Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.506.2020.1.ASZ
z 16 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu/wejściu w posiadanie działek,
• braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania gruntu na rzecz Powiatu,
• podstawy opodatkowania dla czynności nieodpłatnego przekazania gruntu na rzecz Powiatu

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu/wejściu w posiadanie działek,
• braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania gruntu na rzecz Powiatu,
• podstawy opodatkowania dla czynności nieodpłatnego przekazania gruntu na rzecz Powiatu.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT), jako podatnik VAT czynny. Gmina od 1 stycznia 2017 r. dokonuje scentralizowanych rozliczeń VAT wraz z podległymi jednostkami.

Gmina zamierza na podstawie uchwały nr xxx Rady Miejskiej z dnia 27 czerwca 2019 r. w sprawie wyrażenia zgody na dokonanie darowizny nieruchomości stanowiących własność Gminy na rzecz Powiatu, z przeznaczeniem na realizację zadań własnych powiatu w zakresie dróg publicznych, zmienionej Uchwałą nr xxx Rady Miejskiej z dnia 26 lipca 2019 r. oraz Zarządzenia nr xxx Burmistrza Miasta z dnia 21 sierpnia 2019 r. – dokonać na podstawie art. 13 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na rzecz Powiatu (dalej: Powiat) darowizny nieruchomości, na której znajdują się drogi powiatowe zarządzane przez Służbę Drogową Powiatu (dalej: SDP). Wartość darowanej nieruchomości jest określona jedynie jako wartość gruntu pod drogami powiatowymi, a tym samym nie zawiera w sobie wartości budowli w postaci dróg. Gmina chce dokonać powyższej darowizny, gdyż drogi i tak są zarządzane przez SDP, a Gmina nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów. Gmina nie posiada w ewidencji środków trwałych tych budowli – dróg o nawierzchni asfaltowej. Gmina twierdzi, że jest właścicielem wyłącznie gruntu, na którym znajdują się przedmiotowe drogi – natomiast same budowle w postaci dróg są zarządzane przez SDP.

Działki, które mają być przedmiotem darowizny Gmina nabyła nieodpłatnie z mocy prawa w 1991 r., na podstawie decyzji Wojewody wydanych, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 i Nr 43 poz. 253), w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Nabycie to nie zostało udokumentowane fakturą VAT. Natomiast jedną działkę, która też będzie przedmiotem darowizny Gmina nabyła od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego – umowy sprzedaży. Osoba fizyczna nie była podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT. Gmina nie nabywała nieruchomości z zamiarem wykorzystywania do czynności podlegających opodatkowaniu. Gmina nie ponosiła nakładów na przedmiotowe nieruchomości. Żadne nabycie przedmiotowych działek nie zostało udokumentowane fakturą VAT. Gmina nie wykorzystywała przedmiotowych działek do celów działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przy nabyciu/wejściu w posiadanie nieruchomości przysługiwało Gminie prawo do odliczenia VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT)?
2. Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie jest negatywna, to czy czynność nieodpłatnego przekazania gruntu przez Gminę na rzecz Powiatu stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT?
3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, to czy Wnioskodawca prawidłowo przyjął, że podstawę opodatkowania powinna stanowić wyłącznie wartość nieruchomość będącej przedmiotem darowizny?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Gminy, nie miała ona prawa do odliczenia VAT przy nabyciu/wejściu w posiadanie przedmiotowych działek.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W świetle art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również od podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przepisy te wykluczają zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem ETS podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w sytuacjach, kiedy związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy dokonywaniu zakupów i podatkiem należnym w związku z działalnością opodatkowaną podatnika, do której zakupy są wykorzystywane, jest bezsporny i bezpośredni. Istotne jest nie tylko rzeczywiste wykorzystanie nabytych towarów i usług dla celów wykonywania czynności opodatkowanych, ale także zamiar takiego ich wykorzystania w momencie ich nabycia. Nabycie przedmiotowych działek nie zostało udokumentowane fakturami VAT, gdyż nie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem. Skoro, więc Gmina nie otrzymała faktur VAT związanych z nabyciem przedmiotowych działek (co wynika z nabycia od osoby fizycznej, która nie jest podatnikiem VAT oraz z nabycia z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody), to tym samym nie miała możliwości ani prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu tych transakcji.

Gmina nabyła działki z mocy prawa i bez zamiaru wykorzystywania ich do działalności podlegającej opodatkowaniu. Również działkę nabytą od osoby fizycznej, Gmina nabyła w celu działania jako organ władzy publicznej, od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT. Nieruchomości były nabywane bez zamiaru wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych.

Ad. 2

Skoro Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości to, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przedmiotowa darowizna nie będzie stanowiła dostawy towarów w świetle przepisów ustawy o VAT, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednak w ścisłe określonych przypadkach nieodpłatne zbycie towarów może być również przedmiotem opodatkowania tym podatkiem.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

W przedmiotowej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości, a więc przedmiotowa darowizna nieruchomości na rzecz Powiatu nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Powyższe znajduje potwierdzenie, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 kwietnia 2019 r., sygn. 0113- KDIPT1-1.4012.41.2019.3.RG: „darowizna przedmiotowych nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. (...) czynność ta będzie co prawda czynnością wykonywaną przez podmiot uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością (towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) jak właściciel. (...) Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości. Zatem, w niniejszej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towaru (nieruchomości) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.”

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku obowiązku opodatkowania darowizny przedmiotowych nieruchomości, podstawę opodatkowania powinna stanowić wyłącznie wartość działek. Powyższe wynika z faktu, że drogi umieszczone na przedmiotowych działkach nie należą do Gminy, są zarządzane przez SDP. Gmina nie ponosiła wydatków na budowę tych dróg. Drogi te są drogami powiatowymi, a nie gminnymi. Gmina nie posiada dróg w swojej ewidencji środków trwałych, a tym samym jest właścicielem wyłącznie przedmiotowych działek, które są przedmiotem darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwana dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina nabyła nieruchomość gruntową nieodpłatnie z mocy prawa, na podstawie decyzji Wojewody wydanych, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 i Nr 43 poz. 253), w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Nabycie to nie zostało udokumentowane fakturą VAT. Natomiast jedną z działek, o których mowa we wniosku, Gmina nabyła od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego – umowy sprzedaży. Osoba fizyczna nie była podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT. Zatem nabycie przedmiotowych działek nie zostało udokumentowane fakturami VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi przy nabyciu/wejściu w posiadanie działek.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy że jak wynika z wyżej wskazanych regulacji, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach.

W tym miejscu właściwym jest zaznaczyć, że jak wskazano w cytowanym wyżej art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Zasadniczo kwota podatku naliczonego wynika więc z otrzymanych faktur potwierdzających dokonane transakcje.

Tymczasem, jak podano w opisie sprawy, nabycie przedmiotowych działek nie zostało udokumentowane fakturami VAT.

Zatem mając na względzie powyższe, w przedmiotowej sprawie nie może być mowy o prawie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bez względu na fakt, czy analizując przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, realizacja przedmiotowego projektu ma związek z czynnościami opodatkowanymi, czy też nie. Kluczowym bowiem dla sprawy jest brak dokumentu źródłowego, w którym zostałby naliczony podatek VAT.

W konsekwencji, w sytuacji w której nabycie działek nie zostało udokumentowane fakturami VAT, Wnioskodawca nie miał możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu/wejściu w posiadanie wskazanych działek.

Zatem w ww. zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Kolejną kwestią będącą przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy jest uznanie nieodpłatnego przekazania gruntu przez Gminę na rzecz Powiatu za czynność opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny

‒jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części.

Powyższe oznacza, że darowiznę towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza na podstawie uchwały nr xxx Rady Miejskiej z dnia 27 czerwca 2019 r. dokonać darowizny nieruchomości, na której znajdują się drogi powiatowe zarządzane przez Służbę Drogową Powiatu. Wartość darowanej nieruchomości jest określona jedynie jako wartość gruntu pod drogami powiatowymi, a tym samym nie zawiera w sobie wartości budowli w postaci dróg. Gmina chce dokonać powyższej darowizny, gdyż drogi i tak są zarządzane przez SDP, a Gmina nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów. Gmina nie posiada w ewidencji środków trwałych tych budowli – dróg o nawierzchni asfaltowej. Gmina jest właścicielem wyłącznie gruntu.

Z uwagi na fakt, że darowizna ww. nieruchomości gruntowej jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowało w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy jednak wskazać, że planowana darowizna nieruchomości gruntowych na rzecz Powiatu nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że czynność ta będzie co prawda czynnością wykonywaną przez podmiot uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością (towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) jak właściciel, jednakże jak wykazano w niniejszej interpretacji, Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości. Zatem, w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towaru (nieruchomości) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Reasumując, darowizna na rzecz Powiatu gruntu będącego przedmiotem wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 3, ponieważ Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi w przypadku uzyskania pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.