Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB5/4510-1083/15-5/S/AJ/JC
z 11 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1702/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrotu akt sprawy 25 maja 2020 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód z tytułu organizacji lotu jest osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz obowiązków Spółki jako płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód z tytułu organizacji lotu jest osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz obowiązków Spółki jako płatnika.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 26 stycznia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IPPB5/4510-1083/15-4/AJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego z dnia 26 stycznia 2016 r. Nr IPPB5/4510-1083/15-4/AJ, została skutecznie doręczona w dniu 1 lutego 2016 r.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 26 stycznia 2016 r. znak IPPB5/4510-1083/15-4/AJ wniósł pismem z dnia 15 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej – pismo z dnia 15 marca 2016 r. znak IPPB5/4510-1-12/16-2/AJ.

Wnioskodawca, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 stycznia 2016 r. znak: IPPB5/4510-1083/15-4/AJ, złożył skargę pismem z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1702/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ podatkowy, nie zgadzając się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1702/16, pismem z dnia 13 października 2017 r. znak 0110-KWR3.4020.96.2017.2.LP złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 30 stycznia 2020 r. do organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 4009/17, w którym oddalono skargę kasacyjną organu.

W dniu 25 maja 2020 r. do organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1702/16, w którym uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. IPPB5/4510-1083/15-4/AJ. Jednocześnie w dniu 25 maja 2020 r. do organu zwrócono akta po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego. Wnioskodawca zlecił spółce A. z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych organizację lotu. Samolotem lecieli marynarze z krajów innych niż Polska, którzy pływają na statku, którego armatorem jest Wnioskodawca. Statek ten pływa pod polską banderą. Samolot nie startował z terytorium Polski, nie zatrzymywał się na terytorium Polski ani nie miał swej destynacji na terytorium Polski.

Opłatę z tytułu organizacji lotu Wnioskodawca uiścił na rzecz spółki na rachunek bankowy założony w banku z siedzibą na Litwie. Oprócz faktu, że koszty organizacji lotu ponosi spółka prawa polskiego, cała umowa nie ma żadnego związku z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Nadto w uzupełnieniu wniosku ORD-IN Wnioskodawca rozszerzył opis zdarzenia przyszłego o poniższe kwestie:

Kontrahent z Brytyjskich Wysp Dziewiczych prowadzi przedsiębiorstwo będące biurem podróży. W ramach działalności podmiot ten organizuje czarter samolotu u wybranej przez siebie linii lotniczej oraz kupuje bilety lotnicze u wybranej przez siebie linii lotniczej. Kontrahent z Brytyjskich Wysp Dziewiczych w swojej działalności zajmuje się także czarterowaniem statków powietrznych.

Kontrahent z Brytyjskich Wysp Dziewiczych jest osobą prawną. Działa w ramach formy prawnej „Limited”, która jest odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Kontrahent jest rezydentem podatkowym Brytyjskich Wysp Dziewiczych. Kontrahent posiada miejsce faktycznego zarządu na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych.

Szczegółowy zakres usługi polegającej na „organizacji lotu” zawiera w sobie: wybór linii lotniczej, która przewiezie marynarzy, wyczarterowanie samolotu na wybrany lot lub zakup biletów na wybrany lot.

Kontrahent z Brytyjskich Wysp Dziewiczych jest zupełnie niezależnym od Wnioskodawcy podmiotem. Zgodnie z umową, ma on za zadanie dokonać wyboru linii lotniczej, wyczarterować samolot od tej linii i dokonać wszelkich opłat związanych z organizacją całego przelotu lub opłat za pojedyncze bilety. Wnioskodawca nie jest więc poinformowany o tym czy kontrahent ma prawo decydowania o przeznaczeniu swojego dochodu z tytułu organizacji przelotu ani czy jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym, można uznać, że:

• przychód z tytułu organizacji lotu jest osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  

• a co za tym idzie Wnioskodawca powinien jako płatnik uiścić podatek w wysokości 10% z tytułu przychodów osiąganych przez nierezydenta (spółkę z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych) jako zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)?
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy (płatnika) przychód uzyskany przez spółkę z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych (podatnika) z tytułu należności za czarter samolotu nie podlega w danym stanie faktycznym opodatkowaniu podatkiem z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów przez nierezydentów.

Istotą opodatkowania nierezydentów jest, aby przychód uzyskiwany był na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W opisywanym stanie faktycznym ani zapłata nie następuje na terytorium Polski ani samolot nie jest wykorzystywany na terytorium Polski.

Takie zapatrywanie wielokrotnie zostało wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z dnia 5 listopada 2009 r. w sprawie o sygnaturze II FSK 2194/08 NSA (ONSAiWSA 2010/6/126) orzekł, że „nie można wywodzić obowiązku podatkowego nierezydenta, będącego kontrahentem spółki polskiej wobec Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o to, że efekt usługi wykonanej przez nierezydenta będzie odnosił się do kontrahenta polskiego”. W tej samej sprawie NSA stwierdził, że „błędne jest stanowisko organu II instancji, że o tym, że źródło dochodu nierezydenta znajduje się na terytorium RP świadczą m.in. że zlecenie wykonania usług nierezydentowi dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie zlecenia dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy. Wnioskowanie to nie ma nic wspólnego z tekstem ustawy” (podobnie: Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 2144/08, LEX nr 672730; Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. II FSK 2200/11, LEX nr 1374767).

Nadto, w uzupełnieniu wniosku ORD-IN Wnioskodawca rozszerzył własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, wskazując, że w jego ocenie kontrahent z Brytyjskich Wysp Dziewiczych nie jest to podmiot będący zagranicznym przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej. Z uwagi jednak na fakt, że podmiot ten w ramach swej działalności gospodarczej czarteruje samoloty, to należy uznać, że jest on przedsiębiorstwem zajmującym się międzynarodową eksploatacją statków powietrznych.

W ocenie Wnioskodawcy kontrahent działa jako niezależne przedsiębiorstwo, które w pełni o sobie decyduje. Nie wyłącza to jednak prawdopodobnego obowiązku kontrahenta do przekazania części wynagrodzenia, które uzyskuje od Wnioskodawcy na takie cele jak zakup biletów lotniczych i innych celów bezpośrednio związanych z wykonaniem umowy. Niemniej jednak, Wnioskodawca nie ma żadnej wiedzy jakoby kontrahent miał być czyimś pośrednikiem i był zobowiązany do przekazania komuś swego dochodu.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1702/16, w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej także: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przy czym należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Łączna wykładnia art. 3 ust. 2 i art. 21 ust. 1 pkt 4 updop wskazuje, że zryczałtowanym podatkiem dochodowym „u źródła” objęte są przychody uzyskane przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, w przypadku gdy należności te powstały na terytorium Polski. Nie można jednak przyjąć, że taka sytuacja ma miejsce na gruncie opisanej sprawy.

W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zleca organizację lotów podmiotowi zagranicznemu, które jest biurem podróży, a nie przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej. Szczegółowy zakres usługi polegającej na organizacji lotu zawiera w sobie wybór linii lotniczej, która przewiezie marynarzy, wyczarterowanie samolotu na wybrany lot lub zakup biletów na wybrany lot. Kontrahent Spółki ma za zadanie dokonać wyboru linii lotniczej, wyczarterować samolot od tej linii i dokonać wszelkich opłat związanych z organizacją całego lotu lub opłat za pojedyncze bilety.

Taki opis stanu faktycznego nie pozwala na jego subsumcję pod normę prawną wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, który to przepis stanowi o przychodach uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Trzeba też podkreślić, że zgodnie z art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać podatek w dniu dokonania tych wypłat. Ustawodawca wiąże zatem obowiązek płatnika z dokonaną przez niego wypłatą należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop, a nie z faktem ponoszenia ekonomicznego ciężaru. Z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby Spółka dokonywała wypłat należności na rzecz przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Spółka zleciła organizację przewozu marynarzy biuru podróży i jemu wypłacała z tego tytułu należności. Z opisu stanu faktycznego nie wynika też, aby to biuro podróży było przedstawicielem (reprezentantem) zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Spółka, choć ponosi ekonomiczny ciężar organizacji przelotów, nie dokonuje wypłat środków z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop. W związku z tym nie zachodzą tu przesłanki wynikające z art. 26 ust. 1 updop.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 4009/17.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.