Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.385.2020.1.JK2
z 12 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2020 r. (data wpływu 18 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2020 r. r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od roku 2009 do roku 2016 Wnioskodawca był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę na stanowisku członka zarządu, następnie wiceprezesa Grupy X S.A. Wraz z nawiązaniem stosunku pracy została zawarta w dniu 16 grudnia 2009 roku umowa o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy - z późniejszymi zmianami (tekst jednolity z 24 sierpnia 2015 r.), która obowiązywała do momentu wypowiedzenia z Wnioskodawcą stosunku pracy.

Umowa o zakazie konkurencji została zawarta w oparciu o przepisy ustawy Kodeks Pracy oraz swobody umów wyrażonej przepisami kodeksu cywilnego. W myśl art. 1011&1 ustawy Kodeks Pracy, w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działaność (zakaz konkurencji).

Zgodnie z zapisami § 5 umowy o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy Wnioskodawca miał powstrzymywać się od prowadzenia działaności konkurencyjnej po ustaniu stosunku pracy. Z tego zobowiązania Wnioskodawca wywiązał się. Wobec tego ze wskazanego w umowie tytułu otrzymał od spółki odszkodowanie w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia brutto. Odszkodowanie było wypłacone jednorazowo w lutym 2019 roku.

Zakład pracy (płatnik) przy wypłacie odszkodowania zastosował zasady opodatkowania zgodnie z zapisem art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobrał podatek zryczałtowany w wysokości 70% od wypłaconego odszkodowania za drugą jego część (sześć miesięcy). Od wypłaconej kwoty odszkodowania w wysokości 330.000 zł pobrał w 2019 roku zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 231.000 zł.

W okresie wypłaty odszkodowania bezpośredni udział w kapitale Grupy X S.A. miały następujące podmioty:

• Grupa Y S.A. - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 95,98%;
• Pozostali akcjonariusze - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 4,02%.
  
  

Struktura akcjonariatu Grupy Y S.A. w roku 2019 była następująca:

• Skarb Państwa - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 33,00%;
  
• A.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,96%;
  
• B.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 0,41%;
  
• C.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,90%;
  
• D.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,51 %;
  
• E. S.A. - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 8,60%;
  
• pozostali akcjonariusze - łączny udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 28,62%.
  
  
  

B. jest spółką dominującą względem C. oraz D. W rezultacie B. posiada pośredni udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w Spółce w wysokości 19,82%. Informacje o strukturze akcjonariatu pochodzą z danych prezentowanych przez poszczególne spółki na ich stronach internetowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i okolicznościach sprawy zasadnym jest opodatkowanie otrzymanego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji na zasadzie określonej w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytauacji, gdy Skarb Państwa:

• nie posiada bezpośrednio udziału w kapitale i nie posiada bezpośrednio głosów na walnym zgromadzeniu w spółce Grupa X S.A.;
• na skutek posiadania 33,00% akcji w spółce Grupa Y S.A. posiada pośrednio głosy na walnym zgromadzeniu w spółce Grupa X S.A. ?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone przez spółkę Grupa X S.A. w 2019 roku z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji nie powinno zostać objęte zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy a dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 roku, poz. 2032, z późn. zm.) zwana dalej: u.p.d.o.f., gdyż Skarb Państwa nie posiada bezpośrednio ani pośrednio większości głosów na walnym zgromadzeniu w spółce Grupa X S.A.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy: z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowi osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu współników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłąty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Podkreślenia wymaga, że ustawodawca nie zawarł definicji pojęcia" dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza przepisu w kontekście zwrotu "dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu" wskazuje, że ustawodwca przez ten zwrot odniósł się w sposób bezpośredni do problematyki unormowanej przez Kodeks Spółek Handlowych. Stąd wniosek, że przy wykładni tego zwrotu należy posłużyć się przepisami Kodeksu Spółek Handlowych, gdyć jest on bezpośrednio zaczerpnięty ze wskazanej regulacji. Świadczy o tym treść art. 4 § 4 lit. a ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks Spółek Handlowych (Dz.U. z 2017 roku, poz. 1577) zwany dalej: k.s.h., który wskazuje, że jedną z zależności pomiędzy spółkami handlowymi skutkującą uznaniem stosunku dominacji jednej z nich w stosunku do drugiej jest sytuacja, gdy spółka "dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu (...) także na podstawie prozumień z innymi osobami".

Mając na uwadze, że brzmienie warunku wskazanego w przepisie ustawy podatkowej będącego przedmiotem wykładni, jest identyczne jak w przepisach k.s.h. sformułowanie "dysponowania bezpośrenio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu" - użyte w art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. - należy interpretować w taki sam sposób jak w przepisach k.s.h.

Zgodnie z dyrektywami wykładni systemowej zewnętrznej pojęcia niezdefiniowane w przepisach prawa podatkowego powinny być interpretowane w oparciu o inne normy, zaliczane do odrębnych od prawa podatkowego gałęzi prawa, regulujące te pojęcia, dyrektywa ta na gruncie prawa podatkowego zyskała status odrębnej zasady prawa podatkowego tj. zasady respektowania pojęć przyjętych z innych dziedzin prawa. Taki sposób interpretacji norm prawa podatkowego służy realizacji zasady spójności i zupełności systemu prawa.

Powszechnie przyjmowana interpretacja wskazanej regulacji przepisów k.s.h. wskazuje, że przez większość głosów należy rozumieć dysponowanie ponad 50% wszystkich głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez daną spółkę (na moment nabycia tych akcji lub udziałów).

Tym samym, podmioty publiczne będą dysponowały bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na walnym zgromadzeniu, jeżeli podmiotom tym będzie przysługiwała przewaga głosów obliczna w stosunku do ogólnej liczby głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych, tj. gdy będą dysponować ponad 50% głosów w stosunku do wszystkich głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez daną spółkę.

Pojecie zgromadzenie, o którym mowa w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f., należy rozumieć jako organ spółki kapitałowej, a nie dane (konkretne) zgromadzenie, na którym w określoną dacie reprezentacja kapitałowa może odbiegać od tej, która co do zasady jest właściwa dla spółki. Podmiot „dysponujący bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu" jest to taki podmiot, który dysponuje przewagą głosów obliczonych w stosunku do całkowitej liczby głosów przysługujących z wszystkich praw, ustalaną w oparciu o sformalizowane kryteria - dokumenty statuujące ustrój spółki.

Podsumowując, dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 jest równoznaczne z posiadaniem bezwzględnej większości głosów (50% plus 1 głos) w ogólnej liczbie głosów istniejących w danym podmiocie. Tylko takie rozumienie tego pojęcia jest weryfikowalne i zapewnia realizację konstytucyjnej "Zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa" wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP, w której chodzi o zagwarantowanie adresatom unormowań maksymalnej przewidywalności rozstrzygnięć podejmowanych przez organy stosujące prawo (wymóg jasności i określoności przepisów prawa podatkowego).

Z kolei wykładnia art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. w zakresie pojęcia "dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” poprzez przyjęcie, że w pewnych sytuacjach, dla dysponowania większością głosów wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych przez możliwość wystąpienia w spółce okoliczności takich jak:

• stopień rozproszenia akcjonariatu,
• frekwencja na zgromadzeniach,

mogąca skutkować, że spółka jest kontrolowana przez podmioty publiczne, jest błędna w zakresie powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest trudno weryfikowalna i godzi w konstytucyjną zasadę jasności i określoności przepisów prawa podatkowego. Takie stanowsko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 stycznia 2018 roku sygn. akt I SA/GI 978/17.

Wnioskodawca wskazał, że następujące podmioty wyraziły pogląd, że przez większość głosów w posiadaniu podmiotu publicznego należy rozumieć dysponowanie ponad 50% (tj. 50% + 1 głos) wszystkich głosów przysługujących ze wszystkich praw udziałowych ustanowionych przez daną spółkę:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej i MF w następującej interpretacji podatkowej: sygn. 1462-IPPB4.4511.1094.2016.1.JK z dnia 7 listopada 2016 roku;

Organy podatkowe przy sprawach rozpatrywanych przez sądy: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (sprawa przed WSA Poznań o sygn. I SA/PO 532/18);

Sądy Administracyjne:

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/GI 978/17
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/WA 2753/17
• Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 827/17
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 26 października 2017 r. sygn. akt I SA/Ke 535/17.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten wyraża zatem podstawową zasadę podatku dochodowego – powszechność opodatkowania, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych bądź dochodów, od których Minister Rozwoju i Finansów, w drodze rozporządzenia, zaniechał poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej -z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawą z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992 i 2299) od dnia 1 stycznia 2016 r. wprowadzone zostały zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polegające na rozszerzeniu katalogu przychodów (dochodów) opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o nowe tytuły (pkt 15 i 16).

Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. i mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od tego dnia.

Zgodnie w art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Jak wynika z postanowień art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają odszkodowania otrzymane z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej otrzymane od określonej w przepisie spółki, w części w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.

Zatem do ustalenia, czy powyższa regulacja ma zastosowanie w konkretnym przypadku niezbędne jest m.in. ustalenie czy w danym przypadku mamy do czynienia ze spółką, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

Zauważyć należy, że zastosowane w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy sformułowanie wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie ustawy - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm., dalej: KSH) dla określenia pojęcia spółki dominującej w art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH (a także w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - Dz. U. z 2019 r. poz. 351, zpóźn. zm., dla zdefiniowania pojęcia „jednostki dominującej”). Zgodnie z tym przepisem spółkę uznaje się za dominującą m.in. wówczas, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami.

W piśmiennictwie wskazuje się, że ww. przepis KSH nie wiąże stosunku dominacji z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc o faktyczną władzę nad spółką.

Nie budzi też wątpliwości, że na potrzeby ustalenia, czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu omawianego przepisu KSH, bierze się pod uwagę zarówno „własne” głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość „bezpośrednia”), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość „pośrednia”).

Należy jednak zauważyć, że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak – zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) – gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki (por. M. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80),

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w okresie od roku 2009 do roku 2016 Wnioskodawca był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę na stanowisku członka zarządu, następnie wiceprezesa zarządu. Wraz z nawiązaniem stosunku pracy została zawarta w dniu 16 grudnia 2009 roku umowa o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy, która obowiązywała do momentu wypowiedzenia z Wnioskodawcą stosunku pracy. Umowa o zakazie konkurencji została zawarta w oparciu o przepisy ustawy Kodeks Pracy oraz swobody umów wyrażonej przepisami kodeksu cywilnego. Zgodnie z zapisami § 5 umowy o zakazie konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy Wnioskodawca miał powstrzymywać się od prowadzenia działaności konkurencyjnej po ustaniu stosunku pracy. Wobec tego ze wskazanego w umowie tytułu otrzymał od spółki odszkodowanie w wysokości dwunastomiesięcznego wynagrodzenia brutto. Odszkodowanie było wypłacone jednorazowo w lutym 2019 roku. Zakład pracy (płatnik) przy wypłacie odszkodowania zastosował zasady opodatkowania zgodnie z zapisem art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobrał podatek zryczałtowany w wysokości 70% od wypłaconego odszkodowania za drugą jego część (sześć miesięcy). W okresie wypłaty odszkodowania bezpośredni udział w kapitale X S.A. miały następujące podmioty:

• Grupa Y S.A. z siedzibą - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 95,98%;
• Pozostali akcjonariusze - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 4,02%.
  
  

Struktura akcjonariatu Grupy Y S.A. w roku 2019 była następująca:

• Skarb Państwa - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 33,00%;
• A.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,96%;
• B.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 0,41%;
• C.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,90%;
• D.- udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 9,51 %;
• T.S.A. - udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 8,60%;
• pozostali akcjonariusze - łączny udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w wysokości 28,62%.
  
  

B. S.a.r.l. jest spółką dominującą względem C. oraz D. W rezultacie B. posiada pośredni udział w kapitale i ogólnej liczbie głosów w Spółce w wysokości 19,82%.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że sam fakt dysponowania pośrednio przez Skarb Państwa na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy Spółki, na dzień rozwiązania z Wnioskodawcą umowy o pracę, 33,00% głosów nie przesądza, że Skarb Państwa – nie dysponuje faktycznie bezwzględną większością głosów na kolejnych walnych zgromadzeniach akcjonariuszy.

W konsekwencji, odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy przez Spółkę z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji podlegało opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że odkodowania znaczenia sformułowania „większością głosów” na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu podjął się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 2418/18. Sąd wskazał w nim, że „ustawodawca nie wprowadził legalnej definicji tego pojęcia. Według Sądu należy odwołać się do językowego znaczenia tego sformułowania, a następnie przejść do analizy systemowej porównując stylistykę przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. i art. 4 § 1 pkt 4 lit. a K.s.h. Analizując (…) pojęcie „większości głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” należy mieć na uwadze językowe znaczenie zwrotu „większość”, który oznacza „więcej niż połowa" Następnie należy ustalić gdzie i w jakiej sytuacji ma być to - „więcej niż połowa głosów”. Ustawodawca w art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f. wskazuje, że na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu. We wniosku o interpretację indywidualną Spółka przedstawiła jedynie zasady jakie w jej statucie są zawarte i dotyczą głosowania na walnym zgromadzeniu. Zatem owo „więcej niż połowa głosów” dotyczy walnego zgromadzenia skarżącej Spółki jako jej organu. Rezultat wykładni językowej jest w tej sprawie precyzyjny i wystarczający.

Wykładnia systemowa, którą posłużył się także Sąd pierwszej instancji pozwala na ocenę, czy w przypadku ewentualnej wieloznaczności językowej zachowana została spójność systemu prawnego, co oznacza odrzucenie wariantu nie dającego się pogodzić z zasadami prawnymi lub aktami o wyższej mocy prawnej. Oznacza to ustalenie znaczenia przepisu ze względu na system prawa do którego należy.

Artykuł 411 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że jedna akcja daje prawo do jednego głosu na walnym zgromadzeniu ( w przedstawionym przez skarżącą stanie faktycznym Skarb Państwa posiada 52% głosów czyli większość na walnym zgromadzeniu). Przepis art. 4 § 1 pkt 4 lit. a K.s.h. dotyczy zagadnienia spółki dominującej. Pozostałe przepisy K.s.h. powołane w uzasadnieniu przez Sąd dotyczą zasad głosowania w organach spółek. Wynik tej wykładni nie doprowadził do odmiennego rezultatu, niż wykładni językowej.Sąd podkreślił, że określenie „większości głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu” z art. 30 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.f jest spójna z zasadami głosowania w cytowanych wyżej przepisach Kodeksu spółek handlowych. (…) Wielość rodzajów „większości” wskazywana przez Spółkę jest oczywista, lecz przedstawiając stan faktyczny wyraźnie zaznaczono, kto dysponuje większością akcji. Wywody dotyczące sposobu i zasad głosowania na walnym zgromadzeniu nie niwelują opisanego układu właścicielskiego. Ustawodawca nie odwołuje się w art. 30 ust. 1 pkt 15 do pojęcia spółki dominującej. Wnioskodawca nie twierdzi, że siła głosów w Spółce jest odmienna niż uregulowana w przepisie art. 411 § 1 k.s.h. (…) Skarb Państwa jest większościowym akcjonariuszem w sensie rachunkowym, matematycznym, a nie tylko wówczas gdy de facto decyduje o istotnych sprawach spółki. Ponadto, trzeba stwierdzić, że zasada obowiązkowego udziału akcjonariuszy założycieli posiadających nie mniej niż 30% akcji w Walnym Zgromadzeniu i wymóg kwalifikowanej większości głosów daje akcjonariuszowi posiadającemu 52% akcji możliwość blokowania każdej decyzji.”

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i są wiążące tylko w tych sprawach, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną. Ponadto zauważyć należy, że wskazane przez Wnioskodawcę wyroki są nieprawomocne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszedłem) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.