT, a w toku postępowania egzekucyjnego nie udało się ustalić czy dostawa towarów w trybie licytacji publicznej będzie opodatkowana podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak ustalono dłużnik (…) nie jest już czynnym płatnikiem podatku VAT, albowiem został wyrejestrowany ze stosownej ewidencji z dniem 17 stycznia 2019 r., jednakże w dniu 5 sierpnia 2016 r. wystawił fakturę na sprzedaż przedmiotowego ciągnika rolniczego na rzecz Pana. R. (…).

Wobec powyższego zaistniały okoliczności uzasadniające przyjęcie stanowiska, że w takiej sytuacji podatek VAT, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług będzie należny organowi podatkowemu w przypadku sprzedaży licytacyjnej i dostawy.

Ponadto, w związku z regulacją obowiązującą od 1 września 2019 r. należy przyjąć stanowisko, że jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do tej dostawy towarów zwolnienia z podatku VAT, uznać należy, że podatek ten będzie należny organowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeks postepowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Powołane przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest komornikiem sądowym działającym na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych. W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego z ruchomości tj. ciągnika rolniczego w związku z koniecznością dokonania dostawy w trybie licytacji publicznej w imieniu dłużnika (…), pomimo podjętych w tym celu czynności (zapytania w trybie art. 761 kpc do dłużnika i właściwego Urzędu Skarbowego) nie udało się jednoznacznie ustalić, czy organ egzekucyjny zobowiązany jest w tym przypadku do obliczenia i pobrania podatku VAT, a następnie wpłacenia go organowi podatkowemu.

Zgodnie z pisemnym oświadczeniem dłużnika (…) uzyskano następujące informacje,

1. przedmiotowy ciągnik nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku;
5. z tytułu nabycia ciągnika dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym nie potwierdzono czy dłużnik skorzystał z odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług VAT przy nabyciu tego pojazdu;
6. dłużnik nie korzystał ze zwolnienia podmiotowego lub przedmiotowego od podatku od towarów i usług;
7. dłużnik był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (obecnie nie jest).
   
   

Ponadto według uzyskanych informacji w toku postępowania oraz w trybie art. 761 kpc od Syndyka masy upadłości (…), do której dłużnik wniósł aportem przedsiębiorstwo, przedmiotowy ciągnik rolniczy został zbyty przez dłużnika (…) w dniu 5 sierpnia 2016 r. na rzecz Pana R. (…) na podstawie faktury. Ciągnik ten był ujęty w ewidencji środków trwałych. Według dalszych wyjaśnień faktura ta została rozliczona w deklaracji VAT-7 za ówczesny okres i został zapłacony należny z tej faktury podatek VAT.

Pan R. (…) powołując się na wyżej wymienioną fakturę złożył do sądu powództwo o zwolnienie od egzekucji przedmiotowego ciągnika rolniczego. W konsekwencji sąd nie uwzględnił wniosku powoda prawomocnie go oddalając. Wobec powyższego postępowanie egzekucyjne jest nadal prowadzone z wyżej wym. ruchomości przy założeniu, że dostawa towaru - sprzedaż licytacyjna nastąpi w imieniu dłużnika (…), nie zaś osoby na rzecz, której wystawiono przedmiotową fakturę.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w złożonym wniosku odnoszą się do kwestii obowiązków podatkowych związanych z licytacją ciągnika rolniczego.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza wskazanej wyżej normy prawnej przewidziana w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, prowadzi do wniosku, że dokonana przez Wnioskodawcę – Komornika – sprzedaż ciągnika rolniczego, z tytułu nabycia którego Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z jego nabyciem, nie będzie mogła mieć zastosowania, gdyż w rozpatrywanej sprawie nie zaistniała jedna z przesłanek uprawniających do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT wymagana w tym przepisie – brak prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem danego towaru.

Ponadto skoro z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca – komornik sądowy uzyskał niezbędne informacje od dłużnika w zakresie braku spełnienia warunków zastosowania do dostawy przedmiotowego ciągnika rolniczego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym w rozpatrywanym przypadku przepis art. 43 ust. 21 powoływanej ustawy również nie znajdzie zastosowania.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży o której mowa w ust. 1 nie wlicza się – zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy:

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   
   

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

Wskazane przepisy prowadzą do uznania, że licytacyjna sprzedaż ciągnika rolniczego należącego do Dłużnika, która będzie dokonana przez Wnioskodawcę – komornika sądowego, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy – komorniku sądowym dokonującym licytacyjnej sprzedaży ciągnika rolniczego, którego sprzedaż – zgodnie z przedstawionym wyżej wyjaśnieniem będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy nie ciąży obowiązek obliczenia i pobrania podatku VAT z tytułu dokonanej w imieniu dłużnika dostawy towaru.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków podatkowych związanych z licytacją ciągnika rolniczego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jan Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.