2020.08.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.172.2020.2.JC
z 5 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.172.2020.1.JC (data nadania 9 lipca 2020 r., data doręczenia 13 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty należności licencyjnych/dywidend/usług niematerialnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty należności licencyjnych/dywidend/usług niematerialnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (lub Spółka) jest częścią międzynarodowej Grupy, która jest wiodącym partnerem dla przemysłu. Spółka jako osoba prawna mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Od ponad dwóch lat jedynym akcjonariuszem Spółki posiadającym 100% akcji (posiadanie akcji Spółki wynika z tytułu własności) jest A. GmbH DE (dalej jako: „A. DE” lub „Spółka matka”), spółka prawa niemieckiego mająca status osoby prawnej, będąca rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu umowy podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. nr. 12 poz. 90 z dnia 20 stycznia 2005 r., dalej jako „Polsko-Niemiecka UPO”).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł z A. DE umowy na podstawie, których A. DE udziela Spółce licencji uprawniających ją do korzystania ze znaków towarowych. Z tytułu użytkowania znaków towarowych Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki matki wynagrodzenia, które, co do zasady, podlega, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) jak licencja. Może zdarzyć się również sytuacja, w której Spółka, na podstawie odrębnych umów z A. DE, będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia z tytułu innego rodzaju należności licencyjnych, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, zarówno na gruncie ustawy o CIT jak i Polsko-Niemieckiej UPO.

W przypadku wypłaty przez Spółkę dywidendy, prawo do niej przysługuje A. DE.

Wypłacana przez Spółkę dywidenda na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT również podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce.

Dodatkowo Spółka w związku z prowadzoną działalnością nabywa tzw. „usługi niematerialne”. Przedmiotowe usługi mogą być nabywane między innymi od:

A. DE,

W. GmbH (dalej jako: „W.”) spółki prawa niemieckiego mającej status osoby prawnej, będącej rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO,

B. GmbH (dalej jako: „B.”) spółki prawa niemieckiego mającej status osoby prawnej, będącej rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO,

M. GmbH (dalej jako: „M.”) spółki prawa niemieckiego mającej status osoby prawnej, będącej rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO,

R. GmbH (dalej jako: „R.”) spółki prawa niemieckiego mającej status osoby prawnej, będącej rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO,

A. AG spółki prawa niemieckiego mającej status osoby prawnej, będącej rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO,

(dalej łącznie jako „Usługodawcy”).

Z tytułu nabywanych usług Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Usługodawców wynagrodzenia, które, co do zasady, podlega, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła).

Usługodawcy nie posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakładu, do którego należą prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są lub będą należności licencyjne, wynagrodzenie za usługi niematerialne i dywidendy.

Spółka matka, A. W., B., M. oraz R. należą do niemieckiej podatkowej grupy kapitałowej (niem. Organschaft; dalej jako: „PGK”), w której skład, zgodnie z przepisami niemieckimi, wchodzą: przedsiębiorstwo dominujące (niem. Organträger) oraz spółki podporządkowane (niem. Organgesellschaft). Zgodnie z niemieckimi przepisami podatkowymi w roli spółek podporządkowanych (członków PGK) występują A. DE, W., B., M. oraz R. (dalej łącznie jako: „Spółki podporządkowane” lub „Spółki zależne”) z kolei rolę przedsiębiorstwa dominującego pełni G. GmbH (dalej jako: „G.”).G. jest spółką matką A. DE i podobnie jak A. DE jest też spółką prawa niemieckiego, będącą rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO i nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakładu.

Wnioskodawca wskazuje, że A. AG obecnie nie należy do PGK.

Możliwa jest sytuacja, że płatności wykonywane przez Spółkę z tytułu usług niematerialnych i/lub należności licencyjnych i/lub dywidendy przekroczą w roku podatkowym Wnioskodawcy kwotę 2 000 000 zł na rzecz jednego podatnika.

Spółka na moment wypłaty należności licencyjnych i/lub dywidendy i/lub wynagrodzenia za usługi niematerialne będzie dysponowała:

Aktualnymi certyfikatami rezydencji Spółek podporządkowanych,
Pisemnymi oświadczeniami złożonymi przez Spółki podporządkowane stwierdzającymi, że każdy z tych podmiotów:
- Nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
- Prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca siedziby dla celów podatkowych, z którym wiąże się uzyskany przychód;
- Jest częścią podatkowej grupy. G., podatnik i spółka dominująca niemieckiej grupy podatkowej jest zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu spółek;
- W stosunku do otrzymanych należności jest ich „rzeczywistym właścicielem” (tj. otrzymuje należności dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, oraz że prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą);
- Uzyskane należności będą częścią opodatkowanego dochodu poszczególnych Spółek zależnych. Jako członek podatkowej grupy, z G. jako spółką dominującą (“Organträger”) dochód podlegający opodatkowaniu będzie transferowany do spółki dominującej. G. jako spółka dominująca jest podatnikiem za całą grupę podatkową.
Ponadto oświadczenia będą zawierały stwierdzenie, że dotyczą one należności otrzymywanych w 2020 r., oraz że podpisały je osoby upoważnione do reprezentowania poszczególnych Spółek podporządkowanych.
Aktualnym certyfikatem rezydencji G.,
Pisemnym oświadczeniem złożonym przez G., że:
- Nie korzysta ona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
- Prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca siedziby dla celów podatkowych, z którym wiąże się uzyskany przychód;
- Jako podatnik i spółka dominująca niemieckiej grupy podatkowej, jest zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu spółek zależnych: W., B., M., R. i A. DE;
- W odniesieniu do dochodów uzyskanych przez spółki zależne jest ich „rzeczywistym właścicielem”. Spółki zależne pozostają „rzeczywistym właścicielem” uzyskanych należności (tj. otrzymują należności dla własnej korzyści, w tym decydują samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponoszą ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie są pośrednikami, przedstawicielami, powiernikami lub innymi podmiotami zobowiązanymi prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, oraz że prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą),
- Otrzymane należności będą częścią opodatkowanego dochodu spółek zależnych. Jako członek podatkowej grupy G. jest spółką dominującą. Dochód spółek zależnych podlegający opodatkowaniu będzie transferowany do spółki dominującej. G. jako spółka dominująca jest podatnikiem za całą grupę podatkową.
Ponadto oświadczenie będzie zawierało stwierdzenie, że dotyczy ono należności otrzymywanych w 2020 r., oraz że podpisały je osoby upoważnione do reprezentowania G.
Aktualnym certyfikatem rezydencji A. AG,
Pisemnym oświadczeniem złożonym przez A. AG stwierdzającymi, że:
- Nie korzysta ona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
- Prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca siedziby dla celów podatkowych, z którym wiąże się uzyskany przychód;
- Z tytułu otrzymanych należności ciąży na niej jako podatniku obowiązek podatkowy;
- W stosunku do otrzymanych należności jest ich „rzeczywistym właścicielem” (tj. otrzymuje należności dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, oraz że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą).

Ponadto oświadczenie będzie zawierało stwierdzenie, że dotyczy ono należności otrzymywanych w 2020 r., oraz że podpisały je osoby upoważnione do reprezentowania G.

W przyszłości w niemieckim rejestrze handlowym zostanie zarejestrowana zmiana w PGK w wyniku której to G. AG stanie się spółką dominującą (niem. Organträger) a G. (podobnie jak Spółki podporządkowane) spółką zależną (niem. Organgesellschaft). Zmiana w rejestrze handlowym zostanie zarejestrowana retrospektywnie tj. od 1 grudnia 2019 r. W sytuacji, gdy zmiana zostanie zarejestrowana, A. AG, A. G. oraz Spółki podporządkowane wydadzą nowe oświadczenia zgodne z aktualnym stanem faktycznym.

Ponadto Spółka przed wypłatą należności ma zamiar przeprowadzić weryfikację warunków zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT lub warunków niepobrania podatku wynikających z Polsko-Niemieckiej UPO, dochowując należytej staranności.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do obowiązków ciążących na nim w związku z wypłatą wskazanych we wniosku należności na rzecz Usługodawców w kontekście istnienia zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT oraz możliwości nie pobrania podatku na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. Wnioskodawca doprecyzowując powyższe wskazał:

Na wstępie Wnioskodawca wyjaśnia, że celem złożonego wniosku o wydanie interpretacji było rozwianie jego wątpliwości co do możliwości stosowania preferencji w zakresie poboru i opodatkowania podatkiem u źródła należności wypłacanych na rzecz kontrahentów z Republiki Federalnej Niemiec. Wątpliwości Wnioskodawcy wynikały przede wszystkim z tego, że jego kontrahenci tj.:

A. DE (dalej jako: „A. DE” lub „Spółka matka”),

W. GmbH (dalej jako: „W.”),

B. GmbH (dalej jako: „B.”),

M. GmbH (dalej jako: „M.”),

R. GmbH (dalej jako: „R.”),

G. A.G (dalej jako: „G.”)

należy do niemieckiej podatkowej grupy kapitałowej (niem. Organschaft; dalej jako: „PGK”), w której skład, zgodnie z przepisami niemieckimi, wchodzą: przedsiębiorstwo dominujące (niem. Organträger) oraz spółki podporządkowane (niem. Organgesellschaft). Zgodnie z niemieckimi przepisami podatkowymi w roli spółek podporządkowanych (członków PGK) występują A. DE, W., B., M. oraz R. (dalej łącznie jako: „Spółki podporządkowane” lub „Spółki zależne”) z kolei rolę przedsiębiorstwa dominującego pełni G.

Zgodnie z obowiązującymi w Niemczech regulacjami dotyczącymi podatkowych grup kapitałowych to spółka dominująca niemieckiej grupy podatkowej jest zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu spółek wchodzących w jej skład. Podlegający opodatkowaniu dochód poszczególnych Spółek podporządkowanych jest w niemieckiej grupie podatkowej transferowany do spółki dominującej. W takim układzie spółka dominująca jest podatnikiem za całą grupę podatkową.

Wątpliwości Spółki wynikające ze specyfiki opisu zdarzenia przyszłego oraz konstrukcji prawnej niemieckiej grupy podatkowej koncentrują się wokół odpowiedzi na pytanie, czy w świetle warunków uprawniających do zastosowania zwolnień z art. 21 ust. 3-9 i art. 22 ust. 4-6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm„ dalej jako: „Ustawa o CIT) Spółka matka spełnia wszystkie warunki uprawniające ją do zwolnienia z opodatkowania w Polsce otrzymywanych przez nią należności, czyli:

Wnioskodawca jako wypłacający należności jest podatnikiem podatku dochodowego mającym siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

Spółka matka jako uzyskująca przychody podlega w innym niż Rzeczypospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

A. DE posiada bezpośrednio ponad 25% akcji w kapitale zakładowym Spółki przez okres ponad dwóch lat a posiadanie tych akcji wynika z tytułu własności;

A. DE jest rzeczywistym właścicielem uzyskiwanych od Spółki należności;

A. DE nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania co będzie udokumentowane stosownym oświadczeniem Spółki matki.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku o interpretację zdarzenie przyszłe kluczowe dla Wnioskodawcy jest otrzymanie odpowiedzi na pytanie, czy na mocy:

Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (Dziennik Urzędowy L 157, 26/06/2003 P. 0049 - 0054);

Dyrektywy Rady z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich (90/435/EWG Dziennik Urzędowy L 225, 20/08/1990 P. 0006 - 0009) z późniejszymi zmianami;

oraz przepisów art. 21 ust. 3-9 i art. 22 ust. 4-6 Ustawy o CIT;

przy dokonywaniu wypłaty należności z tytułów należności licencyjnych i dywidend przy zachowaniu warunków opisanych we wniosku, może korzystać z preferencji i nie pobierać podatku od wypłacanych należności.

W opinii Wnioskodawcy rozstrzygnięcie ww. kwestii jest kluczowe dla odpowiedzi na pytania przedstawione we wniosku oraz w celu prawidłowego wypełnienia przez Spółkę obowiązków płatnika podatku. Z uwagi na nietypowość stanu faktycznego opisanego we wniosku oraz brak precyzyjnych regulacji odnoszących się do tej sytuacji w opinii Wnioskodawcy w celu wyjaśnienia ww. wątpliwości konieczne jest dokonanie interpretacji przepisów Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzasadnieniu do wniosku) Spółkę matkę należy uznać za spółkę podlegającą w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej (w Niemczech) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz za spółkę nie korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Okoliczność tę będzie również potwierdzać posiadane przez Spółkę oświadczenie złożone Wnioskodawcy przez A. DE.

Niemniej, mając na uwadze daleko idącą ostrożność i należytą staranność w wypełnianiu obowiązków płatnika podatku w Polsce Wnioskodawca zdecydował się na złożenie wniosku o wydanie interpretacji w celu potwierdzenia własnego stanowiska w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca wskazał pełne nazwy uczestników transakcji, ich dane adresowe oraz numery identyfikacyjne wydane przez ich kraj jurysdykcji podatkowej wraz z nazwą tego kraju.

Zarówno Spółki podporządkowane jak i A. AG jako rezydenci Niemiec i jako odbiorcy wypłacanych przez Wnioskodawcę należności spełniają warunki niezbędne do uznania ich za rzeczywistych właścicieli (w rozumieniu art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT) należności wypłacanych przez Spółkę.

Potwierdza to również treść oświadczeń złożonych przez Spółki podporządkowane i A. AG. W oświadczeniach tych znajduje się fragment o następującym brzmieniu:

„W stosunku do otrzymanych należności w 2020 roku jesteśmy ich „rzeczywistym właścicielem”. Przez rzeczywistego właściciela rozumie się podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części;
nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi;
prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

Powyższa ocena Wnioskodawcy nie stanowi elementu opisu zdarzenia przyszłego wniosku - jest to własne stanowisko w sprawie sformułowane przez Wnioskodawcę na podstawie interpretacji przepisów Ustawy o CIT oraz analizy opisu zdarzenia przyszłego. Niemniej mając na uwadze art. 14b § 2a pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej (przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego mające na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, które odnoszą się do nadużycia przepisów prawa podatkowego, prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej lub podejmowania działań w sposób sztuczny lub bez uzasadnienia ekonomicznego, w tym zawarte w art. 4a pkt 29 i art. 22c Ustawy o CIT) zgodnie, z którym przedmiotem wniosku nie może być kwestia oceny przez Organ spełniania warunków uznania podmiotów za rzeczywistych właścicieli Wnioskodawca wnosi, by Organ uznał tę okoliczność za element zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wyjaśnia, że rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz Spółek podporządkowanych lub A. AG będą te spółki. Oświadczenia założone przez wyżej wymienione podmioty będą zgodne z art. 26 ust. 1f Ustawy o CIT - to jest w oświadczeniach tych znajdować się będzie fragment o następującym brzmieniu:

,„W stosunku do otrzymanych należności w 2020 roku jesteśmy ich „rzeczywistym właścicielem”. Przez rzeczywistego właściciela rozumie się podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratę tej należności lub jej części;
nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi;
prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą”.

Odnośnie wskazanych przez Organ rozbieżności Spółka wyjaśnia, że cytowane w pytaniu fragmenty są cytatem z oświadczenia złożonego Wnioskodawcy przez G. Z oświadczenia złożonego przez G. wynika, że jest ona rzeczywistym właścicielem dochodów uzyskanych przez spółki zależne a Spółki zależne pozostają rzeczywistym właścicielem uzyskanych należności.

Wnioskodawca podkreśla, że opis oświadczenia przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego stanowi cytat oświadczenia złożonego Spółce przez G.

Dodatkowo Spółka zwraca uwagę, że czym innym jest bycie rzeczywistym właścicielem dochodów uzyskanych przez spółki zależne, a czym innym jest bycie rzeczywistym właścicielem należności otrzymanych przez spółki zależne. G. jako spółka dominująca niemieckiej grupy podatkowej jest podatnikiem za całą grupę podatkową. Podlegający opodatkowaniu dochód poszczególnych Spółek podporządkowanych jest w niemieckiej grupie podatkowej transferowany do spółki dominującej.

W tym zakresie G. jest „rzeczywistym właścicielem” w odniesieniu do dochodów uzyskanych przez spółki zależne. Rzeczywistymi właścicielami należności otrzymywanych od Wnioskodawcy pozostają Spółki podporządkowane oraz A. AG.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie występują negatywne przesłanki, o których mowa w art. 22c ust. 1 Ustawy o CIT, tj. skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach nie jest: „sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów” lub „głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny”.

Niemniej mając na uwadze art. 14b § 2a pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej zgodnie, z którym przedmiotem wniosku nie może być kwestia oceny przez Organ występowania negatywnych przesłanek z art. 22c ust. 1 Ustawy o CIT Wnioskodawca wnosi, by Organ uznał tę okoliczność za element zdarzenia przyszłego.

Art. 21 ust. 3-9 Ustawy o CIT określają przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego przychodów m.in. z tytułu należności licencyjnych. Zwolnienie ma zastosowanie w przypadku ziszczenia się wszystkich z wskazanych w cytowanym przepisie przesłanek. Zwroty zawarte w tych przepisach są sformułowane w sposób ogólny a ich interpretacja jest dość problematyczna i nie jest jednoznaczne co w istocie oznaczają.

W opinii Wnioskodawcy w celu oceny, czy przesłanki te zostały spełnione, należałoby dokonać interpretacji przepisu w celu odkodowania znaczenia niedookreślonych zwrotów w nim zawartych a w dalszej kolejności analizy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w celu sprawdzenia czy normy te mają do niego zastosowanie.

Wnioskodawca wskazuje, że mając na uwadze opis przedstawiony we wniosku tj. przynależność Spółek zależnych do PGK i fakt transferu podlegającego opodatkowaniu dochodu poszczególnych spółek do spółki dominującej nie można być pewnym, czy ustawa w tym zakresie odmawia przyznania A. DE korzyści wynikających ze zwolnienia, czy też okoliczność ta jest zupełnie irrelewantna.

Wątpliwości Spółki wzbudzają dwie okoliczności, które m.in. warunkują zastosowanie zwolnienia tj.:

warunek z art. 21 ust. 3 pkt 2 Ustawy o CIT nakazujący by „uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polsko państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania” oraz

warunek z art. 21 ust. 3c Ustawy o CIT nakazujący by „spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania”.

Stąd, biorąc pod uwagę specyfikę niemieckich uregulowań w zakresie grup podatkowych, gdzie to spółka dominująca niemieckiej grupy podatkowej jest zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu spółek wchodzących w jej skład, Wnioskodawca ma wątpliwości czy przy wypłacie należności licencyjnych na rzecz A. DE (która jest spółką wchodzącą w skład PGK) będzie ona zobowiązana do poboru podatku u źródła czy też nie.

Zdaniem Spółki okoliczność wypłaty należności licencyjnych na rzecz spółki wchodzącej w skład PGK nie ma żadnego znaczenia. Należy wskazać, że to Spółka matka jest rzeczywistym właścicielem otrzymywanych należności a otrzymywane przez nią należności będą częścią jej (podlegającego opodatkowaniu) dochodu, który następnie będzie transferowany do G. - spółki odpowiedzialnej za zapłatę podatku. W sensie ekonomicznym A. DE z całą pewnością:

jest Spółką podlegającą opodatkowaniu w Republice Federalnej Niemiec od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, oraz

nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym wszystkie warunki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia z art. 21 ust. 3-9 Ustawy o CIT zostały spełnione. Zostało to przez Wnioskodawcę szczegółowo wykazane w uzasadnieniu do własnego stanowiska zawartego we wniosku o interpretację.

Co istotne, powyższa ocena Wnioskodawcy nie stanowi elementu opisu zdarzenia faktycznego wniosku - jest to własne stanowisko w sprawie sformułowane przez Wnioskodawcę na podstawie interpretacji przepisów oraz analizy opisu zdarzenia przyszłego.

Art. 22 ust. 4-6 Ustawy o CIT określają przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego przychodów m.in. z tytułu dywidend. Zwolnienie ma zastosowanie w przypadku ziszczenia się wszystkich z wskazanych w cytowanym przepisie przesłanek. Zwroty zawarte w tych przepisach są sformułowane w sposób ogólny a ich interpretacja jest dość problematyczna i nie jest jednoznaczne co w istocie oznaczają.

W opinii Wnioskodawcy w celu oceny czy przesłanki te zostały spełnione należałoby dokonać interpretacji przepisu w celu odkodowania znaczenia niedookreślonych zwrotów w nim zawartych a w dalszej kolejności analizy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w celu sprawdzenia czy normy te mają do niego zastosowanie.

Wnioskodawca wskazuje, że mając na uwadze opis przedstawiony we wniosku tj. przynależność Spółek zależnych do PGK i fakt transferu podlegającego opodatkowaniu dochodu poszczególnych spółek do spółki dominującej nie można być pewnym, czy ustawa w tym zakresie odmawia przyznania A. DE korzyści wynikających ze zwolnienia czy też okoliczność ta jest zupełnie irrelewantna.

Wątpliwości Spółki wzbudzają dwie okoliczności, które m.in. warunkują zastosowanie zwolnienia tj.:

warunek z art. 22 ust. 4 pkt 2 Ustawy o CIT nakazujący by „uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” oraz

warunek z art. 22 ust. 4 pkt 4 Ustawy o CIT nakazujący by „spółka, o której mowo w pkt 2, nie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania”.

Stąd, biorąc pod uwagę specyfikę niemieckich uregulowań w zakresie grup podatkowych gdzie to spółka dominująca niemieckiej grupy podatkowej jest zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu spółek wchodzących w jej skład Wnioskodawca ma wątpliwości czy przy wypłacie dywidend na rzecz A. DE (która jest spółką wchodzącą w skład PGK) będzie ona zobowiązana do poboru podatku u źródła czy też nie.

Zdaniem Spółki okoliczność wypłaty dywidend na rzecz spółki wchodzącej w skład PGK nie ma żadnego znaczenia. Należy wskazać, że to Spółka matka jest rzeczywistym właścicielem otrzymywanych należności a otrzymywane przez nią należności będą częścią jej podlegającego opodatkowaniu dochodu, który następnie będzie transferowany do G. - spółki odpowiedzialnej za zapłatę podatku. W sensie ekonomicznym A. DE z całą pewnością:

jest Spółką podlegającą opodatkowaniu w Republice Federalnej Niemiec od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, oraz

nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym wszystkie warunki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia z art. 21 ust. 3-9 (winno być: art. 22 ust. 4-6) Ustawy o CIT zostały spełnione. Zostało to przez Wnioskodawcę szczegółowo wykazane w uzasadnieniu do własnego stanowiska zawartego we wniosku o interpretację.

Co istotne, (analogicznie jak w przypadku poprzedniej odpowiedzi na pytania Organu) powyższa ocena Wnioskodawcy nie stanowi elementu opisu zdarzenia faktycznego wniosku - jest to własne stanowisko w sprawie sformułowane przez Wnioskodawcę na podstawie interpretacji przepisów oraz analizy opisu zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wskazuje, że w momencie dokonywania wypłat należności podlegających na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła będzie w posiadaniu dokumentów i oświadczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1c oraz art. 26 ust. 1f Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w momencie wypłaty należności licencyjnych (np. wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego) po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w momencie wypłaty należności licencyjnych (np. wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego) po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT będzie możliwe jedynie pod warunkiem posiadania przez Spółkę lub podatnika obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b Ustawy o CIT lub pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT?
Czy w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w momencie wypłaty dywidendy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w momencie wypłaty dywidendy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT będzie możliwe jedynie pod warunkiem posiadania przez Spółkę lub podatnika obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b Ustawy o CIT lub pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT?
Czy w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku?
Czy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO będzie możliwe jedynie pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania 1

W okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 2

W okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 3

W momencie wypłaty należności licencyjnych (np. wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego) po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności w części, w które wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 4

W momencie wypłaty należności licencyjnych (np. wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego) po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności w części, w które wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT będzie możliwe jedynie pod warunkiem posiadania przez Spółkę lub podatnika obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b Ustawy o CIT lub pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT.

W zakresie pytania 5

W okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 6

W okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 7

W momencie wypłaty dywidendy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 8

W momencie wypłaty dywidendy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT będzie możliwe jedynie pod warunkiem posiadania przez Spółkę lub podatnika obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b Ustawy o CIT lub pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT.

W zakresie pytania 9

W okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 10

W okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 11

Po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku.

W zakresie pytania 12

Po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO będzie możliwe jedynie pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Podatnicy podatku dochodowego i obowiązek podatkowy

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: Ustawa o CIT) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Z kolei jak wynika z art. 1 ust. 3 Ustawy o CIT przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie natomiast z art. 1a ust. 1 Ustawy o CIT podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że podmioty mające status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych zostały enumeratywnie wymienione w art. 1 i 1a Ustawy o CIT. W rozumieniu tych przepisów za podatników należy uważać:

osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji,
jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej),
spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
podatkowe grupy kapitałowe utworzone zgodnie z regulacjami Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji wypłaty należności licencyjnych i/lub dywidend i/lub wynagrodzenia za usługi niematerialne na rzecz członków PGK podatnikami w rozumieniu Ustawy o CIT są poszczególne Spółki podporządkowane wchodzące w skład PGK (lub A. AG z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez ten podmiot usługi niematerialne) a nie niemiecka PGK czy spółka dominująca PGK (G. lub A. AG po zarejestrowaniu zmiany w rejestrze handlowym). Fakt uczestniczenia przez spółki w niemieckiej grupie podatkowej utworzonej na podstawie niemieckich przepisów podatkowych nie wpływa bowiem na to, że w świetle Ustawy o CIT to poszczególne spółki wchodzące w jej skład (a nie niemiecka podatkowa grupa kapitałowa) są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Dodatkowo wnioskodawca wskazuje, że na potrzeby stosowania zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT oraz art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO bez znaczenia jest to, że na gruncie niemieckiego prawa podatnikiem jest spółka dominująca PGK (G. lub A. AG po zarejestrowaniu zmiany w rejestrze handlowym) a nie poszczególne spółki wchodzące w jej skład. Wynika to z tego, że przepisy Ustawy o CIT regulują opodatkowanie podatników w rozumieniu polskiego podatku dochodowego od osób prawnych. W szczególności przepisy art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT przyznają status podatnika podmiotom niebędącym rezydentami Rzeczypospolitej Polskiej w przypadku, gdy uzyskują oni na jej terytorium określone w ustawie przychody.

O tym, czy dany podmiot posiada status podatnika w rozumieniu Ustawy o CIT i podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła decyduje to:

czy został on wymieniony w art. 1 i 1a Ustawy o CIT oraz
czy jako nierezydent Rzeczypospolitej Polskiej uzyskał on z jej terytorium wymienione w ustawie przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny niniejszego wniosku należy wskazać, że podmiotami spełniającymi ww. przesłanki są jedynie Spółki podporządkowane oraz A. AG (z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne świadczone przez ten podmiot), które:

jako osoby prawne zostały wprost wymienione w art. 1 ust. 1 Ustawy o CIT oraz
są nierezydentami Rzeczypospolitej Polskiej uzyskującymi z jej terytorium określone w art. 21 ust. 1 lub w art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT przychody.

Statusu podatnika podatku u źródła na gruncie Ustawy o CIT nie sposób przyznać PGK, która nie została wymieniona w art. 1 i 1a Ustawy o CIT. Art. 1a Ustawy o CIT co prawda wskazuje, że podatnikami mogą być również podatkowe grupy kapitałowe ale są to grupy spółek utworzonych na podstawie przepisów tego artykułu (np. posiadające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) a nie podatkowe grupy kapitałowe utworzone na podstawie przepisów obowiązujących w innych państwach. Należy wskazać, że PGK, która została utworzona na podstawie niemieckich regulacji podatkowych nie spełnia przesłanek do uznania jej za podatkową grupę kapitałową, o której mowa w art. 1a Ustawy o CIT. W konsekwencji na gruncie Ustawy o CIT PGK nie jest podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy również spółka dominująca PGK (G. lub A. AG po zarejestrowaniu zmiany w rejestrze handlowym) z tytułu otrzymywanych przez spółki wchodzące w skład PGK przychodów opodatkowanych podatkiem u źródła nie posiada statusu podatnika na gruncie Ustawy o CIT. Co prawda podmiot ten jako osoba prawna został wymieniony w art. 1 ust. 1 Ustawy o CIT. Niemniej nie uzyskuje on wymienionych w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT przychodów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie jest on również rzeczywistym właścicielem należności otrzymywanych przez spółki wchodzące w skład PGK. Bowiem to poszczególne spółki wchodzące w skład PGK pozostają „rzeczywistymi właścicielami” uzyskanych należności (tj. otrzymują należności dla własnej korzyści, w tym decydują samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponoszą ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie są pośrednikami, przedstawicielami, powiernikami lub innymi podmiotami zobowiązanymi prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części ww. należności innemu podmiotowi, oraz prowadzą rzeczywistą działalność gospodarczą w Republice Federalnej Niemiec). W konsekwencji z uwagi na fakt, że spółka dominująca PGK (G. lub A. AG po zarejestrowaniu zmiany w rejestrze handlowym) nie uzyskuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów (dochodów) na gruncie Ustawy o CIT nie jest ona w Polsce podatnikiem ani nie podlega w niej opodatkowaniu z tytułu przychodów otrzymywanych przez spółki wchodzące w skład PGK.

Oznacza to, że dalsza analiza przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie powinna być dokonana z punktu widzenia poszczególnych Spółek podporządkowanych lub A. AG (z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne świadczone przez ten podmiot) jako podatników na gruncie Ustawy o CIT.

W myśl art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Opodatkowanie licencji i wynagrodzenia za usługi niematerialne

Przepis art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przy czym, art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT przewiduje zwolnienie z podatku jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
1. spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2. położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;
spółka:
1. której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub
2. o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
1. spółka, o której mowa w pkt 2, albo
2. zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Kolejne ustępy art. 21 Ustawy o CIT doprecyzowują ww. warunki i tak zgodnie z ustępem:

3a. Warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - nie mniej niż 25% udziałów (akcji). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
3b. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności.
3c. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
4. Przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.
5. Przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości 20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 26 ust. 3.
6. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, nie ma zastosowania do przychodów, które zgodnie z odrębnymi przepisami zostaną uznane za:

przychody z podziału zysków lub spłaty kapitału spółki wypłacającej należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
przychody z tytułu wierzytelności dającej prawo do udziału w zyskach dłużnika;
przychody z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika;
przychody z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od powstania wierzytelności.

Opodatkowanie dywidend

Z kolei przepis art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT stanowi, że podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Przy czym, art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT również przewiduje zwolnienie dywidend z podatku jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Kolejne ustępy art. 22 Ustawy o CIT doprecyzowują ww. warunki i tak zgonie z ustępem:

4a. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

4b. Zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

4c. Przepisy ust. 4-4b stosuje się odpowiednio do:

spółdzielni zawiązanych na podstawie rozporządzenia nr 1435/2003/WE z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie statutu Spółdzielni Europejskiej (SCE) (Dz. Urz. WE L 207 z 18.08.2003, z późn. zm.);
dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, wypłacanych przez spółki, o których mowa w ust. 4 pkt 1, spółkom podlegającym w Konfederacji Szwajcarskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, przy czym określony w ust. 4 pkt 3 bezpośredni udział procentowy w kapitale spółki, o której mowa w ust. 4 pkt 1, ustala się w wysokości nie mniejszej niż 25%;
dochodów wypłacanych (przypisanych) na rzecz położonego na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej zagranicznego zakładu spółki, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jeżeli spółka ta spełnia warunki określone w ust. 4-4b.

4d. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;
w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:
1. własności,
2. innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.

Przepisy UPO mające zastosowanie do wynagrodzenia za usługi niematerialne

Stosownie do art. 22a Ustawy o CIT przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W konsekwencji zasadne jest również przeanalizowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że Spółki zależne oraz A. AG podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Republice Federalnej Niemiec, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Polsko-Niemieckiej UPO.

Wynagrodzenie wypłacane Usługodawcom z tytułu usług niematerialnych nie stanowi należności licencyjnych, odsetek ani dywidend. Oznacza to, że przedmiotowe przychody stanowią na gruncie Polsko-Niemieckiej UPO tzw. „zyski przedsiębiorstwa”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Polsko-Niemieckiej UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z kolei jak wynika z art. 3 ust. 1 lit. d Polsko-Niemieckiej UPO w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie lub przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Mając na względzie powyższe przepisy, na gruncie Polsko-Niemieckiej UPO „zyski przedsiębiorstwa” podlegają opodatkowaniu jedynie w państwie rezydencji podmiotu je osiągającego.

Przepisy Ustawy o CIT regulujące pobór podatku u źródła

W myśl art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1c Ustawy o CIT jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
istnienia zagranicznego zakładu - zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Jak wynika z art. 26 ust. 1f w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowość prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, pisemne oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 2e jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z art. 26 ust. 2g Ustawy o CIT w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3 pkt 2 lub art. 22 ust. 4 pkt 2, albo zagranicznego zakładu takiej spółki, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej dokonujące wypłat tych należności mogą zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b.

Z kolei zgodnie z art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Jednocześnie zgodnie z Rozporządzeniem stosowanie art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT zostało czasowo wyłączone w przypadku dokonywanych wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7 - 9 na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Uwagi wstępne na temat podatku u źródła i zwolnienia z niego spółek powiązanych

Zgodnie z obowiązującymi w Polsce regulacjami podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych nie mający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają w niej opodatkowaniu tylko od dochodów (przychodów) uzyskiwanych na jej terytorium. Ustawa wśród przychodów podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce wymienia między innymi należności licencyjne, wynagrodzenie za tzw. usługi niematerialne oraz dywidendy. W konsekwencji w sytuacji, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych uzyska któryś z ww. przychodów będzie na nim ciążył obowiązek podatkowy.

Celem przedmiotowych regulacji jest doprowadzenie do sytuacji, w której dochody osiągane w Polsce przez podatnika nierezydenta były w niej opodatkowane. A więc aby miejsce osiągania przychodów było również miejscem zapłaty od nich podatku. Jednocześnie od przedmiotowych regulacji zostały wprowadzone określone preferencje pozwalające na zmniejszenie wysokości zobowiązania podatkowego należnego do zapłaty w Polsce lub pozwalające nawet na całkowitą rezygnację z obowiązku zapłaty podatku w Polsce.

W przypadku należności licencyjnych w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT zostało przewidziane zwolnienie z opodatkowania pod warunkiem spełniania określonych warunków. Zwolnienie to zostało wprowadzone do polskiego porządku prawnego w związku z praktyką legislacyjną Unii Europejskiej. Zwolnienie to zostało przewidziane w Dyrektywie Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (Dziennik Urzędowy L 157,26/06/2003 P. 0049 - 0054).

Z preambuły ww. dyrektywy wynika, że w ramach jednolitego rynku Unii Europejskiej uznano, że transakcje między spółkami z różnych państw członkowskich nie powinny podlegać bardziej niekorzystnym warunkom podatkowym niż warunki stosowane do tych samych transakcji przeprowadzanych między spółkami tego samego państwa członkowskiego. W opinii Rady ww. wymaganie nie zostało spełnione co często powoduje uciążliwe formalności administracyjne oraz problemy w zakresie przepływu środków pieniężnych. A taki stan rzeczy nie sprzyja kształtowaniu się jednolitego rynku wewnętrznego w ramach Unii Europejskiej.

Wobec powyższego stanu uznano, że niezbędne jest zapewnienie, aby należności licencyjne były opodatkowane tylko raz. A środkiem najbardziej właściwym do zniesienia wymienionych formalności i problemów oraz zapewnienia równości traktowania w zakresie opodatkowania między transakcjami krajowymi a transgranicznymi jest zniesienie opodatkowania należności licencyjnych w państwie członkowskim, w którym powstają, pobieranego przez potrącenie u źródła. Zdaniem Rady zniesienie takich podatków jest szczególnie niezbędne w zakresie płatności dokonywanych między spółkami powiązanymi z różnych państw członkowskich.

Analogiczne zwolnienie zostało przewidziane w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT w stosunku do dywidend. Zwolnienie to zostało wprowadzone do polskiego porządku prawnego w związku z praktyką legislacyjną Rady Wspólnot Europejskich. Reguluje je Dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich (90/435/EWG Dziennik Urzędowy L 225, 20/08/1990 P. 0006 - 0009) z późniejszymi zmianami.

Jak wynika z preambuły do ww. dyrektywy konsolidacja spółek z różnych państw członkowskich może okazać się konieczna dla stworzenia w ramach Wspólnoty warunków analogicznych do warunków rynku wewnętrznego oraz utworzenia i efektywnego funkcjonowania wspólnego rynku. Zdaniem Rady takie operacje nie powinny być krępowane przez ograniczenia, niedogodności lub zakłócenia wynikające w szczególności z przepisów podatkowych poszczególnych państw członkowskich. Stąd niezbędne jest wprowadzenie zasad opodatkowania, które są neutralne w odniesieniu do konkurencji, w celu umożliwienia przedsiębiorstwom dostosowania się do wymagań wspólnego rynku, zwiększenia ich produktywności i zwiększenia ich siły konkurencyjnej na międzynarodowym poziomie.

Jak wynika z ww. dyrektywy istniejące ówcześnie przepisy podatkowe utrudniały współpracę między spółkami różnych państw członkowskich, w porównaniu ze współpracą między spółkami z tego samego państwa. Wobec tego uznano, że niezbędne jest wyeliminowanie tych niedogodności przez wprowadzenie wspólnego systemu opodatkowania, który ułatwiłby konsolidację spółek. W tym celu Rada uznała, że zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej powinny zostać zwolnione z podatku potrącanego u źródła.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1, 2, 3 i 4

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy stwierdzić, że opisane w stanie faktycznym wypłaty należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) na rzecz A. DE co do zasady podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT. Możliwe jest jednak zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła pod warunkiem spełnienia określonych w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT warunków.

Zdaniem Spółki, dokonywane przez nią wypłaty należności licencyjnych spełniają wyżej wymienione warunki, co zostanie wykazane poniżej.

I tak w przypadku wypłat należności licencyjnych spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 21 ust. 3 (i nast.) Ustawy o CIT, ponieważ:

Wnioskodawca jako wypłacający należności jest podatnikiem podatku dochodowego mającym siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 21 ust. 3 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT);
Spółka matka jako uzyskująca przychody podlega w innym niż Rzeczypospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (art. 21 ust. 3 pkt 2 Ustawy o CIT);

Powyższy wniosek będzie wynikać z oświadczenia A. DE oraz z treści certyfikatu rezydencji wydanego przez niemiecką administrację podatkową, który potwierdza, że A. DE jest rezydentem (ma miejsce zamieszkania) Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO.

Zgodnie z art. 5 (winno być: art. 4) ust. 1 Polsko-Niemieckiej UPO w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z konstrukcją niemieckiej grupy podatkowej dochody spółek w niej zrzeszonych są transferowane do spółki dominującej a ta płaci od nich podatek. W opinii Wnioskodawcy powyższa techniczna kwestia wynikająca z konstrukcji niemieckich podatkowych grup kapitałowych nie wpływa na obiektywną okoliczność, że Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Niemczech a uzyskane przez nią dochody zostaną opodatkowane. Nie ma bowiem uzasadnionego powodu aby w jakikolwiek sposób różnicować skutki podatkowe w zakresie podatku u źródła dla spółek zrzeszonych w niemieckich podatkowych grupach a spółek do nich nie należących.

Przeciwny wniosek naruszałby cel cytowanej wyżej dyrektywy Rady 2003/49/WE, którym jest znoszenie barier administracyjnych oraz problemów w zakresie przepływu środków pieniężnych w celu budowania wspólnego i jednolitego rynku. Dodatkowo takie stanowisko łamało by unijną swobodę przedsiębiorczości i prowadziłoby do dyskryminacji podmiotów zrzeszonych w niemieckich podatkowych grupach względem pozostałych spółek.

Dyskryminacja z kolei jest wyraźnie zakazana w prawie Unii Europejskiej. Przepisy Unii Europejskiej zakazują odmiennego, bardziej uciążliwego opodatkowania różnych podmiotów jeśli ich sytuacja jest z podatkowego punktu widzenia porównywalna. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazywał wielokrotnie, że „chociaż władztwo podatkowe w zakresie podatków bezpośrednich znajduje się w gestii państw członkowskich, to jednak powinno być ono wykonywane zgodnie z prawem wspólnotowym, co zakłada konieczność eliminowania wszelkiej dyskryminacji, jawnej czy ukrytej” (przykładowo w wyrokach C-279/93 Schumacker, C-80/94 Wielockx, C-107/94 Ascher oraz C-250/95 Futura).

W konsekwencji należy stwierdzić, że Spółka matka jako uzyskująca przychody podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Republice Federalnej Niemiec od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

A. DE posiada bezpośrednio ponad 25% akcji w kapitale zakładowym Spółki przez okres ponad dwóch lat a posiadanie tych akcji wynika z tytułu własności (art. 21 ust. 3 pkt 3, ust. 3b i 4 Ustawy o CIT);
A. DE jest rzeczywistym właścicielem uzyskiwanych od Spółki należności (art. 21 ust. 3 pkt 4 Ustawy o CIT);

Powyższy wniosek wynikać będzie z oświadczenia Spółki matki, w którym stwierdzono, że A. DE:

otrzymuje należności licencyjne dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części,
nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części ww. należności innemu podmiotowi,
prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w Republice Federalnej Niemiec.

A. DE nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania co będzie udokumentowane stosownym oświadczeniem Spółki matki (art. 21 ust. 3 pkt 4 Ustawy o CIT).

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Wnioskodawcy zostały spełnione wszelkie wymogi umożliwiające zastosowanie w stosunku do wypłacanych należności licencyjnych zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że na moment wypłaty wynagrodzenia za użytkowanie znaku towarowego (tj. należności licencyjnych) będzie dysponował:

Aktualnym certyfikatem rezydencji A. DE;
Pisemnym oświadczeniem złożonym przez Spółkę matkę, że:
- Nie korzysta ona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
- Prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca siedziby dla celów podatkowych, z którym wiąże się uzyskany przychód;
- Jest częścią podatkowej grupy. Gdzie G. jest podatnikiem i spółką dominującą niemieckiej grupy podatkowej, zobowiązaną do zapłaty podatku od dochodu spółek zależnych wchodzących w skład grupy w tym A. DE;
- W stosunku do otrzymanych należności jest ich „rzeczywistym właścicielem” (tj. otrzymuje należności dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części ww. należności innemu podmiotowi, oraz że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w Republice Federalnej Niemiec),
- Uzyskane należności będą częścią opodatkowanego dochodu A. DE. Dochód podlegający opodatkowaniu A. DE jako członka podatkowej grupy, (gdzie G. jest spółką dominującą) będzie transferowany do spółki dominującej. G. jako spółka dominująca jest podatnikiem za całą grupę podatkową.

Jednocześnie Spółka dokona weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia z podatku dochowując należytej staranności.

Podsumowując zdaniem Spółki:

w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności należności licencyjnych (np. z tytułu użytkowania znaku towarowego) w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w momencie wypłaty należności licencyjnych (np. wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego) po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w momencie wypłaty należności licencyjnych (np. wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego) po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT będzie możliwe jedynie pod warunkiem posiadania przez Spółkę lub podatnika obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b Ustawy o CIT lub pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 5, 6, 7 i 8

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje Ustawy o CIT należy stwierdzić, że opisana w stanie faktycznym wypłata dywidendy na rzecz A. DE co do zasady podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT. Możliwe jest jednak zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła pod warunkiem spełnienia określonych w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT warunków.

Zdaniem Spółki, dokonywana przez nią wypłata dywidendy spełnia wyżej wymienione warunki, co zostanie wykazane poniżej.

W przypadku wypłaty dywidendy spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 22 ust. 4 (i nast.) Ustawy o CIT, ponieważ:

Wnioskodawca jako wypłacający dywidendę jest spółką mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 22 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT);
Spółka matka jako uzyskująca przychody podlega w innym niż Rzeczypospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (art. 22 ust. 4 pkt 2 Ustawy o CIT);

Powyższy wniosek wynikać będzie z oświadczenia A. DE oraz z treści certyfikatu rezydencji wydanego przez niemiecką administrację podatkową, który potwierdza, że A. DE jest rezydentem (ma miejsce zamieszkania) Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO.

Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z konstrukcją niemieckiej grupy podatkowej dochody spółek w niej zrzeszonych są transferowane do spółki dominującej a ta płaci od nich podatek. W opinii Wnioskodawcy powyższa techniczna kwestia wynikająca z konstrukcji niemieckich podatkowych grup kapitałowych nie wpływa na obiektywną okoliczność, że Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Niemczech a uzyskane przez nią dochody zostaną opodatkowane. Nie ma bowiem uzasadnionego powodu aby różnicować skutki podatkowe w zakresie podatku u źródła dla spółek zrzeszonych w niemieckich podatkowych grupach a spółek do nich nie należących.

Przeciwny wniosek naruszałby cel cytowanej wyżej dyrektywy Dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1990 r. (90/435/EWG), którym jest umożliwienie przedsiębiorstwom dostosowania się do wymagań wspólnego rynku, zwiększenie ich produktywności i zwiększenie ich siły konkurencyjnej na międzynarodowym poziomie czemu ma służyć konsolidacja przedsiębiorstw. Dodatkowo takie stanowisko łamało by unijną zasadę przedsiębiorczości i prowadziłoby do dyskryminacji podmiotów zrzeszonych w niemieckich podatkowych grupach względem pozostałych spółek.

A. DE posiada bezpośrednio ponad 10% akcji w kapitale zakładowym Spółki przez okres ponad dwóch lat a posiadanie tych akcji wynika z tytułu własności (art. 22 ust. 4 pkt 3, ust. 4a i 4d pkt 1 Ustawy o CIT);
A. DE nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania co będzie udokumentowane stosownym oświadczeniem Spółki matki (art. 21 ust. 3 pkt 4 Ustawy o CIT).

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Wnioskodawcy zostały spełnione wszelkie wymogi umożliwiające zastosowanie w stosunku do wypłacanej dywidendy zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że na moment wypłaty dywidendy będzie dysponował:

Aktualnym certyfikatem rezydencji A. DE;
Pisemnym oświadczeniem złożonym przez Spółkę matkę, że:
- Nie korzysta ona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
- Prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca siedziby dla celów podatkowych, z którym wiąże się uzyskany przychód;
- Jest częścią podatkowej grupy. Gdzie G. jest podatnikiem i spółką dominującą niemieckiej grupy podatkowej, zobowiązaną do zapłaty podatku od dochodu spółek zależnych wchodzących w skład grupy w tym A. DE;
- W stosunku do otrzymanych należności jest ich „rzeczywistym właścicielem” (tj. otrzymuje należności dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części ww. należności innemu podmiotowi, oraz że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w Republice Federalnej Niemiec),
- Uzyskane należności będą częścią opodatkowanego dochodu A. DE. Dochód podlegający opodatkowaniu A. DE jako członka podatkowej grupy, (gdzie G. jest spółką dominującą) będzie transferowany do spółki dominującej. G. jako spółka dominująca jest podatnikiem za całą grupę podatkową.

Jednocześnie Spółka dokona weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia z podatku dochowując należytej staranności.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy:

w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w momencie wypłaty dywidendy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w momencie wypłaty dywidendy po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wypłacanej przez Spółkę kwoty dywidendy w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika zastosowanie zwolnienia z podatku u źródła, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT będzie możliwe jedynie pod warunkiem posiadania przez Spółkę lub podatnika obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b Ustawy o CIT lub pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 9, 10, 11 i 12

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje Ustawy o CIT należy stwierdzić, że opisana w stanie faktycznym wypłata na rzecz Usługodawców wynagrodzenia z tytułu nabywanych przez Wnioskodawcę usług niematerialnych co do zasady podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 22 ust. 1 (winno być: art. 21 ust. 1) Ustawy o CIT. Możliwe jest jednak niepobranie podatku u źródła zgodnie z Polsko-Niemiecką UPO pod warunkiem spełnienia określonych w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT warunków.

Zdaniem Spółki, dokonywane przez nią wypłata wynagrodzenia za tzw. usługi niematerialne spełnia wyżej wymienione warunki, co zostanie wykazane poniżej.

W przypadku wypłaty wynagrodzenia za tzw. usługi niematerialne spełnione zostały/zostaną warunki, o których mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT i art. 7 ust. 1 Polsko-Niemieckiej UPO ponieważ:

Usługodawcy są spółkami prawa niemieckiego, będącymi rezydentami podatkowym Republiki Federalnej Niemiec w rozumieniu Polsko-Niemieckiej UPO;
Wnioskodawca na moment wypłaty będzie dysponował aktualnymi certyfikatami rezydencji Usługodawców;
Usługodawcy nie posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakładu, do którego należą prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane jest lub będzie wynagrodzenie za usługi niematerialne.

Jednocześnie Spółka dokona weryfikacji warunków niepobrania podatku na podstawie Polsko-Niemieckiej UPO dochowując należytej staranności.

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Wnioskodawcy zostały spełnione wszelkie wymogi umożliwiające niepobranie podatku u źródła w stosunku do wypłacanego przez niego wynagrodzenia za tzw. usługi niematerialne.

Podsumowując w opinii Wnioskodawcy:

w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
w okresie obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy nie przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, możliwe będzie niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru tego podatku;
po upływie okresu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT na podstawie § 4 ust. 1 Rozporządzenia w stosunku do wykonywanych przez Spółkę płatności z tytułu wynagrodzenia za usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT w części, w której wysokość dokonywanych płatności w roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy łącznie 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, niepobranie podatku u źródła na podstawie art. 7 Polsko-Niemieckiej UPO będzie możliwe jedynie pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych numerami 1-12.

Zaznaczyć należy, że wydając niniejszą interpretację Organ przyjął za Wnioskodawcą, że Spółka ma zamiar przeprowadzić weryfikację warunków zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 3 i art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT lub warunków niepobrania podatku wynikających z Polsko-Niemieckiej UPO, dochowując należytej staranności, oraz że Spółki podporządkowane jak i A. AG jako rezydenci Niemiec i jako odbiorcy wypłacanych przez Wnioskodawcę należności spełniają warunki niezbędne do uznania ich za rzeczywistych właścicieli (w rozumieniu art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT) należności wypłacanych przez Spółkę.

Ponadto kwestia dochowania przez płatnika należytej staranności, wykracza poza możliwości oceny dokonywanej w ramach interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W ramach prowadzonego postępowania właściwy organ przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem (pytaniami) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem (pytaniami) nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin