Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.460.2020.1.MPU
z 28 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu - 12 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej zarówno na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi egzekucję z majątku osoby fizycznej, Pana (…). Zdarzeniem przyszłym jest planowana dostawa (sprzedaż) towaru, jakim ma być przeniesienie prawa własności gruntu oraz prawa własności budynku (stanowiącego odrębną własność) posadowionego na tym gruncie.

Grunt (działka) jest oznaczony numerem (…) i ma powierzchnię (…) metrów kwadratowych. Kamienica została wybudowana na początku (…) wieku ((…) rok) i jest wpisana w rejestrze gruntów z dnia (…) r. a także kartoteki budynków z dnia (…) r. Kamienica jest zlokalizowana pod adresem: ulica (…)(…) w (…), a nieruchomość jest wpisana do rejestru zabytków pod pozycją (…) z dnia (…) r. Pan (…) opisane nieruchomości nabył w latach (…)-tych (…) wieku. Nr księgi wieczystej (…).

Nakłady poniesione na budynek, które zwiększały jego wartość początkową przyjmowaną do celów amortyzacji, zostały poniesione w latach (…)-tych (…) w. i w (…) r., i były wyższe niż 30% tej wartości. Były pracami modernizacyjnymi, zewnętrznymi i konstrukcyjnymi. Były one dokonywane przez najemców. Ww. osoba, której prawa własności gruntu i obiektów budowlanych mają być (w drodze licytacji) przeniesione na inną osobę nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, w związku z czym nie przysługiwało jej w zakresie nabycia innych składników majątkowych prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Jednakże w okresie od (…) r. do (…) r. był czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Planowana egzekucja z ww. nieruchomości dotyczy wierzytelności wobec ww. osoby będącej dłużnikiem z takich tytułów jak: długi związane z przestępstwem paserstwa, deliktami cywilnymi, zaległościami podatkowymi (także z podatków majątkowych dotyczących opisanej nieruchomości), ZUS z działalności gospodarczej

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa ta może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust 1 pkt 10 a ustawy VAT?
2. Czy grunt, na którym posadowiona jest kamienica stanowiąca odrębną nieruchomość, w przypadku zastosowania dla dostawy tej nieruchomości jednego ze zwolnień wskazanych w pytaniu 1, będzie korzystał z tego zwolnienia, czy też musi jako ,,inny” składnik dostawy zostać opodatkowany podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy: odpowiadając na pytanie 1, Wnioskodawca uważa, że przedmiot sprzedaży (planowanej dostawy) może skorzystać zarówno ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 jak i w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. Uzasadnia to stanowisko zawierając własną ocenę prawną przedstawionych elementów zdarzenia przyszłego, która jest następująca: dostawa budynków, budowli i ich części jest zgodnie z pierwszym z tych przepisów zwolniona co do zasady, chyba, że jest to dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a w przedmiotowym przypadku nie jest, skoro budynek został wybudowany w (…) r., a egzekwowany dłużnik go nabył, a nie wybudował, albo ,,pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata”, a w przedmiotowym przypadku ten wyjątek od reguły ogólnego zwolnienia także nie zachodzi, gdyż nawet ww. dłużnik używał go (do czynności opodatkowanych podatkiem VAT) dłużej niż 2 lata, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w latach (…)-(…). Ponadto planowana dostawa mogłaby, gdyby nie dotyczyło jej zwolnienie wskazane wyżej, korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. Wnioskodawca wyrażając własną ocenę prawną stanowisko to uzasadnia w taki sposób, że zarówno warunek określony w pkt a tego przepisu, tj. brak w stosunku do przedmiotu dostawy po stronie dokonującego tej dostawy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jak i warunek określony w pkt b tego przepisu czyli nie poniesienie w stosunku do tego przedmiotu wydatków na jego ulepszenie, albo poniesienie takich wydatków ale niższych niż 30% jego wartości początkowej (zgodnie z art. 43 ust. 7/a ustawy VAT warunek nie wymagany przy wykonywaniu co najmniej 5 lat po ulepszeniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT). Dokonując subsumpcji, tj. przyporządkowania opisanego w zdarzeniu przyszłym istniejącego stanu faktycznego do ww. przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a pkt a i b ustawy VAT, należy stwierdzić, że przy nabyciu aktywów, których dotyczy planowana dostawa, ww. dłużnik nie miał prawa do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony przy tym nabyciu (gdyby w ogóle taki występował - obiekt z (…) r.!). Poczynione nakłady w nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…) były wyższe niż 30% wartości początkowej, lecz dokonywane były przez najemców a nie przez właściciela (dłużnika). Reasumując własne stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 to wyraża on taką ocenę prawną stanu faktycznego, że planowana dostawa ma prawo korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, gdyż nie będzie ona dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia a ponadto od pierwszego zasiedlenia minęło więcej niż 2 lata. Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT przedmiot dostawy nie był objęty prawem do odliczenia VAT przysługującym nabywcy, a nabywca ten (dłużnik jw.) nie poniósł wydatków na jego ulepszenie w wysokości co najmniej 30% jego wartości początkowej.

W odpowiedzi na pytanie 2 Wnioskodawca twierdzi, że zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT odnoszące się do obiektów budowalnych przysługujące na podstawie przepisów ustawy VAT powołanych w odpowiedzi na pytanie 1 obejmuje także grunt (nr 111) stanowiący przedmiot planowanej dostawy. Wynika to z przepisu art. 29a ust. 8 ustawy VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Opisane we wniosku nieruchomość - kamienica jest posadowiona na gruncie, który także będzie przedmiotem dostawy, więc zgodnie z art. 29 a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 (10a) grunt ten także będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem VAT - zastosowanie a contrario art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT nie będzie w przypadku planowanej dostawy miało miejsca, podobnie jak i art. 29 a ust. 9 ustawy VAT dotyczący extra opodatkowania prawa wieczystego użytkowania gruntów przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części związanych trwale z tymi gruntami, gdyż dostawa dotyczyć będzie prawa własności gruntu dłużnika, a nie prawa wieczystego użytkowania gruntu. Ze względu na specjalny (egzekucyjny) tryb planowanej dostawy wnioskodawca uprzejmie prosi Organ Interpretacyjny o możliwie szybkie rozpoznanie niniejszego wniosku, za co z góry uprzejmie dziękuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze. zm.), – zwanej dalej „ustawą” organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r., poz. 1438 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r. ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca – Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne z należącej do Dłużnika nieruchomości zabudowanej. Zdarzeniem przyszłym jest planowana dostawa (sprzedaż) towaru, jakim ma być przeniesienie prawa własności gruntu oraz prawa własności budynku (stanowiącego odrębną własność) posadowionego na tym gruncie. Kamienica została wybudowana na początku (…) wieku ((…) rok) i jest wpisana w rejestrze gruntów z dnia (…) r. a także kartoteki budynków z dnia (…) r. Nieruchomość jest wpisana do rejestru zabytków z dnia (…) r. Dłużnik opisane nieruchomości nabył w latach (…)-tych (…) wieku. Nakłady poniesione na budynek, które zwiększały jego wartość początkową przyjmowaną do celów amortyzacji, zostały poniesione w latach 90-tych (…) w. i w (…) r., i były wyższe niż 30% tej wartości. Były pracami modernizacyjnymi, zewnętrznymi i konstrukcyjnymi. Były one dokonywane przez najemców. Dłużnik nie był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, w związku z czym nie przysługiwało mu w zakresie nabycia innych składników majątkowych prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Jednakże w okresie od (…) r. do (…) r. był czynnym zarejestrowanym podatnikiem V. AT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej należącej do Dłużnika może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czy też powinna być opodatkowana tym podatkiem.

W opisanym zdarzeniu przyszłym spełnione są łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust.1 pkt 10. Dostawa budynków nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość w latach (…)-tych (…) w. Wprawdzie w stosunku do budynku były ponoszone nakłady na ulepszenie budynku mieszkalnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, które były wyższe niż 30% tej wartości lecz były one ponoszone w latach (…)(…) w. i w roku (…) oraz ponieśli je najemcy. Jednocześnie z wniosku nie wynika by po roku (…) Dłużnik ponosił jakiekolwiek inne nakłady na ulepszenia, zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków, upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja zbycia nieruchomości zabudowanej (budynku - kamienicy wraz z gruntem na którym jest posadowiona) należącej do Dłużnika będzie korzystała ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

W związku z tym, że planowana dostawa (sprzedaż) towaru, jakim ma być przeniesienie prawa własności gruntu oraz prawa własności budynku (stanowiącego odrębną własność) posadowionego na tym gruncie należąca do Dłużnika będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1pkt 2 ustawy jest bezzasadne.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, co do istoty rozstrzyganego problemu, czyli możliwości zastosowania przez Zainteresowanego zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży opisanej nieruchomości. Oceniając jednak całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowa sprzedaż podlega zwolnieniu zarówno w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jak również w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy należało ocenić jako nieprawidłowe. Zaznaczyć bowiem należy, że z przepisów regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynika, że w odniesieniu do tych obiektów może wystąpić jedna z podstaw do zastosowania zwolnienia, gdyż – jak wskazano wyżej – przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie przewidują możliwości stosowania zwolnienia od podatku dla tej samej czynności na podstawie różnych norm prawnych.

Na marginesie Organ zauważa, że przywołany przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, zgodnie z którym spełnienie warunku, o którym mowa w art. 43 ust.1 pkt 10a lit. b dla konieczności zastosowania obligatoryjnego zwolnienia z VAT nie było wymagane, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat został uchylony począwszy od 1 września 2019 r.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.