Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.341.2020.3.RG
z 20 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismami: z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu) i z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości oznaczonej nr działki 1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości oznaczonej nr działki 1 oraz ustalenia właściwego urzędu skarbowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z 18 czerwca 2020 r. (data wpływu), w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, o dodatkową opłatę oraz z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.) o podpis na uzupełnieniu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w X Y na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. 2020 poz. 106, z późn. zm., powoływana dalej jako ustawa o VAT) wykonując czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego jest płatnikiem podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji.

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko Z Komornik wszczął egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej i niezabudowanej, położonej w X przy ul. …, obręb … oznaczonej nr działek 1 i 2, dla której Sąd Rejonowy w X VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … .

Działki gruntu sąsiadują ze sobą i tworzą jedną gospodarczą całość.

Działka nr ewid. 2 zabudowana jest budynkiem usługowym - restauracja z miejscami noclegowymi. Działka nr ewid. 2 ogrodzona jest płotem murowanym ze słupkami murowanymi z przęsłami wykonanymi ze stali, dwie bramy wjazdowe.

Budynek usługowy - o powierzchni użytkowej 510,97 m² i powierzchni zabudowy 400,60 m². Budynek został wybudowany w 2012 r. jako budynek mieszkalny jednorodzinny (na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 11 grudnia 2006 r. nr …). Następnie budynek rozbudowano na podstawie „Projektu budowlanego przebudowy budynku mieszkalnego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek usługowy (restauracja) w oparciu o decyzję z dnia 7 stycznia 2016 r. nr … . W dniu 19 kwietnia 2016 r. zakończono roboty budowlane i zamknięto dziennik budowy.

Działka nr ewid. 1 o kształcie pięcioboku zbliżonego do niepełnego trójkąta o długości boków ok. 29,00 mb, ok. 20,00 mb, ok. 26,00 mb i 3,50 mb. Działka jest utwardzona kostką brukową i stanowi parking dla restauracji, rośnie jedno drzewo.

Dłużnik nabył nieruchomość oznaczoną nr działek 1 i 2 na podstawie umowy sprzedaży i ustanowienia hipoteki sporządzonej dnia 13 września 2012 r. przez notariusza w kancelarii notarialnej, rep.

Nieruchomość zabudowana była budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz znajdowała się na niej fontanna. Teren nieruchomości był ogrodzony płotem murowanym ze słupkami murowanymi, z przęsłami wykonanymi ze stali. Drogi dojazdowe oraz chodniki miały już nawierzchnię z kostki brukowej.

Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wybudowania/wytworzenia znajdujących się na nieruchomości obiektów tj. budynku mieszkalnego, fontanny, płotu murowanego, utwardzenia kostką brukową. W chwili zakupu na nieruchomości znajdowały się ww. obiekty. Sprzedaż nieruchomości opodatkowana była podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Dłużnik nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zakończył prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 28 stycznia 2014 r.

Nieruchomość została wydzierżawiona na czas określony tj. do dnia 1 lipca 2025 r. na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 30 czerwca 2015 r. pomiędzy dłużnikiem Z a O prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą …. z przeznaczeniem na potrzeby związane z prowadzeniem przez dzierżawcę działalności gospodarczej. Czynsz został ustalony za cały czas trwania umowy i zapłacony w całości w dniu podpisania umowy.

Do pierwszego zasiedlenia wszystkich obiektów znajdujących się na nieruchomości - tj. budynek mieszkalny, fontanna, płot murowany, utwardzenie kostką brukową - doszło w 2012 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem wszystkich obiektów znajdujących się na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży a ich odstawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Nieruchomość oraz znajdujące się na niej obiekty nie były wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów.

W przypadku obiektów: fontanny, płotu murowanego oraz budowli: parkingu nie były ponoszone żadne wydatki na ulepszenia tych obiektów.

Odnośnie budynku mieszkalnego to po nabyciu przez dłużnika prawa własności przedmiotowej nieruchomości, został on przekształcony w budynek usługowy.

Działka nr ewid. 1 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w rejonie ulic: …, … i … w X uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w X z dnia 27 czerwca 2012 r. nr … (Dziennik Urzędowy Województwa … z … poz. …). Zgodnie z planem przeznaczenie działki nr ewid. 1 oznaczone zostało symbolem „1KD”. Zgodnie z § 8 ww. uchwały: „Dla terenu elementarnego oznaczonego symbolem 1KD, ustala się: 1. jako przeznaczenie podstawowe - parking; 2. jako przeznaczenie dopuszczalne: a) urządzenie zieleni, b) realizację urządzeń i sieci infrastruktury technicznej służących realizacji funkcji zgodnych z przeznaczeniem podstawowym terenów elementarnych przeznaczonych w planie pod zabudowę, nie stanowiących kolizji z przeznaczeniem podstawowym”.

Dla działki o nr ewid. 1 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania, z której by wynikało, że stanowi ona grunt przeznaczony pod zabudowę. Dla zdecydowanie większej części działki o nr ewid, 2 brak jest ustaleń planistycznych - zgodnie ze zmianami „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania miasta X” uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w X nr … z dnia 28 lutego 2019 r. określona została jako teren zabudowy pozaśródmiejskiej o funkcji usługowo-mieszkaniowej. Zgodnie z ewidencją gruntów prowadzoną przez Starostwo Powiatowe w X działka nr ewid, 1 oznaczona jest jako „dr” (drogi), a działka nr ewid. 2 jako „Bi” (inne tereny zabudowane)

W dniu 30 kwietnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w sprawie o sygn. 0112-KDIL1-2.4012.106.2020.2.MR, UNP: …. interpretację indywidualną dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej ww. nieruchomości. Dłużnik nigdzie nie jest zameldowany, aktualnie przebywa w zakładzie karnym.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał: Z uwagi na fakt, że do przejścia prawa własności nieruchomości dojdzie na podstawie prawomocnego postanowienia sądu o przysądzeniu własności (art. 999 § I ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (tekst jednolity: Dz. U. 2019 poz. 1460, z późn. zm.), Komornik nie jest w stanie podać dokładnie w jakim miesiącu zostanie ono wydane. Zależne to jest m.in. od ewentualnych działań uczestników egzekucji z nieruchomości mogących polegać np. na złożeniu zażalenia na postanowienie o przybiciu lub o przysądzeniu własności oraz od szybkości podejmowania czynności przez sąd. Aktualnie zostało wydane postanowienie o przybiciu. Po jego uprawomocnieniu nabywca zostanie wezwany do zapłaty reszty ceny i po jej wpłaceniu zostanie wydane postanowienie o przysądzeniu własności.

Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oznaczonej nr działki 1.

W ocenie Komornika utwardzenie z kostki brukowej znajdujące się na działce o nr ewid. 1stanowi budowlę zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. 2019 poz. 1186. z późn. zm., powoływana dalej jako u.p.b.) - we wniosku omyłkowo wskazano art. 3 ust. 3 u.p.b.

Zgodnie z dawnym orzecznictwem (które na gruncie czynności klasyfikacji do określonych kategorii prawa budowlanego zachowuje swą aktualność) przyjmuje się, że budowlę stanowi parking: wybetonowany, wyasfaltowany, wyłożony warstwą kamienno-żużlową związaną betonem, bądź też płyty chodnikowe (Wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2003 r.. II SA/Ka 1741/01, Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2004 r., I IV SA 3522/02). Powyższe stanowisko spotyka się również z akceptacją aktualnego orzecznictwa (tak np. w Interpretacji Indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 stycznia 2018 r. znak: 0114.KDIP1-1.4012.634.2017.l.AO).

Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.). przedmiotowe utwardzenie kostką brukową ma symbol 2112. Ponadto w załączniku do u.p.b. parkingi zostały zakwalifikowane do kategorii XXII obiektów budowlanych.

Utwardzenie kostką brukową (parking) jest trwale związane z gruntem.

Po nabyciu nieruchomości dłużnik nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenia przedmiotowego obiektu budowlanego.

Wszelkie informacje i dokumenty zostały dostarczone przez dzierżawcę oraz ustalone zostały w toku czynności opisu i oszacowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(pytanie 1 we wniosku) Czy planowana sprzedaż licytacyjna nieruchomości oznaczonej nr działki 1 będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowana podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ewentualnie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT? W przypadku uznania, że nie korzysta ze zwolnienia jaka stawka podatku od towarów i usług powinna zostać zastosowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając stan prawny w zakresie podatku od towarów i usług, a także mając na uwadze poprawność realizacji obowiązków podatkowych komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług Komornik Sądowy Y uważa, że sprzedaż licytacyjna nieruchomości, która będzie stanowiła czynność wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dostawa działki o nr ewid. 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Tak więc, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W ocenie Komornika w związku z tym, że dłużnik wydzierżawił nieruchomość w celach zarobkowych, jest usługodawcą i podatnikiem podatku od towarów i usług, a więc dostawa nieruchomości powinna być uznana za dostawę podgalającym przepisom ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. 2019 poz. 1186, z późn. zm., powoływana dalej jako u.p.b.) przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Dalej w przepisie art. 3 pkt 2 u.p.b. zawarto definicję budowli, zgodnie z którą jest to obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Do robót budowlanych polegających na budowie obiektu budowlanego (tj. budowli) można zaliczyć położenie płyt chodnikowych w celu urządzenia miejsc postojowych dla samochodów, nałożenie na powierzchnię gruntu warstwy betonu lub wyłożenie kostką brukową, ewentualnie wykonanie powierzchni cementowej, stanowiącej podłoże pod zamontowanie maszyny (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25.03.2004 r., IV SA 3522/02, Legalis). Utwardzenie kostką brukową znajdujące się na działce nr ewid. 1 jest trwale związane z gruntem.

Parking został zrealizowany jako odrębny, samodzielny obiekt budowlany (budowla). Utwardzenie kostką brukową (parking) jest budowlą zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 3 u.p.b.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wbudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowali trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowali z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym dostawa gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług tak jak budynek lub budowla na nim posadowiony.

Podsumowując na terenie działki o nr ewid. 1 znajduje się naniesienie w postaci budowli: utwardzenie kostką brukową (parking). Do pierwszego zasiedlenia doszło w 2012 r. i od tego momentu upłynął okres dłuższy niż 2 lata, tym samym dostawa działki o nr ewid. 1 będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki oraz budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Aby ustalić czy Wnioskodawca, jako komornik sądowy, będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, należy dokonać analizy, czy dłużnik w okolicznościach opisanych we wniosku był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca – Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne z należącej do dłużnika nieruchomości obejmującej działki 1 i 2. Działka nr ewid. 2 zabudowana jest budynkiem usługowym - restauracja z miejscami noclegowymi, ogrodzona jest płotem murowanym ze słupkami murowanymi z przęsłami wykonanymi ze stali, dwie bramy wjazdowe.

Nieruchomość została wydzierżawiona na czas określony tj. do dnia 1 lipca 2025 r. na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu 30 czerwca 2015 r. z przeznaczeniem na potrzeby związane z prowadzeniem przez dzierżawcę działalności gospodarczej. Czynsz został ustalony za cały czas trwania umowy i zapłacony w całości w dniu podpisania umowy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, dostawa przedmiotowej nieruchomości stanowi zbycie majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z ww. przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków i budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Przedmiotem pytania jest kwestia dotycząca zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości oznaczonej nr działki 1.

Działka nr ewid. 1 jest utwardzona kostką brukową i stanowi parking dla restauracji. Utwardzenie z kostki brukowej znajdujące się na działce o nr ewid. 1 stanowi budowlę zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane. Utwardzenie kostką brukową (parking) jest trwale związane z gruntem.

Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oznaczonej nr działki 1.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 jest spełnienie dwóch przesłanek wskazanych w tym przepisie, tj. dostawa nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części powinien upłynąć okres dłuższy niż 2 lata.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia, stwierdzić należy, że w odniesieniu parkingu utwardzonego kostką brukową – stanowiącego budowlę, jak wskazał Wnioskodawca doszło do pierwszego zasiedlenia w 2012 r. oraz od pierwszego zasiedlenia przedmiotowej budowli do dnia jej dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto od momentu zakupu nieruchomości dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowego obiektu, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości początkowej.

W konsekwencji powyższego, planowana sprzedaż budowli w postaci parkingu utwardzonego kostką brukową będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc, skoro sprzedaż działki nr 1 zabudowanej budowlą w postaci parkingu utwardzonego kostką brukową będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy.

Zatem, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, sprzedaż gruntu, na którym znajduje się budowla w postaci parkingu utwardzonego kostką brukową również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż licytacyjna nieruchomości oznaczonej nr działki 1, zabudowanej budowlą w postaci parkingu utwardzonego kostką brukową będzie korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży licytacyjnej nieruchomości oznaczonej nr działki 1. Natomiast wniosek w części dotyczącej ustalenia właściwego urzędu skarbowego zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.