Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.298.2020.4.JK
z 20 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2020 r. (data wpływu 10 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 26 maja 2020 r. (…) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 26 maja 2020 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 8 czerwca 2020 r.), zaś w dniu 22 czerwca 2020 r. (data nadania 15 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

Jednakże wniosek nadal nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. (…) ponownie wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane w dniu 29 czerwca 2020 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 3 lipca 2020 r. Natomiast w dniu 16 lipca 2020 r. (data nadania 10 lipca 2020 r.) wniosek został uzupełniony.

Tut. organ informuje, że przedmiotem niniejszego wniosku jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w przedmiocie zagadnienia dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca został powołany przez Sąd Okręgowy jako biegły sądowy z zakresu geodezji. Dla Sądu wykonuje opinie. Wykonane opinie z zakresu geodezji rozlicza zgodnie z przepisami ustawy o kosztach sądowych oraz rozporządzeniem wydanym przez Ministra Sprawiedliwości. Za opinie dla Sądu Zainteresowany wystawia faktury VAT. Kwotę netto wynikłą z rozliczenia powiększa o podatek VAT według stawki 23%. Sąd rozlicza podatek dochodowy według skali podatkowej i na koniec roku wystawia dla Wnioskodawcy PIT-11.

W 2018 roku z tytułu pracy dla Sądu Zainteresowany osiągnął przychód w wysokości (…) złotych, w 2019 roku z tytułu pracy dla Sądu osiągnął przychód w wysokości (…) złotych.

Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą między innymi z zakresu geodezji lecz nie wykonuje w ramach tej działalności opinii. Prace w ramach działalności gospodarczej wykonuje sporadycznie. Zainteresowany prowadzi książkę przychodów i rozchodów.

Przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawca rozlicza według skali podatkowej i również wystawia fakturę VAT ze stawką podatku 23%. W 2018 roku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany osiągnął przychód w wysokości (…) złotych, w 2019 roku z tytułu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiągnął przychód w wysokości (…) złotych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, co następuje.

W postępowaniu sądowym:

• zgodnie z ustawą Prawo Geodezyjne i Kartograficzne to Sąd dokonuje rozgraniczenia i to Sąd samodzielnie ustala przebieg granicy, a biegły z zakresu geodezji nie ma prawa nawet sugerować co do przebiegu granicy;
• zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami to Sąd samodzielnie dokonuje podziału nieruchomości i to Sąd samodzielnie ustala sposób podziału nieruchomości, a biegły z zakresu geodezji nie ma prawa nawet sugerować co do sposobu podziału nieruchomości oraz
• zgodnie z ustawą Kodeks cywilny to Sąd dokonuje ustalenia służebności i to Sąd samodzielnie ustala przebieg służebności, a biegły z zakresu geodezji nie ma prawa nawet sugerować co do przebiegu służebności.
  
  

Istotne jest to, że Sąd dokonując ustalenia czy podziału ma swobodę w ustalaniu i podziale, i przy tych czynnościach bierze pod uwagę inne okoliczności w sprawie, czyli nie musi się opierać na dokumentach oraz przepisach ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne czy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dla czynności przewidzianych (w tym wypadku ustalenia, podział) dla Sądu, Sąd nie tylko nie udziela pełnomocnictwa biegłemu z zakresu geodezji do wykonania tych czynności, ale udzielić go nie może. Sąd powołując biegłego z zakresu geodezji poleca mu sporządzenie opinii, w której biegły z zakresu geodezji – zgodnie z poleceniem Sądu – opisuje jaki jest stan w ewidencji gruntów na podstawie danych pozyskanych z organu prowadzącego ewidencję gruntów, jak granice wskazują strony postępowania i jaki jest stan faktyczny. Sąd w poleceniu dla biegłego z zakresu geodezji określa miejsce dokonania czynności oraz określa czas na jej wykonanie. Strony postępowania mogą jeszcze na tym etapie dokonywać korekt we wcześniejszych swoich wskazaniach. Gdy strony postępowania zajmą już ostateczne stanowisko to Sąd dokonuje ustaleń i poleca biegłemu z zakresu geodezji sporządzenie dokumentacji do rozgraniczenia, do podziału nieruchomości oraz do ustalenia służebności dając mu dokładne wytyczne jak ma przebiegać granica, którą Sąd ustalił w postępowaniu o rozgraniczenie, jak dokonał podziału nieruchomość czy jak została ustalona służebność przez Sąd.

Sporządzona dokumentacja z rozgraniczenia, z podziału nieruchomości oraz z ustalenia służebności, zgodnie z ustawą Prawo Geodezyjne i Kartograficzne jest przekazywana do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego. Przed przyjęciem do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego dokumentacja jest podawana kontroli przez inspektora Powiatowego Ośrodka Geodezyjno-Kartograficznego. Tylko poprawnie sporządzona dokumentacja jest przyjmowana do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego. Powiatowy Ośrodek Geodezyjno-Kartograficzny potwierdza ten fakt na dokumentach które biegły z zakresu geodezji przekazuje Sądowi jako opinię. Sąd wydając orzeczenie ma więc pewność że dokumenty które polecił wykonać biegłemu z ustaloną przez siebie granicą, z dokonanym przez siebie podziałem nieruchomości, czy z ustaloną przez siebie służebnością zostały wykonane prawidłowo.

W ten sposób Sąd sprawdza poprawność sporządzonych przez biegłego z zakresu geodezji dokumentów nie poświęcając na to swojego czasu, a zachowując zasady bezstronności ponieważ robi to urząd. Sąd wydając orzeczenie o rozgraniczeniu gdzie sam ustalił granicę, o podziale nieruchomości, gdzie sam podzieli nieruchomość, czy o ustaleniu służebności którą sam ustalił ma pełnię wiedzy, że czynności których dokonał są prawidłowe, a więc ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich nie tylko za wydanie orzeczenia, ale również za dokonane rozgraniczenie, gdzie sam ustalił granicę, za dokonany podział nieruchomości gdzie sam podzielił nieruchomość oraz za ustanowienie służebności gdzie sam ją ustanowił.

Jak wspomniał Wnioskodawca już na wstępie, to Sąd ustala granicę dokonując rozgraniczenia, to Sąd ustala jak ma zostać podzielona nieruchomość i to Sąd ustala jak ma zostać ustanowiona służebność, więc biegły z zakresu geodezji nie może odpowiadać za te czynności ponieważ nie ma na nie wpływu. Relacja pomiędzy biegłym a Sądem jest taka sama, jak pomiędzy pracodawcą a pracownikiem.

Pracodawca poleca pracownikowi wykonać daną pracę, a pracownik musi ją wykonać; tak samo jest w Sądzie. Sąd powołuje biegłego z zakresu geodezji dla zachowania zasad bezstronności do wykonania konkretnej pracy, tak jak pracodawca zatrudnia geodetę do wykonania pracy, lecz w postępowaniu administracyjnym. W postępowaniu administracyjnym to zatrudniony geodeta wykonuje pracę w znacznie większym zakresie związaną w ustaleniem granic czy z podziałami w całości, bo to on ustala granice i dokonuje podziałów zgodnie z wspomnianymi wyżej ustawami, a pracodawca ponosi za to odpowiedzialność przed osobami trzecimi.

Sądy polecają biegłym z zakresu geodezji sporządzanie dokumentacji nie tylko dla zapewnienia bezstronności i nie dlatego, że się na tym nie znają lecz dlatego, że osoba sporządzająca dokumentację geodezyjną musi mieć uprawnienia z zakresu geodezji, a sędzia reprezentujący Sąd – który powołuje biegłego i dokonuje ustaleń, i podziałów – ich nie ma. Na tej samej zasadzie geodeta z uprawnieniami jest zatrudniany w przedsiębiorstwie geodezyjnym, gdzie kierownik nawet nie musi być geodetą, a ponosi odpowiedzialność za pracę zatrudnionego geodety. Wcześniej Wnioskodawca pracował w przedsiębiorstwie geodezyjnym i wykonywał dokumentację na potrzeby postępowania administracyjnego, a obecnie wykonuje dla Sądu na potrzeby postępowania sądowego. Biegły z zakresu geodezji, wykonując pracę według wskazań Sądu, nie ma wpływu na to jak Sąd ustali granicę, podzieli nieruchomość czy ustali służebność.

Strona postępowania sądowego jest odbiorcą produktu powstałego w wyniku czynności Sądu, w wyniku których została ustalona granica przez Sąd, dokonany podział nieruchomości przez Sąd czy ustalona służebność przez Sąd. Dokumentację potrzebną do wprowadzenia danych do baz danych prowadzonych przez Powiatowe Ośrodki Dokumentacji Geodezyjnej (starostów) wykonał biegły z zakresu geodezji, tylko dlatego, że przepisy prawa wymagają od osoby wykonującej dokumentacje geodezyjną uprawnień zawodowych w zakresie geodezji, według wskazań i pod nadzorem Sądu. Sędzia stanowiący Sąd nie posiada bowiem uprawnień zawodowych z zakresu geodezji, mimo iż przepisy prawa w tym zakresie są Sądowi znane.

Za produkty powstałe w wyniku czynności Sądu, w wyniku których została ustalona granica przez Sąd, dokonany podział nieruchomości przez Sąd czy ustalona służebność przez Sąd, za co bez wątpienia ponosi odpowiedzialność Sąd, a nie biegły z zakresu geodezji. Biegły z zakresu geodezji nie ponosi ryzyka w związku z wykonywaną pracą, ponieważ wykonuje ją według wskazań i po nadzorem Sądu, a odpowiada tylko przed Sądem, który mu pracę polecił wykonać, tak jak pracownik przed pracodawcą.

Wszystko to ustawodawca przewidział w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako źródło przychodów biegłych wskazał, że są to przychody z działalności wykonywanej osobiście i zapisał w art. 13 pkt 6. Nie może tutaj też być różnorodności w traktowaniu biegłych i dzieleniu ich na tych, którzy prowadzą działalność gospodarczą i na tych, którzy jej nie prowadzą. Przy powołaniu biegłego Sąd nie bierze pod uwagę czy biegły prowadzi działalność gospodarczą, czy jej nie prowadzi i nie ma to dla ustanowienia biegłego żadnego znaczenia. Przychody obydwu grup biegłych muszą być zaliczane do tego samego źródła przychodów ponieważ wykonują dla Sądu taką samą pracę i taka sama jest zależność pomiędzy nimi a Sądem.

Mając powyższe na uwadze prace wykonywane dla Sądu przez biegłego z zakresu geodezji łącznie spełniają następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności podejmowanych przez biegłego z zakresu geodezji oraz ich wykonanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi Sąd zlecający wykonywanie tych czynności; biegły odpowiada tylko przed Sądem który go powołał;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Sąd zlecający te czynności;
3. biegły sądowy z zakresu geodezji nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością w zakresie pracy dla Sądu.
   
   

Biegły z zakresu geodezji odpowiada tylko przed Sądem, który zlecił mu wykonanie pracy w postaci opinii, tak samo jak pracownik przed pracodawcą, a Sąd za czynności w postaci ustaleń i podziałów nieruchomości, których sam dokonuje, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich w tym wypadku stron postępowania dla których ustalenia i podziały nieruchomości są produktem powstałym w wyniku postępowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego przychody biegłego w postępowaniu sądowym są prawidłowo zaklasyfikowane do źródła przychodów wykonywanych osobiście?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, w ustawie o PDOF ustawodawca wyodrębnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł, w tym miedzy innymi:

• z działalności wykonywanej osobiście ( art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF),
• z pozarolniczej działalności gospodarczej ( art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF ).
  
  

Jak wynika z art. 5a pkt 6 ustawy o PDOF, określoną działalność uznać należy za pozarolniczą działalność gospodarczą, jeżeli spełnia ona następujące przesłanki: jest prowadzona przez podatnika we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (czyli między innymi do przychodów z działalności wykonywanej osobiście).

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o PDOF, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Co istotne powołany przepis, w przeciwieństwie do art. 13 pkt 8 ustawy o PDOF, który dotyczy przychodów z tytułu osobistego wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, nie przewiduje w tym zakresie wyłączeń w odniesieniu do przychodów, które zostały uzyskane na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym zostały natomiast wskazane wprost w treści art. 13 pkt 6 ustawy o PDOF.

W konsekwencji fakt prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej przez powołanego przez sąd biegłego, który w ramach tej działalności nie wykonuje opinii, nie ma wpływu na zakwalifikowanie przyznanego postanowieniem przez sąd wynagrodzenia uzyskanego przez niego za czynności wykonane na polecenie sądu (wydane na podstawie właściwych) przepisów do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Jest tutaj istotna różnica pomiędzy zleceniem wykonywanym w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a poleceniem sądu. Polecenie sądu należy wykonać, a zlecenia wcale nie trzeba przyjmować.

W świetle obowiązujących przepisów, wynagrodzenie przyznane postanowieniem przez sąd i wypłacone przez sąd po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy biegłemu za czynności wykonane osobiście na polecenie sądu, wydane na podstawie właściwych przepisów, należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).
  
  

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o. których mowa w pkt 9.

Aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w cytowanym art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

1. zleconych na podstawie właściwych przepisów,
2. zleconych przez jeden z następujących podmiotów:
   • organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej albo
   • sąd, albo
   • prokuratora.
   
   

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została natomiast w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przepisu tego wynika, że z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykonuje w sposób zorganizowany i ciągły czynności o charakterze zarobkowym, niezakwalifikowane do żadnego z innych wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym uprzednio przepisie wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a-c rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Przenosząc cytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na grunt opisanego we wniosku stanu faktycznego, w celu właściwego zakwalifikowania przychodów – z tytułu pełnienia funkcji biegłego – do właściwego źródła przychodu, należy ocenić, czy ze względu na charakter i specyfikę wykonywanych czynności posiadają one elementy, które pozwoliłyby zaliczyć je do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działalności wykonywanej osobiście.

Zatem o kwalifikacji wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności w charakterze biegłego do określonego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych decydować będzie forma w jakiej dana osoba wykonuje te czynności. Jeżeli czynności podejmowane w charakterze biegłego na zlecenie sądu są wykonywane w ramach działalności gospodarczej, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła. Jeżeli natomiast biegły wykonuje zlecone przez sąd czynności w innej formie to wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania tych czynności należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca został powołany przez Sąd Okręgowy jako biegły sądowy z zakresu geodezji. Dla Sądu wykonuje opinie. Wykonane opinie z zakresu geodezji rozlicza zgodnie z przepisami ustawy o kosztach sądowych oraz rozporządzeniem wydanym przez Ministra Sprawiedliwości. Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą, między innymi z zakresu geodezji, lecz nie wykonuje w ramach tej działalności opinii dla sądu.

Jak doprecyzował Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku, prace wykonywane dla Sądu przez biegłego z zakresu geodezji łącznie spełniają następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności podejmowanych przez biegłego z zakresu geodezji oraz ich wykonanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi Sąd zlecający wykonywanie tych czynności; biegły odpowiada tylko przed Sądem który go powołał;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Sąd zlecający te czynności;
3. biegły sądowy z zakresu geodezji nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością w zakresie pracy dla Sądu.
   
   

W świetle przywołanych powyżej przepisów oraz tak przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, że przychody, który Wnioskodawca uzyskuje z tytułu pełnionej – poza prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą – funkcji biegłego sądowego należy traktować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.