INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 16 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, zakresie opodatkowania sprzedaży mienia w postaci majątku ruchomego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, zakresie opodatkowania sprzedaży mienia w postaci majątku ruchomego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 września 2011 r. nr IBPP3/443-699/11/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Uchwałą Sejmiku Wojewódzkiego dokonano przekształcenia się Z poprzez likwidację O. Zbycie majątku Z nastąpi na podstawie wystawionej faktury VAT. Sprzedaż majątku ruchomego oraz wartości niematerialnych i prawnych, zostanie dokonana według obowiązującej ceny rynkowej.

W ewidencji środków trwałych Ośrodka Z jest budynek, który stanowi własność Organu Założycielskiego. Wnioskodawca wprowadził wartość budynku do ewidencji w dniu 1 stycznia 1997 r. i nalicza miesięcznie odpisy umorzeniowe od wartości początkowej, które nie stanowią KUP. W czasie użytkowania budynku dokonywano modernizacji i remontów, które finansowano z własnych środków oraz z dotacji celowych. (Cześć odpisów umorzeniowych, która dotyczy własnych źródeł finansowania stanowi koszt podatkowy).

Jak wynika z ogólnych zasad zbywania aktywów trwałych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej nieruchomość ta powróci do wojewódzkiego zasobu nieruchomości na podstawie dokumentu LT.

W związku z zaistniałym zdarzeniem jednostka przekształcana musi wykonać następujące czynności:

1. dokonać likwidacji w księgach rachunkowych,
2. dokonać likwidacji majątku ruchomego tj. pozostałych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz wyposażenia, a następnie udokumentować transkację sprzedaży niepublicznemu zakładowi opieki zdrowotnej na podstawie wystawionej faktury VAT.
   
   

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż otrzymał w 1997 roku od W. w nieodpłatne użytkowanie nieruchomość. Czynność ta została dokonana w oparciu min. o przepis art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej; tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z póżn. zm.). Nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego. Zgodnie z treścią art. 53 tej ustawy, zakłady opieki zdrowotnej samodzielnie gospodarują przekazanymi im w nieodpłatne użytkowanie nieruchomościami i majątkiem Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. W myśl art. 56 ust. 2 ww. ustawy wartość przekazanego majątku stanowi fundusz założycielski zakładu. Natomiast przekazanie budynku właścicielowi skutkuje- zmniejszeniem tego funduszu. W trakcie użytkowania budynku Z ponosił za właściciela koszty ubezpieczenia obiektu. Amortyzacja tej nieruchomości nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów. Wartość przekazanej nieruchomości stanowiła wkład właściciela - jednostki samorządu terytorialnego i zwiększała wartość funduszu założycielskiego Zakładu.

Samodzielny Zakład Z jest jednostką sektora finansów publicznych i realizuje zadania publiczne w zakresie ochrony zdrowia.

Modernizacja budynku wynikała głównie z konieczności dostosowania budynku do wymogów, które zostały określone w zapisach ustawy.

Z przepisów tych wynika, że zakład opieki zdrowotnej powinien posiadać pomieszczenia, a pomieszczenia te powinny odpowiadać określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym (art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej; tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.).

Większość modernizacji była realizowana ze środków finansowych z otrzymanych dotacji zgodnie z podpisanymi umowami z Wojewodą (właścicielem budynku) oraz częściowo z własnych środków finansowych. Mimo, że Z ponosił wydatki na ten cel to jednak nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ obiekt nie był przedmiotem sprzedaży ani zakupu. Wnioskodawca nie był jego właścicielem.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Wydatki ponoszone na ulepszenie realizowane były w całym okresie użytkowania nieruchomości. W ostatnich pięciu latach użytkowania wydatki przekroczyły 30% wartości początkowej. Ostatnia modernizacja miała miejsce w 2006 i 2008 roku. Budynek nie był przedmiotem umów, najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W związku z uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 14 marca 2011 roku budynek został zwrócony właścicielowi tj. Wojewodzie. Natomiast zbycie ruchomości zostało dokonane na podstawie faktury VAT. Sprzedaż została opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednostka postąpi w sposób prawidłowy dokonując sprzedaży mienia na podstawie faktury VAT stosując przepisy wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług tj. art. 43 ust. 2...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr, 54 poz. 535 ze zm.) sprzedaż środków trwałych użytkowanych co najmniej pół roku podlega zwolnieniu w sytuacji zbycia środków trwałych o krótszym okresie użytkowania wartość mienia zostanie opodatkowana.

Ponadto we własnym stanowisku Wnioskodawca wyjaśnił, że przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT, jednak z tego prawa nie skorzystał, dlatego przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania. Sprzedaż została opodatkowana na zasadach ogólnych.

Ponadto w dniu 31 stycznia 2011 roku zostały zakupione łóżka, które w chwili obecnej nie mieszczą się w zakresie definicji towaru używanego. W tym przypadku również przysługiwało Wnioskodawcy prawo odliczenia podatku VAT, jednak z niego nie skorzystał. W sytuacji zbycia środków trwałych oraz środków trwałych o niskiej wartości bez względu na okres ich użytkowania wartość mienia została opodatkowana.

Przedmiotowy budynek nie został sprzedany lecz zwrócony właścicielowi na podstawie dokumentu PT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż przedmiotem interpretacji jest tylko dostawa mienia w postaci majątku ruchomego. Tut. organ nie dokonywał analizy sprzedaży mienia w postaci budynku, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku budynek nie był własnością Wnioskodawcy i nie został sprzedany lecz zwrócony właścicielowi na podstawie dokumentu PT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 43, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Tak więc, z powyższych przepisów wynika, iż aby można było zastosować zwolnienie z podatku VAT towarów używanych musi być spełniony podstawowy warunek tj. dokonującemu dostawy zakupionych towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podkreślenia wymaga, iż w przedmiotowej sprawie ważne jest określenie czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Bez znaczenia natomiast pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie skorzystał z tego prawa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży majątku ruchomego oraz wartości niematerialnych i prawnych w związku z likwidacją. Zbycie majątku nastąpi na podstawie wystawionej faktury VAT. Z uzupełnienia przedmiotowego wniosku wynika, iż przysługiwało Wnioskodawcy prawo odliczenia podatku VAT, jednak Wnioskodawca z tego prawa nie skorzystał.

Tak więc mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w związku z tym, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT nie znajdzie zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy majątek ruchomy był używany przez Wnioskodawcę co najmniej pół roku po nabyciu do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Tym samym dostawa towarów używanych będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w zakresie dostawy majątku ruchomego uznać należy za prawidłowe.

Ponadto tut. organ informuje, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zwrotu Organowi Założycielskiemu budynku, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwice, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.