Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.410.2020.3.MK
z 17 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 28 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwolnienia przedmiotowego oraz kosztów uzyskania przychodów – jest:

• nieprawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w związku z poniesieniem wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup i remont nieruchomości;
• prawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz kosztów uzyskania przychodów, uzupełniony w dniu 28 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 maja 2019 r. Wnioskodawczyni nabyła udział w wysokości 1/2 w prawie własności nieruchomości położonej w …. za cenę … zł. Dodatkowo Wnioskodawczyni poniosła koszt taksy notarialnej, podatków oraz opłat sądowych w kwocie …. zł.

Zakup powyższej nieruchomości został sfinansowany ze środków pochodzących z umowy kredytu zawartej z …. S.A. Kredytobiorcami podobnie jak współwłaścicielami są te same osoby. Powyższa nieruchomość została obciążona hipoteką, która ma zabezpieczać wierzytelność … S.A. z tytułu zawartej umowy kredytu.

Obecnie nieruchomość stanowi współwłasność dwóch osób. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w prawie w wysokości 1/2. Wartość zakupu nieruchomości w maju 2019 r. to … zł, a więc wartość udziału Wnioskodawczyni to … zł. Od lipca 2019 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku w nieruchomości prowadzony był remont z uwagi na okoliczność, że w chwili zakupu nieruchomość nadawała się do remontu kompletnego.

Obecnie zamiarem współwłaścicieli jest zniesienie współwłasności w ten sposób, że udział Wnioskodawczyni w wysokości 1/2 zostanie przeznaczony na rzecz drugiego współwłaściciela za zapłatę kwoty … zł. Z kwoty … zł kwota …. zł zostanie przeznaczona na spłatę kredytu w … S.A., a kwota … zł zostanie przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni. Kwotę …. zł Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na własny cel mieszkaniowy. W nabytej nieruchomości Wnioskodawczyni będzie zameldowana i będzie w niej mieszkać. Wnioskodawczyni dopuszcza również możliwość, aby na własne cele mieszkaniowe przeznaczyć kwotę …. zł.

Przez cel mieszkaniowy Wnioskodawczyni rozumie zwolnienie oznaczone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy jest to kwota jaką Wnioskodawczyni przeznaczy na nabycie na własność nieruchomości lokalowej położonej w Rzeczypospolitej Polskiej, w której zamierza zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe.

Koszty remontu były ponoszone częściowo bezpośrednio przez Wnioskodawczynię ze środków pochodzących z jej oszczędności (środki własne), a częściowo ze środków pochodzących z uzyskanego kredytu mieszkaniowego, którego Wnioskodawczyni była współkredytobiorcą.

Remont zwiększył wartość nieruchomości. Nieruchomość lokalowa została zakupiona za kwotę … zł (wartość udziału … zł), a współwłasność zostanie zniesiona w ten sposób, że zostanie uiszczona kwota …. zł na poczet udziału Wnioskodawczyni, czyli wartość nieruchomości zwiększyła się do kwoty …. zł po zakończeniu remontu.

Przeznaczenie udziału oznacza czynność prawną w postaci odpłatnego zniesienia współwłasności w ten sposób, iż udział Wnioskodawczyni w wysokości 1/2 w prawie własności nieruchomości zostanie przeniesiony na rzecz drugiego współwłaściciela, a następnie uzyskane w ten sposób środki Wnioskodawczyni zamierza przekazać na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni zamierza pomniejszyć przychód o takie należności publicznoprawne jak: podatek od czynności cywilnoprawnej od umowy sprzedaży nieruchomości za kwotę …. zł, taksę notarialną poniesioną przy zawarciu umowy sprzedaży z dnia 27 maja 2019 r. oraz koszt dokonania wpisów do ksiąg wieczystych. Taksę notarialną Wnioskodawczyni poniosła w związku z zawarciem umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 27 maja 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wydatkowania równowartości …. zł w ciągu najbliższych 3 lat na własne cele mieszkaniowe przychód uzyskany ze sprzedaży w kwocie … zł będzie korzystał ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy?
2. Czy w przypadku wydatkowania równowartości kwoty …. zł na własne cele mieszkaniowe w ciągu najbliższych 3 lat i kwoty … zł na spłatę kredytu w … S.A., czy możliwe będzie skorzystanie ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy co do całości kwoty?
3. Czy w przypadku odpowiedzi negatywnej co do punktu 2, czy możliwe będzie pomniejszenie kwoty przychodu w wysokości … zł o poniesione koszty związane ze zbytą nieruchomością takimi jak: taksa notarialna, cena zakupu, należności publicznoprawne oraz koszty remontu?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

W przypadku wydatkowania w ciągu następnych 3 lat podatkowych kwoty … zł na własne cele mieszkaniowe cały przychód ze sprzedaży będzie korzystał ze zwolnienia (wyrok NSA z dnia 3 lipca 2019 r., II FSK 2576/17).

Ad. 2

Cały przychód będzie korzystał ze zwolnienia, jeżeli z kwoty … zł: … zł zostanie przeznaczone na własne cele mieszkaniowe, a kwota … zł na spłatę kredytu zawartego w …. S.A.

Ad. 3

Podatnik dopuszcza jednak możliwość, iż nie cała kwota … zł zostanie przeznaczona na własne cele mieszkaniowe i w przypadku nie podzielenia argumentacji z pkt 2 podatnik zobowiązany będzie do zapłaty podatku, którego wysokość pomniejszona zostanie o koszty jego uzyskania. W takim przypadku przychód uzyskany ze sprzedaży powinien zostać pomniejszony o koszty remontu, nabycia lokalu oraz poniesionych obciążeń publicznoprawnych i dopiero tak uzyskania kwota powinna stanowić podstawę opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawczyni wydatki poniesione na taksę notarialną uiszczone w formie gotówki w dniu 27 maja 2019 r. mogą pomniejszyć uzyskany przychód ze sprzedaży nieruchomości. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy podstawą opodatkowania jest dochód czyli przychód (… złote) pomniejszony o koszty ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ustawy. Za taki wydatek może być uznana taksa notarialna, albowiem bez takiego wydatku sprzedaż późniejsza w ogóle nie byłaby możliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)−c) wyżej wskazanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)−c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W przedmiotowej sprawie zniesienie współwłasności nastąpi w ten sposób, że udział Wnioskodawczyni w wysokości 1/2 w prawie własności zostanie przeniesiony za odpłatnością na rzecz drugiego współwłaściciela. Będzie zatem skutkować koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zbycie udziału w nieruchomości zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 wskazanej ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie. Należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia. Zgodnie z ugruntowanym poglądem za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć (przykładowo): koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi jednak istnieć związek przyczynowo˗skutkowy.

Przychodem Wnioskodawczyni będzie zatem należność przysługująca jej od drugiego współwłaściciela z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności, pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia (w treści wniosku nie wskazano tego rodzaju wydatków Wnioskodawczyni).

Tak obliczony przychód pomniejsza się następnie o koszty uzyskania przychodu ˗ w celu ustalenia dochodu, który jest podstawą opodatkowania. Określenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie).

Artykuł 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką podatnik zapłacił nabywając nieruchomość (prawo majątkowe), niezależnie od tego czy zakup ten był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego pochodziły ze środków własnych nabywcy. Cenę nabycia określa umowa na podstawie której podatnik stał się właścicielem/współwłaścicielem nieruchomości (prawa). Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych – pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł. Za koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości uważa się również koszty nakładów, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z powyższym przepisem, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na nabycie zbywanego udziału w nieruchomości, tj. cena nabycia, taksa notarialna, należność z tytułu wpisu do ksiąg wieczystych, podatek od czynności cywilnoprawnych – w zakresie w jakim obciążały Wnioskodawczynię i zostały przez nią faktycznie poniesione oraz wydatki Wnioskodawczyni na remont, które zwiększyły wartość nieruchomości, stanowią koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 wspomnianej ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

• w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku, gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)˗c) stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)˗c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)˗c) ˗ art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić w tym miejscu również należy, że w przypadku wcześniejszej spłaty kredytu, wszelkie wydatki poniesione z tego tytułu (opłaty, prowizje) nie stanowią wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Z przytoczonych wyżej regulacji wynika zatem, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika, w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Zastrzec przy tym należy, że wszelkiego rodzaju ulgi, czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi, czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości (oraz praw majątkowych) – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przepis ten ma na celu zapobieganie sytuacjom, w których dany podatnik dwukrotnie odliczałby dla celów podatkowych tę samą wartość – przykładowo raz przy ustalaniu dochodu ze zbycia nieruchomości, za drugim zaś razem przy obliczaniu wartości dochodu jaki podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznanie kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, wydatkowanej na spłatę kredytu którym sfinansowane były wydatki na nabycie tej nieruchomości, za podstawę do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność – jaką jest nabycie nieruchomości (sfinansowane kredytem) – byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem cena nabycia, a drugi raz spłata kwoty kredytu finansującego tę właśnie cenę nabycia.

Wykładnia taka byłaby również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicowałaby sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość skredytowaną i tych, którzy nie sfinansowali nabycia kredytem bankowym (nabycie sfinansowali własnymi środkami). Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty – raz jako kosztu, drugi raz jako zwolnienia od podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić zatem należy, że spłata kredytu w części, w jakiej dotyczył zakupu i remontu opisanej nieruchomości do wysokości uwzględnionej w kosztach uzyskania przychodów, tj. stanowiącej cenę nabycia zbytej nieruchomości i nakładów na tę nieruchomość nie uprawnia Wnioskodawczyni do skorzystania z ulgi mieszkaniowej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na regulację art. 21 ust. 30 ustawy.

Natomiast nabycie na własność nieruchomości lokalowej, w której Wnioskodawczyni zamierza zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe będzie ją uprawniać do zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Mieści się bowiem w zakresie zastosowania art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy.

Końcowo należy wyjaśnić, że omawiane zwolnienie obejmie wyłącznie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadała udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. Pozostała część dochodu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.