Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.450.2020.2.ES
z 5 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 5 maja 2020 r.), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 10 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w A (…) z dnia 7 grudnia 2018 r. (…) orzeczony został rozwód Wnioskodawcy. Sąd orzekł, że obojgu rodzicom pozostawiona zostaje pełnia władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem B urodzoną 14 października 2012 r. w A. Miejsce pobytu dziecka ustalone zostało przy matce. Kosztami utrzymania małoletniego dziecka obciążone zostały obie strony, a od Wnioskodawcy zasądzono na rzecz B tytułem alimentów 600 PLN miesięcznie, płatnych do 15 każdego miesiąca do rąk matki C. Sąd nie orzekł o kontaktach Wnioskodawcy z małoletnim dzieckiem stron. Wnioskodawca zawarł z matką córki porozumienie rodzicielskie ustalające również kontakty z małoletnią B. Opisany wyżej wyrok został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w D (…) z dnia 12 marca 2020 r. (…). Wnioskodawca - co najmniej od 18 grudnia 2018 r. - realizuje kontakty z córką w ten sposób, że sprawuje nad nią osobistą i wyłączną pieczę co najmniej w zakresie wynikającym z ustaleń poczynionych z matką dziecka w toku postępowania rozwodowego a mianowicie: w każdy wtorek do środy (odbierając małoletnią ze szkoły we wtorek i odwożąc małoletnią do szkoły w środę), w każdy czwartek (odbierając małoletnią ze szkoły i odwożąc małoletnią do miejsca zamieszkania matki o godz. 19.00), w co drugi weekend - odbierając córkę ze szkoły w piątek i odwożąc ją do szkoły w poniedziałek, dwa tygodnie w miesiącu lipcu, dwa tygodnie w miesiącu sierpniu, jeden tydzień ferii zimowych. Podatnik spędza także z córką Święta Wielkanocne oraz Święta Bożego Narodzenia naprzemiennie w sposób ustalony z matką dziecka. Wnioskodawca zaznacza także, że matka - z uwagi na charakter wykonywanej pracy i częste wyjazdy poza miejsce zamieszkania, wielokrotnie w ciągu roku przekazywała dziecko ojcu (Wnioskodawcy) pod opiekę, poza terminami ustalonych kontaktów.

Zatem Wnioskodawca sprawuje bezpośrednią opiekę nad małoletnim dzieckiem - a tym samym wykonuje samodzielnie i z wyłączeniem matki dziecka - władzę rodzicielską nad córką, przez co najmniej połowę roku. Analizując 2019 r. - i mając na uwadze tylko ww. porozumienie podatnika i matki dziecka - podatnik samodzielnie sprawował władzę rodzicielską nad córką odpowiednio: w styczniu - 5 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 15 dni na 31 dni w miesiącu, w lutym - 7 dni ferii zimowych, 3 dni od wtorku do środy, 3 czwartki, weekend od piątku do poniedziałku - 3 dni tj. łącznie 16 dni na 28 w miesiącu, w marcu - 4 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 14 dni na 31 w miesiącu, w kwietniu - 5 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 15 dni na 30 w miesiącu, w maju - 4 dni od wtorku do środy, 5 czwartków, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 15 dni na 31 w miesiącu, w czerwcu - 4 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 14 dni na 30 w miesiącu, w lipcu - 15 dni wakacji na 31 dni w miesiącu, w sierpniu - 15 dni ferii na 31 dni w miesiącu, we wrześniu - 4 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 14 dni na 30 w miesiącu, we wrześniu - 4 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 14 dni na 30 w miesiącu, w październiku - 5 dni od wtorku do środy, 5 czwartków, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 16 dni na 31 w miesiącu, w listopadzie - 4 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 14 dni na 30 w miesiącu, w grudniu - 5 dni od wtorku do środy, 4 czwartki, dwa weekendy od piątku do poniedziałku po 3 dni tj. łącznie 15 dni na 31 w miesiącu. Uwzględniając wyłącznie ww. zakres osobistego wykonywania władzy rodzicielskiej w roku podatkowym 2019 wskazać należy, że Wnioskodawca sprawował osobistą i wyłączną opiekę nad córką przez 179 z 365 dni w roku.

Wnioskodawca dodatkowo spędził z córką co najmniej średnio 2 do 4 dodatkowych dni w każdym miesiącu - z uwagi na wyjazdy służbowe matki dziecka, w czasie których przejmował nad córką bezpośrednią pieczę, co w skali roku dało co najmniej 24 dni wyłącznej jego opieki nad dzieckiem.

W ww. okresach ojciec - Wnioskodawca opiekuje się dzieckiem bez udziału matki. Dziecko mieszka w domu ojca. Ma tam własny, kompletnie urządzony pokój, w którym przez cały rok przechowuje swoje zabawki oraz rzeczy osobiste. Ojciec w ww. czasie zaspokaja wszystkie potrzeby córki - nie tylko bytowe (mieszkaniowe, zapewnia wyżywienie, zakupuje odzież, zabawki, przedmioty edukacyjne), ale spełnia wszystkie obowiązki rodzicielskie - kładzie dziecko spać, przygotowuje córkę do szkoły, odrabia z nią lekcje lub sprawdza lekcje już odrobione, utrzymuje kontakt ze szkołą, zapewnia wypoczynek i rozrywkę, zabiera na wycieczki, organizuje wyjazdy w okresie wakacji i ferii zimowych, pielęgnuje w razie choroby. Ojciec nie tylko ponosi wszystkie koszty związane z opieką i wychowaniem dziecka w tym czasie, ale ponosi także część kosztów wychowania dziecka w okresie jej pobytu u matki - płacąc na mocy wyroku sądu alimenty w łącznej wysokości 600 PLN miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym podatnikowi przysługuje prawo do obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci za 2019 r. - z uwagi na datę uprawomocnienia się wyroku rozwodowego?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje podatnikowi prawo do obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci za 2019 r. oraz lata następne - z uwagi na sposób wykonywania władzy rodzicielskiej i sprawowania pieczy nad dzieckiem?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozwiedziony rodzic jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego. Skorzystanie z tego uprawnienia zależy między innymi od tego, czy osoba ta w roku podatkowym samotnie wychowywała małoletnie dziecko. Wymieniony przepis w sposób niejednoznaczny definiuje osoby uprawnione do skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczania się. Wskazuje między innymi, że może z uprawnienia tego skorzystać rozwódka lub rozwodnik albo osoba, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osoba pozostająca w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci wskazane w przepisie. W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż warunki te spełnia także podatnik, w stosunku do którego zapadł wyrok orzekający rozwód w danym roku podatkowym, choćby w roku tym nie została stwierdzona prawomocność tegoż wyroku. Intencją ustawodawcy było bowiem uzależnienie możliwości skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania dochodów przez osoby samotnie wychowujące dzieci, a takimi bardzo często są osoby będące w trakcie postępowań rozwodowych i pozostające w separacji faktycznej. Postępowania rozwodowe trwają bowiem niejednokrotnie bardzo długo, czasem nawet kilka lat, a status faktyczny małżonków niczym nie różni się od sytuacji faktycznej kawalera czy osoby prawomocnie rozwiedzionej. W tej konkretnej sprawie wyrok orzekający rozwód Wnioskodawcy wydany został przez Sąd Okręgowy w … w dniu 7 grudnia 2018 r. Gdyby zatem strona przeciwna wyroku tego nie zaskarżyła, to w dniu 28 grudnia 2018 r. stałby się on prawomocny. Podatnik nie ma żadnego wpływu ani na fakt złożenia przez stronę przeciwną apelacji od wyroku ani na terminy wyznaczania wokand sądowych przez sądy odwoławcze. W przedmiotowej sprawie wyrok sądu odwoławczego - Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - zapadł na pierwszej wyznaczonej w tym celu rozprawie, a mianowicie w dniu 12 marca 2020 r. tj. po 16 miesiącach od orzeczenia rozwodu w pierwszej instancji.

Tym samym na moment składania rocznego rozliczenia podatkowego przez Wnioskodawcę, wyrok orzekający rozwód Wnioskodawcy był prawomocny, co winno uprawniać Go do dokonania preferencyjnego rozliczenia dochodów za 2019 r. już jako osoby prawomocnie rozwiedzionej. Status tej jest tym samym zgodny z dyspozycją przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na pierwsze z postawionych pytań jest pozytywna.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on wszelkie kryteria uprawniające go do rozliczania się z małoletnim dzieckiem - jest rozwodnikiem, samotnie tj. bez udziału drugiego rodzica wychowuje córkę (co najmniej od grudnia 2018 r.), czyni to przez średnio (co najmniej) połowę roku, a w tym czasie pokrywa wszelkie koszty z tym związane, a także ponosi znaczny ciężar utrzymania dziecka podczas, gdy przebywa ono z drugim rodzicem, z uwagi na wysokość zasądzonych alimentów. W ślad za dotychczasowym orzecznictwem wskazać należy, że Wnioskodawca spełnia tym samym kryteria „osoby samotnie wychowującej dziecko", albowiem jest osobą, która w określonej sytuacji i w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiego rodzica) zajmuje się wychowywaniem dziecka stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przyjmuje się, że niezbędną przesłanką do zastosowania art. 6 ust. 4 ustawy jest, aby osoba w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko, przy czym brak jest zastrzeżenia, aby dany rodzic był osobą samotnie wychowującą dzieci przez cały rok podatkowy, wobec czego możliwe jest uznanie każdego z rodziców wychowujących dzieci w systemie naprzemiennym za osoby samotnie wychowujące dzieci. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku. Nie jest jednocześnie koniecznym, aby każdy z rodziców zajmował się samodzielnie dzieckiem przez dokładnie połowę dni w roku. W ślad za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 stycznia 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 43/18, LEX nr 2717340) wskazać należy, że cyt.: „W spornej sprawie rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem „wspólnie” (tj. w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców opiekuje się dzieckiem i zaspokaja jego życiowe potrzeby, tworząc im dom i warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. Przyjąć zatem należy, że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Rodzic ten działa bez wsparcia drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka, nie korzysta on z prawa do łącznego rozliczenia podatku dochodowego z drugim małżonkiem, co miałoby miejsce w sytuacji dalszego istnienia związku małżeńskiego. O wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być bowiem rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych w wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem niewątpliwie kontekst finansowy. Powyższa wykładnia art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. została zaprezentowana m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 573/15, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1917/14, z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1917/14 i z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 1234/17, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2608/17 i z dnia 12 września 2017 r.. sygn. akt III SAWa 2835/16. W wyrokach tych podkreślono, że proces wychowywania dzieci jest realizowany samotnie przez każdego z rodziców w sytuacji, w której rodzice nie wychowują i nie opiekują się dziećmi wspólnie lecz każdy z nich oddzielnie, w innym miejscu, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego”.

W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na drugie pytanie jest pozytywna, a tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z możliwości rozliczenia dochodów za 2019 r. oraz lata następne jako osobie samotnie wychowującej dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

1. posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
2. wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
3. nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
4. nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

W przypadku osób, których związek małżeński został rozwiązany poprzez orzeczenie rozwodu, należy uznać, że status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa. W związku z tym, uzyskanie w danym roku podatkowym jedynie nieprawomocnego orzeczenia o rozwodzie, nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko. W doktrynie i w praktyce przeważa stanowisko, zgodnie z którym decydujące znaczenie ma tutaj kryterium formalne, jakim jest prawomocne orzeczenie sądu.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Przystępując do oceny możliwości rozliczania się przez Wnioskodawcę w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wychowuje małoletnie dziecko wraz z jego matką. Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 7 grudnia 2018 r. orzeczony został rozwód Wnioskodawcy i utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 marca 2020 r. Sąd orzekł, że obojgu rodzicom pozostawiona zostaje pełnia władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem. Miejsce pobytu dziecka ustalone zostało przy matce. Kosztami utrzymania małoletniego dziecka obciążone zostały obie strony, a od Wnioskodawcy zasądzono na rzecz córki tytułem alimentów 600 PLN miesięcznie, płatnych do 15 każdego miesiąca do rąk matki dziecka. Sąd nie orzekł o kontaktach Wnioskodawcy z małoletnim dzieckiem stron. Wnioskodawca zawarł z matką córki porozumienie rodzicielskie ustalające również kontakty z małoletnią.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że Sąd obojgu rodzicom przyznał pełnię władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem. A zatem zamiarem Sądu było, aby proces wychowywania dziecka przeprowadzony był wspólnie przez matkę i ojca. Konsekwencją orzeczenia Sądu jest fakt, że zarówno Wnioskodawca jako ojciec, jak i matka dziecka, aktywnie współuczestniczą w wychowaniu wspólnego dziecka, pomimo że nie zamieszkują ze sobą. W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z rodziców przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Preferencja ta uzależniona jest bowiem nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka.

Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Natomiast w tym konkretnym przypadku każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka, co oznacza, że dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Nie sposób bowiem uznać, że w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy dziecko przebywa z matką, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dziecko przebywa z ojcem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Okoliczność, iż dwie osoby – Wnioskodawca i jego była żona – wychowują to samo dziecko wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dziecko samotnie. Prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje bowiem wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują te dzieci.

Uprawnienie do preferencyjnego rozliczenia przewidzianego dla osób samotnie wychowujących przysługuje podatnikowi, jeśli spełni warunki dla niego określone. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że Wnioskodawca w 2019 r. nie spełniał warunków preferencyjnego rozliczenia określonych w art. 6 ust. 4 tej ustawy. Małżeństwo Wnioskodawcy nie było rozwiązane prawomocnym orzeczeniem Sądu a ponadto samotnie nie wychowywał dziecka bowiem opiekę nad nim sprawował wraz z matką dziecka.

Mimo uzyskania w 2020 r. prawomocnego orzeczenia o rozwodzie prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy również w rozliczeniu za 2020 r. i lata następne (jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie), ponieważ Wnioskodawca wychowuje dziecko wraz z byłą żoną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądu administracyjnego wskazać należy, że jakkolwiek orzeczenia sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.