Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-39/12-4/PG
z 17 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 23 listopada 1987 r. Wnioskodawca nabył w drodze przekazania oraz nieodpłatnego przeniesienia własności gospodarstwo rolne wraz z gruntem rolnym o powierzchni ok. 10 ha. Ponadto w roku 1991 dokupił on na podstawie umowy kupna grunt rolny o powierzchni ok. 2,5 ha. Natomiast w roku 2010 został zakupiony grunt rolny o powierzchni 2,07 ha. Na tych działkach prowadzona była uprawa rolna w ramach prowadzonego przez Zainteresowanego gospodarstwa. W roku 2011 został dokonany podział rolny wyżej wymienionych działek na mniejsze o powierzchniach większych niż 0,3 ha. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedawać ww. działki.

W piśmie z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

• z działek będących przedmiotem wniosku dokonywane były dostawy (sprzedaż) produktów rolnych,
• posiada status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
• przedmiotowe grunty nie były i nie są udostępniane innym osobom na postawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp.,
• nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów,
• w przyszłości planuje sprzedaż kolejnych działek rolnych w ilości 21 sztuk. Nabywcy działek nie są na dzień dzisiejszy znani,
• nie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowanie działek do sprzedaży,
• podział przedmiotowej nieruchomości nastąpił z jego inicjatywy oraz na jego wniosek,
• w chwili obecnej dla przedmiotowych terenów gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W wypisie z rejestru gruntów przedmiotowe działki figurują jako rolne,
• względem przedmiotowych działek nie były wydane administracyjne decyzje o warunkach zabudowy,
• nie jest podatnikiem podatku VAT,
• działki, o których mowa we wniosku są terenami niezabudowanymi innymi niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę,
• po podziale powstało 20 działek plus jedna działka dokupiona w roku 2010,
• zakupił w latach 1991 i 2010 grunt rolny celem powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek rolnych opisanych powyżej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z ustawą o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek rolnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na potwierdzenie powyższego Zainteresowany powołał art. 43 ust. 1 pkt 9, wg którego zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Powyższe zwolnienie zostało również potwierdzone wyrokiem NSA z dnia 12 stycznia 2010 r. nr I FSK 1577/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L 347.1 ze zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Zainteresowany w dniu 23 listopada 1987 r. nabył w drodze przekazania oraz nieodpłatnego przeniesienia własności gospodarstwo rolne wraz z gruntem rolnym o powierzchni ok. 10 ha. Ponadto w roku 1991 dokupił on na podstawie umowy kupna grunt rolny o powierzchni ok. 2,5 ha. Natomiast w roku 2010 został zakupiony grunt rolny o powierzchni 2,07 ha. Na tych działkach prowadzona była uprawa rolna w ramach prowadzonego przez niego gospodarstwa. W roku 2011 został dokonany podział rolny wyżej wymienionych działek na mniejsze o powierzchniach większych niż 0,3 ha. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedawać ww. działki.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, że zakupił w latach 1991 i 2010 grunt rolny celem powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego.

Z działek będących przedmiotem wniosku dokonywane były dostawy (sprzedaż) produktów rolnych. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe grunty nie były i nadal nie są udostępniane innym osobom na postawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Zainteresowany nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów. W przyszłości planuje sprzedaż kolejnych działek rolnych w ilości 21 sztuk. Nabywcy działek nie są na dzień dzisiejszy znani. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, iż nie ponosił żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Podział przedmiotowej nieruchomości nastąpił z jego inicjatywy oraz na jego wniosek.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Zainteresowany nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.).

Zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż działek będących przedmiotem pytania przez Wnioskodawcę, będącego rolnikiem ryczałtowym, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowany nie dokonał żadnych aktywnych działań, poza wskazanym podziałem przedmiotowej nieruchomości, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmował on jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowej działki, tj. uzbrojenie terenu oraz wystąpienie o warunki zabudowy, działania marketingowe, itp. Zatem, zbywany grunt stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia działek opisanych we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Zainteresowany przedmiotową nieruchomość nabył w celu prowadzenia działalności rolniczej (powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego), a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Wnioskodawcy, w związku z zamierzonym zbyciem tego gruntu po podziale na działki, nie można w odniesieniu do tych transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, sprzedaż działek rolnych opisanych w niniejszym wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Zainteresowany w tym przypadku nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, a te transakcje nie będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe, jednakże na podstawie innych przepisów oraz innego uzasadnienia niż wskazane przez niego. Bowiem Zainteresowany słusznie wskazał, iż przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże powołany przez niego w stanowisku własnym przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie będzie miał w niniejszej sytuacji zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.