Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.286.2020.1.JKU
z 3 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka składając korektę zeznania w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2018, w której to korekcie strona uznała, że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych uzyskany w roku 2018, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy oraz czy strona będzie miała prawo do uznania, że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2018,
• Spółka składając zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne, w których to zeznaniach strona będzie uznawała, że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy do biogazowni oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, maszyn i urządzeń rolniczych oraz pojazdów samochodowych uzyskany w roku 2020 w latach podatkowych następnych, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, będzie miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy oraz strona będzie miała prawo do uznania, że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka składając korektę zeznania w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2018, w której to korekcie strona uznała, że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych uzyskany w roku 2018, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy oraz czy strona będzie miała prawo do uznania, że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2018,
• Spółka składając zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne, w których to zeznaniach strona będzie uznawała, że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy do biogazowni oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, maszyn i urządzeń rolniczych oraz pojazdów samochodowych uzyskany w roku 2020 w latach podatkowych następnych, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, będzie miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy oraz strona będzie miała prawo do uznania, że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Podatnik”, „Strona” lub „Spółka”), w roku podatkowym 2018 prowadziła działalność rolniczą, przede wszystkim w zakresie uprawy zbóż, rzepaku, pszenicy, jęczmienia oraz kukurydzy i zajmuje się hodowlą trzody chlewnej oraz ww. działalnością rolniczą Spółka zajmuje także w roku podatkowym 2020 oraz zamierza się zajmować w następnych latach podatkowych. Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy liczonych w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia roku następnego. Aktualnie rokiem podatkowym jest okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r., w roku podatkowym 2018 był to okres 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., zwanym dalej: „rokiem podatkowym 2018”. Spółka w przyszłości nie zamierza zmieniać roku podatkowego na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406; dalej: „updop”). W Krajowym Rejestrze Sądowym jako przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy Spółka wskazała symbol PKD: 01.50.Z Uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (działalność mieszana).

W roku podatkowym 2018 Strona wykonała oraz sprzedała w ramach prowadzonej działalności także opisane poniżej usługi oraz gnojowicę gromadzoną przy hodowli trzody chlewnej, zwane dalej w skrócie usługami rolniczymi oraz sprzedażą gnojowicy:

1. faktura numer (…) sprzedaż (…) ton gnojowicy na rzecz (…) o wartości netto (…) zł, która to gnojowica została przez Spółkę wywiezienia i rozrzucona na polach użytkowanych przez powyżej opisanego rolnika,
   
2. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
3. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
4. faktura numer (…) z (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
5. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
6. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
7. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
8. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
9. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie gniecenie ziarna kukurydzy w rękaw, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
10. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie gniecenie ziarna kukurydzy w rękaw, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
    
11. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy oraz gniecenie ziarna w rękaw, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł.
    
    

Wskazać należy, że usługa o nazwie kombajnowanie kukurydzy, obejmuje zbiór kukurydzy na polu rolnika wraz z ewentualnym dowiezieniem i złożeniem zbiorów na miejsce ich przechowania, wskazane przez usługodawcę.

Nadto, w roku podatkowym 2018 Spółka sprzedała na rzecz opisanych poniżej osób fizycznych następujące maszyny i urządzenia techniczne, zwane dalej w skrócie „środkami trwałymi” które były jej własnością oraz były wykorzystywane przez Spółkę przy prowadzeniu działalności rolniczej, a mianowicie:

1. faktura numer (…), sprzedaż spalarki, wartość netto (…) zł,
2. faktura numer (…), sprzedaż opryskiwacza, wartość netto (…) zł.

W roku podatkowym 2020 r. oraz w latach podatkowych następnych, Spółka zamierza dokonywać sprzedaży opisanych powyżej usług rolniczych, między innymi w zakresie kombajnowania kukurydzy oraz gniecenia ziarna w rękaw wraz z ewentualnym zwożeniem ziarna i złożeniem zbiorów na miejsce ich przechowywania, sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy na rzecz rolników wraz z jej rozrzuceniem na polu wskazanym przez rolnika, sprzedaży gnojowicy na rzecz biogazowni prowadzącej działalność gospodarczą. Strona będzie dokonywała także w roku 2020 i przyszłości sprzedaży maszyn i urządzeń rolnych wykorzystywanych przez Spółkę przy prowadzeniu działalności rolniczej oraz posiadanych pojazdów samochodowych, w tym samochodów osobowych, które są użytkowane przy prowadzeniu działalności.

Spółka przed dniem złożenia ww. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej złożyła korektę zeznania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2018, wskazując w ww. korekcie, iż z tytułu świadczenia usług rolniczych oraz sprzedaży gnojowicy w roku 2018 uzyskała przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości (…) zł oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych na kwotę łączną (…) zł. Strona składając ww. korektę zeznania uznała, iż całość przychodu ze sprzedaży środków trwałych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast koszty uzyskania sprzedaży usług rolniczych oraz sprzedaży gnojowicy określiła szacunkowo wskazując w złożonym zeznaniu, iż nie są one mniejsze niż 20,00% uzyskanych przychodów z tego tytułu i określiła ww. koszty na kwotę (…) zł, zwane dalej w skrócie „oszacowanymi kosztami uzyskania przychodu”. Spółka uznała, iż do ww. kosztów uzyskania przychodu powinny być zaliczane wydatki na zakup paliwa do wykonania przedmiotowych usług, wydatki na nabyte części zamienne do ciągnika oraz kombajnu, amortyzacja środków trwałych obliczona za okres kiedy ww. usługi są świadczone na rzecz rolników, wydatki z tytułu należnego wynagrodzenia pracownika Spółki wykonującego ww. usługi wraz należnymi składkami na ubezpieczenia społeczne płaconymi przez płatnika. Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczył jakichkolwiek wydatków związanych z zarządzaniem przedsiębiorstwa oraz z nabyciem usług księgowych. Spółka w roku podatkowym 2018 prowadząc księgi rachunkowe nie prowadziła dodatkowej ewidencji bilansowej ani też poza bilansowej w zakresie ewidencjonowania kosztów bezpośrednich oraz pośrednich związanych z uzyskanymi przychodami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca nie prowadzi także ww. ewidencji w roku podatkowym 2020. W roku podatkowym 2018 Spółka uzyskała przychód ze sprzedaży produktów rolnych w wysokości (…) zł, przychód ze sprzedaży usług oraz sprzedaży gnojowicy w wysokości (…) zł oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych wysokości (…) zł.

Wnioskodawca przewiduje, iż w roku podatkowym 2020 i latach podatkowych następnych przychody ze sprzedaży produktów rolnych będą stanowić większość uzyskiwanych przychodów z tytułu prowadzenia przez Spółkę działalności. Strona przewiduje, iż w przyszłości gnojowicę z chlewni będzie sprzedawać także dla biogazowi prowadzącej działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce składając korektę zeznania w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2018, w której to korekcie Strona uznała że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych uzyskany w roku 2018, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy opisany powyżej oraz czy strona będzie miała prawo do uznania, że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2018?
2. Czy Spółka składając zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne, w których to zeznaniach Strona będzie uznawała, że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy do biogazowni oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, maszyn i urządzeń rolniczych oraz pojazdów samochodowych uzyskany w roku 2020 w latach podatkowych następnych, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, będzie miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy opisany powyżej oraz strona będzie miała prawo do uznania, że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. pkt 1

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, między innymi prowadzenie działalności rolniczej jest wyłączone z opodatkowania uzyskanych z niej przychodów podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, wszystkie wykonywane przez nią usługi rolnicze, a także sprzedaż gnojownicy oraz środków trwałych jest ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością rolniczą. Z ostrożności Spółka złożyła jednak korektę zeznania podatkowego za rok 2018. Wskazać jednocześnie należy, że stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l ww. ustawy. Zdaniem Strony, opisane powyżej wydatki są bezpośrednio związane z uzyskanymi przychodami. Dlatego też, reasumując powyższe należy uznać, iż Spółka składając korektę zeznania w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2018, w której to korekcie strona uznała że przychody ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży gnojowicy wyprodukowanej w chlewni i wywiezienia jej na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych uzyskany w roku 2018, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy opisany powyżej oraz strona miała prawo do uznania że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2018.

Ad. pkt 2

Ponownie podkreślić należy, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, między innymi prowadzenie działalności rolniczej jest wyłączone z opodatkowania uzyskanych z niej przychodów podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, wszystkie wykonywane przez nią usługi rolnicze, a także sprzedaż gnojowicy oraz środków trwałych jest ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością rolniczą. Z ostrości Spółka zamierza uznać, iż ww. usługi w roku 2020 i latach następnych są opodatkowane. Wskazać jednocześnie należy, że stosowanie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l ww. ustawy. Zdaniem strony, opisane powyżej wydatki są bezpośrednio związane z uzyskanymi przychodami. Dlatego też, reasumując powyższe należy uznać, iż Spółka składając zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne, w której to zeznaniach strona będzie uznawała że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia gnojowicy wyprodukowanej w chlewni na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży gnojowicy do biogazowni i przychód ze sprzedaży środków trwałych, maszyn i urządzeń rolniczych oraz pojazdów samochodowych uzyskany w roku 2020 w latach podatkowych następnych, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, będzie miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy opisany powyżej oraz czy strona będzie miała prawo do uznania że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Z kolei z treści art. 2 ust 3 ustawy o CIT wynika, że działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu.

Zakresu wyłączenia przedmiotowego określonego w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie stosuje się natomiast do przychodów wynikających z działalności związanej z działalnością rolniczą lub produkcją rolniczą. Do przychodów z działalności rolniczej zalicza się przychody pochodzące (a nie „związane”) z działalności wymienionej w art. 2 ust. 2 ww. ustawy.

Wyłączenie nie ma więc zastosowania do przychodów pochodzących, np. z działalności przetwórczej płodów rolnych czy świadczenia usług związanych z działalnością rolniczą. Przychody z takich rodzajów działalności, jako przychody pochodzące z innej niż rolnicza działalności, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga, że w myśl definicji zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy, działalnością rolniczą dla potrzeb tej ustawy, jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem ust. 3) w stanie nieprzetworzonym, określonym tu jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów.

Przez wytwarzanie należy rozumieć działalność, która skutkuje powstaniem produktów roślinnych lub zwierzęcych. Ustawa wymaga, aby produkty te były w stanie nieprzetworzonym.

Produkt przetworzony to taki, który na skutek zastosowania względem niego określonych procesów technologicznych nabrał nowych cech, właściwości. Stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się zasadniczo od stanu, w jakim produkt znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu.

Produkt zwierzęcy lub roślinny ma pochodzić z własnej uprawy, hodowli lub chowu. Przez „własną” należy rozumieć w tym wypadku samodzielną i na swój rachunek prowadzoną uprawę, hodowlę lub chów.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu.

W oparciu o powyższe, stwierdzić należy, że przychody z działalności rolniczej – poza dochodami z działów specjalnych produkcji rolnej – nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast naruszenie zakresu działalności rolniczej oraz sposobu w jaki winna być wykonywana, stanowi o konieczności poddania zakresowi przedmiotowemu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów z czynności, wykraczających poza ustawowy zakres działalności rolniczej. W konsekwencji, działalność pozarolnicza (w tym działy specjalne produkcji rolnej) objęta została podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga, że powyższe potwierdzają także wyroki sądów administracyjnych. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w prawomocnym wyroku z 21 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Go podniósł, że: „(…) podzielić należy zaprezentowany przez organ pogląd, że regulacja art. 2 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy wskazuje, iż przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taki pogląd wynika z użytego przez ustawodawcę zwrotu „przychodów z działalności rolniczej” który odwołuje się do efektów działalności rolniczej (jej przychodów). Przepis ten reguluje zwolnienie przedmiotowe, jego zakresu nie można interpretować rozszerzająco, objęte są nim tylko te działalności, które zostały wprost wymienione w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tak NSA w wyroku z dnia 6 sierpnia 2010r., II FSK 746/09 LEX nr 784860). Przychody uzyskane z czynności wykraczających poza ustawowo zdefiniowany zakres działalności rolniczej należy traktować jako „pozarolnicze” i tym samym podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych według zasad określonych w ustawie. Zatem, sprzedaż kombajnu zbożowego, pomimo że był związany z wykonywaną przez skarżącą spółkę działalnością rolniczą, nie stanowi przychodu z działalności rolniczej, lecz jedynie przychód z tą działalnością związany. Przymiot „związania” na co słusznie zwrócił uwagę organ, z określonym źródłem przychodu nie oznacza pochodzenia z tego źródła. Oznacza to, iż nie można uznać przychodu uzyskanego ze sprzedaży kombajnu zbożowego jako przedmiotowo wyłączonego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód ze sprzedaży środka trwałego skarżącej spółki nie jest efektem sprzedaży produktów rolnych wymienionych w tym przepisie, a zatem nie jest on wyłączony z podatku dochodowego, podlegając opodatkowaniu tym podatkiem jako osiągnięty z tytułu działalności pozarolniczej. (patrz wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2003r., I SA/Wr 3236/00, LEX nr 84025). Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży kombajnu zbożowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.”

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, wynika z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w pierwszej kolejności należy wskazać, że sprzedaż usług rolniczych, przychód z wywiezienia wyprodukowanej w chlewni gnojowicy na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, o których mowa we wniosku, pomimo że jest związany z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością rolniczą, nie stanowi przychodu z działalności rolniczej, lecz jedynie przychód z tą działalnością związany. Przymiot „związania” z określonym źródłem przychodu nie oznacza pochodzenia z tego źródła. Powyższe oznacza więc, że nie można potraktować ww. przychodów jako przychodów z działalności rolniczej, wyłączonych z przedmiotowego zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym ww. przychody będą przychodami podatkowymi uwzględnianymi przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast, przychód ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojownicy, można uznać za przychód z działalności rolniczej, który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się z kolei do kwestii ustalenia kosztów uzyskania ww. przychodów, wskazać należy na art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie tych uregulowań podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, jednak pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej należy brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się do osiągnięcia przychodu a także racjonalność, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, mogą być kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

Ponownego podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest faktyczne istnienie związku wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu, a obowiązek jednoznacznego wykazania istnienia tego związku - każdorazowo spoczywa na podatniku. W szczególności wykazanie tego związku nie leży w kompetencji organu interpretacyjnego.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz treść wniosku, wskazać należy, że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód z wywiezienia wyprodukowanej w chlewni gnojowicy na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych przy czym, nie jest to przychód z działalności rolniczej, jak twierdzi Wnioskodawca. Natomiast, wysokość kosztów uzyskania przychodów należy ustalić w wartości kosztów rzeczywiście poniesionych, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT, a nie określonych w sposób szacunkowy. Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku sprzedaży środków trwałych zastosowanie może znaleźć cytowany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Natomiast, przychód ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojownicy, można uznać za przychód z działalności rolniczej, który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• Spółce składając korektę zeznania w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2018, w której to korekcie Strona uznała że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych uzyskany w roku 2018, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy opisany powyżej oraz czy strona będzie miała prawo do uznania że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2018,
• Spółka składając zeznanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne, w której to zeznaniach Strona będzie uznawała że przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy i wywiezienia jej na pole rolnika oraz ze sprzedaży wyprodukowanej w chlewni gnojowicy do biogazowni oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, maszyn i urządzeń rolniczych oraz pojazdów samochodowych uzyskany w roku 2020 w latach podatkowych następnych, należy uznać przychód z działalności rolniczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, będzie miała prawo określić koszty uzyskania ww. przychodów w sposób szacunkowy opisany powyżej oraz strona będzie miała prawo do uznania że niniejsze wydatki pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2020 i lata podatkowe następne,

należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że stan faktyczny/zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.