2020.09.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.440.2020.3.MO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.440.2020.3.MO
z 14 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2020 r. (data wpływu 12 czerwca 2020 r.) uzupełnionym w dniu 8 lipca 2020 r. oraz pismami z dnia 7 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) i z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanych od Mieszkańców wpłat z tytułu montażu instalacji OZE,

momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanej przez Gminę dotacji,

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości w związku z realizacją projektu pn.: „…”,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanych od Mieszkańców wpłat oraz stawki podatku dla wpłat Mieszkańców dokonywanych po 30 czerwca 2020 r., z tytułu montażu instalacji OZE, tj. dla:
1. instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanych w bryle budynku mieszkalnego o powierzchni do 300 m²,
2. instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanych w bryle budynku mieszkalnego powyżej 300 m²,
3. instalacji ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanych w bryle budynków gospodarczych lub w przydomowym ogrodzie,
4. instalacji kolektorów słonecznych zamontowanych w bryle budynków gospodarczych lub na gruncie,

momentu powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatku dla dotacji otrzymanej przez Gminę po 30 czerwca 2020 r., tj. dotyczącej:
1. instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanych w bryle budynku mieszkalnego o powierzchni do 300 m²,
2. instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanych w bryle budynku mieszkalnego powyżej 300 m²,
3. instalacji ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanych w bryle budynków gospodarczych lub w przydomowym ogrodzie,
4. instalacji kolektorów słonecznych zamontowanych w bryle budynków gospodarczych lub na gruncie,

oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości w związku z realizacją projektu pn.: „…”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 8 lipca 2020 r. o brakującą opłatę oraz pismami z dnia 7 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy i z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.) o doprecyzowanie własnego stanowiska odnośnie pytania nr 2 wniosku w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanej przez Gminę dotacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina X (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina przystąpiła do Konkursu Zamkniętego dla naboru nr 1 wniosków o dofinansowanie projektów w ramach Osi Priorytetowej IV Gospodarka niskoemisyjna Działanie IV.1 Odnawialne źródła energii Poddziałanie IV.1.2 Odnawialne źródła energii Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z na lata 2014-2020 (dalej zwanym Projektem), w wyniku którego uzyskała dofinansowanie do dostawy i montażu OZE w wysokości 85% wartości kosztów kwalifikowanych do następujących typów projektów:

budowa, przebudowa lub modernizacja infrastruktury służącej do produkcji lub produkcji i dystrybucji energii elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych w oparciu o moc instalowanej jednostki,
budowa, przebudowa lub modernizacja infrastruktury służącej do produkcji lub produkcji i dystrybucji energii cieplnej pochodzącej ze źródeł odnawialnych w oparciu o moc instalowanej jednostki.

W ramach Konkursu podatek od towarów i usług (VAT) uznano jako wydatek niekwalifikowalny.

Gmina zawarła umowę o dofinansowanie projektu pn.: „…” w ramach regionalnego programu operacyjnego z Zarządem Województwa Z (dalej jako Instytucja Zarządzająca) i będzie realizować inwestycje obejmującą: przygotowanie projektu budowlanego, dostawę i montaż instalacji zestawów kolektorów słonecznych, paneli fotowoltaicznych oraz kotłów na biomasę (dalej jako Instalacje OZE) wraz ze sporządzeniem niezbędnej dokumentacji do otrzymania wsparcia z Projektu, na nieruchomościach będących własnością/współwłasnością Mieszkańców danej Gminy. Po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład Instalacji OZE w nieruchomościach, będących własnością/współwłasnością Mieszkańców, pozostaną własnością Gminy przez cały czas trwania Projektu, tj. minimum 5 lat licząc od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta.

Gmina wyjaśnia, że realizowana inwestycja jest zadaniem własnym gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 713). Dla Gminy zasadniczym celem realizacji inwestycji jest zmniejszenie poziomu zanieczyszczenia powietrza (poprawa stanu powietrza), powstającego wskutek podgrzewania przez mieszkańców wody do celów użytkowych, czy ogrzewania domów. Przedmiotowy Projekt ma bowiem na celu zmniejszenie zapotrzebowania na energię wytworzoną z węgla kamiennego, jak również zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Dla mieszkańców korzyścią wynikającą z montażu konkretnej instalacji OZE będzie możliwość uzyskania z odnawialnego źródła energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania, ogrzania wody lub energii elektrycznej.

Na etapie przygotowania dokumentacji niezbędnej do pozyskania środków unijnych zostały zebrane „Deklaracje przystąpienia do inwestycji polegających na budowie instalacji OZE” oraz podpisane z Mieszkańcami umowy cywilnoprawne, regulujące kwestie związane z użyczeniem ich nieruchomości na cele budowlane oraz zapisano obowiązkową partycypację mieszkańców gminy w kosztach realizacji instalacji OZE dedykowanych do ich obiektu.

Z deklaracji przystąpienia do inwestycji polegającej na budowie instalacji OZE wynika, że właściciele budynków deklarowali przystąpienie do projektu wskazując:

jaką instalacją są zainteresowani: fotowoltaiczną, kolektorem słonecznym czy kotłem na biomasę

charakterystykę obiektów budowlanych wchodzących w skład gospodarstwa domowego: dane identyfikacyjne działki, powierzchnia użytkowa budynku (czy do 300 m² czy powyżej)

miejsce montowania instalacji OZE (na budynku mieszkalnym czy na budynku innym niż mieszkalny)

miejsce instalowania paneli fotowoltaicznych (na budynku, czy na gruncie)

miejsce montażu kolektora słonecznego (na budynku, na elewacji czy na gruncie)

Jak wynika z tych umów:

Umowy zawarto na czas od podpisania umowy na okres realizacji i trwałości Projektu, przy czym realizacja prac instalacyjnych nastąpi po podpisaniu umowy o dofinansowanie z Instytucją Zarządzającą, natomiast zakończenie projektu nastąpi po upływie 5 lat, licząc od dnia wypłaty końcowej i zatwierdzenia raportu końcowego,
Sprzęt i urządzenia wchodzące w skład instalacji OZE po zakończeniu prac instalacyjnych, pozostają własnością Gminy przez cały czas trwania Projektu,
Po upływie tego okresu, całość instalacji OZE przejdzie na własność mieszkańca, z którym zawarto umowę. Forma przeniesienia prawa własności zostanie określona odrębną umową,
Mieszkaniec (właściciel) zobowiązuje się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji w wysokości 15% kosztów kwalifikowanych wynikających z wartości wykonania indywidualnej instalacji OZE wycenionej przez wykonawcę, wyłonionego w drodze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz kwoty VAT,
Mieszkaniec (właściciel) zobowiązuje się w trakcie trwania umowy do właściwej, zgodnej z pierwotnym przeznaczeniem i parametrami technicznymi, eksploatacji urządzeń wchodzących w skład instalacji OZE,
Przez cały okres trwania projektu wszelkie czynności serwisowe wynikające z gwarancji i umowy z wykonawcą wykonywane będą przez firmę wykonującą instalację,
Gmina ubezpieczy zamontowane instalacje OZE a kosztami ubezpieczenia obciążać będzie właściciela nieruchomości, na której zostanie zamontowana instalacja OZE.

Gmina wyjaśnia, że koszt instalacji OZE dla budynków mieszkalnych finansowany będzie w następujący sposób:

85% wartości instalacji netto - dofinansowanie dla Gminy z Konkursu, otrzymane od Instytucji Zarządzającej

15% wartości instalacji netto + VAT od całości inwestycji - stanowić będzie wpłata mieszkańca, będąca wkładem własnym.

Wszystkie wykonane czynności oraz wykorzystane materiały wchodzą w zakres jednej kompleksowej usługi montażu instalacji OZE, zaklasyfikowanej w PKWiU 43.22.12.0. „Roboty związane wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych”.

Wnioskodawca wyjaśnia także, że prace budowlane związane z zamontowaniem i uruchomieniem Instalacji OZE będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki objęte Projektem będą stanowiły budynki jednorodzinne, w większości będą one kwalifikowane jako „budynki objęte społecznym programem mieszkaniowym” w rozumieniu art. 41 ust. 12a w związku z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT. Instalacje w większości będą instalowane na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych (klasyfikowanych w grupowaniu PKOB 11), których powierzchnia nie przekracza 300 m², oraz będzie jeden przypadek gdzie powierzchnia domu przekroczy 300 m². Będą również przypadki, że instalacje OZE będą umieszczone na gruncie właściciela, budynku gospodarczym lub wiacie.

Do zrealizowania inwestycji Gmina będzie poszukiwała firmy zewnętrznej. W celu znalezienia firmy zewnętrznej Gmina ogłosi przetarg nieograniczony na wyłonienie wykonawcy instalacji OZE. Wybrany podmiot świadczący usługi wykonania instalacji OZE będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT. Wykonawca będzie realizował inwestycję na podstawie umowy zawartej z Gminą, w ramach której będzie wykonana Instalacja OZE, tj. zamontowanie i uruchomienie kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych oraz kotłów na biomasę zlokalizowanych na nieruchomościach należących do osób fizycznych - uczestników Projektu, oddanych w użyczenie Gminie. Faktyczny wykonawca wystawi każdorazowo fakturę na rzecz Gminy, na podstawie protokołów częściowych zaawansowania prac oraz protokołu odbioru końcowego.

Świadczenie dokonane na rzecz mieszkańców, w oparciu o umowę, obejmujące roboty budowlane polegające na montażu i uruchomieniu instalacji OZE ma charakter usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym, dokonane wpłaty mieszkańców w wysokości 15% kosztów netto + VAT od całości inwestycji będą miały charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji na poszczególnych budynkach lub na gruncie, tj. montaż i uruchomienie instalacji OZE będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez właścicieli nieruchomości. Niedokonanie przez właściciela nieruchomości wpłaty w terminie i wysokości określonej w umowie, będzie równoznaczne z rezygnacją z udziału w Projekcie. Regulowanie należności z faktur za częściowe wykonanie instalacji OZE wobec wykonawcy oraz całościowe rozliczenie kosztów Projektu wobec Instytucji Zarządzającej leży po stronie Gminy, będącego beneficjentem środków europejskich. Po podpisaniu umowy z wykonawcą wszyscy mieszkańcy na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, przed przystąpieniem do prac będą zobligowani do wpłacenia swojej części (15% kwoty netto lub w innej ustalonej wysokości) na poczet realizacji inwestycji. Po dokonaniu częściowych odbiorów przez Gminę i otrzymaniu faktur od wykonawcy, Gmina wystąpi z wnioskiem o płatność zaliczkową dotacji do Instytucji Zarządzającej (w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych wynikających z otrzymanych faktur). Otrzymane na wyodrębniony rachunek bankowy zaliczki wynikające z wniosku o płatność zaliczkową dotacji Gmina przekaże na rzecz zapłaty dla wykonawcy za zrealizowany przedmiot umowy objęty częściowymi protokołami odbioru. Po zapłacie końcowego wynagrodzenia należącego się wykonawcy Gmina dokona ostatecznego rozliczenia wydatków z Instytucją Zarządzającą.

Ponadto, w piśmie z dnia 8 lipca 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, na pytanie Organu o treści: „Czy Instalacje, stanowiące odnawialne źródła energii tj. kolektory słoneczne, ogniwa fotowoltaiczne, kotły na biomasę, stanowią mikroinstalacje, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r., poz. 261), tj. czy stanowią instalację odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kw, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kw, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kw? Jeżeli tak, to należy wskazać:

czy ww. mikroinstalacje objęte zakresem pytań będą funkcjonalnie związane wyłącznie z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym należącymi do Mieszkańców biorących udział w projekcie?
czy ww. mikroinstalacje objęte zakresem pytań będą funkcjonalnie związane wyłącznie z budynkami nieobjętymi społecznym programem mieszkaniowym?
czy ww. mikroinstalacje objęte zakresem pytań będą funkcjonalnie związane zarówno z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym należącymi do Mieszkańców biorących udział w projekcie oraz z budynkami nieobjętymi społecznym programem mieszkaniowym?
jakim budynkom, np. mieszkalnym, gospodarczym, użytkowym będzie służyła energia wytworzona przez mikroinstalacje objęte zakresem pytań?
czy energia wytworzona przez mikroinstalacje objęte zakresem pytań będzie służyła wyłącznie budynkom objętym społecznym programem mieszkaniowym?
czy energia wytworzona przez mikroinstalacje objęte zakresem pytań będzie służyła wyłącznie budynkom nieobjętym społecznym programem mieszkaniowym?
czy energia wytworzona przez mikroinstalacje objęte zakresem pytań będzie służyła zarówno budynkom objętym społecznym programem mieszkaniowym jak i budynkom nieobjętym społecznym programem mieszkaniowym?”, Wnioskodawca odpowiedział, że z instalacji objętych zakresem pytań we wniosku o wydanie interpretacji wyłącznie mikroinstalacje fotowoltaiczne (we wszystkich lokalizacjach ujętych w projekcie) stanowią mikroinstalacje, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródła energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.). Instalacje solarne, kotły na biomasę nie są mikroinstalacjami w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.). Mikroinstalacje fotowoltaiczne, instalacje solarne, kotły na biomasę będą funkcjonalnie związane z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym należącymi do mieszkańca biorącego udział w przedsięwzięciu i pozyskiwana z nich energia elektryczna/cieplna służyła będzie celom mieszkalnym. Wszystkie budynki mieszkalne (za wyjątkiem 1 szt. o pow. użytkowej powyżej 300 m²), których dotyczy realizowany przez gminę projekt to budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia nie przekracza 300 m², spełniające wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 12a ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że jeden budynek mieszkalny biorący udział w projekcie jest o powierzchni całkowitej przekraczającej 300 m² i jest budynkiem nieobjętym społecznym programem mieszkaniowym. W budynku tym będą montowane panele fotowoltaiczne i kocioł na pellet.

Ilość instalacji w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym:

panele fotowoltaiczne montowane:

kolektory słoneczne montowane:

kotły na biomasę montowane:

Ilość instalacji w budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym (o powierzchni powyżej 300 m²):

panele fotowoltaiczne -1 szt.; - kocioł na biomasę (pelett) - 1 szt.

Na pytanie Organu o treści: „W związku ze wskazaniem Wnioskodawcy, że „(...) prace budowlane związane z zamontowaniem instalacji OZE będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT”, należy jednoznacznie wskazać w ramach jakich wymienionych w tym przepisie czynności, będą wykonywane ww. prace?”, Gmina odpowiedziała, że w ramach przedmiotowego projektu będą wykonane dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, za wyjątkiem 1 szt. dostawy i montażu instalacji w budynku mieszkaniowym o powierzchni użytkowej powyżej 300 m² - w budynku nieobjętym społecznym programem mieszkaniowym.

W odpowiedzi na pytanie o treści: „Czy wpłaty Mieszkańców miały/mają/będą miały miejsce przed realizacją kompleksowej usługi montażu instalacji OZE?”, Wnioskodawca wskazał, że wpłaty Mieszkańców dokonywane będą przed wykonaniem usługi montażu odnawialnych źródeł energii, a po przeprowadzeniu postępowań przetargowych. Wpłata Mieszkańca stanowiła będzie różnicę pomiędzy wartością wykonanej indywidualnej instalacji oraz przysługującej na nią dotacji ze środków unijnych.

Gmina wskazała, że wpłaty Mieszkańców na poczet kompleksowej usługi montażu instalacji OZE dokonywane będą po podpisaniu umowy z wykonawcą zadania wyłonionego w trybie przetargu nieograniczonego, po 30.06.2020 r.

Wnioskodawca wskazał, że kompleksowe usługi montażu instalacji OZE będą wykonywane po 30.06.2020 r.

Na pytanie Organu o treści: „Czy warunki umowy na montaż instalacji będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców?”, Wnioskodawca opowiedział, że warunki umowy na montaż instalacji OZE są jednakowe dla wszystkich mieszkańców biorących udział w projekcie, natomiast kwota odpłatności, o której mowa we wniosku, nie będzie jednakowa dla wszystkich mieszkańców i zależeć będzie od rodzaju i parametrów wybudowanej indywidualnej instalacji. Mieszkaniec biorący udział w projekcie będzie zobowiązany zapłacić kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wartością wykonanej dla niego indywidualnej instalacji oraz przysługującej na nią dotacji ze środków unijnych. Kwota ta będzie ustalona ostatecznie na podstawie postępowań przetargowych obejmujących projektowanie, wykonanie instalacji wraz z montażem oraz dostawą materiałów i urządzeń niezbędnych do jej wykonania, uruchomienia, nadzór inwestorski, odbiory, przeglądy i konserwację instalacji, dopasowanie do potrzeb gospodarstwa domowego właściciela nieruchomości. W przypadku zmiany kosztu realizacji projektu w wyniku rozstrzygnięcia postępowania przetargowego odpowiedniej zmianie (zmniejszeniu albo zwiększeniu) z mocy umowy ulegnie również kwota udziału finansowego (wkład własny) mieszkańca. Wartość wykonanej indywidualnej instalacji fotowoltaicznej zawierać będzie w sobie całkowite koszty wykonania indywidualnej mikroinstalacji: zarówno koszty kwalifikowalne zawarte w dotacji, jak również koszty niekwalifikowalne. Mieszkaniec dokona wpłaty wyliczonego wkładu własnego na rachunek bankowy gminy, po otrzymaniu faktury VAT, na której widniała będzie wartość wyliczonej różnicy do zapłaty powiększona o podatek VAT.

Gmina wskazała, że wysokość otrzymanego dofinansowania nie będzie uzależniona od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie. Dofinansowanie dla wszystkich instalacji będzie wynosić 85% wartości netto kosztu montażu instalacji dla poszczególnych rodzajów i mocy instalacji.

Wnioskodawca wskazał, że wysokość otrzymanego dofinansowania nie będzie uzależniona od liczby instalacji OZE. Wysokość dofinansowania będzie stała i wynosić będzie do 85% wartości netto.

Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy gdyby Wnioskodawca nie otrzymał dofinansowania realizowałby przedmiotowy projekt?”, Gmina odpowiedziała, że przyznane Gminie dofinansowanie w ramach realizowanego projektu przeznaczone będzie tylko i wyłącznie na wydatki związane z realizacją tego projektu. Gmina w momencie nieotrzymania dofinansowania z RPO Województwa Z nie realizowałaby przedmiotowego projektu. Gmina nie byłaby w stanie sfinansować realizacji projektu ze środków własnych.

Gmina X w ramach otrzymanego dofinansowania ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z na lata 2014-2020 pokryje do 85% kosztów kwalifikowalnych wydatki takie jak:

koszt przygotowania dokumentacji projektowej zadania

koszt dostawy i montażu instalacji OZE służących budynkom mieszkalnym należącym do mieszkańców gminy X

prace nadzoru inwestorskiego nad realizacją zadania

koszt montażu tablic informacyjnych i pamiątkowych informujących o dofinansowaniu.

Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy w trakcie realizacji projektu Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia się z otrzymanych środków finansowych, jeśli tak - to z kim i w jaki sposób będzie je rozliczał?”, Gmina wskazała, że jest zobowiązana do rozliczania i sprawozdawczości w trakcie realizacji zadania jak i po zrealizowaniu z otrzymanego dofinansowania z Urzędem Marszałkowskim Województwa Z - Departament ds. RPO dofinansowanie następuje zgodnie z harmonogramem płatności, będącym załącznikiem do umowy o dofinansowanie projektu. Harmonogram płatności może podlegać aktualizacji. Beneficjent, czyli Gmina nie może przeznaczyć dofinansowania na cele inne niż związane z projektem. Niedopuszczalne jest także sfinansowanie ze środków pochodzących z dofinansowania wydatków niekwalifikowalnych projektu. Gmina jest zobowiązana do rozliczania się z otrzymanych środków z instytucją zarządzającą, którą jest Województwo Z. Gmina rozlicza się z otrzymanych środków w następujący sposób, określony w umowie: Gmina otrzymuje zaliczkę w kwocie maksymalnie do wysokości 90% kwoty dofinansowania w jednej lub kilku transzach, następnie Gmina występuje z wnioskiem o płatność przedstawiając faktury dokumentujące poniesione wydatki, w kolejnym etapie Instytucja Zarządzająca zatwierdza wniosek o płatność i przekazuje środki Gminie.

Wnioskodawca wskazał, że otrzymane dofinansowanie będzie wykorzystane wyłącznie na realizację przedmiotowego projektu. Z dofinansowania sfinansowane zostaną jedynie koszty kwalifikowalne określone we wniosku o dofinansowanie.

Na pytanie tut. Organ o treści: „Do jakich czynności Gmina będzie wykorzystywać towary i usługi nabyte w związku z realizacją ww. Projektu pn.: „…”, tj. czy do czynności:

opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
zwolnionych od podatku od towarów i usług,
niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”,

Wnioskodawca odpowiedział, że towary i usługi zakupione w związku z realizacją projektu pn.: „…” będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Dofinansowanie do realizowanego projektu z Województwa Z oraz wkład własny mieszkańców będą czynnościami opodatkowanymi.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści: „Czy Wnioskodawca w związku ze świadczeniem usług objętych zakresem pytań, występował z wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to proszę wskazać datę złożenia wniosku oraz zakres tego wniosku”, Gmina odpowiedziała, że w związku ze świadczeniem usług objętych zakresem pytań, nie występował z wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej. Gmina nie posiada, wydanej na jej wniosek wiążącej informacji stawkowej, co do właściwej stawki VAT na usługi budowy odnawialnych źródeł energii na cele mieszkalne. Niemniej jednak, Gmina dokonuje ich samodzielnego przyporządkowania. Budowa instalacji OZE dla mieszkańców Gminy w/na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m², spełniające wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 12a ustawy, w związku z czym zostanie zastosowana stawka VAT - 8%. W przypadku instalacji paneli fotowoltaicznych i kotła na biomasę w budynku nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym (o powierzchni powyżej 300 m²) zostanie zastosowana stawka VAT - 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy od wpłat na instalacje OZE dokonanych przez mieszkańców, w momencie ich otrzymania powinien zostać naliczony podatek należny i wykazany we właściwej deklaracji VAT w następujący sposób:
1. w przypadku instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynku mieszkalnego o powierzchni do 300 m² - według stawki 8%?
2. w przypadku instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynku mieszkalnego powyżej 300 m² - według stawki 8% w części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, a w pozostałej - według stawki 23%?
3. w przypadku instalacji ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynków gospodarczych lub w przydomowym ogrodzie - według stawki 8%?
4. w przypadku instalacji kolektorów słonecznych zamontowanej w bryle budynków gospodarczych lub na gruncie - według stawki 23%?
Czy dotacja otrzymana od Instytucji Zarządzającej na realizację instalacji OZE na budynkach należących do mieszkańców Gminy winna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w momencie jej otrzymania według stawki właściwej dla czynności, z którą to dofinansowanie jest ściśle związane, czyli:
1. według stawki 8% w przypadku instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynku mieszkalnego o powierzchni do 300 m² ?
2. według stawki 8% w części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, oraz według stawki 23% w części pozostałej?
3. według stawki 8% - w przypadku instalacji ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynków gospodarczych lub w przydomowym ogrodzie?
4. wg stawki 23% - w przyp. inst. kolektorów słonecznych zamontowanej w bryle bud. gospod. lub na gruncie?
Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości, z faktur związanych z realizacją Projektu polegającego na instalacji OZE w/na budynkach i na gruncie, należących do mieszkańców Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu sprawy):

Ad. 1

Zdaniem Gminy, wpłaty dokonywane przez mieszkańców w formie zaliczek na wyodrębniony rachunek bankowy Gminy z tytułu uczestnictwa w Projekcie podlegają opodatk. zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT:

stawką 8% w przypadku montażu Instalacji OZE na bud. mieszk. jednorodzinnych o pow. nieprzekraczającej 300 m²,
proporcjonalnie stawką 8% i 23% w przyp. wpłat dotycz. montażu Instalacji OZE na bud. o pow. powyżej 300 m²,
stawką 8% w przypadku montażu instalacji ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę poza bryłą budynku (na gruncie), na budynkach gospodarczych lub przydomowym ogrodzie,
stawką 23% w przypadku montażu instalacji kolektorów słonecznych poza bryłą budynku (na gruncie), na budynkach gospodarczych lub w przydomowym ogrodzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu uiszczania wkładu własnego przez mieszkańców Gminy na realizację instalacji OZE powstanie w momencie otrzymania tych kwot przez Gminę.

Wpłaty mieszkańców stanowią obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm ). Obowiązek podatkowy od wpłaty mieszkańców zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT powstanie z chwilą jej otrzymania przez Gminę.

Ad. 2

Zdaniem Gminy, dotacja otrzymana od Inst. Zarządz. na realizację instalacji OZE na bud. należących do mieszkańców Gminy stanowi obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym winna podlegać opodatkowaniu pod. VAT według stawki właściwej dla czynności, z którą to dofinansowanie jest związane, czyli:

według stawki 8% w przypadku instalacji kolektorów słonecznych, ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynku mieszkalnego o powierzchni do 300 m²
według stawki 8% w części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, oraz według stawki 23% w części pozostałej
według stawki 8% - w przypadku instalacji ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę zamontowanej w bryle budynków gospodarczych lub w przydomowym ogrodzie
według stawki 23% - w przypadku instalacji kolektorów słonecznych zamontowanej w bryle budynków gospodarczych lub na gruncie.

Ad. 3

Zdaniem Gminy będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty pod. należnego o pełną kwotę pod. naliczonego z tyt. nabyć towarów i usług związanych z Inst. OZE na bud. należących do mieszkańców Gminy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Kompleksowe świadczenie przez Wnioskodawcę usługi polegającej na montażu Instalacji OZE na budynkach/gruntach należących do mieszkańców Gminy stanowi świadczenie usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Równocześnie, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności takie jak dostawa towarów lut świadczenie usług, pod warunkiem, że są realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Dotyczy to wszystkich realizowanych przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Niewątpliwie taki charakter będą miały umowy zawierane przez Gminę z mieszkańcami o wykonanie instalacji OZE.

W niniejszej sprawie czynnością, jaką wnioskodawca dokona na rzecz mieszkańca, będzie kompleksowa usługa montażu instalacji OZE. Gmina zawarła z mieszkańcami umowy cywilnoprawne, na podstawie których mieszkańcy będą zobowiązani do dofinansowania kosztów inwestycji w określonej wysokości (brak wpłaty wyklucza mieszkańca z udziału w Projekcie).

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanym na ich rzecz. Podkreślenia również wymaga, że stosowanie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, Gmina zawierając umowy na montaż Instalacji OZE, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty dokonywane przez mieszkańców stanowią wynagrodzenie za świadczoną przez Gminę działającą jako podatnik, usługę podlegającą VAT (w związku z otrzymaniem wynagrodzenia, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy).

Co do zasady stawka VAT, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% (23% na podstawie art. 146a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Równocześnie art. 41 ust. 2 przewiduje stawkę 7% (8% na podstawie art. 146aa ust. pkt 2 ustawy o VAT) w stosunku do towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT (8%), stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 261, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa ze społecznego programu mieszkaniowego, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.

W ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2) warunkujące ulepszenie. Definicja określa, że w wyniku ulepszenia następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Należy więc zauważyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że wykonanie instalacji OZE w ramach projektu, stanowić będzie czynność, w wyniku której nastąpi zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków, a zatem projekt realizowany przez Gminę będzie przedsięwzięciem termomodernizacyjnym. Usługę świadczoną przez Wnioskodawcę należy zatem uznać za termomodernizację w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy Gmina powinna korzystać z preferencyjnej 8% stawki VAT).

Do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku/na gruncie zastosowanie ma również stawka podatku w wysokości 8%, z wyłączeniem montażu kolektorów słonecznych poza bryłą budynku/na gruncie dla których obowiązującą stawką będzie 23%.

W stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wskazanym w niniejszym wniosku, instalacje OZE będą wykonane:

na budynkach mieszkalnych nieprzekraczających 300 m²,

na jednym budynku mieszkalnym przekraczających 300 m²,

na gruncie,

na budynkach gospodarczych.

Tym samym, konieczne jest właściwe zakwalifikowanie budynków (obiektów), na których będzie dokonywana instalacja OZE.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że budynki, na których mają być wykonane usługi związane z montażem instalacji OZE, zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Budynki, na których będą montowane instalacje OZE sklasyfikowane są jako 11 - budynki, 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne 1110 PKOB oraz 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach umowy z mieszkańcami Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz mieszkańców kompleksową usługę termomodernizacji budynków. W przypadku, gdy montaż instalacji OZE będzie wykonany na budynkach mieszkalnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² to ta czynność będzie opodatkowana 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa pkt 2 ustawy o VAT.

Natomiast, w sytuacji montażu instalacji OZE na jednorodzinnych budynkach mieszkalnych, których powierzchnia przekracza 300 m², preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. W stosunku do pozostałej części powierzchni budynku, tj. części przekraczającej udział powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, dla montażu instalacji OZE należy zastosować opodatkowanie 23% stawką (stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Z kolei, w przypadku montażu ogniw fotowoltaicznych i kotłów na biomasę poza bryłą budynku należącego do mieszkańca gminy (tj. w budynkach gospodarczych lub na gruncie) należy stwierdzić, że czynność ta będzie opodatkowana według stawki 8% (na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa pkt 2 ustawy o VAT).

W przypadku kolektorów słonecznych umieszczonych poza bryłą budynku należącego do mieszkańca gminy (tj. na gruncie poza bryłą budynku mieszkalnego, w budynkach gospodarczych, w przydomowych ogródkach) przy opodatkowaniu wpłat mieszkańców będzie obowiązywać stawka 23% (na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy o VAT).

Wobec powyższego, otrzymane przez Gminę wpłaty od Mieszkańców powinny być opodatkowane:

stawką 8% w przypadku montażu instalacji OZE na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m²,

proporcjonalnie stawką 8% oraz 23% w przypadku wpłat dotyczących montażu instalacji OZE na budynkach o powierzchni powyżej 300 m²,

stawką 8% w przypadku montażu paneli fotowoltaicznych i kotłów na biomasę poza bryłą budynku tj. na gruncie, w budynkach gospodarczych,

stawką 23% w przypadku montażu kolektorów słonecznych poza bryłą budynku tj. na gruncie, na budynkach gospodarczych.

Ad. 2

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (w myśl art. 29a ust. 5 ustawy o VAT).

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę - czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę. Mając na uwadze powyższe, zdaniem wnioskodawcy, w jego przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Przekazane Gminie środki finansowe w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Osi Priorytetowej 4 Działania 4.1 na lata 2014-2020 na realizację ww. projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez wnioskodawcę ww. usług. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Gminę środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność wnioskodawcy, lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. do montażu instalacji OZE, które będą produkować energię elektryczną i cieplną wykorzystywaną w gospodarstwach domowych na potrzeby bytowe ludzi.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, środki te będą wykorzystane na określone działanie związane z realizacją projektu. Otrzymane dofinansowanie obejmować ma część kosztów instalacji OZE. W ramach tego projektu wsparciem objęte będą projekty polegające na zaprojektowaniu i budowie infrastruktury, służącej do wytwarzania energii elektrycznej i/lub cieplnej, pochodzącej ze źródeł odnawialnych z możliwością podłączenia do sieci dystrybucyjnej/przesyłowej.

Jednocześnie zauważyć należy, że kwota obowiązkowej wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia, tj. Mieszkańca z tytułu realizacji usługi instalacji OZE, z uwagi na przyznane dofinansowanie, będzie niższa od kwoty, jakiej Gmina musiałaby żądać od Mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było. Przy czym kwota wkładu własnego będzie różna dla poszczególnych Mieszkańców - uzależniona jest od rodzaju instalacji i miejsca jej montażu.

Tym samym uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług instalacji OZE jest nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą uiszcza Mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową cywilnoprawną, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części w jakiej dofinansowują one cenę świadczonych na rzecz Mieszkańców usług pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W przypadku otrzymanego dofinansowania stawka podatku VAT powinna być określona wg stawki właściwej dla usługi montażu instalacji OZE, czyli będzie uzależniona od rodzaju budynku, na którym dana instalacja będzie montowana oraz od rodzaju instalacji. Analogicznie zatem jak w przypadku dopłat Mieszkańców, gdy montaż instalacji OZE tj. kolektorów słonecznych i/lub ogniw fotowoltaicznych oraz kotłów na biomasę będzie wykonany na dachu bądź przytwierdzony do ściany budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², w ramach ich termomodernizacji, tj. czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a budynki te stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, to otrzymana dotacja będzie opodatkowana 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa pkt 2 ustawy o VAT.

Natomiast otrzymane dofinansowanie do usług montażu instalacji OZE, które dotyczą obiektów o powierzchni mieszkalnej powyżej 300 m² niezaliczanych - na podstawie art. 41 ust. 12b ustawy o VAT - do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jeśli są dokonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i montowane na bryle budynku, to preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, zaś w części odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego w ogólnej powierzchni budynku, przekraczającej 300 m², dotacja do usługi będzie opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT.

Zastosowanie preferencyjnej 8% stawki w podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie, również w przypadku montażu poza budynkiem mieszkalnym, na garażu lub w przydomowym ogródku paneli fotowoltaicznych oraz kotłowni na biomasę w budynkach innych niż mieszkalne. Obniżonej stawki podatku VAT (8%) nie można zastosować do instalacji kolektorów słonecznych montowanych na gruncie lub poza bryłą budynku mieszkalnego.

Podsumowując, otrzymana przez Gminę dotacja od Instytucji Zarządzającej powinna być opodatkowana:

stawką 8% w przypadku montażu instalacji OZE na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m²,

proporcjonalnie stawką 8% oraz 23% w przypadku wpłat dotyczących montażu instalacji OZE na budynkach o powierzchni powyżej 300 m²,

stawką 8% w przypadku montażu paneli fotowoltaicznych i kotłów na biomasę poza bryłą budynku tj. na gruncie, w budynkach gospodarczych,

stawką 23% w przypadku montażu kolektorów słonecznych poza bryłą budynków mieszkalnych tj. na gruncie i na budynkach gospodarczych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 sierpnia 2020 r. Zainteresowany wskazał, iż:

Stanowisko Gminy X w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanej dotacji opiera się na art. 19a ust. 5 punkt 2) ustawy o VAT o brzmieniu: „obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.”

W związku z tym Gmina X twierdzi, iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wypłaty całości lub części dotacji od Instytucji Zarządzającej. Gmina na kolejnych etapach realizacji projektu sukcesywnie występować będzie z wnioskami o płatność do Instytucji Zarządzającej i moment zasilenia dedykowanego do projektu rachunku bankowego będzie równoznaczny z momentem powstania obowiązku podatkowego.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik VAT,

gdy nabyte towary i usługi, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (tzn. takich których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego),

nie występują negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i świadczyć będzie odpłatnie usługi na podstawie umów z Mieszkańcami, które są umowami cywilnoprawnymi. Powyższe oznacza, że w analizowanym przypadku nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i tym samym Gmina w związku ze świadczeniem usług na rzecz Mieszkańców występuje jako podatnik VAT. Konsekwentnie, pierwsza z wymienionych przesłanek jest spełniona.

Dodatkowo, czynności jakie będzie wykonywała Gmina na rzecz Mieszkańców stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu VAT. Tym samym nabywane towary i usługi w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gmina na prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga:

w zakresie pytania nr 1 - wyłącznie w części odnoszącej się do momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanych od Mieszkańców wpłat z tytułu montażu instalacji OZE,

w zakresie pytania nr 2 - wyłącznie w części odnoszącej się do momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanej dotacji, oraz

w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości w związku z realizacją projektu pn.: „…” (pytanie nr 3).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednocześnie należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, tj. dostawa towaru bądź usługa, a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie wystąpią skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonywane między dwiema stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do wykonania określonych czynności na rzecz Mieszkańców), a właścicielami nieruchomości, którzy zobowiązali się do wniesienia zapłaty wynagrodzenia na rzecz Gminy w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

W związku z powyższym wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy, a zapłatą wnoszoną przez ww. właścicieli. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami, a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi, które będzie wykonywała Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od Mieszkańców, będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanych przez Gminę wpłat od Mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) należy wskazać, że obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki. Według Małego słownikiem języka polskiego PWN” pod redakcją Elżbiety Sobol, Warszawa 1994, definiuje słowo „zaliczka” jako „część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności”. Z przytoczonej definicji wynika więc, że zaliczka wiąże się z przekazaniem środków pieniężnych do dyspozycji kontrahenta na poczet przyszłego świadczenia.

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),

konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,

w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Jednocześnie należy wskazać, że zaliczka, przedpłata nie tworzą samodzielnego bytu podatkowego, lecz są ściśle związane z konkretnym świadczeniem i nie można rozpatrywać ich jako czynności „oderwanej” od sprzedaży. Nie są one dodatkowymi czynnościami, lecz są integralnie związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na poczet których zostały uiszczone. W przypadku zaliczek, przedpłat ustawa określa jedynie inny moment powstania obowiązku podatkowego, niż w przypadku sprzedaży dokonywanej bez pobrania zaliczki.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zawarła umowę o dofinansowanie projektu pn.: „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego z Zarządem Województwa Z i będzie realizować inwestycje obejmującą: przygotowanie projektu budowlanego, dostawę i montaż instalacji zestawów kolektorów słonecznych, paneli fotowoltaicznych oraz kotłów na biomasę (dalej jako Instalacje OZE) wraz ze sporządzeniem niezbędnej dokumentacji do otrzymania wsparcia z Projektu, na nieruchomościach będących własnością/współwłasnością Mieszkańców danej Gminy. Po zakończeniu prac instalacyjnych, sprzęt i urządzenia wchodzące w skład Instalacji OZE w nieruchomościach, będących własnością/współwłasnością Mieszkańców, pozostaną własnością Gminy przez cały czas trwania Projektu, tj. minimum 5 lat licząc od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta. Świadczenie dokonane na rzecz Mieszkańców, w oparciu o umowę, obejmuje roboty budowlane polegające na montażu i uruchomieniu instalacji OZE. Jak wskazała Gmina dokonane wpłaty Mieszkańców w wysokości 15% kosztów netto + VAT od całości inwestycji będą miały charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji na poszczególnych budynkach lub na gruncie, tj. montaż i uruchomienie instalacji OZE będzie uzależniona od wpłat dokonywanych przez właścicieli nieruchomości. Niedokonanie przez właściciela nieruchomości wpłaty w terminie i wysokości określonej w umowie, będzie równoznaczne z rezygnacją z udziału w Projekcie. Ponadto – jak wskazano w uzupełnieniu wniosku – wpłaty Mieszkańców będą miały miejsce przed realizacją ww. usługi wykonywanej przez Gminę na rzecz Mieszkańców.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że faktura dokumentuje zapłatę, jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

W niniejszej sprawie czynnością, jaką Wnioskodawca dokona na rzecz Mieszkańca, będzie – zgodnie z zawartą umową – usługa polegająca na dostawie i montażu paneli fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych lub kotła na biomasę, które Gmina przekaże Mieszkańcowi do korzystania zgodnie z ich przeznaczeniem do zakończenia okresu trwania Umowy, z kolei po upływie tego okresu całość Instalacji OZE przejdzie na własność Mieszkańca.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że wpłaty Mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanych na rzecz tychże Mieszkańców. Tym samym wpłaty dokonywane przez Mieszkańców na poczet wykonania przez Wnioskodawcę przedmiotowej usługi będą stanowiły wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy.

Zatem wpłaty dokonywane przez Mieszkańców przed realizacją usługi należy uznać za zaliczkę na poczet świadczonej usługi instalacji OZE, której zakończenie nastąpi po upływie okresu trwałości projektu (okresu trwania Umowy). W związku z powyższym obowiązek podatkowy z tytułu wniesionej przez Mieszkańca wpłaty na poczet wykonania ww. usługi, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, powstanie z chwilą otrzymania tej wpłaty (zaliczki).

Jednocześnie należy wskazać, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani rozporządzenia wykonawcze do ustawy nie przewidują zwolnienia dla usług polegających na dostawie i montażu instalacji OZE. Zatem, w momencie otrzymania wpłat Mieszkańców Gmina winna od tych wpłat naliczyć podatek należny i wykazać go w deklaracji podatkowej za okres, w którym z tytułu otrzymania tych wpłat powstał obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1, w powyższym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii objętej pytaniem nr 2, dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji w momencie jej otrzymania, należy w pierwszej kolejności przeanalizować przepisy art. 29a ust. 1 ustawy.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru, czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Cytowany powyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów, czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje (dotacje) bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Niezbędnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Należy wskazać zatem, że dotacja podlega opodatkowaniu, jeżeli ma bezpośredni związek z ceną towaru/usługi świadczonej przez otrzymującego dotację. W takiej sytuacji przyjmuje się, że dotacja stanowi składnik tej ceny. Innymi słowy dotacja „uzupełnia” podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towaru/usługi i jest opodatkowana na takich samych zasadach jak czynność, której dotyczy (wg właściwej stawki lub z zastosowaniem zwolnienia od podatku).

Bezpośredni związek dotacji z ceną (a więc cenotwórczy charakter) występuje w przypadku, gdy w sposób precyzyjny można określić jej wpływ na poziom ceny konkretnego towaru/usługi. Jest to możliwe w przypadku, gdy dotację można uznać za „korelat” świadczonej usługi lub dostarczanego towaru, tzn. gdy wypłacana jest tylko w razie świadczenia konkretnych usług lub dostawy konkretnego towaru, kwotowo również zależy od ilości świadczonych usług lub dostarczonych towarów. Także wtedy gdy dopłata ustalana jest jako określony procent poniesionych wydatków (określonej kategorii poniesionych wydatków), ma ona proste przełożenie na cenę świadczenia, gdy powoduje redukcję kwoty należnej od świadczeniobiorcy. W przypadku bowiem nieotrzymania dopłaty, odbiorca usług/towarów musiałby zapłacić cenę wyższą od oferowanej przez świadczeniodawcę, którego koszty (część kosztów) finansowana jest z zewnętrznego źródła.

W przedmiotowej sprawie – jak wskazała Gmina – wysokość otrzymanego dofinansowania nie będzie uzależniona od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie. Dofinansowanie dla wszystkich instalacji będzie wynosić 85% wartości netto kosztu montażu instalacji dla poszczególnych rodzajów i mocy instalacji. Wysokość otrzymanego dofinansowania nie będzie uzależniona od liczby instalacji OZE, będzie stała i wynosić będzie do 85% wartości netto. Wnioskodawca wskazał, że otrzymane dofinansowanie będzie wykorzystane wyłącznie na realizację przedmiotowego projektu. Z dofinansowania sfinansowane zostaną jedynie koszty kwalifikowalne określone we wniosku o dofinansowanie.

W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy zauważyć należy, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jak już wskazano powyżej tylko dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą lub towarem, podlegają opodatkowaniu.

Tak więc, otrzymana przez Gminę dotacja na realizacje projektu pn. „…” będzie stanowiła dofinansowanie do konkretnej instalacji dla danego Mieszkańca. Jak wskazał Wnioskodawca, przyznane Gminie dofinansowanie przeznaczone będzie tylko i wyłącznie na wydatki związane z realizacją tego projektu. Gmina w momencie nieotrzymania dofinansowania z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z nie zrealizowałaby przedmiotowego projektu. W związku z powyższym otrzymane przez Gminę dofinansowanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ ma wpływ na cenę usługi jaką jest Instalacja OZE. Uczestnik projektu ostatecznie dzięki otrzymanemu dofinansowaniu zapłaci mniej za zamontowaną instalację.

Tym samym, uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części w jakiej będą miały one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz Mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego, będą stanowiły podstawę opodatkowania.

W konsekwencji, otrzymane przez Gminę dofinansowanie dotyczące paneli fotowoltaicznych, kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę montowanych w budynkach Mieszkańców, będzie miało bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, a zatem będzie stanowiło zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. Wobec tego ww. dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że otrzymana dotacja pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanych przez Gminę na rzecz Mieszkańców. Tym samym otrzymana dotacja będzie stanowiła zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej, w związku z otrzymaniem której po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy.

Obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej dotacji na poczet wykonania ww. usługi, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, powstanie z chwilą otrzymania całości lub części dotacji.

Jak wyżej wskazano, dotacje podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane, zatem podlegają opodatkowaniu w sposób analogiczny, jak opodatkowana jest czynność, której dotyczą. Jednocześnie w niniejsze interpretacji wskazano, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani rozporządzenia wykonawcze do ustawy nie przewidują zwolnienia dla usług polegających na dostawie i montażu instalacji OZE. Zatem otrzymana przez Gminę dotacja winna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w momencie jej otrzymania, według stawki właściwej dla usług, z którymi będzie związana.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2, w powyższym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy w kontekście opisu sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunek uprawniający do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie spełniony, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a ponadto Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług

Podsumowując, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych w ramach projektu pn. „…”, o którym mowa we wniosku. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy w tym miejscu wskazać, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie pytania nr 1 wyłącznie w części odnoszącej się do momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanych od Mieszkańców wpłat z tytułu montażu instalacji OZE, w zakresie pytania nr 2 wyłącznie w części odnoszącej się do momentu powstania obowiązku podatkowego od otrzymanej przez Gminę dotacji oraz w odniesieniu do pytania nr 3 w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości w związku z realizacją projektu. Natomiast w zakresie pytania nr 1 w części dotyczącej stawki podatku dla wpłat Mieszkańców dokonywanych po 30 czerwca 2020 r., z tytułu montażu instalacji OZE oraz stawki podatku dla dotacji otrzymanej przez Gminę po 30 czerwca 2020 r., wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin