Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-418/12-2/AO
z 4 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 05 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń z tytułu nabycia nowej technologii w sytuacji gdy na podstawie zezwolenia Spółka prowadziła działalność w specjalnej strefie ekonomicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń z tytułu nabycia nowej technologii w sytuacji gdy na podstawie zezwolenia Spółka prowadziła działalność w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest polską spółką akcyjną (…), producentem żywności. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja przetworów spożywczych (…). Spółka nieustannie rozszerza swoją działalność również w innych segmentach rynku spożywczego, poprzez m.in. produkcję dań gotowych oraz gotowych produktów spożywczych schłodzonych.

Aktualnie Spółka prowadzi sprzedaż swoich produktów pod dwiema markami, tj. X i Y.

W dniu 29 kwietnia 2011 r. Spółka otrzymała zezwolenie z dnia 22 kwietnia 2011 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej „Zezwolenie”). Warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej na terenie ww. strefy (rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy) było spełnienie wielu kryteriów / wymogów, których, jak się okazało, Spółka nie była w stanie spełnić.

Warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie ww. strefy obejmowały w szczególności:

1. poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 26.600.000,00 zł w terminie do dnia 31 sierpnia 2012 r.;
2. zatrudnienie przez Spółkę przy prowadzeniu działalności na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia, co najmniej 30 nowych pracowników w terminie do 31 grudnia 2012 r. i utrzymanie zatrudnienia na poziomie 30 pracowników do dnia 31 grudnia 2017 r.;
3. wprowadzenie w wyniku realizacji inwestycji nowych rozwiązań technologicznych stosowanych w Polsce krócej niż 1 rok oraz utworzenie co najmniej 30 nowych miejsc pracy i poniesienie kosztów kwalifikowanych inwestycji o wartości co najmniej 20 mln złotych;
4. zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 sierpnia 2012 r.
   
   

Zgodnie ze statutem Spółki, Jej rok podatkowy obejmuje okres 1 maja - 30 kwietnia.

Na początku 2012 r. Spółka przeprowadziła wewnętrzne analizy osiągniętych wyników finansowych, w tym w szczególności analizy dotyczące celowości prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy ekonomicznej.

Przeprowadzone analizy miały wykazać, czy warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy ekonomicznej wskazane w Zezwoleniu, będą możliwe do spełnienia. W rezultacie przeprowadzenia powyższych analiz, Spółka doszła do wniosku, że nie będzie w stanie zrealizować wymogów wskazanych w Zezwoleniu (w szczególności, że parametry realizowanej inwestycji w zakresie utworzonych miejsc pracy nie zostaną spełnione).

W związku z powyższym, w dniu 17 lutego 2012 r. odbyło się posiedzenie Zarządu Spółki, potwierdzone protokołem z tego samego dnia, w którym podjęto decyzję o przyjęciu rekomendacji Dyrektora ds. Finansowych, tzn. zdecydowano, że realizowana inwestycja i jej parametry nie wypełnią warunków wskazanych w Zezwoleniu (tym samym, uznano Zezwolenie za bezprzedmiotowe). Podjęto decyzję o wycofaniu się przez Spółkę z działalności na terenie SSE. W dniu 26 czerwca 2012 r. Spółka wystąpiła do Ministra Gospodarki o wygaśnięcie zezwolenia na działalność w SSE motywując to faktem, iż nie będzie korzystać z pomocy publicznej oraz iż Spółka do dnia złożenia tego wniosku nie skorzystała również z przyznanej w ramach zezwolenia pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z zezwoleniem inwestycja miała zostać oddana 31.08.2012 r. Faktyczna produkcja i sprzedaż towarów wyprodukowanych na terenie SSE ruszyła w marcu 2012 r. (jednak w dalszym ciągu ponoszone były jeszcze nakłady inwestycyjne). Ze względu jednak na poniesioną stratę na działalności strefowej Spółka nie skorzystała z - przyznanej pomocy publicznej.

Minister Gospodarki, decyzją z dnia 31 lipca 2012 r. przychylił się do formalnego wniosku Spółki i stwierdził wygaśnięcie Zezwolenia. W decyzji Minister Gospodarki potwierdził, iż po uzyskaniu Zezwolenia, Spółka faktycznie zrezygnowała z prowadzenia działalności gospodarczej w strefie na warunkach wynikających z Zezwolenia. Stwierdził również, iż okoliczności sprawy („stan faktyczny”) wypełniają znamiona bezprzedmiotowości decyzji (Zezwolenia), a ponadto „wyłączenie z obrotu prawnego decyzji administracyjnej, która nie będzie wykonywana leży zarówno w interesie strony, jak i w interesie społecznym”.

Jednocześnie Spółka wystąpiła do Specjalnej Strefy Ekonomicznej o wyłączeniu Jej gruntów z terenów SSE.

Ze względów ostrożnościowych, Spółka wykazała w zeznaniu CIT za rok podatkowy kończący się 30 kwietnia 2011 r. przychody i koszty związane z działalnością w SSE wykazując stratę podatkową z tej działalności (strata zrealizowana na działalności w SSE nie obniżyła podstawy opodatkowania). Od 1 maja 2011 r., tj. od momentu rozpoczęcia nowego roku podatkowego, Spółka stoi na stanowisku, iż nie prowadzi działalności na terenie SSE, ze względu na zaistnienie przesłanek opisanych powyżej.

Spółka zamierza w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 maja 2013 roku skorzystać z ulgi technologicznej, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze względu na poniesienie wydatków na nabycie nowych technologii.

Spółka oświadcza, iż pozostałe warunki wymienione w art. 18b tej ustawy do odliczenia 50% wydatków na nabycie nowych technologii zostaną spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, iż w roku podatkowym poprzedzającym poniesienie wydatków, tj. w roku podatkowym od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2013 roku Spółka nie prowadziła działalności na terenie SSE?

Zdaniem Wnioskodawcy, w roku podatkowym poprzedzającym rok poniesienia wydatków na nabycie nowych technologii, tj. rok poniesienia wydatków - okres od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r., Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ze względu na fakt, iż zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego, pomimo wydania decyzji wygaszającej zezwolenie na działalność w SSE dla Spółki w dniu 31 lipca 2012 r., zezwolenie to wygasło od momentu powstania przesłanek uzasadniających bezprzedmiotowość zezwolenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie ze stanem faktycznym, Spółka będzie spełniać warunki do korzystania z ulgi na nowe technologie, w szczególności Spółka będzie posiadać opinię niezależnej od Niej jednostki naukowej, że charakter poniesionych wydatków kwalifikuje się na miano nowych technologii, które nie są stosowane na świecie przez okres dłuższy niż ostatnie 5 lat.

W przypadku Spółki kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy spełnia warunek wymieniony w art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku gdy pozostałe warunki do korzystania z ulgi technologicznej będą spełnione.

Warunek nieprowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w sytuacji Spółki w roku poprzedzającym rok poniesienia wydatków.

Z prawa do odliczenia wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii nie mogą korzystać podatnicy, którzy w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym nabycie technologii prowadzili działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Jest to jedyne ograniczenie podmiotowe dotyczące ulgi na nowe technologie.

W przedstawionym powyżej opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Spółka poniesie koszt zakupu nowych technologii po 1 maja 2013 r. Stosownie do art. 18b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka, ponosząc wydatki w roku podatkowym obejmującym okres 1 maja 2013 r. - 30 kwietnia 2014 r., w zeznaniu właśnie za ten rok dokona odliczenia wydatków (o ile wielkość dochodu / brak straty podatkowej pozwoli).

Z powyższego wynika więc, że Spółka nie mogłaby skorzystać z prawa do odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, wyłącznie jeżeli:

1. w roku podatkowym obejmującym okres 1 maja 2013 r. - 30 kwietnia 2014 r. oraz
2. w roku podatkowym 1 maja 2012 r. - 30 kwietnia 2013 r.

prowadziła działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W zakresie roku podatkowego obejmującego okres 1 maja 2013 r. - 30 kwietnia 2014 r., zdaniem Spółki, chociażby z decyzji Ministra Gospodarki z dnia 31 lipca 2012 r. wynika, że w tym okresie Spółka z pewnością nie będzie prowadzić działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. W decyzji tej Minister stwierdził wygaśnięcie zezwolenia. Jednocześnie, Spółka nie będzie występować o nowe zezwolenia, a tereny, na których prowadzi działalność gospodarczą zostaną wyłączone spod SSE.

Natomiast w odniesieniu do roku podatkowego 1 maja 2012 r. - 30 kwietnia 2013 r., Spółka uważa, iż mimo iż decyzja wygaszająca Zezwolenie została wydana przez Ministra Gospodarki w dniu 31 lipca 2012 roku, to faktycznie na podstawie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego Zezwolenie wygasło i stało się bezprzedmiotowe już w lutym 2012 r., tj. w momencie przeprowadzania analiz, które ostatecznie wykazały, że warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy ekonomicznej nie będą możliwe do spełnienia i podjęcia decyzji dotyczącej wygaszenia zezwolenia. Spółka doszła już wtedy (tj. w lutym 2012 r.) do wniosku, że nie będzie w stanie zrealizować wymogów w zakresie określonego poziomu wydatków do poniesienia w uzgodnionym terminie, zatrudnienia i utrzymania uzgodnionego poziomu zatrudnienia, jak również zakończenia inwestycji do dnia 31 sierpnia 2012 r.

Protokół z posiedzenia Zarządu Spółki dnia 17 lutego 2012 r. potwierdził fakt, że Zezwolenie jest bezprzedmiotowe, w związku z niespełnieniem wymaganych warunków.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz poglądach doktryny.

Z art. 162 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) wynika, że decyzja stwierdzająca wygaśnięcie innej decyzji (zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej jest również rodzajem decyzji) ma charakter deklaratoryjny, tzn. potwierdzający. W konsekwencji, należy uznać za powszechny i ugruntowany pogląd, że skutki wygaśnięcia decyzji następują ex tunc, tj. od dnia, w którym powstały (obiektywne) przesłanki wygaśnięcia decyzji, czyli od dnia, w którym decyzja taka stała się bezprzedmiotowa.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że decyzja Ministra Gospodarki, stwierdzająca wygaśnięcie Zezwolenia została wydana na skutek wniosku Spółki, w związku z nie sprostaniem warunkom Zezwolenia.

W wyroku z dnia 1 lipca 2010 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (sygn. akt II SA/Gl 206/10) sąd wskazał: „W sytuacji jednak, gdy organ stwierdzi, iż strona nie dopełniła zawartego w decyzji warunku - zgodnie z art. 162 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, stwierdza jej wygaśnięcie. Wygaśnięcie decyzji oznacza utratę jej mocy obowiązującej z chwilą zaistnienia pewnego zdarzenia prawnego, w którym w tym przypadku jest upływ czasu na dokonanie przeniesienia własności wydzielonej działki gruntu, a decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji ma charakter aktu deklaratoryjnego, wywołując skutki prawne ex tunc, czyli wstecz, od dnia, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia decyzji. (...) W literaturze podkreśla się, że wygaśnięcie decyzji następuje z mocy prawa, zaś rolą aktu deklaratoryjnego jest jedynie stwierdzenie, iż taki skutek zaistniał. Tak jak stwierdził sam organ odwoławczy wywołuje ono skutki prawne ex tunc, czyli wstecz, od dnia, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia decyzji. Nie ma zatem potrzeby wyraźnie tego wskazywać”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 1 grudnia 2010 r. (sygn. akt II SA/Wa 1437/10) stwierdził: „W świetle przepisu art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. organ administracji publicznej, który wydał decyzję pierwszej instancji stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki: a) decyzja stała się bezprzedmiotowa, b) stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo stwierdzenie wygaśnięcia decyzji leży w interesie społecznym lub w interesie strony. Z wykładni gramatycznej przepisu art. 162 § 1 pkt 1 wynika zatem, że bezprzedmiotowość decyzji jest konieczną przesłanką stwierdzenia jej wygaśnięcia. (...) W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że bezprzedmiotowość decyzji oznacza jej nierealność z punktu widzenia możliwości osiągnięcia celu i wiąże się ze zmianą stanu faktycznego. (...) W ocenie Sądu, z powyższym stanowiskiem organu należy się zgodzić, gdyż przepis art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. z natury rzeczy dotyczy takich decyzji, które albo nie zostały jeszcze wykonane i na skutek określonych zdarzeń faktycznych ich wykonanie stało się bezprzedmiotowe, albo decyzji, które są w trakcie wykonywania lub wykonane w części, ale dalsze ich wykonywanie może być uznane za bezprzedmiotowe. Decyzja administracyjna wiąże bowiem rebus sic stantibus, co powoduje, że kiedy powstaną nowe przesłanki faktyczne, które czynią poprzednią decyzję nieodpowiadającą rzeczywistości, przestaje istnieć stosunek prawny w postaci skonkretyzowanej w tej decyzji i sama decyzja staje się bezprzedmiotowa wraz ze zmianą tych okoliczności, na których uregulowanie była skierowana”.

Z kolei, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2010 r. (sygn. akt II SA/Wa 237/10) stwierdzono: „Bezprzedmiotowość decyzji wiąże się z istnieniem stosunku administracyjno - prawnego, a więc z istnieniem jego przedmiotu, podmiotów i uprawnień stron. Bezprzedmiotowość wynika z ustania prawnego bytu elementu stosunku materialnoprawnego nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej z powodu utraty bytu prawnego przez jego podmiot, zniszczenie lub przekształcenie rzeczy, rezygnacji z uprawnień przez stronę, zmiany stanu faktycznego uniemożliwiającego wykonanie decyzji, czy też zmiany w stanie prawnym, o ile powoduje ona taki skutek (por. J. Borkowski (w:) B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, s. 765).

Ze względu na powyżej przytoczoną argumentację polskich sądów administracyjnych, należy jednoznacznie stwierdzić, że Zezwolenie stało się bezprzedmiotowe w lutym 2012 r., tj. w momencie, w którym Spółka doszła do wniosku, że nie będzie w stanie zrealizować wymogów w zakresie określonego poziomu wydatków do poniesienia w uzgodnionym terminie, zatrudnienia i utrzymania uzgodnionego poziomu zatrudnienia, jak również zakończenia inwestycji do dnia 31 sierpnia 2012 r.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że zarówno w roku podatkowym rozpoczynającym się z dniem 1 maja 2013 r., w którym zostaną poniesione wydatki dotyczące projektu, jak i w roku poprzedzającym ten rok (tj. 1 maja 2012 r. - 30 kwietnia 2013 r.) Spółka nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, bowiem zgodnie z art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, pozwolenie wygasło z chwilą zaistnienia przesłanek potwierdzających jego bezprzedmiotowość, które zostały ujawnione w lutym 2012 r.

Podsumowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy jednoznacznie stwierdzić, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w przypadku poniesienia wydatków na nabycie nowych technologii po 1 maja 2013 r., to w roku poprzedzającym rok podatkowy poniesienia wydatków, tj. w okresie od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. należy uznać, iż nie prowadziła działalności na terenie SSE.

W oparciu o wszystkie przedstawione powyżej argumenty, Spółka wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy tego podatku mają prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej w myśl zasad określonych w art. 18, wydatki poniesione na nabycie nowych technologii.

Za nowe technologie, stosownie do art. 18b ust 2 tej ustawy, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej jednostki naukowej.

Natomiast przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw (art. 18b ust. 2a ww. ustawy).

Jak stanowi art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Szczegółowe zasady stosowania przedmiotowych odliczeń i sytuacje, w których podatnik traci uprawnienia z tego tytułu określają dalsze regulacje art. 18b cytowanej ustawy podatkowej, a mianowicie:

• odliczeniu podlega kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 18b ust. 4 ustawy);
• jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków w roku poprzedzającym rok wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku wprowadzenia do ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy);
• odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki; w sytuacji, gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe, licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 18b ust. 6 ustawy);
• odliczenia nie mogą przekroczyć 50% ustalonej kwoty (art. 18b ust. 7 ustawy);
• podatnik traci prawo do odliczeń (art. 18b ust. 8 ustawy), jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
  1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
  2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
  3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie;
• w razie utraty prawa do odliczenia podatnik obowiązany jest w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym okoliczności te wystąpiły, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę. Jeżeli podatnik otrzymał zwrot wydatków, kwotę odliczeń, do której utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii (art. 18b ust. 9 ustawy);
• podatnik traci prawo do odliczeń również w razie utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika; obowiązku zwrotu odliczonych wydatków dokona spółka, która wprowadziła nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 18b ust. 10 ustawy);
• odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nowej technologii zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości (art. 18b ust. 11 ustawy i art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy).
  
  

Podstawę odliczenia stanowią dowody poniesienia wydatków oraz opinia jednostki naukowej.

W tym miejscu wskazać należy, iż pozbawienie przedsiębiorców, którzy w roku podatkowym lub roku poprzedzającym prowadzili działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawa do odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, o którym mowa w art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże się z ograniczeniem możliwości dublowania ulg podatkowych. Skoro bowiem podatnik korzysta już z ulg przewidzianych ustawą dla przedsiębiorców prowadzących na podstawie zezwolenia działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nie może dodatkowo odliczać od podstawy opodatkowania wydatków wymienionych w art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść cytowanego wyżej art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że samo już uzyskanie zezwolenia, bez względu, jakiego rodzaju działalności gospodarczej ono dotyczy, pozbawia podatnika prawa do odliczenia wydatków na nabycie nowych technologii, nawet wówczas, gdy technologie te mają zostać wykorzystane np. do innego rodzaju działalności niż objęta zezwoleniem, albo działalności tego samego przedsiębiorcy poza strefą czy też w sytuacji gdy podatnik prowadząc działalność w strefie na podstawie zezwolenia nie wykorzysta pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w dniu 29 kwietnia 2011 r. Spółka otrzymała zezwolenie z dnia 22 kwietnia 2011 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej „Zezwolenie”). Warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy było spełnienie kryteriów / wymogów, których Spółka nie była w stanie spełnić. Zgodnie ze statutem Spółki, Jej rok podatkowy obejmuje okres 1 maja – 30 kwietnia.

Na początku 2012 r. Spółka przeprowadziła wewnętrzne analizy osiągniętych wyników finansowych, w rezultacie których doszła do wniosku, że nie będzie w stanie zrealizować wymogów wskazanych w Zezwoleniu. W związku z powyższym, w dniu 17 lutego 2012 r. odbyło się posiedzenie Zarządu Spółki, na którym podjęto decyzję o wycofaniu się przez Spółkę z działalności na terenie SSE. W dniu 26 czerwca 2012 r. Spółka wystąpiła do Ministra Gospodarki o wygaśnięcie zezwolenia na działalność w strefie motywując to faktem, iż nie będzie korzystać z pomocy publicznej, oraz, iż Spółka do dnia złożenia tego wniosku nie skorzystała również z przyznanej w ramach zezwolenia pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Minister Gospodarki, decyzją z dnia 31 lipca 2012 r. przychylił się do formalnego wniosku Spółki i stwierdził wygaśnięcie Zezwolenia.

Spółka zamierza w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 maja 2013 r. skorzystać z ulgi technologicznej, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze względu na poniesienie wydatków na nabycie nowych technologii. Spółka wskazała, iż pozostałe warunki wymienione w art. 18b tej ustawy do odliczenia 50% wydatków na nabycie nowych technologii zostaną spełnione.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 – 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast w myśl przepisu art. 19 ust. 5 cyt. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia.

Powołany art. 19 ust. 5 ww. ustawy uprawnia Ministra Gospodarki do wydania na wniosek przedsiębiorcy decyzji o wygaśnięciu zezwolenia. Decyzja ta potwierdza, że wynikające z niej prawa i obowiązki przestały istnieć, czyli formalnie potwierdza taki stan rzeczy.

Wobec tego, wywołuje ona skutki prawne dopiero od dnia, w którym Spółka zrezygnowała z korzystania z uprawnienia wynikającego z zezwolenia, tym samym z dniem złożenia takiego wniosku, zwalniając się z obowiązków i uprawnień jakie wynikały z zezwolenia. Skutki prawne takiej decyzji nie mogą sięgać wstecz, tj. w przedmiotowej sprawie do dnia 17 lutego 2012 r., w którym podjęto decyzję o wycofaniu się przez Spółkę z działalności na terenie SSE.

Warunkiem wygaśnięcia zezwolenia jest zaakceptowanie przez Ministra Gospodarki wniosku przedsiębiorcy o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia. Innymi słowy, skutki wygaśnięcia zezwolenia można wywodzić dopiero od momentu złożenia przez Spółkę wniosku do Ministra Gospodarki o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia.

Na poparcie swojego stanowiska, tut. Organ może wskazać orzeczenie WSA we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 749/11, potwierdzone wyrokiem NSA z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt II FSK 86/12.

Należy podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne, w świetle literalnego brzmienia art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skoro Spółka prowadziła działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia uzyskanego w dniu 22 kwietnia 2011 r., które wygasło na podstawie decyzji Ministra Gospodarki w dniu 31 lipca 2012 r., to tym samym, nie ma prawnej możliwości skorzystania w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 maja 2013 r. z odliczeń od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowej technologii, gdyż w roku podatkowym Spółki poprzedzającym rok podatkowy poniesienia wydatków, a tym samym skorzystania z odliczeń, tj. w okresie od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. (do dnia wystąpienia z wnioskiem do Ministra Gospodarki o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia, tj. 26 czerwca 2012 r.) Spółka prowadziła działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Reasumując powyższe, zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle powyżej przedstawionego opisu sprawy należy uznać, iż w roku podatkowym poprzedzającym poniesienie wydatków, a tym samym skorzystania z odliczenia, tj. w roku podatkowym od 1 maja 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. Spółka prowadziła działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Jednocześnie tut. Organ pragnie wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, gdyż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach konkretnego podatnika w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, podobnie jak orzeczenia prezentujące stanowisko przeciwne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.