Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.283.2020.2.SK
z 10 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.), uzupełnionym 4 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody Organizatora targów, z tytułu świadczeń opisanych w stanie faktycznym należy klasyfikować jako objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody Organizatora targów, z tytułu świadczeń opisanych w stanie faktycznym należy klasyfikować jako objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 września 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.283.2020.1.SK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 4 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 713 z późn.zm.) oraz ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 920 z późn.zm.) Gmina Miejska X (dalej: „GM” lub „Gmina”), będąc miastem na prawach powiatu, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną. W celu wykonywania zadań GM może tworzyć jednostki organizacyjne, które zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 869 z późn.zm) przyjmują formę organizacyjno-prawną samorządowej jednostki budżetowej lub samorządowego zakładu budżetowego.

Urząd Miasta X (dalej: „UM” lub „Wnioskodawca”) jest jednostką organizacyjną GM, której przedmiotem działalności jest wykonywanie zadań Prezydenta Miasta X w zakresie realizacji uchwał Rady Miasta i zadań nałożonych przepisami prawa. UM funkcjonuje w formie samorządowej jednostki budżetowej, która nie posiada osobowości prawnej. Jest jednostką organizacyjną funkcjonującą w ramach osoby prawnej – GM. Oznacza to, że stroną umów cywilnoprawnych zawieranych przez UM jest Gmina. Zawierając umowę, UM działa w imieniu i na rzecz Gminy na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Prezydenta Miasta X przedstawicielowi UM.

UM posiada indywidualny numer NIP, odrębny od numeru NIP Gminy, który wykorzystywany jest m.in. przy wystawianiu PIT-11 dla pracowników UM, czy też odprowadzaniu i rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

UM posługując się własnym numerem NIP, pełni również rolę płatnika zryczałtowanego podatku na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „UPDOP”), wypłacając należności na rzecz zagranicznych usługodawców (tzw. nierezydentów) z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 UPDOP. Ma to miejsce w przypadku, w którym UM, działając w imieniu i na rzecz Gminy Miejskiej X, nabywa od kontrahentów zagranicznych usługi skutkujące powstaniem obowiązku pobrania tzw. „podatku u źródła”.

W tym zakresie, jedna z jednostek budżetowych GM uzyskała indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2018 r., sygn. 0111-KDIB1- 2.4010.344.2018.1.AK, jednoznacznie potwierdzającą, że to jednostka budżetowa, nie zaś Gmina pełni rolę płatnika, niezależnie od tego, że to Gmina jest stroną umowy cywilnoprawnej zawartej z nierezydentem.

W celu promocji miasta X jako miejsca realizowania zagranicznych inwestycji oraz miejsca organizacji międzynarodowych wydarzeń (kongresów, konferencji, etc.), UM bierze udział w targach branżowych organizowanych poza granicami Polski, co wiąże się z koniecznością nabywania usług od zagranicznych organizatorów targów. Udział Wnioskodawcy w targach ukierunkowany jest na pozyskanie zainteresowania miastem X za granicą oraz prezentację zalet miasta X jako potencjalnego miejsca realizacji międzynarodowych wydarzeń, czy zagranicznych inwestycji.

Niniejszy wniosek dotyczy zakupu od zagranicznej osoby prawnej - Y z siedzibą we Francji (dalej jako: „Organizator targów”), usług realizowanych w trakcie Międzynarodowych Targów Nieruchomości i Inwestycji MIPIM, odbywających się w Cannes w 2020 r.

W lipcu 2019 r. UM otrzymał 3 faktury od Organizatora targów potwierdzające:

• opłatę rejestracyjną za udział w targach w charakterze wystawcy wraz z rezerwacją powierzchni wystawienniczej na targach,
• nabycie usług polegających na ekspozycji paneli promocyjnych Gminy w trakcie targów,
• opłatę za dodatkowego przedstawiciela Wnioskodawcy przy stoisku Gminy.
  
  

W dniu 29 lipca 2019 r. UM dokonał zapłaty całości wynagrodzenia z tytułu powyższych usług odbywających się w 2020 r. (na zasadzie 100% zaliczki).

UM posiada oryginał certyfikatu rezydencji podatkowej Organizatora targów za 2019 r. (data wystawienia 7 stycznia 2019 r.), który potwierdza, że firma ta „jest rezydentem Francji, w rozumieniu umowy podatkowej między Francją a następującym państwem lub terytorium - Polska, dla dochodów uzyskanych w 2019 r.”.

Organizator targów nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu podatkowego. Wynagrodzenie wypłacone na rzecz Organizatora targów nie przekracza łącznie kwoty 2.000.000 zł w roku podatkowym.

W uzupełnieniu wniosku w 3 września 2020 r. Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne kontrahenta w tym jego adres oraz numer identyfikacyjny.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy przychody Organizatora targów, z tytułu świadczeń opisanych w stanie faktycznym, należy klasyfikować jako objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez Organizatora targów nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP. Oznacza to, że UM dokonując wypłaty należności za na rzecz Organizatora targów, nie był obowiązany do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPDOP, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 3 pkt 5 UPDOP, za przychody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów, uważa się w szczególności przychody z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 UPDOP, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-ie.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a UPDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 UPDOP, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby dla celów podatkowych uzyskanym od nierezydenta certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. i UPDOP, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi Organizatora targów nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 UPDOP.

W szczególności, usługi Organizatora targów nie stanowią należności za użytkowanie urządzenia handlowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest definicji legalnej pojęcia „urządzenie handlowe”. Niezbędne jest zatem w tym zakresie odwołanie się do języka potocznego. Zgodnie bowiem z dyrektywami wykładni językowej, przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia. Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „handlowe” należy przyjąć zatem ich znaczenie słownikowe.

Zgodnie z definicją słownikową „urządzenie to przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); albo „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl).

Przymiotnik „handlowy” oznacza natomiast „odnoszący się do handlu jako obrotu towarami, polegający na kup nie-sprzedaży” („Mały Słownik Języka Polskiego”, PWN Warszawa 1994 r. str. 247).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przychody Organizatora targów z tytułu świadczeń wykonanych na rzecz Wnioskodawcy w związku z jego uczestnictwem w targach w charakterze wystawcy, nie są przychodami z tytułu użytkowania urządzenia handlowego. Organizator targów nie udostępnia Wnioskodawcy urządzenia handlowego, udostępnia on jedynie powierzchnię wystawienniczą na targach. Wnioskodawca wyposaża swoje stoisko we własnym zakresie. Nawet gdyby jednak Wnioskodawca korzystał ze standardowego wyposażenia stoiska oferowanego przez Organizatora targów, to takie świadczenie nie mogłoby być uznane za użytkowanie urządzenia handlowego, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-662/14/BG stwierdził, że: „uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody osiągane z tytułu organizacji stanowisk targowych lub wystawowych nie mieszczą się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. jako użytkowanie urządzenia handlowego, a tym samym nie stanowią należności licencyjnej w świetle art. 12 polsko-duńskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oznacza to, że Spółka, dokonując wypłaty należności na rzecz spółki duńskiej z tytułu organizacji stoisk targowych, nie jest obowiązana na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. do pobrania od tej należności zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie przepisów u.p.d.o.p.”.

Analogicznie wskazano w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 stycznia 2014 r., sygn. ILPB4/423-425/13-4/DS. W piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 lutego 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1395/14/BG stwierdzono z kolei, że: „uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody z tytułu organizacji uczestnictwa w targach (wynajem powierzchni wystawowej, przygotowanie stoiska targowego, wpis do katalogu wystawców) nie mieszczą się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. (jako przychody z tytułu użytkowania urządzenia handlowego), a tym samym nie stanowią należności licencyjnej w świetle art. 12 umowy polsko-niemieckiej i art. 13 umowy polsko- amerykańskiej. Ponadto z cyt. art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. wynika, że należności płacone za organizację uczestnictwa w targach nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła”, jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń wymienionych w tym przepisie, w szczególności do usług reklamowych. Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu ww. usług nie są objęte zakresem przedmiotowym ww. przepisów”.

Także w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.433.2019.2.AT, stwierdzono że: „W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane od Wnioskodawcy przez podmioty zagraniczne przychody z tytułu organizacji stoiska na targach turystycznych, czy też z tytułu uczestnictwa w targach turystycznych, obejmujące należności za przykładowo udostępnienie stojaka narożnego, udostępnienie pakietu stojaków, udostępnienie pakietu wyposażenia, zamykanego kontenera, wieszaka na ubrania, krzesła, wieszaka barowego - nie są przychodami z tytułu użytkowania urządzenia handlowego. Zauważyć bowiem należy, że niezależnie od tego czy ww. składniki majątku udostępniane Wnioskodawcy mogą zostać uznane za urządzenie przemysłowe udostępnianie wskazanego we wniosku wyposażenia związanego z uczestnictwem Wnioskodawcy w targach, nie stanowi istoty umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami organizującymi targi, lecz stanowi część/element składowy usługi związanej z zapewnieniem Wnioskodawcy możliwości udziału w targach”.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi Organizatora targów nie mogą być także klasyfikowane jako któraś z usług niematerialnych, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydentów pobiera się z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP dzielą się zatem na dwie grupy:

1. świadczenia wyraźnie nazwane,
2. świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych.
   
   

Jak wyjaśniono w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2016 r., sygn. II FSK 2369/15), w tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. i pkt 2a UPDOP, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. W przypadku usług złożonych (kompleksowych), o potencjalnej możliwości zaliczenia danej usługi do katalogu wskazanego w UPDOP powinien decydować charakter usługi głównej.

Przyjmuje się, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie, a zatem takie, które spełniają takie same przesłanki, albo wynikają z nich takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w powyższych przepisach. Oczywiście, sama nazwa usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła. Decydujące znaczenie ma charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Spośród świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP, usługami, które hipotetycznie mogłyby mieścić w swoim zakresie usługi takie jak świadczone przez Organizatora targów, wydają się być jedynie usługi reklamowe lub świadczenia o podobnym charakterze.

UPDOP nie definiuje pojęcia usług reklamowych i usług o podobnym charakterze. Biorąc zatem pod uwagę, że punktem wyjścia przy interpretacji przepisu prawa jest sięgnięcie do wykładni językowej, należy odnieść się do definicji słownikowej pojęcia reklamy.

Internetowy słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/) podaje, że „reklama” to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowej Encyklopedii PWN (https://encyklopedia.pwn.pl/szukaj/REKLAMA.html) - „reklama” to „rodzaj komunikowania perswazyjnego obejmujący techniki i działania podejmowane w celu zwrócenia uwagi na produkt, usługę lub ideę. Pierwotną funkcją reklamy było udzielanie informacji o towarach i źródłach zakupu; obecnie reklama spełnia funkcje: prezentacji, kształtowania popytu, tworzenia i utrzymywania rynków zbytu; reklama, z założenia i jawnie subiektywna, posługuje się środkami wizualnymi (wydawnictwa, ogłoszenia prasowe, plakaty, filmy, telewizja, neony, a także opakowania, wystawy itp.) oraz audio akustycznymi (radio, uliczne gigantofony, informacja telefoniczna, itp.)”.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe definicje słownikowe wskazują, że inna jest istota usług reklamowych, a inna usług w zakresie targów. W przypadku targów świadczeniem organizatora jest w szczególności oddanie kontrahentowi powierzchni do używania na czas oznaczony w celu umieszczenia na niej własnego przekazu reklamowego, w którego tworzeniu organizator targów nie uczestniczy. W przypadku usługi reklamowej świadczenie polega natomiast na przygotowaniu koncepcji przeprowadzenia reklamy, planowaniu realizacji tej koncepcji, opracowaniu konkretnej treści przekazu reklamowego, materiałów reklamowych, etc.

Stanowisko, zgodnie z którym usługi organizatora targów nie stanowią usług reklamowych, ani usług o podobnym charakterze, potwierdzają również interpretacje władz skarbowych.

Przykładowo, w interpretacji z 5 lutego 2014 r., sygn. ILPB4/423-434/13-6/MC uznano, że usługi udziału w targach nabywane od podmiotu z Hongkongu nie mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP.

Podobnie, w interpretacji z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-662/14/BG oraz z 18 lutego 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1395/14/BG, przyjęto, że przychody osiągane z tytułu organizacji stanowisk targowych lub wystawowych, ani wpisu do katalogu wystawców, nie mieszczą się w kategorii przychodów opodatkowanych podatkiem u źródła.

Stanowisko takie zaprezentowane zostało również w interpretacji z 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.433.2019.2.AT, w której wskazano, że: „W pierwszej kolejności odnosząc powołane przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, że usługi o których mowa we wniosku, tj. usługi, których istota sprowadza się do zapewnienia możliwości udziału Wnioskodawcy w targach, nie stanowią usług reklamowych, ani usług o podobnym charakterze. Innymi słowy, istota ww. usług nabywanych przez Wnioskodawcę od kontrahentów niemieckich, nie polega na świadczeniu usług reklamowych, lecz na zapewnieniu Wnioskodawcy możliwości wzięcia udziału w określonym wydarzeniu (targach), dzięki któremu to Wnioskodawca, jako jego uczestnik może reklamować świadczone przez siebie usługi. Tym samym marketing, o którym mowa we wniosku, stanowiący jedyny element usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy, związanych z zapewnieniem mu udziału w targach, należy wiązać nie ze świadczeniem usług reklamowych, lecz z informowaniem o fakcie uczestnictwa Wnioskodawcy w targach”.

Brak opodatkowania usług organizatora targów potwierdził także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w najnowszej, znanej Wnioskodawcy, interpretacji dotyczącej targów, tj. interpretacji z 15 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2019.2.ŚS, zgadzając się ze stanowiskiem, że: „(...) wynagrodzenie za świadczenie usług związanych z zapewnieniem udziału w targach nie podlega podatkowi u źródła. Żadne ze świadczeń częściowych, wchodzących w skład takich usług, nie ma osobno znaczenia gospodarczego dla ich nabywcy (np. bezprzedmiotowe jest udostępnienie wyposażenia stoiska bez samego udostępnienia przestrzeni wystawienniczej na targach). Stąd udostępnienie wyposażenia stoiska nie może być uznane za usługę użytkowania urządzenia handlowego. Podobnie, umieszczenie w folderach targowych informacji i materiałów dotyczących uczestnika targów jest czynnością pochodną w stosunku do samego uczestniczenia w targach, a nie usługą reklamową. Jeżeli zaś szukać w tym przypadku świadczenia głównego, przeważającego, to jest nim zapewnienie korzystania z powierzchni wystawienniczej. Takie świadczenie (zbliżone do najmu nieruchomości) pozostaje jednak poza zakresem podatku u źródła.

Tym samym przychody uzyskane przez Organizatorów targów z tytułu Usług nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 uCIT. Oznacza to, że Spółka, dokonując wypłaty należności za Usługi na rzecz Organizatorów targów, nie była obowiązana do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego”.

W ocenie Wnioskodawcy, cechą charakterystyczną usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP, w tym również usług reklamowych i podobnych jest ich „nieuchwytność”, tj. brak charakteru materialnego, który pozwala na stosunkowo łatwe manipulowanie ich zakresem i wysokością należnego wynagrodzenia, a w efekcie pozwala na transgraniczne przenoszenie zysków zwłaszcza do krajów z preferencyjnymi zasadami opodatkowania. Ratio legis analizowanej regulacji to przeciwdziałanie takiej właśnie praktyce.

W świetle powyższego należy wskazać, że nabycie dostępu do powierzchni wystawienniczej na targach nie powoduje takich ryzyk. Udostępnienie tej powierzchni ma bowiem „uchwytny” charakter, podobny do tego jaki ma miejsce w przypadku udostępnienia rzeczy na podstawie umowy najmu.

W ocenie Wnioskodawcy, próba zakwalifikowania usług Organizatora targów jako świadczeń o charakterze podobnym do usług reklamowych nie ma zatem uzasadnienia i byłaby przejawem wykładni rozszerzającej. Rodzaj usług podlegających podatkowi u źródła powinien wynikać wprost z ustawy, co jest powszechnie akceptowane zarówno w literaturze, jak i w orzecznictwie.

Odnosząc więc powołane wcześniej przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że usługi Organizatora targów, tj. usługi, których istota sprowadza się do zapewnienia możliwości udziału Wnioskodawcy w targach w charakterze wystawcy, nie stanowią usług reklamowych, ani usług o podobnym charakterze. Istota usług nabywanych przez Wnioskodawcę od Organizatora targów nie polega na reklamie, lecz na zapewnieniu Wnioskodawcy możliwości wzięcia udziału w targach, dzięki któremu to sam Wnioskodawca, jako jego uczestnik, może prezentować ofertę miasta X jako miejsca lokalizacji potencjalnych zagranicznych inwestycji oraz międzynarodowych wydarzeń.

Należy także dodać, że usługa Organizatora targów jest świadczeniem złożonym i niepodzielnym. Chociaż składa się ona z kilku elementów składowych, to jednak w ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, że jest ona złożona z kilku niezależnych, samoistnych usług.

W doktrynie i praktyce podatkowej wypracowano mechanizmy stosowania podatku u źródła w odniesieniu do usług złożonych. Przyjmuje się, że jeżeli w danej usłudze istnieje świadczenie przeważające, to ono decyduje o opodatkowaniu bądź braku opodatkowania usługi jako całości. Jeżeli natomiast świadczenia mają charakter równorzędny, lecz są objęte jedną ceną, to cenę taką należy podzielić i opodatkować w sposób właściwy dla każdej z jej części.

Podejście takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 19 maja 2010 r., sygn. IPPB5/423-133/10-4/AJ, wskazując że: Przyjmuje się, iż w przypadku umów „mieszanych” (które obejmują usługi, czynności niejednorodnym charakterze) należy - opierając się na danych zawartych w umowie lub drogą analizy logicznej - dokonać rozbicia całej kwoty wynagrodzenia na oddzielne elementy i do każdego z nich zastosować odrębne zasady opodatkowania. Jeżeli jednak jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia”.

Takie podejście prowadzi do wniosku, że wynagrodzenie za świadczenie usług związanych z zapewnieniem udziału w targach nie podlega podatkowi u źródła. Żadne ze świadczeń częściowych, wchodzących w skład takich usług, nie ma bowiem osobno znaczenia gospodarczego dla ich nabywcy (np. bezprzedmiotowe jest udostępnienie paneli ekspozycyjnych, bez samego udostępnienia powierzchni wystawienniczej na targach).

Jak potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 15 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2019.2.ŚS: „Jeżeli zaś szukać w tym przypadku świadczenia głównego, przeważającego, to jest nim zapewnienie korzystania z powierzchni wystawienniczej. Takie świadczenie (zbliżone do najmu nieruchomości) pozostaje jednak poza zakresem podatku u źródła. Tym samym przychody uzyskane przez Organizatorów targów z tytułu Usług nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 uCIT”.

Konkludując, w ocenie Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez Organizatora targów nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP. Oznacza to, że UM, dokonując wypłaty należności za na rzecz Organizatora targów, nie był obowiązany do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.