Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.233.2020.2.AK
z 23 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2020 r. (data wpływu 20 marca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 3 czerwca 2020 r.), z dnia 2 czerwca 2020r. (data wpływu 9 czerwca 2020r.) oraz z dnia 10 czerwca 2020r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki niezabudowanej nr .. oraz działki zabudowanej nr .. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki niezabudowanej nr .. oraz działki zabudowanej nr …

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 3 czerwca 2020 r.), z dnia 2 czerwca 2020r. (data wpływu 9 czerwca 2020r.) oraz z dnia 10 czerwca 2020r. (data wpływu) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest komornikiem przy Sądzie Rejonowym w … i prowadzi Kancelarię Komorniczą w …. W toku prowadzonego postępowania dokonano wszczęcia egzekucji z:

1. prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość - murowanej stodoły krytej eternitem - dla których Sąd Rejonowy w … VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze ..
2. nieruchomości niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w .. VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze …
   
   

Postępowanie prowadzone jest przeciwko dłużnikowi M.K. J.. Dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą. Dłużnik nabył prawo ad. 1) na podstawie umowy darowizny w formie aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 roku, natomiast nieruchomość ad. 2) na podstawie umowy sprzedaży, również w formie aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2016 roku. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że w stosunku do ww. nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie. W 2015 roku dokonano modernizacji przedmiotowego budynku. Poniesione w związku z tym wydatki stanowiły mniej niż 30% wartości początkowej.

Dłużnik prowadził na terenie ww. działalność gospodarczą. Nieruchomość ad. 2 oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne klasy RIVa, a zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego części wsi …. Gmina ….. uchwalonym przez Radę Gminy … uchwałą numer … z dnia 3 lutego 1998 roku znajduje się w granicach jednostki planistycznej oznaczonej symbolem 25KU - przeznaczenie podstawowe: obsługa komunikacji samochodowej, przeznaczenie dopuszczalne: usługi handlowo-gastronomiczne, zieleń urządzona, parking, lokalizacja obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej, co potwierdza wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wydany z upoważnienia Wójta Gminy … w dniu 7 czerwca 2016 roku.

W uzupełnieniu wniosku, na następujące pytania Organu:

1. Czy dostawa nieruchomości, o których mowa we wniosku, przez Wnioskodawcę w trybie egzekucji nastąpi do dnia 30 czerwca 2020 r., czy po dniu 30 czerwca 2020 r.?
2. Należy wskazać numery ewidencyjne działek będących przedmiotem wniosku, tj. działki zabudowanej i działki niezabudowanej.
3. Czy dla działki niezabudowanej została wydana decyzja o warunkach zabudowy bądź też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.)?
4. W jaki sposób, do jakich celów, dłużnik wykorzystywał działki będące przedmiotem sprzedaży?
5. Czy nabycie działek przez dłużnika nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy czynności te były udokumentowane fakturą VAT (należy wskazać, czy była to czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy zwolniona od tego podatku)? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki.
6. Czy działki, objęte zakresem pytania wykorzystywane były przez dłużnika wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. nieruchomości, wykonywał dłużnik – należy podać podstawę prawną zwolnienia?
7. Czy działki były przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.? Jeżeli tak, to należy wskazać, kiedy poszczególne działki lub ich części zostały/zostaną oddane w najem (należy wskazać dzień, miesiąc i rok). Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki.
8. Czy na zabudowanej działce oprócz murowanej stodoły, znajdują się inne budynki/budowle/urządzenia budowalne? Jeżeli tak, to jakie?
9. Jeśli na działce znajdują się urządzenia budowalne, to należy wskazać jakie oraz z którym budynkiem/budowlą będą one powiązane?
10. Czy urządzenia budowalne stanowią urządzenia budowalne, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane?
11. Należy wskazać, czy murowana stodoła jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019., poz. 1186, z późn. zm.)?
12. Jeżeli na zabudowanej działce znajdują się budowle, to należy wskazać jakie oraz czy są one budowlami w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane?
13. Jaki jest symbol PKOB, nazwa grupowania oraz wyszczególnienie budynków/budowli, położonych na działce zabudowanej wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?
14. Czy poszczególne budynki/budowle są trwale związane z gruntem?
15. Czy budynki, budowle, urządzenia budowalne zostały nabyte, czy wybudowane przez dłużnika? Należy wskazać datę nabycia lub wybudowania.
16. Czy z tytułu nabycia budynków/budowli dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony?
17. Czy z tytułu wytworzenia/wybudowania poszczególnych budynków/budowli dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Jeżeli nie, to należy wskazać przyczyny.
18. Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.
19. Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków/budowli, to należy wskazać w jakiej w części?
20. Kiedy nastąpiło zajęcie do używania budynków/budowli? Należy wskazać dokładną datę.
21. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 18 należy wskazać w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków/budowli lub ich części?
22. Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków/budowli lub ich części a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?
23. Czy budynki/budowle były/są przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.? Jeżeli tak, to należy wskazać kiedy budynki/budowle lub ich części zostały oddane w najem (należy wskazać dzień, miesiąc i rok).
24. Czy ww. budynki/budowle były/są wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były/są budynki/budowle, wykonywał dłużnik – należy podać podstawę prawną zwolnienia?
25. Czy dłużnik ponosił nakłady na ulepszenie budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej budynków/budowli? Jeśli tak, to należy wskazać (odpowiedzi na poniższe pytania należy udzielić tylko w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 25):
    1. kiedy takie wydatki były ponoszone?
    2. czy nakłady, ponoszone przez dłużnika na ulepszenie budynków/budowli stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania nieruchomości lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?
    3. czy w stosunku do wydatków na ulepszenie budynków/budowli będących przedmiotem sprzedaży, dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
    4. kiedy budynki/budowle po dokonaniu ulepszeń, zostały oddane do użytkowania? Należy wskazać dokładną datę.
    5. czy po oddaniu do użytkowania ulepszonych budynków/budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie tych budynków/budowli? Jeżeli tak, to należy wskazać dzień, miesiąc i rok, kiedy nastąpiło/nastąpi „pierwsze zasiedlenie”.
    6. w ramach jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie ulepszonych budynków/budowli po oddaniu ich do użytkowania?
    7. czy między pierwszym zasiedleniem ulepszonych budynków/budowli, a ich dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata?
    8. w jaki sposób, do jakich czynności dłużnik wykorzystywał ulepszone budynki/budowle po oddaniu ich do użytkowania?

26. Jeżeli Wnioskodawca nie posiada informacji, o których mowa w ww. pytaniach, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, 10, 10a ustawy o podatku od towarów i usług, to należy wskazać:
    • czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę działań?
      
    • czy działania te zostały udokumentowane?
    • czy podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika?
    
    

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Dostawa nieruchomości o której mowa we wniosku przez Wnioskodawcę w trybie egzekucji nastąpi po dniu 30 czerwca 2020 r.
2. Numer ewidencyjny działek będących przedmiotem wniosku: działka niezabudowana nr: … działka zabudowana: ….
3. Wnioskodawca nie ma informacji i nie mógł ich uzyskać.
4. Działka zabudowana wykorzystywana jest do działalności gospodarczej. Budynek posiada część gospodarczą (hala) oraz część mieszkalną. Działka niezabudowana nie jest wykorzystywana (zarośnięta; stoi odłogiem).
5. Działka niezabudowana nr … - została nabyta w drodze zakupu od osób prywatnych Działka zabudowana nr … - została nabyta w drodze dziedziczenia. Zgodnie z oświadczeniem dłużnika nie odprowadzał przy ich nabyciu podatki VAT.
6. Nie. Na działce zabudowanej dłużnik wykonuje działalność opodatkowaną VAT. Na działce niezabudowanej nie wykonuje działalności.
7. Działka niezabudowana nie była przedmiotem najmu/użyczenia/dzierżawy. Działka zabudowana nie była przedmiotem najmu/użyczenia/dzierżawy.
8. Na zabudowanej działce poza murowaną stodołą nie znajdują się inne budynki/budowle/urządzenia budowlane. Jest tylko ten jeden budynek.
9. Działka zabudowana jest ogrodzona i wyłożona kostką betonową. Doprowadzone są przyłącza elektryczne i wodociągowe. Niezabudowana nie jest ogrodzona; wyposażona w przyłącze elektryczne i wodociągowe.
10. Urządzenia budowlane stanowią urządzenia budowlane o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
11. Murowana stodoła jest budynkiem w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
12. Na zabudowanej działce nie znajdują się budowle.
13. Wnioskodawca nie ma informacji i nie mógł ich uzyskać.
14. Budynek jest trwale związany z gruntem.
15. Budynki zostały nabyte wraz z gruntem.
16. Nie. Zostały nabyte w drodze dziedziczenia.
17. Nie. Nic nie budował. Nabył w drodze dziedziczenia z budynkiem.
18. Wnioskodawca nie ma informacji kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ani nie mógł jej uzyskać od Dłużnika.
19. Wnioskodawca nie ma informacji kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ani czy nastąpiło w całości czy w części, ani informacji tych nie mógł uzyskać od Dłużnika.
20. Wnioskodawca nie ma informacji i nie mógł ich uzyskać, ale podejrzewa, że po nabyciu przez Dłużnika.
21. Wnioskodawca nie ma informacji w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ani informacji tej nie mógł uzyskać od Dłużnika.
22. Upłynie czas dłuższy niż 2 lata.
23. Budynki nie były i nie są przedmiotem najmu/dzierżawy/użyczenia.
24. Nie. Dłużnik jest podatnikiem VAT.
25. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie budynków.
26. Wnioskodawca nie posiada niektórych informacji i nie mógł ich uzyskać. Wnioskodawca zwrócił się z wezwaniem do Dłużnika o udzielenie informacji, jednak Dłużnik nie odpowiedział na wezwanie Wnioskodawcy.
    
    

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż część mieszkalna budynku określonego w księdze wieczystej jako murowana stodoła jest obecnie zamieszkiwana przez Dłużnika, wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość oraz sprzedaż nieruchomości, o której mowa we wniosku, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy też będzie zwolniona z tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając stan prawny w zakresie podatku od towarów i usług, jak i stan faktyczny w przedmiotowym przypadku sprzedaż będzie zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwanej dalej ustawą - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

Jak wynika z powyższego prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz budynki, budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy. Natomiast sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz budynków, budowli stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przy tym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że co prawda pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W analizowanej sprawie, planowana przez Komornika sprzedaż stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W nawiązaniu do powyższego podkreślić również należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy (zmiana wprowadzona na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, dalej: „ustawa zmieniająca”) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce m.in. w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej - bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Przy tym, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jednocześnie mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną własność na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29 ust. 8 ustawy będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania. Spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy względem sprzedaży budynku. Tym samym również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajduje się przedmiotowy budynek stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29 ust. 8 ustawy podlega zwolnieniu z opodatkowania.

Co do odpowiedzi na pytanie dot. nieruchomości nr 2 wniosku, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż działki niezabudowanej będzie podlegała zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł również, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Zatem – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą. Dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość murowanej stodoły krytej eternitem na podstawie umowy darowizny w formie aktu notarialnego z dnia 12 lipca 2014 roku, natomiast nieruchomość niezabudowaną na podstawie umowy sprzedaży, również w formie aktu notarialnego z dnia 23 czerwca 2016 roku. Numer ewidencyjny działek będących przedmiotem wniosku: działka niezabudowana nr: .. działka zabudowana: … Na działce niezabudowanej dłużnik nie wykonuje działalności. Działka niezabudowana nie była przedmiotem najmu/użyczenia/dzierżawy. Działka zabudowana wykorzystywana jest do działalności gospodarczej. Budynek posiada część gospodarczą (hala) oraz część mieszkalną. Część mieszkalna budynku określonego w księdze wieczystej jako murowana stodoła jest obecnie zamieszkiwana przez dłużnika, wykorzystywana do celów mieszkalnych. Na działce zabudowanej dłużnik wykonuje działalność opodatkowaną VAT. Działka zabudowana nie była przedmiotem najmu/użyczenia/dzierżawy. Na zabudowanej działce poza murowaną stodołą nie znajdują się inne budynki/budowle/urządzenia budowlane. Jest tylko ten jeden budynek. Działka zabudowana jest ogrodzona i wyłożona kostką betonową. Doprowadzone są przyłącza elektryczne i wodociągowe. Urządzenia budowlane stanowią urządzenia budowlane o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane. Murowana stodoła jest budynkiem w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Na zabudowanej działce nie znajdują się budowle. Budynek jest trwale związany z gruntem. Pierwsze zasiedlenie budynków nastąpiło w wyniku nabycia w drodze dziedziczenia i rozpoczęcie działalności gospodarczej w tym miejscu przez Dłużnika. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Budynki nie były i nie są przedmiotem najmu/dzierżawy/użyczenia. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie budynków.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie, w związku ze sprzedażą w drodze licytacji publicznej niezabudowanej działki nr .. oraz murowanej stodoły w części wykorzystywanej przez dłużnika na cele mieszkalne, nie można uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek pozwalających na uznanie – w tym zakresie – dłużnika za podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy.

Z wniosku wynika bowiem, iż na działce niezabudowanej dłużnik nie wykonuje działalności. Działka niezabudowana nie była przedmiotem najmu/użyczenia/dzierżawy. Natomiast, część mieszkalna budynku określonego w księdze wieczystej jako murowana stodoła, jest obecnie zamieszkiwana przez dłużnika, wykorzystywana do celów mieszkalnych. Zatem stwierdzić należy, iż sprzedaż niezabudowanej działki nr … oraz murowanej stodoły w części wykorzystywanej na cele mieszkalne dłużnika będzie dotyczyła majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym dłużnika w związku z ww. sprzedażą nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą w drodze licytacji publicznej niezabudowanej działki nr .. oraz murowanej stodoły w części wykorzystywanej przez dłużnika na cele mieszkalne, dłużnika nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, sprzedaż niezabudowanej działki nr .. oraz murowanej stodoły w części wykorzystywanej przez dłużnika na cele mieszkalne, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast inaczej przedstawia się sytuacja w związku ze sprzedażą murowanej stodoły w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej (hali) wraz z przynależnym gruntem. Przy dostawie murowanej stodoły w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej (hali) wraz z przynależnym gruntem, spełnione będą przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku wykorzystywanego przez dłużnika w działalności gospodarczej. W konsekwencji, dostawa przez Komornika murowanej stodoły w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej (hali) wraz z przynależnym gruntem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków/budowli będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jednocześnie należy wskazać, iż w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z wniosku wynika, iż na działce nie znajdują się budowle. Natomiast ogrodzenie, przyłącza elektryczne i wodociągowe stanowią urządzenie budowlane, o którym mowa w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

Należy wskazać, że znajdujące się na działce nr .. urządzenia budowalne nie stanowią samodzielnych budowli, zdefiniowanych w art. 3 pkt 3 ww. ustawy - Prawo budowlane. Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, ww. składniki majątku stanowią urządzenia budowlane związane z obiektem budowlanym. W związku z tym, urządzenia budowlane należy traktować jako element przynależny do budynków/budowli, podlegający opodatkowaniu łącznie z budynkami/budowlami, z którymi są powiązane.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy działki zabudowanej nr .. w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do części budynku murowanej stodoły (hali) nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego na tle przywołanych regulacji prawnych wskazuje, że sprzedaż ww. części budynku - murowanej stodoły (hali) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż spełnione zostaną warunki wymienione w tym przepisie. Przedstawione okoliczności wskazują, że sprzedaż w drodze licytacji publicznej części budynku murowanej stodoły (hali) posadowionego na ww. działce nr .. nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Okoliczności sprawy wskazują, że doszło już do pierwszego zasiedlenia tej części budynku w związku z wykorzystywaniem go przez dłużnika w działalności gospodarczej. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Nadto, dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej. Zatem, transakcja sprzedaży w drodze licytacji publicznej ww. budynku murowanej stodoły w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej (hali) będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Nadto, w tym miejscu należy wskazać, iż skoro część budynku murowanej stodoły (hali), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, to również urządzenia budowalne, jako element przynależny do ww. części budynku murowanej stodoły (hali), znajdujące się na działce nr .., będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast urządzenia budowalne przynależne do murowanej stodoły w części wykorzystywanej na cele mieszkalne dłużnika nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tak jak sprzedaż murowanej stodoły w tej części.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało zastosowanie również do dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu – działki nr .. – przynależnego do części gospodarczej ww. budynku (hali), ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, sprzedaż budynku murowanej stodoły w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej (hali) wraz z przynależnym prawem użytkowania wieczystego gruntu oraz urządzeń budowalnych położonych na działce nr … przynależnych do ww. części budynku murowanej stodoły (hali), będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług, określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.