Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.378.2020.2.KP
z 27 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.378.2020.1.KP (doręczone Stronie w dniu 29 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału w zabudowanej działce nr (…) – jest prawidłowe
  

• braku zastosowania zwolnienia z podatku VAT do sprzedaży udziału w zabudowanej działce nr (…) – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w zabudowanej działce nr (…) oraz braku zastosowania zwolnienia z podatku VAT do sprzedaży udziału w zabudowanej działce nr (…). Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.378.2020.1.KP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Nabył w dniu 9 lipca 2015 r. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) – Wydział Cywilny (sygn. akt (…)) prawa do spadku po ojcu (…) w części 3/16. Spadek dotyczy działki rolnej zabudowanej o nr ew. (…) położonej w obrębie (…), dla której brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

Działka (…) zgodnie z wypisem z Rejestru Gruntów z dnia 1 października 2019 r. jest gruntem rolnym zabudowanym o powierzchni 0,3400 ha. Zabudowa dotyczy budynku mieszkalnego o powierzchni 69 m2 oraz budynku magazynowego o powierzchni 43 m2. Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę (wspólnie z pozostałymi właścicielami) o nr ew. (…) o obszarze 0,3400 ha położonej w obrębie (…), jednostka ewidencyjna (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) – IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (…) nr (…), Spółce pod nazwą (…) z siedzibą w (…). W dniu 9 stycznia 2020 r. Wnioskodawca oraz Spółka jako kontrahent zawarli aktem notarialnym umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowej w postaci zabudowanej działki rolnej o nr (…). W treści umowy przedwstępnej Strony ustaliły, że jako sprzedający, Wnioskodawca wystąpi o interpretację podatkową wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, o potrzebie naliczenia podatku VAT. Przyszły Nabywca zamierza zakupić zabudowaną działkę rolną o nr ew. (…), w celu wybudowania na niej obiektu handlowego wraz z parkingiem o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 650 m2. W dniu 3 stycznia 2020 r. podpisano warunkową umowę przedwstępną sprzedaży w postaci aktu notarialnego Rep. A nr (…), która uzależnia zawarcie docelowej umowy sprzedaży od uzyskania przez Nabywcę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu handlowego.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa działka jest nieruchomością rolną zabudowaną. Znajdują się na niej budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy. Nieruchomość od momentu nabycia jej w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu nie była przez Wnioskodawcę, ani żadnego z pozostałych współwłaścicieli wykorzystywana na potrzeby działalności rolniczej, ani gospodarczej. Do grudnia 2018 r. Budynek mieszkalny znajdujący się w obrębie działki zamieszkiwała matka Wnioskodawcy. Nieruchomość nie była także przedmiotem dzierżawy osobom trzecim przed podjęciem relacji z nabywcą, tj. Firmą (…) Nieruchomość nie jest również ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Ponadto, Wnioskodawca na stałe zamieszkuje we Francji, stąd nie ma fizycznej możliwości wykorzystywać działki nawet na osobiste cele.

Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy do momentu nawiązania relacji z nabywcą. Nie była także wynajmowana osobom fizycznym ani podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca nie czerpał z tytułu prawa własności działki żadnych korzyści materialnych, prawnych, ani innego rodzaju dochodów. Nieruchomość, tak gruntowa jak i budynki na niej posadowione nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani rolniczej.

Na mocy umowy z dnia 9 stycznia 2020 r. Strony zobowiązały się do zawarcia umowy sprzedaży (w terminie 14 dni od spełnienia warunków koniecznych do przeprowadzenia procesu inwestycyjnego), na mocy której nabywca - firma (…) nabędzie za ustaloną kwotę (230 tys. zł powiększoną o ewentualny podatek od towarów i usług) w stanie wolnym od obciążeń, roszczeń, hipotek i praw osób trzecich przedmiotową nieruchomość od Wnioskodawcy oraz pozostałych współwłaścicieli. Jako warunki konieczne do zawarcia przyrzeczonej umowy wskazano:

1. uzyskanie przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy, z której wynikać będzie możliwość zabudowania działki zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki;
   
2. uzyskanie przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której wynikać będzie możliwość zabudowania działki zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki;
   
3. uzyskanie przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na nieruchomości;
   d, e) uzyskanie pozostałych zgód/decyzji/postanowień i potwierdzenie charakteru oraz stanu nieruchomości, niezbędne do przeprowadzenia na nieruchomości procesu inwestycyjnego, a także uzyskanie przez spółkę przyłączy kanalizacyjnych oraz energetycznych.
4. nabywca na mocy umowy przedwstępnej zagwarantował sobie prawo do uzyskania pozwolenia na rozbiórkę budynków posadowionych na przedmiotowej działce, jako warunek konieczny do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, zatem przed zawarciem ostatecznej umowy odbędą się co najmniej czynności prawne związane z rozbiórką rzeczonych budynków.
   
   

Ponadto, Sprzedający udzielił Nabywcy pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed organami administracji publicznej, oraz podejmowania wszelkich działań formalnych oraz faktycznych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, zmierzających do uzyskania finalnego pozwolenia na budowę.

Podpisano także umowę dzierżawy przedmiotowej nieruchomości na czas 3 miesięcy (z czynszem dzierżawnym w wys. 50 zł miesięcznie). Wydzierżawiający wyrazili zgodę na dysponowanie przez dzierżawcę przedmiotem dzierżawy na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.

Wnioskodawca oświadcza, jak wskazano we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r., że jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, ani rolniczej, tak na terytorium kraju jak i w państwie zamieszkania. Nabycie w drodze spadku udziału w prawie własności przedmiotowej nieruchomości nie powodowało również powstania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług. Ponadto, Wnioskodawca ani pozostali współwłaściciele nie dokonywali od momentu nabycia nieruchomości żadnych czynności formalnych ani rzeczywistych, prowadzących do zwiększenia wartości, bądź też atrakcyjności przedmiotowej nieruchomości. Nie dokonywano także czynności reklamowych dot. przedmiotowej działki, jak i marketingowych, mających na celu pozycjonowanie działki na rynku nieruchomości.

Budynki posadowione na działce nr (…) w postaci domu mieszkalnego oraz budynku gospodarczego, wybudowano odpowiednio w roku 1957 i 1958. Pierwsze zasiedlenie w obu przypadkach miało miejsce niezwłocznie po ich wybudowaniu. Od momentu zasiedlenia nie były na nich dokonywane żadne prace modernizacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

1. Czy sprzedaż nieruchomości na rzecz firmy, z którą Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości, zastosowanie znajdzie zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku), przedmiotowa sprawa stanowi sprawę analogiczną do opisanej np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji skarbowej nr. 0113-KDIPT1-1.4012.388.2019.1.MG, w którym Organ wskazał, transakcja sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę przez nabywcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W przywołanej interpretacji Organ wskazał na istotne z punktu widzenia przesłanki, czyniące przedmiotową transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług:

1. przywołując orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C- 180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
2. wskazując, iż sprzedający udzielając pełnomocnictw oraz dzierżawy przyszłemu nabywcy w zakresie takim, jak we wniosku, dokonuje działań wpływających na zwiększenie atrakcyjności nieruchomości pod kątem sprzedaży. Okoliczności takie wykraczają poza zwykłe wykonywanie prawa własności. Nabywca dokonuje bowiem jako pełnomocnik, czynności, które zmieniają status prawny nieruchomości, przygotowując ją pod inwestycję, której zamierza dokonać nabywca nieruchomości, już po nabyciu prawa własności. Ponadto poprzez uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę budynków znajdujących się w obrębie nieruchomości, dokonuje zmiany charakteru nieruchomości gruntowej z zabudowanej na niezabudowaną.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca uważa, że z tytułu przedmiotowej transakcji będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT zgodnie ze stawką podstawową dla dostawy nieruchomości niezabudowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału w zabudowanej działce nr (…) oraz nieprawidłowe w zakresie braku zastosowania zwolnienia z podatku VAT do sprzedaży udziału w zabudowanej działce nr (…).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
   
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 - 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1, akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów, dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany nabył w roku 2015 na podstawie przyjęcia spadku po zmarłym ojcu działkę o nr (…) w części 3/16. Spadek dotyczy działki rolnej zabudowanej, dla której brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

Działka (…) jest gruntem rolnym, zabudowanym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym. Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę (wspólnie z pozostałymi właścicielami) Spółce. W dniu 9 stycznia 2020 r. Wnioskodawca oraz Spółka jako kontrahent zawarli umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowej w postaci zabudowanej działki rolnej. Przyszły Nabywca zamierza zakupić zabudowaną działkę rolną, w celu wybudowania na niej obiektu handlowego wraz z parkingiem o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 650 m2. Zawarcie docelowej umowy sprzedaży jest uzależnione od uzyskania przez Nabywcę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu handlowego.

Nieruchomość od momentu nabycia jej w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu nie była przez Wnioskodawcę, ani żadnego z pozostałych współwłaścicieli wykorzystywana na potrzeby działalności rolniczej, ani gospodarczej. Do grudnia 2018 r. budynek mieszkalny znajdujący się w obrębie działki, zamieszkiwała matka Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca nie wykorzystuje działki na cele osobiste. Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy do momentu nawiązania relacji z Nabywcą. Nie była także wynajmowana osobom fizycznym ani podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca nie czerpał z tytułu prawa własności działki żadnych korzyści materialnych, prawnych, ani innego rodzaju dochodów.

Umowa przedwstępna była zawarta pod następującymi warunkami:

1. uzyskania przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy, z której wynikać będzie możliwość zabudowania działki zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki;
2. uzyskania przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której wynikać będzie możliwość zabudowania działki zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki;
3. uzyskania przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na nieruchomości;
4. uzyskania pozostałych zgód/decyzji/postanowień i potwierdzenie charakteru oraz stanu nieruchomości, niezbędne do przeprowadzenia na nieruchomości procesu inwestycyjnego, a także uzyskanie przez spółkę przyłączy kanalizacyjnych oraz energetycznych.
5. nabywca na mocy umowy przedwstępnej zagwarantował sobie prawo do uzyskania pozwolenia na rozbiórkę budynków posadowionych na przedmiotowej działce, jako warunek konieczny do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, zatem przed zawarciem ostatecznej umowy odbędą się co najmniej czynności prawne związane z rozbiórką rzeczonych budynków.
   
   

Ponadto, Sprzedający udzielił Nabywcy, pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed organami administracji publicznej, oraz podejmowania wszelkich działań formalnych oraz faktycznych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, zmierzających do uzyskania finalnego pozwolenia na budowę. Podpisano także umowę dzierżawy przedmiotowej nieruchomości na czas 3 miesięcy (z czynszem dzierżawnym w wys. 50 zł miesięcznie). Wydzierżawiający wyrazili zgodę na dysponowanie przez dzierżawcę przedmiotem dzierżawy na cele budowlane. Wnioskodawca ani pozostali współwłaściciele, nie dokonywali od momentu nabycia nieruchomości żadnych czynności formalnych ani rzeczywistych, prowadzących do zwiększenia wartości, bądź też atrakcyjności przedmiotowej nieruchomości. Nie dokonywano także czynności reklamowych dot. przedmiotowej działki, jak i marketingowych, mających na celu pozycjonowanie działki na rynku nieruchomości. Budynki posadowione na działce nr (…) w postaci domu mieszkalnego oraz budynku gospodarczego, wybudowano odpowiednio w roku 1957 i 1958. Pierwsze zasiedlenie w obu przypadkach miało miejsce niezwłocznie po ich wybudowaniu. Od momentu zasiedlenia nie były na nich dokonywane żadne prace modernizacyjne.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż udziału w zabudowanej działce nr (…) będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ad 1

W celu rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy dla opisanej transakcji Wnioskodawca występuje w roli podatnika.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną, w ramach której udzielono Spółce pełnomocnictwa, celem dokonywania w imieniu Strony szeregu czynności związanych z przedmiotową działką, dotyczących m.in. do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, zmierzających do uzyskania finalnego pozwolenia na budowę.

Ponadto Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy ze Spółką, w której Strona wyraziła zgodę, na dysponowanie przez Dzierżawcę działką na czas nieoznaczony w zamian za czynsz dzierżawy w wysokości 50 zł miesięcznie.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy, wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Stosownie do treści powyższych przepisów dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy dzierżawy, związane jest z wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywana była przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielanego pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo, że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wobec tego działania w postaci uzyskania wszelkich decyzji, zaświadczeń, zgód, warunków technicznych, a także zawarcie określonych umów, pomimo że nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie (pełnomocnika) nie oznacza, że pozostają one bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Zatem osoby trzecie, dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową nieruchomość, będącą nadal własnością Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, nieruchomość będzie własnością Wnioskodawcy i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Strony.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku sprzedaży udziału w zabudowanej działce Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny, to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe tj. sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w zabudowanej działce nr (…), stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą udziału w zabudowanej działce znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, poza następującymi wyjątkami:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Dodatkowo, ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt l0a zwalnia z opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części (zwolnienie obligatoryjne), nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części lub rozpoczęcie ich użytkowania na potrzeby własne po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży, w tym także prawo wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333). Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr (…) na podstawie przyjęcia spadku po zmarłym ojcu w części 3/16. Przedmiotowa nieruchomość jest działką rolną zabudowaną. Częścią składową powyższej działki jest budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy. Wnioskodawca nabył ww. działkę wraz z budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, wskazanym we wniosku. Od dnia oddania przedmiotowych budynków do użytkowania upłynęło ponad 2 lata. Wnioskodawca wskazał, że na ww. budynki nie ponosił żadnych nakładów. Ponadto Zainteresowany wskazał, że Spółka zagwarantowała sobie prawo do uzyskania pozwolenia na rozbiórkę budynków posadowionych na przedmiotowej działce. Zatem przed zawarciem umowy ostatecznej odbędą się jedynie czynności prawne związane z rozbiórką ww. budynków – uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości czy do sprzedaży udziału w działce nr (…) zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, dla którego zostanie wydane jedynie pozwolenie na rozbiórkę znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT.

Odnosząc się do przedmiotowych wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy, że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami przeznaczonymi do rozbiórki wydały rozstrzygnięcia Sądy Administracyjne.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądów Administracyjnych, sam fakt, że w chwili sprzedaży nieruchomości w stosunku do znajdującego się na niej budynku zostało wydane pozwolenie na jego rozbiórkę, nie daje podstaw do uznania transakcji za dostawę niezabudowanego gruntu – tak m.in. orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1436/13 i sygn. akt I FSK 1582/13 oraz w wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14. W wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie Sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)”.

W konsekwencji, w sprawie opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami przeznaczonymi do rozbiórki istotny jest fakt, czy rozbiórka budynków zostanie dokonana (bądź rozpocznie się) przed planowaną dostawą.

W rozpatrywanej sprawie w chwili dokonywania transakcji nie rozpocznie się rozbiórka budynku gospodarczego i mieszkalnego, znajdujących się na przedmiotowej działce. Jak wskazał Wnioskodawca warunkiem zawarcia umowy ostatecznej jest uzyskanie przez Kupującego pozwolenia na rozbiórkę budynków posadowionych na przedmiotowej działce. O statusie sprzedawanej nieruchomości decydują bowiem okoliczności faktyczne, w szczególności nierozpoczęty fizycznie na moment transakcji proces rozbiórki usytuowanych na działce budynków gospodarczego i mieszkalnego. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestaną one spełniać kryteria przewidziane dla budynku, teren na którym takie obiekty się uprzednio znajdowały, staje się gruntem niezabudowanym. Zatem w sytuacji uzyskania przez Kupującego przed nabyciem działki pozwolenia na rozbiórkę znajdujących się na niej budynków oraz gdy nie zostaną rozpoczęte prace rozbiórkowe przed zawarciem umowy sprzedaży udziału w działce, należy uznać, że przedmiotem sprzedaży będzie sprzedaż gruntu zabudowanego.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia, stwierdzić należy, że w odniesieniu do budynku mieszkalnego i gospodarczego doszło do ich pierwszego zasiedlenia. Powyższe wynika z faktu, że od momentu oddania tych budynków do użytkowania, do chwili sprzedaży, upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że na ww. budynki nie ponosił żadnych nakładów. W konsekwencji powyższego, planowana sprzedaż udziału w budynku mieszkalnym i gospodarczym, będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, sprzedaż udziału w gruncie, na którym znajdują się ww. budynki również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc skoro sprzedaż działki wraz z budynkiem mieszkalnym i gospodarczym może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż udziału w działce nr (…) wraz z budynkiem mieszkalnym i gospodarczym będzie korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca oraz Nabywca będą mogli skorzystać z rezygnacji z niniejszego zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jeśli spełnią oni warunki wynikające z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.