Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-341/12-2/BA
z 31 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru w postaci pojazdu wyścigowego Y – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru w postaci pojazdu wyścigowego Y.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka, będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - prowadzi działalność gospodarczą w zakresie reklamy, a także zajmuje się konserwacją i naprawą pojazdów samochodowych. W celu wykonywania usług reklamowych prowadzonych podczas wyścigów samochodowych, Zainteresowany w dniu 11 kwietnia 2012 r. zakupił samochód wyścigowy Y – pojazd przeznaczony tylko do poruszania się po wydzielonych torach wyścigowych. Pojazd ten na każde zawody przewożony jest na lawecie i nie podlega rygorom przepisów o ruchu drogowym oraz nie podlega rejestracji. Pojazd ten będzie używany tylko na terenie zamkniętym dla ruchu, torach wyścigowych. Przedmiotowy pojazd będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, gdyż podczas zawodów na tym pojeździe będą umieszczane reklamy zleceniodawców Wnioskodawcy. Samochód wyścigowy został zakupiony w … Niemcy. Sprzedawca niemiecki wystawił fakturę w euro w kwocie netto a Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wystawił fakturę wewnętrzną, przeliczając wartość faktury na złote według kursu NBP po kursie z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego oraz naliczył podatek od towarów i usług według stawki 23%. Wnioskodawca zamierzał złożyć informację VAT-23 we właściwym urzędzie skarbowym oraz wpłacić naliczony podatek na rachunek bankowy tego urzędu. Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił przyjęcia informacji VAT-23. Początkowo Zainteresowany zastosował ograniczenie wynikające z dyspozycji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, sporządzając deklarację VAT-7 za miesiąc marzec 2012 r. (w tym miesiącu otrzymał on fakturę dokumentującą otrzymanie przez sprzedawcę przedmiotowego samochodu wyścigowego zaliczki). Następnie Wnioskodawca zapoznał się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. VIII SA/Wa 1010/11, w którym sąd uznał, że organy podatkowe błędnie stosują ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym i skorygował deklarację VAT-7 za marzec 2012 r., gdyż wykazał w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz podatek naliczony, obniżający podatek należny w pełnej kwocie równej podatkowi należnemu wynikającemu z faktury wewnętrznej i złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Obecnie Zainteresowany wycofał wniosek o stwierdzenie nadpłaty, wynikający ze złożonej korekty deklaracji za marzec 2012 r., ponieważ powtórnie podatek naliczony obniżający podatek należny z tytułu zakupu przedmiotowego pojazdu odliczył z zastosowaniem ograniczenia wynikającego z dyspozycji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z, decyzją z dnia 4 lipca 2012 r. Nr … na podstawie art. 208 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - umorzył postępowanie na żądanie strony. Jednocześnie Wnioskodawca wycofał złożony na ręce Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu wyścigowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów postanowieniem z dnia 17 lipca 2012 r. nr ILPP4/443-203/12-4/ISN umorzył postępowanie w tej sprawie.

W związku z tym, obecnie, w dniu ponownego złożenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie toczy się wobec Zainteresowanego postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej a w zakresie objętym wnioskiem sprawa nie została rozstrzygnięta co do istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z z dnia 4 lipca 2012 r. o numerze … umarza postępowanie w sprawie na żądanie strony lecz nie rozstrzyga sprawy co do jej istoty. Ponieważ Zainteresowany ma wątpliwości, czy ograniczenie odliczenia podatku naliczonego, wynikające z dyspozycji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawie o transporcie drogowym ma zastosowanie w przypadku przedmiotowego samochodu wyścigowego, zadaje poniższe pytanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy zakupie pojazdu wyścigowego Zainteresowany ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z naliczenia podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu wyścigowego, opisanego w przedstawionym powyżej stanie sprawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojazdu samochodowego. W związku z tym, dla określenia zakresu pojęciowego „pojazdu samochodowego” należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, opierając się na definicjach pojazdu silnikowego i pojazdu samochodowego. Zainteresowany uważa, że samochód wyścigowy jest niewątpliwie środkiem transportu, ale nie można uznać go za pojazd samochodowy na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych, znajdujących się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 31 tej ustawy, pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Zatem, aby samochód wyścigowy mógł być uznany za pojazd musi spełniać łącznie dwa warunki: być środkiem transportu i być przeznaczony do poruszania się po drodze w rozumieniu art. 2 ust. 1 tej ustawy. Samochód wyścigowy, zdaniem Wnioskodawcy, jest środkiem transportu ale nie jest przeznaczony do poruszania się po drodze w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Samochód wyścigowy jest przeznaczony tylko do używania na specjalnych zamkniętych torach wyścigowych, które nie są ani drogami ani strefami ruchu w rozumieniu tej ustawy.

W związku z tym, samochód wyścigowy nie jest pojazdem w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i nie jest też pojazdem silnikowym w rozumieniu art. 2 pkt 32 ww. ustawy, ani też pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ww. ustawy.

W związku z powyższym, zdaniem Zainteresowanego, ograniczenia do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym nie mają zastosowania przy zakupie samochodu wyścigowego, przeznaczonego do poruszania się tylko na torach wyścigowych. W związku z tym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie powinien stosować ograniczenia do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym.

Tym samym Zainteresowany uważa, iż w deklaracjach VAT-7 za marzec 2012 r., w którym to miesiącu Wnioskodawca otrzymał fakturę zaliczkową z tytułu zakupu samochodu wyścigowego i kwiecień 2012 r., kiedy otrzymał fakturę rozliczającą zaliczkę, ma on prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z naliczeniem podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu wyścigowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   • z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Wskazać należy, iż w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie reklamy, zajmuje się również konserwacją i naprawą pojazdów samochodowych. W celu wykonywania usług reklamowych prowadzonych podczas wyścigów samochodowych, Zainteresowany w dniu 11 kwietnia 2012 r. zakupił pojazd wyścigowy Y – maszynę, poruszającą się tylko po wydzielonych torach wyścigowych. Pojazd ten na każde zawody przewożony jest na lawecie i nie podlega rygorom przepisów o ruchu drogowym, ponieważ nie wymaga rejestracji. Pojazd ten będzie używany tylko na terenie zamkniętych dla ruchu torów wyścigowych. Podczas zawodów na samochodzie tym, będą umieszczane reklamy zleceniodawców Spółki. Pojazd ten został zakupiony w … Niemcy.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, czy przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu pojazdu wyścigowego ma on prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z naliczenia podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia tego pojazdu.

Wskazać należy, iż art. 86 ust. 1 ustawy określa, że podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia był pojazd wyścigowy Y – maszyna, poruszająca się tylko po wydzielonych torach wyścigowych. Samochód wyścigowy, zdaniem Spółki, jest środkiem transportu ale nie jest przeznaczony do poruszania się po drodze w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Samochód wyścigowy jest przeznaczony tylko do użytku na specjalnych zamkniętych torach wyścigowych, które nie są ani drogami ani strefami ruchu w rozumieniu tej ustawy.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że ustawa nie zawiera definicji pojęć: pojazd, pojazd samochodowy czy samochód osobowy i w celu ich określenia należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Stosownie do art. 2 pkt 31 ww. ustawy, przez pojazd rozumie się środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Z kolei w świetle regulacji art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Zgodnie z art. 2 pkt 16a powoływanej ustawy, przez strefę ruchu rozumie się obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego – art. 2 pkt 32 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy, przez pojazd samochodowy należy rozumieć pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 cyt. ustawy wskazuje, iż samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W świetle powołanych powyżej definicji, warunkiem uznania przedmiotowego pojazdu wyścigowego za pojazd samochodowy lub samochód osobowy jest uznanie go w pierwszej kolejności za pojazd w świetle przepisów tej ustawy. Aby samochód wyścigowy był uznany za pojazd musi spełniać dwie cechy:

1. być środkiem transportu,
2. być przeznaczonym do poruszania się po drodze (lub strefie ruchu w rozumieniu art. 2 pkt 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym), przy czym powinna to być droga w rozumieniu art. 2 ust. 1 ww. ustawy.
   
   

Jak wskazał Zainteresowany, pojazd wyścigowy stanowi środek transportu, lecz jest przeznaczony tylko do użytku na specjalnych zamkniętych torach wyścigowych, które nie są ani drogami ani strefami ruchu w rozumieniu cyt. ustawy. Tym samym pojazd wyścigowy zakupiony przez Spółkę nie jest pojazdem w rozumieniu art. 2 pkt 31 ww. ustawy, a w konsekwencji nie jest też ani pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33, czy też samochodem osobowym w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wobec powyższego ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 3 ustawy nowelizującej, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż dotyczy ono tylko samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych. Natomiast jak już wyjaśniono powyżej, przedmiotowy pojazd wyścigowy nie mieści się w definicji pojazdu, o której mowa w art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a tym samym nie jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 33, czy też samochodem osobowym w rozumieniu art. 2 pkt 40 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej m.in. na świadczeniu usług reklamowych, w celu wykonywania tych usług prowadzonych podczas wyścigów samochodowych, zakupiła ww. pojazd wyścigowy. Podczas zawodów na samochodzie tym, będą umieszczane reklamy jej zleceniodawców.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, iż zostanie spełniona podstawowa przesłanka określona w art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż jak wynika z opisu sprawy, wykorzystanie przedmiotowego samochodu wyścigowego związane jest z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Zainteresowany ma prawo do odliczenia podatku VAT w całości z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego pojazdu wyścigowego.

Reasumując, przy zakupie pojazdu wyścigowego Wnioskodawca ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z naliczenia podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia tego pojazdu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanie faktycznym oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.