2020.09.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.528.2020.2.KS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.528.2020.2.KS
z 23 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2020 r. (data wpływu 10 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia 100% podatku od towarów i usług wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości – jest prawidłowe,

okresu rozliczenia za jaki przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia 100% podatku od towarów i usług wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości,

okresu rozliczenia za jaki przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy i dokonanie stosownej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Podatnik od 1 grudnia 2016 roku prowadzi działalność gospodarczą będąc zarejestrowany, od tej daty, jako podatnik VAT czynny składa deklaracje za miesięczne okresy rozliczeniowe. Podatnik jest w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej.

Podatnik w dniu 27 grudnia 2018 r. zawarł z polską spółką, prowadzącą działalność deweloperską (dalej jako „Deweloper”) „Umowę deweloperską” (dalej jako „Umowa deweloperska”).

Na mocy niniejszej umowy Deweloper zobowiązał się wybudować budynek mieszkalny, wyodrębnić w budynku mieszkalnym samodzielny lokal mieszkalny oraz przenieść prawo własności tego lokalu [wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej] na Nabywcę, który zobowiązuje się przeniesienie własności przyjąć i zapłacić Deweloperowi cenę nabycia lokalu, na zasadach określonych w niniejszej umowie. Najpóźniej z wyodrębnieniem lokalu mieszkalnego Deweloper zobowiązał się przenieść na Nabywcę prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej. Z prawem własności lokalu związany będzie udział w nieruchomości wspólnej.

W komparycji Umowy deweloperskiej podatnik opisany jest wyłącznie imieniem i nazwiskiem, tj. bez wskazania na prowadzoną przez podatnika działalność gospodarczą i łącznie wraz z wymienionym z imienia i nazwiska współmałżonkiem zwany jest w Umowie deweloperskiej jako nabywca.

Następnie od dnia 26 września 2019 roku Podatnik zawiesił działalność gospodarczą. Wznowienie wykonywania indywidualnej działalności gospodarczej nastąpiło od dnia 8 czerwca 2020 roku.

W związku z Umową deweloperską, podatnik uiszczał zaliczki na cenę przedmiotu sprzedaży, których wpłata udokumentowana była fakturami VAT. Faktury wystawiane były przez Dewelopera na nabywcę, którym zgodnie z umową deweloperską był podatnik wraz z współmałżonkiem. Na wystawionych fakturach zaliczki opodatkowane były 8% stawką podatku. Deweloper (wystawca faktur) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

część zaliczek uiszczonych i udokumentowanych było przed zawieszeniem działalności gospodarczej,

część zaliczek uiszczonych i udokumentowanych było w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

W najbliższej przyszłości Podatnik zamierza zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży oraz przeniesienia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej (dalej jako „Umowa ostateczna”). Na podstawie Umowy ostatecznej podatnik nabędzie przedmiot sprzedaży do majątku wspólnego wraz z małżonkiem, z którym łączy go wspólność majątkowa małżeńska.

W treści Umowy ostatecznej zawarte będzie wskazanie, iż przedmiot sprzedaży nabywany jest na cele prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej.

Podatnik zamierza wykorzystywać ww. lokal (znajdujący się w Polsce w atrakcyjnej turystycznie miejscowości) wraz z miejscem postojowym wyłącznie na potrzeby działalności opodatkowanej Podatnika, tj. wydzierżawienia lokalu podmiotowi, na potrzeby świadczenia usług najmu krótkoterminowego.

Ponadto wskazać należy, że nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie do przedmiotowego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że termin „podatnik” dotyczy Wnioskodawczyni i dotyczy jej sytuacji prawnej (vide B.2 ORD-IN).

Zawieszenie działalności przez Wnioskodawczynię nie zostało dokonane w trybie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż działalność została zawieszona w dniu 26 września 2019 roku, natomiast ustawa z dnia 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej utraciła moc z dniem 30.04.2018 r..

Zawieszenie działalności gospodarczej zostało dokonane na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (do czego odnosi się art. 99 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług) a konkretnie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2019.1292 t.j. ze zm.)

Wnioskodawczyni w okresie zawieszenia działalności nie zaprzestała składania deklaracji podatkowych. Wnioskodawczyni mimo zawieszenia działalności zgodnie z obowiązującymi przepisami składała deklaracje podatkowe w zakresie podatku VAT.

Daty wystawienia i otrzymania faktur przedstawiono w poniższej tabeli:

LP.	Data wystawienia	Data otrzymania
1	2019-04-03	2019-04-30
2	2019-05-31	2019-06-05
3	2019-12-17	2019-12-30
4	2020-02-28	2020-03-02
5	2020-04-06	2020-04-17

Podatnik zamierza wykorzystywać ww. lokal, nieruchomość na potrzeby działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym wyżej stanie przyszłym Podatnik ma prawo do odliczenia 100% podatku od towarów i usług wykazanego w treści faktur dokumentujących zapłacone zaliczki?

W rozliczeniu za jaki okres Podatnikowi, w opisanym stanie przyszłym, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w treści faktur dokumentujących zapłacone zaliczki?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Mając zatem na uwadze okoliczność, iż zostały spełnione wszystkie przesłanki pozytywne przy jednoczesnym braku przesłanek negatywnych – w ocenie Podatnika, przysługuje w opisanym stanie przyszłym Podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur zaliczkowych. Przeszkody w tym zakresie nie stanowi m.in. fakt, iż faktury dokumentujące wpłatę zaliczki wystawiane są na Podatnika i jego małżonka i nie zwierają numeru NIP podatnika, co potwierdzają min. interpretacje: Interpretacja indywidualna z dnia 29 marca 2019 r. 0115-KDIT1-1.4012.51.2019.2.RH czy też interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 lipca 2017 r., nr 0115-KDIT1-2.4012.270.2017.l.DM.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego w ww. okolicznościach potwierdza także Interpretacja indywidualna z dnia 24 listopada 2009 r. IPPP1/443-898/09-2/MP.

Ad.2.

Podatnik VAT ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług, o ile zakup ten służy wykonywanym przez niego czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Aby jednak prawo to zrealizować, musi przestrzegać ustawowych regulacji w zakresie terminu dokonania odliczenia.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje – co do zasady – w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Zasada ta ma również zastosowanie w przypadku zapłaty zaliczek, zadatków, czy rat.

Ponadto w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT zastrzeżono, iż odliczenia można dokonać nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzyma fakturę lub dokument celny. Podobne zastrzeżenie dotyczy importu rozliczanego na zasadach ogólnych.

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest powstanie po stronie sprzedawcy obowiązku podatkowego od danej czynności oraz posiadanie przez nabywcę faktury dokumentującej zakup.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w ww. terminie (w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy od danej czynności i podatnik otrzymał fakturę dokumentującą zakup), to może odliczyć VAT naliczony w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Podobne zasady odliczania VAT naliczonego dotyczą zaliczek uiszczanych na poczet nabywanych towarów i usług. Jeżeli zatem podatnik uiścił zaliczkę przed dostawą towaru czy wykonaniem usługi, wówczas prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje mu w takiej części, w jakiej zapłacił zaliczkę, jeżeli powstał z tytułu jej uiszczenia obowiązek podatkowy i podatnik będzie dysponował fakturą potwierdzającą zapłatę zaliczki.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Podatnika – Podatnik ma możliwość odliczenia podatku naliczonego poprzez korektę deklaracji VAT-7 za okres, w którym został spełniony drugi z dwóch koniecznych warunków dla danej zaliczki (dokonanie zapłaty lub otrzymanie faktury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

prawa do odliczenia 100% podatku od towarów i usług wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości –jest prawidłowe,

okresu rozliczenia za jaki przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości – jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Według art. 86 ust. 10 ustawy – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 Kodeksu, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in. do czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Jak dowiedziono wyżej, szczególnego rodzaju podmiot jakim jest małżeństwo – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – nie ma przymiotu podatnika. Jednakże w sytuacji, gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków w sytuacji, gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności – fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (…).

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Brak numeru NIP przy jednoczesnym prawidłowym wskazaniu pozostałych danych podmiotu będącego nabywcą jest wadą techniczną, niewyłączającą możliwości zweryfikowania dokonania zdarzenia gospodarczego i prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Niemniej jednak opisany błąd winien być skorygowany w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy podmiotami gospodarczymi prawidłowo oznaczonymi zgodnie z przepisami ustawy.

Należy jeszcze raz wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości (braku nr NIP nabywcy) jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestia ta została uregulowana m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.).

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
może przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz może przyjmować należności lub ma obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni od 1 grudnia 2016 roku prowadzi działalność gospodarczą będąc zarejestrowana od tej daty jako podatnik VAT czynny i składa deklaracje za miesięczne okresy rozliczeniowe. Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej.

Wnioskodawczyni w dniu 27 grudnia 2018 r. zawarła z polską spółką, prowadzącą działalność deweloperską „Umowę deweloperską”.

W komparycji Umowy deweloperskiej Wnioskodawczyni opisana jest wyłącznie imieniem i nazwiskiem, tj. bez wskazania na prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalność gospodarczą i łącznie wraz z wymienionym z imienia i nazwiska współmałżonkiem zwana jest w Umowie deweloperskiej jako nabywca.

Następnie od dnia 26 września 2019 roku Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą. Wznowienie wykonywania indywidualnej działalności gospodarczej nastąpiło od dnia 8 czerwca 2020 roku.

Zawieszenie działalności gospodarczej zostało dokonane na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej konkretnie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

W związku z Umową deweloperską, Wnioskodawczyni uiszczała zaliczki na cenę przedmiotu sprzedaży, których wpłata udokumentowana była fakturami VAT. Faktury wystawiane były przez Dewelopera na nabywcę, którym zgodnie z umową deweloperską była Wnioskodawczyni wraz z współmałżonkiem. Na wystawionych fakturach zaliczki opodatkowane były 8% stawką podatku. Deweloper (wystawca faktur) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W powyższy sposób uiszczona została i udokumentowana cała cena sprzedaży. Cena sprzedaży została wpłacona w całości przed zawarciem umowy przenoszącej własność nieruchomości, przy czym część zaliczek uiszczonych i udokumentowanych było przed zawieszeniem działalności gospodarczej, a część zaliczek uiszczonych i udokumentowanych było w okresie zawieszenia działalności gospodarczej.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży oraz przeniesienia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej (dalej jako „Umowa ostateczna”). Na podstawie Umowy ostatecznej Wnioskodawczyni nabędzie przedmiot sprzedaży do majątku wspólnego wraz z małżonkiem, z którym łączy ją wspólność majątkowa małżeńska.

W treści Umowy ostatecznej zawarte będzie wskazanie, iż przedmiot sprzedaży nabywany jest na cele prowadzonej przez Wnioskodawczyni działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać ww. lokal (znajdujący się w Polsce w atrakcyjnej turystycznie miejscowości) wraz z miejscem postojowym wyłącznie na potrzeby działalności opodatkowanej, tj. wydzierżawienia lokalu podmiotowi, na potrzeby świadczenia usług najmu krótkoterminowego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż fakt, że nabyta wraz z mężem nieruchomość stanowić będzie majątek wspólny małżonków nie wpływa w żaden sposób na prawo Zainteresowanej do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki. Skoro nieruchomość ta zostanie nabyta z zamiarem dokonywania wyłącznie czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, z tytułu której jest czynnym podatnikiem podatku VAT, to Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup przedmiotowej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie należy bowiem stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup nieruchomości, która ma być wykorzystywana do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej można uznać za czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto – jak wynika z treści wniosku – po okresie zawieszenia Wnioskodawczyni wznowiła działalność gospodarczą, w której przedmiotowa nieruchomość ma być wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wobec powyższego, spełnione zostały zatem przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. wydatki dotyczące nabycia nieruchomości ponoszone zarówno przed jak i w okresie zawieszenia działalności gospodarczej będą wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych, które wystąpią po wznowieniu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Tym samym, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach zakupu nieruchomości mieszkalnej wystawionych na obojga małżonków (osoby fizyczne), w sytuacji wskazania w ostatecznej umowie sprzedaży, iż Wnioskodawczyni nabywa przedmiotową nieruchomość na cele prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej polegającej na wydzierżawieniu lokalu podmiotowi, na potrzeby świadczenia usług najmu krótkoterminowego, ponieważ Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. nabycie, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące pytania nr 1 w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku od towarów i usług wykazanego w treści faktur zaliczkowych dokumentujących zakup nieruchomości, należało uznać za prawidłowe.

W dalszej kolejności Wnioskodawczyni ma wątpliwości, co do okresu za jaki powinna dokonać odliczenia podatku VAT w związku z otrzymanymi fakturami za zakup nieruchomości.

W tym miejscu powtórzyć należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu może zostać zrealizowane za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę – zgodnie ze wskazanym wyżej art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia w powyższym terminie, będzie mógł dokonać tego na podstawie art. 86 ust. 11 w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak już wcześniej wskazano przepisy art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT wyznaczają okres rozliczeniowy, w którym podatnik może najwcześniej dokonać odliczenia podatku naliczonego, zgodnie bowiem z określoną w nich zasadą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak stanowi art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 7a ustawy, w przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy.

Natomiast zgodnie z art. 99 ust. 7b ustawy o VAT, zwolnienie z obowiązku składania deklaracji podatkowych, o którym mowa w ust. 7a, nie dotyczy:

(uchylony)
podatników dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
podatników dokonujących importu usług lub nabywających towary – w zakresie których są podatnikiem;
okresów rozliczeniowych, w których zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie dotyczyło pełnego okresu rozliczeniowego;
okresów rozliczeniowych, za które podatnik jest obowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz za które jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek składania deklaracji przez podatnika nie dotyczy okresu zawieszenia działalności gospodarczej, jednakże w przypadku wykonania czynności opodatkowanych podatnik nie jest zwolniony z tego obowiązku. Wskazać należy, że odliczenie podatku naliczonego jest prawem podatnika nie obowiązkiem. Zatem podatnik może złożyć deklarację w okresie zawieszenia działalności i wykazać w niej kwotę podatku naliczonego do odliczenia.

Ponadto należy zaznaczyć, że realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego poprzez jego zadeklarowanie w terminie określonym w art. 86 ust. 10b pkt 1 lub ust. 11 ustawy wiąże się z koniecznością złożenia deklaracji podatkowej w okresie zawieszenia, w której podatnik w przypadku braku czynności opodatkowanych w okresie zawieszenia działalności wykazałby kwotę tego podatku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. W konsekwencji takiego rozliczenia kwota ta zwiększa kwotę podatku naliczonego do odliczenia w następnym okresie rozliczeniowym i w efekcie „dalszego przenoszenia” może być rozliczona z podatkiem należnym (przy braku czynności opodatkowanych w okresie zawieszenia) dopiero w deklaracji złożonej po wznowieniu działalności gospodarczej.

Mając jednakże na uwadze fakt, że w okresie zawieszenia podatnik nie jest zobowiązany do składania deklaracji podatkowych, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego może zostać zrealizowanie również poprzez wykazanie tej kwoty w pierwszej deklaracji składanej po odwieszeniu działalności gospodarczej. Powyższa zasada ma zastosowanie do wszystkich wydatków, do których prawo do odliczenia powstanie w okresie zawieszenia, zarówno tych wykorzystanych do działalności przed zawieszeniem działalności gospodarczej, jak też niezbędnych do utrzymania tej działalności poniesionych w okresie zawieszenia.

W związku z powyższym podatnik w odniesieniu do wskazanych wydatków, może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w pierwszej deklaracji składanej po odwieszeniu działalności gospodarczej i w przypadku, gdy kwota podatku należnego przewyższy kwotę podatku naliczonego podatnik może wystąpić o zwrot podatku na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy. Ponadto może składać deklaracje podatkowe za okresy rozliczeniowe, których zawieszenie dotyczy i na bieżąco odliczać podatek naliczony od poniesionych wydatków, wykazując kwotę podatku do dalszego przeniesienia.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w okresie zawieszenia działalności gospodarczej oraz od wydatków poniesionych przed okresem zawieszenia działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawczyni w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej składała deklaracje podatkowe w zakresie podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione przepisy prawa należy wskazać, że skoro czynności udokumentowane wskazanymi we wniosku fakturami wykazywały kwotę podatku VAT, a Wnioskodawczyni nabytą nieruchomość będzie wykorzystywała do czynności opodatkowanych, to Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w którym łącznie spełnione zostały przesłanki z art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy, bądź w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawczyni nie dokonała odliczenia podatku naliczonego w ww. terminach (tj. w trzech miesiącach), to zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT może ona obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. okres w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy lecz nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawczyni otrzymała fakturę oraz nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym to prawo powstało.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni odnoszące się do pytania nr 2 należało uznać je za nieprawidłowe, ponieważ prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy lecz nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzyma fakturę, a nie jak wskazuje Wnioskodawczyni za okres, w którym nastąpiło dokonanie zapłaty lub otrzymanie faktury.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni, o którym mowa we wniosku.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin