2020.09.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.225.2020.1.JC
z 1 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 1 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu do opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu do opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest spółką, której siedziba znajduje się we Włoszech (Wnioskodawca). Wnioskodawca nie posiada w Polsce oddziału, przedstawicielstwa, zakładu ani innego miejsca prowadzenia działalności. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Włoch (na moment planowanego podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawca będzie posiadał ważny certyfikat rezydencji potwierdzający tę okoliczność).

Wnioskodawca jest aktualnie wspólnikiem w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako Spółka córka). Spółka córka posiada siedzibę w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca udzielił Spółce córce kilku pożyczek pieniężnych na zasadach rynkowych. Pożyczki do dnia dzisiejszego nie zostały spłacone. W chwili udzielenia pożyczki były zwolnione z PCC na podstawie przepisu art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC. Pożyczki zostały faktycznie wpłacone na rachunek bankowy Spółki córki.

W Spółce córce planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego poprzez utworzenie nowych udziałów, które obejmie wyłącznie Wnioskodawca. Zgodnie z planowaną treścią uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego, w oparciu o który ma nastąpić podwyższenie kapitału zakładowego, pokrycie nowoutworzonych udziałów ma nastąpić wkładem pieniężnym.

Z uwagi na to, że Spółka córka posiada wobec Wnioskodawcy zobowiązania z tytułu udzielonych wcześniej pożyczek, planuje się że Wnioskodawca faktycznie wpłaci na pokrycie nowoutworzonych udziałów tylko część środków pieniężnych. Wnioskodawca oraz Spółka córka planują podpisać umowę o potrąceniu wzajemnych zobowiązań - z jednej strony zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki córki o pokrycie pozostałej części wkładu pieniężnego a z drugiej strony zobowiązań Spółki córki względem Wnioskodawcy o zwrot pożyczek. Na dzień podpisania umowy o potrąceniu, przedmiotem potrącenia nie będą odsetki od pożyczek.

Umowa potrącenia regulująca opisaną wyżej kwestię zostanie zawarta w tym samym dniu, w którym zostanie podjęta uchwała o podwyższeniu kapitału Spółki córki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy podwyższenie kapitału zakładowego spółki w sposób opisany w opisie stanu faktycznego będzie podlegało PCC a jeśli tak to jaka będzie stawka podatku PCC?
Czy po stronie Wnioskodawcy, w związku z planowanym podwyższeniem kapitału zakładowego spółki w sposób opisany w opisie stanu faktycznego, powstanie na terytorium RP przychód do opodatkowania?
Czy w przypadku kiedy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód do opodatkowania w Polsce, to czy wartość nominalna pożyczek będzie stanowiła u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?
Czy w przypadku kiedy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód do opodatkowania w Polsce, w jaki sposób Wnioskodawca będzie zobowiązany rozliczyć podatek w Polsce?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

W związku z planowanym podwyższeniem kapitału zakładowego spółki w sposób opisany w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), nie powstanie po jego stronie na terytorium RP przychód do opodatkowania.

Jak stanowi przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowo - administracyjnym brak jest podstaw, aby wkład pieniężny traktować jak aport z tego tylko względu, że zamiast zapłaty gotówką lub pieniądzem bankowym zastosowane zostanie potrącenie wierzytelności pieniężnych, dopuszczalne w świetle przepisów k.s.h. Instytucja potrącenia stanowi jedną z form wykonania zobowiązania i zaliczana jest do kategorii zdarzeń powodujących wygaśnięcie zobowiązania. Umowne potrącenie wierzytelności wspólnika (akcjonariusza) spółki kapitałowej z wierzytelnością tej spółki wobec wspólnika (akcjonariusza) o wniesienie wkładów na pokrycie udziałów (akcji) nie może być utożsamione z aportem wierzytelności (por. wyrok WSA w Rzeszowie I SA/Rz 15/18).

Przyjęta przy kompensacie forma wykonania świadczenia jest spełnieniem świadczenia przez zapłatę. Stanowisko powyższe wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 lutego 2012 r. sygn. akt II FSK 1892/10 (dostępne w CBOIS http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.)

Ponadto, zgodnie z art. 7 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwa wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że nawet jeśli teoretycznie, zdarzenie opisane w opisie stanu faktycznego rodziłoby co do zasady konsekwencje w podatku dochodowym, to z uwagi na to że Wnioskodawca nie jest Polskim rezydentem (jest rezydentem Włoch), przychód nie powstanie na terytorium Polski.

Ad. 3

W przypadku kiedy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód do opodatkowania w Polsce, to wartość nominalna pożyczek, konwertowanych na kapitał będzie stanowiła u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1j pkt 2a w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni - ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości wartości odpowiadającej kwocie pożyczki (kredytu), która została przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki (kredytu) określona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność z tytułu tej pożyczki (kredytu).

Nominalna wartość pożyczek, stanowiąca wydatek Wnioskodawcy na wypłatę pożyczki, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w wysokości nie wyższej od wartości wkładu wskazanego w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki córki.

Ad. 4

W przypadku kiedy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód do opodatkowania w Polsce, to będzie on zobowiązany do rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych z tego tytułu samodzielnie (z pominięciem płatnika) w zeznaniu rocznym CIT-8.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy wymienieni w art. 1 ustawy o CIT, w zakresie dochodów określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT (mający siedzibę na terytorium RP) oraz w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (niemający siedziby na terytorium RP) ustawy, z wyjątkiem:

podatników uzyskujących przychody wyłącznie z tytułów wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy,
podatników zwolnionych od składania zeznania – art. 27 ust. 1 ustawy,
podatników niemających siedziby na terytorium RP, uzyskujących przychody, o których mowa w art. 21 i art. 22 ustawy, wyłącznie od płatników wymienionych w art. 26 ust. 1 ustawy składają do końca trzeciego miesiąca następnego roku deklarację CIT - 8.

Z obowiązku tego nie są zatem zwolnieni podatnicy będący nierezydentami na terytorium RP. Ponadto, w przypadku opisanym w stanie faktycznym żaden przepis nie przewiduje obowiązku rozliczenia podatku poprzez płatnika, zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany rozliczyć podatek samodzielnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 12 ust. 1 pkt 7 updop nie obejmuje swoim zakresem przypadków wnoszenia do spółki lub spółdzielni wkładów pieniężnych. A zatem wniesienie wkładu pieniężnego do spółki lub spółdzielni nie powoduje powstania – po stronie podmiotu wnoszącego (Wnioskodawcy) – przychodu.

Źródłem powstania przychodu opisanego w przedmiotowym przepisie, powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 12 ust. 4 pkt 25 upop). Przychodem nazwanym w tym przepisie jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze. Jeżeli wartość ta będzie niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie zostanie określona w statucie, umowie spółki albo innym dokumencie o podobnym charakterze – przychodem będzie wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu. W tym zakresie zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje wyrażone w art. 14 ust. 2 updop, dotyczące zasad określania wartości rynkowej rzeczy, praw majątkowych oraz usług.

Konwersja wierzytelności na kapitał zakładowy, niezależnie od jej kwalifikacji dokonanej na gruncie prawa cywilnego, np. jako potrącenia, zawsze stanowi wniesienie do spółki wkładu niepieniężnego. Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Stanowisko powyższe organu podatkowego potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo, jak zauważył m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 14 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 427/12, oraz w wyroku z dnia 13 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2597/17 cyt.: „W konkluzji trzeba więc stwierdzić, że konwersja wierzytelności na kapitał zakładowy – niezależnie od jej kwalifikacji dokonanej na gruncie prawa cywilnego, tj. jako potrącenia (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1993 r., sygn. akt III CZP 20/93), nowacji, przelewu wierzytelności, czy zwolnienia z długu - zawsze będzie związana z wniesieniem do spółki wkładu niepieniężnego (C. Wiśniewski, Konwersja op.cit, tak też S. Sołtysiński [w:] S. Sołtysiński, A. Szajkowski, J. Szwaja, Kodeks handlowy. Komentarz, t. 2 Warszawa 1996, s. 114, który stwierdza, że konwersja wierzytelności na akcje jest wniesieniem aportu). Analogiczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 lutego 2005 r. sygn. akt FSK 1434/04, którego teza stanowi: "Konwersja wierzytelności wspólnika (wierzyciela) oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej, albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego" (LEX nr 154642).”

Potwierdzeniem stanowiska organu podatkowego w niniejszej sprawie są również następujące wyroki sądów administracyjnych: wyrok NSA z 2.12.2015 r. II FSK 2494/13 uchylający wyrok WSA z dnia 10.05.2013 r. sygn. III SA/Wa 3498/12, wyrok NSA z 2.12.2015 r. II FSK 2493/13 uchylający wyrok WSA z dnia 10.05.2013 r. sygn. III SA/Wa 3497/12; wyrok NSA z 25.03.2015 r. sygn. akt II FSK 349/13 utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z 14.11.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 427/12; wyrok NSA z 5.02.2015 r. sygn. akt II FSK 3219/12 utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z 6.09.2012r., sygn. akt III SA/Wa 2314/11; wyrok NSA z 17.12.2014 r. sygn. akt II FSK 2758/12 utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z 17.07.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2756/11; wyrok NSA z 25.06.2014 r. sygn. akt II FSK 1799/12 utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z 29.03.2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2488/11; oraz wyrok NSA z 25.05.2012 r. sygn. akt II FSK 1892/10 utrzymujący w mocy wyrok WSA w Warszawie z dnia 18.05.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2129/09, a także wyroki Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia: 12.01.2018 r. sygn. akt II FSK 3510/15, 8.01.2016 r. sygn. akt II FSK 2813/13, 20.10.2017 r. sygn. akt II FSK 2592/15 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia: 15 lipca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3378/14; 6 lipca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1496/16, 13 lipca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2050/16 oraz 11 kwietnia 2018 r. III SA/Wa 612/18.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 15 ust. 1j pkt 2a updop, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część - na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni - ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości wartości odpowiadającej kwocie pożyczki (kredytu), która została przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki (kredytu) określona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność z tytułu tej pożyczki (kredytu).

Podsumowując, wniesienie wkładu pieniężnego do spółki nie powoduje powstania – po stronie podmiotu wnoszącego (Wnioskodawcy) – przychodu. Źródłem powstania przychodu, powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest co do zasady, objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Jednak w przypadku, gdy podmiot obejmujący udziały podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu poza terytorium Polski, przepisy updop należy interpretować z uwzględnieniem właściwej umowy międzynarodowej.

W przedmiotowej sprawie należy odnieść się zatem do postanowień zawartych w umowie z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz.U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374 ze zm., dalej: „umowa polsko-włoska”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Art. 7 ust. 7 umowy polsko-włoskiej stanowi ponadto, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Art. 13 umowy polsko-włoskiej określa:

Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego wymienionego w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego, należącego da stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które zostaną osiągnięte przez przeniesienie własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub samolotów eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków lub samolotów podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym mieści się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.
Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 niniejszego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Zauważyć należy, że wierzytelność to prawo majątkowe, z którego wynika uprawnienie wierzyciela do otrzymania świadczenia od dłużnika. Ponieważ wierzytelności to prawa majątkowe to należą do majątku, o którym mowa w art. 13 ust. 4 umowy polsko-włoskiej.

W świetle powyższego, ponieważ Wnioskodawca jest rezydentem Włoch to skutki podatkowe tego zdarzenia gospodarczego (zarówno w części dotyczącej przychodów jak i kosztów jego uzyskania) nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, tylko we Włoszech, tj. w państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem w całości uznać za nieprawidłowe, ze względu na oparcie go na błędnej podstawie prawnej.

W tej sytuacji ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stała się bezprzedmiotowa.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy jako podatnika. Konsekwencje rozliczeń dla płatnika nie były przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin