Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.444.2020.2.MŁ
z 1 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT Podczyszczalni w związku z nieodpłatnym przekazaniem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Dnia 25 sierpnia 2020 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizuje zadania własne i zadania zlecone. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713.) do zadań własnych Gminy należą m.in. sprawy obejmujące kanalizację, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych. Ww. zadania Gmina realizuje poprzez utworzoną w 1992 r. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, tj. (…) (zwana dalej A). Gmina w ramach realizacji zadania inwestycyjnego pt. „X” w okresie od 9 października 2008 r. do 9 grudnia 2009 r. wybudowała Podczyszczalnię wód deszczowych. Ww. zadanie było dofinansowane ze środków Wojewódzkiego Funduszu na podstawie umowy pożyczki z dnia (…) 2009 r. i umowy dotacji z dnia (…) 2009 r. Na Podczyszczalnię składały się następujące składniki, tj. komora wlotowa-żebrowa, kanał deszczowy, komora przelewowa czołowa-żebeltowa, technologia podczyszczalni (roboty ziemne i montażowe, studni przelewowych żebeltowych). Wybudowaną Podczyszczalnię w ramach realizowanego zadania przyjęto jako środek trwały i ujęto w Ewidencji Środków Trwałych Gminy. Środek trwały jest amortyzowany. Gmina od wydatków poniesionych na budowę Podczyszczalni nigdy nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wybudowaną w ten sposób Podczyszczalnię Gmina przekazała w odpłatną dzierżawę do A. Umowa dzierżawy została zawarta od 30 czerwca 2010 r. do 30 czerwca 2020 r. Od 1 lipca 2020 r. została zawarta nowa umowa dzierżawy. Czas trwania nowej umowy dzierżawy to 3 lata. Co miesiąc dzierżawa jest dokumentowana fakturą VAT, a Gmina z tytułu dzierżawy odprowadza do Urzędu Skarbowego podatek VAT należny. Gmina zamierza przekazać wybudowany środek trwały aportem do Spółki, tj. do A.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 25 sierpnia 2020 r. wynika, że:

Na pytanie „Czy wszystkie obiekty wchodzące w skład Podczyszczalni stanowią budynki lub budowle w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz. 1333)? Jeżeli nie, to czym są wymienione obiekty należy szczegółowo odnieść informację do poszczególnych naniesień.” Gmina informuje, iż wszystkie obiekty wchodzące w skład Podczyszczalni stanowią budowle zgodnie z art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Na pytanie „Czy Zainteresowany w odniesieniu do budynków/budowli lub ich części ponosił/będzie ponosił, do dnia przekazania wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące, co najmniej 30% ich wartości początkowej? Kiedy wydatki te zostały poniesione oraz czy budynek, budowla lub ich część po ulepszeniach był w całości oddany do użytkowania i kiedy to nastąpiło?” Gmina odpowiada, iż nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. Podczyszczalni, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Gmina przekazała Spółce A Podczyszczalnię dnia 30 lipca 2010 r. zgodnie z umową dzierżawy (…) z dnia 30 czerwca 2010 r. Obecnie Gmina zawarła ze Spółką nową umowę dzierżawy z dnia 1 lipca 2020 r. o numerze (…).

Na pytanie „Czy od wydatków na ulepszenie przysługiwało będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?” Gmina odpowiada, iż od wydatków na budowę Podczyszczalni nie skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na pytanie „Czy aport Podczyszczalni wód deszczowych nastąpi w zamian za objęcie udziałów w Spółce?” Gmina odpowiada, że aport Podczyszczalni wód deszczowych nastąpi w zamian za objęcie udziałów w Spółce. Pierwotny wniosek wraz z uzupełnieniem dotyczy samej czynności wniesienia aportu.

Na pytanie „Dlaczego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę Podczyszczalni skoro została ona 30 czerwca wydzierżawiona Spółce?” Gmina odpowiada, iż na początku budowy Podczyszczalni nie było bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na pytanie „Z jakiego powodu Gmina nie dokonała korekty od ww. wydatków na budowę Podczyszczalni z art. 90 i 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług” Gmina odpowiedziała, że nie dokonywała korekty od wydatków poniesionych na budowę Podczyszczalni, ponieważ nie skorzystała z prawa do odliczania podatku naliczonego od ww. wydatków. W późniejszym terminie Gmina wystąpi z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie dokonania jednorazowej korekty podatku VAT za wybudowanie Podczyszczalni (po podpisaniu umowy dzierżawy z A Podczyszczalnia była wykorzystywana odpłatnie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem Podczyszczalni aportem do Spółki Gmina będzie musiała zapłacić podatek VAT i czy będzie musiała wystawić fakturę VAT Spółce?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie Podczyszczalni wód deszczowych aportem do Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż od wydatków poniesionych na budowę podczyszczalni Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W celu udokumentowania ww. transakcji Gmina powinna wystawić fakturę VAT Spółce. Będzie to faktura VAT, gdzie do nieodpłatnego przekazana Podczyszczalni wód deszczowych zostanie zastosowana stawa VAT zw. (usługi zwolnione) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. W związku z wniesieniem wkładu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość. W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania VAT). Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi, a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W konsekwencji, wniesienie aportem powstałego w ramach inwestycji majątku np. infrastruktury, w zamian za udziały należy uznać za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizuje zadania własne i zadania zlecone. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do zadań własnych Gminy należą m.in. sprawy obejmujące kanalizację, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych. Ww. zadania Gmina realizuje poprzez utworzoną w 1992 r. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, tj. A. Gmina w ramach realizacji zadania inwestycyjnego pt. „X” w okresie od 9 października 2008 r. do 9 grudnia 2009 r. wybudowała Podczyszczalnię wód deszczowych. Ww. zadanie było dofinansowane ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na podstawie umowy pożyczki z dnia (…) 2009 r. i umowy dotacji z dnia (…) 2009 r. Na Podczyszczalnię składały się następujące składniki, tj. komora wlotowa-żebrowa, kanał deszczowy, komora przelewowa czołowa-żebeltowa, technologia podczyszczalni (roboty ziemne i montażowe, studni przelewowych żebeltowych). Wybudowaną Podczyszczalnię w ramach realizowanego zadania przyjęto jako środek trwały i ujęto w Ewidencji Środków Trwałych Gminy. Środek trwały jest amortyzowany. Gmina od wydatków poniesionych na budowę Podczyszczalni nigdy nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wybudowaną w ten sposób Podczyszczalnię Gmina przekazała w odpłatną dzierżawę do A. Umowa dzierżawy została zawarta od 30 czerwca 2010 r. do 30 czerwca 2020 r. Od 1 lipca 2020 r. została zawarta nowa umowa dzierżawy. Czas trwania nowej umowy dzierżawy to 3 lata. Co miesiąc dzierżawa jest dokumentowana fakturą VAT, a Gmina z tytułu dzierżawy odprowadza do Urzędu Skarbowego podatek VAT należny. Gmina zamierza przekazać nieodpłatnie wybudowany środek trwały aportem do Spółki, tj. do A.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem Podczyszczalni aportem do Spółki Gmina będzie musiała zapłacić podatek VAT i czy będzie musiała wystawić fakturę VAT Spółce.

Jak wskazano wyżej, rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów takich jak jednostki samorządu terytorialnego (np. gminy) należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Jednostki samorządu terytorialnego występują w charakterze podatników podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie, w jakim działają w ramach stosunku cywilnoprawnego. W przedmiotowej sprawie warunek ten będzie spełniony, ponieważ aport do Spółki Podczyszczalni, który nastąpi w zamian za objęcie udziałów ma charakter cywilnoprawny.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla czynności wniesienia aportu Podczyszczalni do Spółki w zamian za objęcie udziałów, nie działa ona jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie może skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W analizowanym przypadku Gmina wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – zdefiniowana jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle – stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem, tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne
i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że wybudowaną Podczyszczalnię w ramach realizowanego zadania przyjęto jako środek trwały i ujęto w Ewidencji Środków Trwałych Gminy. Środek trwały jest amortyzowany. Gmina od wydatków poniesionych na budowę Podczyszczalni nigdy nie odliczyła podatku naliczonego. Wybudowaną w ten sposób Podczyszczalnię Gmina przekazała w odpłatną dzierżawę do Spółki. Umowa dzierżawy została zawarta od 30 czerwca 2010 r. do 30 czerwca 2020 r. Od 1 lipca 2020 r. została zawarta nowa umowa dzierżawy. Czas trwania nowej umowy dzierżawy to 3 lata. Co miesiąc dzierżawa jest dokumentowana fakturą VAT, a Gmina z tytułu dzierżawy odprowadza do Urzędu Skarbowego podatek VAT należny. Gmina zamierza przekazać wybudowany środek trwały aportem do Spółki, tj. do A. Aport Podczyszczalni wód deszczowych nastąpi w zamian za objęcie udziałów w Spółce.

Analizując ww. informacje w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że wniesienie przez Gminę aportem do Spółki powstałej Podczyszczalni po zrealizowanej inwestycji nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z przedstawionego opisu sprawy – Infrastruktura ta po wybudowaniu została wydzierżawiona Spółce w okresie od 30 czerwca 2010 r. do 30 czerwca 2020 r. Spółka nie ponosiła też nakładów na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej. Tym samym, dostawa (aport) ww. Infrastruktury będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym, dla dostawy ww. Podczyszczalni zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc skoro dostawa ww. budynku może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, przekazanie aportem gruntu na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość również korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku z nieodpłatnym przekazaniem Podczyszczalni Spółce w zamian za objęcie udziałów, Zainteresowany będzie działać jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie Podczyszczalni Spółce będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Dalsze wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wystawienia faktury VAT w związku z nieodpłatnym przekazaniem Podczyszczalni Spółce.

Jak już wcześniej wskazano, przekazanie Podczyszczalni w zamian za udziały nie będzie nieodpłatnym przekazaniem Podczyszczalni Spółce tylko będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy faktura nie zawiera w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Tak więc, mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT w związku z przekazaniem Podczyszczalni wód deszczowych do Spółki w drodze aportu, ponieważ u Wnioskodawcy wystąpiła sprzedaż zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 106b ust. 2 ustawy. Jednakże należy mieć na względzie, że jeżeli Spółka wystąpi z takim żądaniem, Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury w związku z ww. aportem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że tutejszy organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy co do istoty rozstrzyganego problemu, czyli możliwości zastosowania przez Zainteresowanego zwolnienia od podatku VAT odnośnie dostawy Podczyszczalni. Oceniając jednak całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe. Zainteresowany we własnym stanowisku przyjął bowiem, że zwolnienie sprzedaży nieruchomości winno nastąpić na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, a nie jak rozstrzygnięto w niniejszej sprawie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz że w celu udokumentowania ww. transakcji Gmina powinna wystawić fakturę VAT Spółce.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.