2020.08.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-3.4012.281.2020.2.MAZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.281.2020.2.MAZ
z 5 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2020 r. (data wpływu – 8 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 17 lipca 2020 r. (data wpływu – 23 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której wniesienie aportem do spółki z o.o. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której wniesienie aportem do spółki z o.o. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 lipca 2020 r. (data wpływu – 23 lipca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 8 lipca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.281.2020.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od … roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą …, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest obecnie na następujących płaszczyznach:

sprzedaż podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory),
rekondycja podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory),
produkcja oraz sprzedaż urządzeń diagnostycznych podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory).

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki kapitałowej X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”) z siedzibą w Polsce, która podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Spółka podejmuje obecnie działania mające na celu znaczny rozwój prowadzonej działalności, w szczególności poprzez wejście przedsiębiorstwa na rynki zagraniczne.

Wobec tego, iż Wnioskodawca – w związku z długoletnią obecnością na rynku – wypracował nie tylko renomę, ale i odpowiednie zaplecze organizacyjne oraz finansowe, zamierza wyodrębnić z prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania), przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (dalej jako: „Hurtownia”) i wnieść aportem do Spółki. W zamian za wniesiony wkład niepieniężny Wnioskodawca obejmie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Przy czym wartość przedmiotowego aportu zasili w części kapitał zapasowy Spółki.

Planowane wyodrębnienie z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, dotyczy pierwszego spośród powyżej wskazanych obszarów działalności Wnioskodawcy, tj. sprzedaży podzespołów samochodowych (rozruszniki/ alternatory).

Powyższe, tj. rozwój działalności gospodarczej Spółki na rynku europejskim, będzie także możliwe dzięki udziałowi w Spółce partnera zagranicznego. Powyższe ma na celu uzyskanie synergii pomiędzy Spółką (lokalnym dystrybutorem) a kluczowym zagranicznym dostawcą podzespołów, wykorzystywanych w ramach działalności Spółki. Przy czym Wnioskodawca wskazuje, iż wobec tego, że oczekiwane rezultaty planowanych działań są na tyle biznesowo i ekonomicznie istotne, iż kroki w tym zakresie zostaną podjęte już w najbliższej przyszłości.

Wnioskodawca planuje wnieść do Spółki następujące składniki materialne i niematerialne:

aktywa związane z prowadzeniem działalności, w tym w szczególności towary w magazynie:
- rozruszniki,
- alternatory;
środki trwałe i wyposażenie wykorzystywane w ramach działalności, w tym w szczególności:
- komputery;
wartości niematerialne i prawne, w tym w szczególności:
- umowa użyczenia znaków towarowych;
- system informatyczny ERP;
pracownicy niezbędni do obsługi operacyjnej i administracyjnej Hurtowni;
prawa i zobowiązania związane z Hurtownią, w tym w szczególności:
- leasingi samochodów osobowych,
- linie kredytowe,
- zobowiązania finansowe na rzecz kluczowego zagranicznego dostawcy podzespołów wykorzystywanych w ramach działalności Spółki;
umowy związane z funkcjonowaniem Hurtowni, w tym w szczególności:
- umowy najmu,
- umowa administracji serwerem,
- umowa kolokacji serwera,
- umowa użyczenia znaków towarowych.

Wobec powyższego Wnioskodawca wskazuje, iż Hurtownia, obiektywnie oceniając, będzie posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Innymi słowy, ww. składniki materialne i niematerialne – po ich wyodrębnieniu – umożliwią podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego, samodzielnego przedsiębiorstwa. Do Hurtowni zostaną przyporządkowane określone składniki majątku oraz zobowiązania bezpośrednio związane z jej działalnością, co umożliwi prowadzenie działalności samodzielnie i w sposób niezależny od pozostałej działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Do Hurtowni zostaną także przypisani pracownicy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, bezpośrednio związani z prowadzoną w jej ramach działalnością i odpowiedzialni za realizację jej zadań.

Wnioskodawca pragnie także podkreślić, iż planowanemu wyodrębnieniu organizacyjnemu równolegle będzie towarzyszyło wyodrębnienie finansowe. Sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwoli na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. realizowanych przez nie zadań gospodarczych. Innymi słowy, wyodrębnienie Hurtowni znajdzie odpowiednie odzwierciedlenie w księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje także, iż Hurtownia będzie stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. będzie obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Przypisane do Hurtowni składniki majątkowe będą funkcjonalnie związane z prowadzoną przez nią działalnością, przy czym każdy ze składników jest niezbędny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Hurtownię. Dodatkowo część z pracowników Wnioskodawcy zostanie przypisana do Hurtowni i będzie wykonywać prace związane bądź z jej obsługą operacyjną, bądź z administracyjną. Pracownicy, zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy, będą kontynuowali swoje dotychczasowe obowiązki, w konsekwencji – po dokonaniu aportu – Hurtownia będzie mogła sprawnie funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo.

Spółka planuje kontynuować działalność prowadzoną przez Hurtownię w nie zmienionej formie, tj. z zachowaniem dotychczasowego przedmiotu działalności oraz utrzymaniem istniejących relacji gospodarczych lub na rzecz podobnych kontrahentów (przy pomocy tych samych składników majątkowych oraz pracowników).

Pokreślenia wymaga także fakt, iż Wnioskodawca będzie w posiadaniu aktualnej wyceny Hurtowni, przeprowadzonej przez niezależnego rzeczoznawcę.

Reasumując, planowane wyodrębnienie Hurtowni z dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy zostanie przeprowadzone na płaszczyźnie:

organizacyjnej,
finansowej,
funkcjonalnej.

W uzupełnieniu wniosku z 17 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Na moment wniesienia Hurtowni aportem do Spółki – Hurtownia będzie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie. Przykładem uzewnętrznienia takiej formy organizacyjnej jest sporządzony Regulamin wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z przykładową interpretacją indywidualną z dnia 21 października 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.391.2019.3.RR: „O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze”.
W ocenie Wnioskodawcy przedstawione pytanie w zakresie tak nakreślonego zdarzenia przyszłego, jak i sam opis tego zdarzenia, nie wymaga w zakresie w jakim wnosi o to Urząd modyfikacji. Zadane pytanie wprost odnosi się i koreluje z przedstawionym zdarzeniem przyszłym. Jest to standardowe pytanie jakie pojawia się w tego typu sprawach. Podsumowując przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe, zadane pytanie, własne stanowisko wraz z uzasadnieniem – nie wymagają modyfikacji i w tym zakresie Wnioskodawca prosi o ustosunkowanie się Organu do wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja wniesienia aportem do Spółki z o.o., w zamian za objęcie w niej udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, zespołu składników materialnych i niematerialnych, będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym, na mocy art. 6 pkt 1 [ustawy] VAT, będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja wniesienia aportem do Spółki z o. o., w zamian za objęcie w niej udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, zespołu składników materialnych i niematerialnych, będzie stanowić zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, podlegające wyłączeniu spod ustawy VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 [ustawy] VAT – jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów tej ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się mianowicie do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT, pojęcie „zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Tym samym pojęcie „wniesienia aportu” mieści się znaczeniowo w pojęciu „zbycia”, zastosowanym w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwo”. Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, pojęcie „przedsiębiorstwo” na potrzeby ustawy VAT należy rozumieć zgodnie z definicją przyjętą przez ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, która w art. 55¹ definiuje przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalność i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalność gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalność prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalność w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalność gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwość stwierdzana, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalność gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalność nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalność oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalność gospodarczej. Kwestię czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca zamierza wnieść do Spółki następujące składniki materialne i niematerialne:

aktywa związane z prowadzeniem działalności, w tym w szczególności towary w magazynie:
- rozruszniki,
- alternatory;
środki trwałe i wyposażenie wykorzystywane w ramach działalności, w tym w szczególności:
- komputery;
wartości niematerialne i prawne, w tym w szczególności:
- umowa użyczenia znaków towarowych;
- system informatyczny ERP;
pracownicy niezbędni do obsługi operacyjnej i administracyjnej Hurtowni;
prawa i zobowiązania związane z Hurtownią, w tym w szczególności:
- leasingi samochodów osobowych,
- linie kredytowe,
- zobowiązania finansowe na rzecz kluczowego zagranicznego dostawcy podzespołów wykorzystywanych w ramach działalności Spółki;
umowy związane z funkcjonowaniem Hurtowni, w tym w szczególności:
- umowy najmu,
- umowa administracji serwerem,
- umowa kolokacji serwera,
- umowa użyczenia znaków towarowych.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to. że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, Hurtownia stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład planowanego wkładu niepieniężnego, umożliwią podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Do Hurtowni zostaną przyporządkowane określone składniki majątku oraz zobowiązania bezpośrednio związane z jej działalnością, co umożliwi prowadzenie działalności samodzielnie i w sposób niezależny od pozostałej działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Do Hurtowni zostaną także przypisani pracownicy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy bezpośrednio związani z prowadzoną w jej ramach działalnością i odpowiedzialni za realizację jej zadań.

Dodatkowo planowanemu wyodrębnieniu organizacyjnemu równolegle będzie towarzyszyło wyodrębnienie finansowe. Sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwoli na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. realizowanych przez nie zadań gospodarczych. Innymi słowy, wyodrębnienie Hurtowni znajdzie odpowiednie odzwierciedlenie w księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla działalności Wnioskodawcy.

Powyżej przedstawiony zespół składników, składający się na Hurtownię, jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej; co więcej, po wyodrębnieniu Hurtownia już po wniesieniu aportem do Spółki będzie służyła w dalszym ciągu wykonywaniu tożsamej działalności. Wystąpi zatem kontynuacja prowadzonego profilu działalności przez nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto, zespół składników majątkowych będzie zdolny do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej w składzie takim, w jakim jest zbywany na rzecz drugiego podmiotu (Spółki) – zbywany zespół składników majątkowych jest na chwilę obecną sam w sobie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalność. Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, Hurtownia – obiektywnie oceniając – będzie posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Innymi słowy, ww. składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład planowanego wkładu niepieniężnego, umożliwią podjęcie działalność gospodarczej w ramach odrębnego samodzielnego przedsiębiorstwa. Przypisane do Hurtowni składniki majątkowe będą funkcjonalnie związane z prowadzoną przez nią działalnością, przy czym każdy ze składników jest niezbędny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Hurtownię. Dodatkowo część z pracowników Wnioskodawcy zostanie przypisana do Hurtowni i będzie wykonywać prace związane bądź z jej obsługą operacyjną, bądź administracyjną. Pracownicy, zgodnie z zamiarem Wnioskodawcy, będą kontynuowali swoje dotychczasowe obowiązki, w konsekwencji – po dokonaniu aportu – Hurtownia będzie mogła sprawnie funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo.

Należy wskazać, że w wyroku NSA z 27.09.2011 r., [sygn.] I FSK 1383/10, uznano, że jeżeli składniki majątku będące przedmiotem aportu są przeznaczone do realizacji konkretnego zadania gospodarczego oraz składniki te są wyodrębnione pod względem organizacyjnym i finansowym ze spółki w taki sposób, że przedmiotowa działalność może być realizowana samodzielnie, to zespół tych składników należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa także wówczas, gdy w zakresie kadr, usług informatycznych i finansowych wyodrębniony podmiot będzie korzystać z usług zewnętrznych. Podobne wnioski wysnuł NSA w wyroku z dnia 27 08 2019 r., [sygn.] I FSK 1265/17.

Podsumowując, aport części przedsiębiorstwa będącej przedmiotem transakcji w przedstawionych realiach będzie, w ocenie Wnioskodawcy, stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 6 ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych, wymienionych w pkt 1 powołanego przepisu, należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Działalność jest prowadzona na następujących płaszczyznach: sprzedaż podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory); rekondycja podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory); produkcja oraz sprzedaż urządzeń diagnostycznych podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory). Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca zamierza wyodrębnić w prowadzonej działalności Hurtownię, zajmująca się sprzedażą podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory). Wyodrębnienie Hurtowni zostanie dokonane na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Do Hurtowni zostaną przypisane – wymienione w opisie zdarzenia przyszłego – składniki materialne i niematerialne, tj. aktywa związane z prowadzeniem działalności; wartości niematerialne i prawne; prawa i zobowiązania związane z Hurtownią; umowy związane z funkcjonowaniem Hurtowni. Do Hurtowni zostaną przypisani pracownicy niezbędni do obsługi operacyjnej i administracyjnej. Wyodrębnienie pod względem finansowym będzie się przejawiało w tym, że prowadzony sposób ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwoli na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa – wyodrębnienie Hurtownia znajdzie odzwierciedlenie w księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawcy. Hurtownia będzie stanowiła funkcjonalnie odrębną całość, obejmującą elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych. Wnioskodawca podał, że jest sporządzony Regulamin wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Hurtownia będzie posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Hurtownia ma być wniesiona aportem do Spółki w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Spółka planuje kontynuację działalności prowadzonej przez Hurtownię w niezmienionej formie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której wniesienie aportem do Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia z aportem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem aportu, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zestawiając przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego z przywołanymi przepisami prawa oraz orzecznictwem TSUE wskazać należy, że przedmiotem aportu będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. wyodrębniona w ramach istniejącej struktury przedsiębiorstwa Wnioskodawcy Hurtownia, której przedmiotem działalności jest sprzedaż podzespołów samochodowych (rozruszniki/alternatory). Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy prowadzi do wniosku, że zespół składników materialnych i niematerialnych składający się na Hurtownię, w momencie aportu do Spółki powiązanej będzie stanowił organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie odrębną całość, posiadającą potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot. Z kolei Spółka będzie mogła prowadzić działalność z wykorzystaniem wniesionego do niej aportu w postaci Hurtowni, kontynuując jej działalność w niezmienionej formie. Wnioskodawca przy tym wskazał w uzupełnieniu wniosku, że jest sporządzony Regulamin zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Hurtownia, do której przypisane zostaną składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania związane z jej działalnością, a także pracownicy zajmujący się jej obsługą operacyjną i administracyjną, na moment aportu do Spółki będzie stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przy czym podkreślić należy, że na moment aportu Hurtownia, jak to wskazał Wnioskodawca, ma być wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie. W takich okolicznościach – dopełniając wszystkich warunków niezbędnych do uznania Hurtowni za zorganizowaną część przedsiębiorstwa – czynność wniesienia Hurtowni aportem do Spółki nie będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy, korzystając z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin