Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.504.2020.2.KK
z 14 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2020 r. (data wpływu 6 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), w związku z powyższym pismem z dnia 20 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.504.2020.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 21 lipca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 lipca 2020 r.), zaś w dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 29 lipca 2020 r. (data nadania 29 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1971 r. mąż Wnioskodawczyni otrzymał przydział lokalu mieszkalnego o pow. 34,60 m² w budynku mieszkalnym. Mieszkanie to jako lokatorskie zostało wykupione w dniu 22 grudnia 1989 r. i mąż Wnioskodawczyni stał się jego właścicielem i jednocześnie członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej. Nastąpiło w tym przypadku przekształcenie prawa lokatorskiego we własnościowe spółdzielcze prawo do mieszkania.

W dniu 26 sierpnia 2016 r. mąż zawarł umowę sprzedaży mieszkania z K. H. na poczet której została pobrana zaliczka w kwocie 10 000 zł. Umowa ta była transakcją wstępną z jej finalnym wpłaceniem przez nabywcę pozostałej części sprzedaży w kwocie 140 000 zł w terminie do dnia 15 lutego 2017 r. (akt notarialny). Z przyczyn osobistych i zdrowotnych K. H. zrezygnował z zakupu mieszkania i w dniu 13 stycznia 2017 r. została rozwiązana umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zawarta w dniu 26 sierpnia 2016 r. wraz ze zwrotem przez męża Wnioskodawczyni zaliczki w kwocie 10 000 zł (akt notarialny). Od dnia sprzedaży mieszkania (26 sierpnia 2016 r.) do dnia rozwiązania umowy sprzedaży (13 stycznia 2017 r.) mąż Wnioskodawczyni nieprzerwanie mieszkał w lokalu, nie posiadając i nie mając możliwości zamieszkania w innym lokalu mieszkalnym.

W dniu 1 grudnia 2019 r. mąż niespodziewanie zmarł na skutek niewydolności krążeniowej i w dniu 9 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni uzyskała prawo przejęcia mieszkania w spadku (akt poświadczenia dziedziczenia).

W dniu 18 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie H. T. na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez syna H. T. Mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 190 000 zł (akt notarialny).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że związek małżeński zawarła w dniu 12 września 1992 r. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu stanowiło majątek osobisty męża. W dniu 26 sierpnia 2016 r. została zawarta umowa sprzedaży, na skutek której nastąpiło przeniesienie prawa do lokalu na nabywcę – K. H. Nabycie zostało potwierdzone wpisem do hipoteki i data nabycia przez K. H. – 22 grudnia 2016 r. Na skutek umowy z dnia 13 stycznia 2017 r. nastąpiło przeniesienie własności spółdzielczego prawa do lokalu z K. H. na męża Wnioskodawczyni i nabycie to zostało potwierdzone wpisem do hipoteki na dzień 30 stycznia 2017 r. Sprzedaż przez Wnioskodawczynię mieszkania nie została dokonana w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, sformułowane we wniosku oraz uzupełnieniu:

1. Od, której daty należy liczyć termin nabycia nieruchomości, czy od 1989 r., gdy mąż Wnioskodawczyni nabył mieszkanie w drodze przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa we spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przez jego zakup, czy od daty zwrotu nieruchomości-mieszkania, które zostało zbyte?
2. Czy ciąży na Wnioskodawczyni obowiązek uiszczenia podatku (w jakiej wysokości)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, nie ciąży na Niej obowiązek zapłaty podatku od sprzedaży mieszkania. Pomimo sprzedaży mieszkania nie doszło do wydania lokalu na rzecz K. H. Cały czas, mimo zawarcia umowy sprzedaży, lokal mieszkalny zamieszkiwany był przez męża Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy ‒ przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości lub praw nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Z treści wniosku wynika, że w 1971 r. mąż Wnioskodawczyni otrzymał przydział w lokalu mieszkalnym o pow. 34,60 m² w budynku mieszkalnym. Mieszkanie to jako lokatorskie zostało wykupione w dniu 22 grudnia 1989 r. i mąż Wnioskodawczyni stał się jego właścicielem i jednocześnie członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej. Nastąpiło przekształcenie prawa lokatorskiego we własnościowe spółdzielcze prawo do mieszkania.

Wnioskodawczyni związek małżeński zawarła w dniu 12 września 1992 r. i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu stanowiło majątek osobisty męża.

W dniu 26 sierpnia 2016 r. została zawarta umowa sprzedaży, na skutek której nastąpiło przeniesienie prawa do lokalu na nabywcę – K. H. Nabycie zostało potwierdzone wpisem do hipoteki i data nabycia przez K. H. był dzień 22 grudnia 2016 r. Mąż Wnioskodawczyni otrzymał zaliczkę w kwocie 10 000 zł. Umowa ta była transakcją wstępną z jej finalnym wpłaceniem przez nabywcę pozostałej części sprzedaży w kwocie 140 000 zł w terminie do dnia 15 lutego 2017 r. Z przyczyn osobistych i zdrowotnych nabywca zrezygnował z zakupu mieszkania i w dniu 13 stycznia 2017 r. została rozwiązana umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zawarta w dniu 26 sierpnia 2016 r. wraz ze zwrotem przez męża Wnioskodawczyni zaliczki w kwocie 10 000 zł (akt notarialny). Na skutek umowy z dnia 13 stycznia 2017 r. nastąpiło przeniesienie własności spółdzielczego prawa do lokalu z K. H. na męża Wnioskodawczyni i nabycie to zostało potwierdzone wpisem do hipoteki na dzień 30 stycznia 2017 r. Od dnia sprzedaży mieszkania (26 sierpnia 2016 r.) do dnia rozwiązania umowy sprzedaży (13 stycznia 2017 r.) mąż Wnioskodawczyni nieprzerwanie mieszkał w lokalu, nie posiadając i nie mając możliwości zamieszkania w innym lokalu mieszkalnym.

W dniu 1 grudnia 2019 r. mąż niespodziewanie zmarł na skutek niewydolności krążeniowej i w dniu 9 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni uzyskała prawo przejęcia mieszkania w spadku (akt poświadczenia dziedziczenia).

W dniu 18 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie (akt notarialny) i sprzedaż przez Wnioskodawczynię mieszkania nie została dokonana w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

W celu ustalenia momentu nabycia przez męża Wnioskodawczyni (spadkobiercę) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu sprzedanego należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, późn. zm.). Zauważyć należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z przepisów prawa podatkowego. Prawo cywilne i podatkowe posługują się zatem podobnymi określeniami. Jeżeli nie są one odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, należy je, biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa składają się na jeden system prawny, interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne. Przeniesienie (nabycie) własności na podstawie umowy stanowi podstawowy cywilnoprawny sposób nabycia własności właściwy prawu rzeczowemu.

Stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. W myśl art. 535 § 1 ww. Kodeksu, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z art. 555 Kodeksu cywilnego, przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody. Jak stanowi art. 245 § 1 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Stosownie do art. 245 ww. Kodeksu, do przeniesienia ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości potrzebna jest umowa między uprawnionym a nabywcą oraz – jeżeli prawo jest ujawnione w księdze wieczystej – wpis do tej księgi, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Stosownie do treści art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845), spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r., poz. 2204), domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Domniemywa się, że prawo wykreślone nie istnieje (art. 3 ust. 2 ww. ustawy). Jak stanowi art. 241 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, do ksiąg wieczystych dla spółdzielczych własnościowych praw do lokalu stosuje się odpowiednio przepisy o księgach wieczystych dla nieruchomości. Stosownie do treści art. 29 ww. ustawy, wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu – od chwili wszczęcia tego postępowania.

W świetle przytoczonych przepisów, mąż Wnioskodawczyni odpłatnie zbył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w 2016 r., na podstawie umowy zawartej w dniu 26 sierpnia 2016 r. Następnie mąż nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego na skutek zawarcia umowy rozwiązującej umowę sprzedaży z dnia 13 stycznia 2017 r. Podkreślić należy, że umowa z dnia 13 stycznia 2017 r. ukształtowała na nowo stosunki własnościowego wobec spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego i skutkowała nabyciem przez męża Wnioskodawczyni własności przedmiotowego prawa. Nie można zatem zaaprobować argumentu Wnioskodawczyni, że Jej mąż był właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego od 1989 r. Ponadto, na ustalenie momentu nabyciem przez męża Wnioskodawczyni własności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie miała wpływu podnoszona we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej okoliczność, że mąż cały czas zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu mieszkalnym.

W świetle powyższego, w 2017 r. nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę (męża Wnioskodawczyni), o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego wskazać należy, że 5-letni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upływa w dniu 31 grudnia 2022 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktyczny, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w dniu 18 lutego 2020 r. stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę (męża Wnioskodawczyni). W związku z tym, z tytułu odpłatnego zbycia ww. prawa do lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Podkreślić należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Organ podatkowy wyjaśnia, że zgodnie z obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadą samoopodatkowania, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, ponieważ prawidłowość rozliczenia podatków podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z tym, przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie może być konkretne rozliczenie lub potwierdzenie wyliczenia poszczególnych kwot przychodu, dochodu, podstawy opodatkowania. Zatem, Organ podatkowy w niniejszej interpretacji nie może zajmować stanowiska w sprawie odpowiedzi na pytanie nr 2 zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w części dotyczącej ustalenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych. Organ podatkowy w przedmiotowej interpretacji wskazał w jaki sposób ustala się wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.