UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków informacyjnych.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 27 sierpnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.525.2020.1.JK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane w dniu 27 sierpnia 2020 r., skutecznie doręczono w dniu 31 sierpnia 2020 r., natomiast w dniu 7 września 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo będące odpowiedzią na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Informacje ogólne.

Wnioskodawca prowadzi działalność maklerską jako dom maklerski. Spółka posiada zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności maklerskiej w zakresie oferowania instrumentów finansowych oraz w zakresie przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych.

Spółka oferuje m.in. usługi w ramach pierwotnych oraz wtórnych emisji publicznych i prywatnych papierów wartościowych. W zakres usług związanych z oferowaniem instrumentów finansowych wchodzi m.in. sporządzenie dokumentów transakcyjnych, w tym prospektów emisyjnych, memorandów informacyjnych, dokumentów informacyjnych, czy dokumentów ofertowych. Spółka wykonuje także czynności maklerskie polegające na kojarzeniu podmiotów, które nabyły papiery wartościowe, celem zawarcia pomiędzy skojarzonymi stronami transakcji skutkujących przeniesieniem prawa własności do papierów wartościowych (rynek wtórny).

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej, jest polskim rezydentem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiocie zapytania.

W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca wykonuje działalność przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych m.in. w tzw. formule kojarzenia stron transakcji na podstawie art. 74b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 89 z późn. zm.; dalej: „ustawa o obrocie”).

Po skojarzeniu stron transakcji i uzgodnieniu między nimi wszystkich warunków zlecenia – jako pełnomocnik jednej ze stron – Wnioskodawca może także zawrzeć umowę sprzedaży instrumentów finansowych, jeżeli taka będzie intencja strony (kupującej albo sprzedającej), na warunkach ściśle określonych przez strony transakcji, bez pozostawiania pełnomocnikowi uznania w odniesieniu do tych warunków.

Niemniej, Spółka nie przechowuje oraz nie rejestruje instrumentów finansowych będących przedmiotem transakcji, nie prowadzi rachunków papierów wartościowych, na których zapisane są instrumenty finansowe oraz nie przekazuje w imieniu klienta dyspozycji do podmiotów, które te rachunki prowadzą.

Końcowo, także rozliczenia następują bezpośrednio pomiędzy stronami transakcji – Wnioskodawca w szczególności w nich nie pośredniczy, w tym nie przekazuje środków pieniężnych, nie monitoruje faktu dokonania płatności, etc.

Opisane powyżej transakcje mogą generować po stronie zbywców (sprzedających) powstanie przychodów (dochodów), o których mowa w art. 30b ustawy o PIT.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C uwzględniających przychody (dochody) uzyskane przez zbywców w konsekwencji opisanych powyżej transakcji sprzedaży instrumentów finansowych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca pośredniczy w nabywaniu akcji lub obligacji (z zastrzeżeniem, że absolutną większość stanowią akcje). Wnioskodawca nie pośredniczy w nabywaniu czy zbywaniu jakichkolwiek innych instrumentów finansowych. Są to akcje zarówno spółek notowanych na GPW, jak i nienotowanych.

Czynności nabywania lub zbywania instrumentów finansowych zlecają Wnioskodawcy zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne (spółki prawa handlowego), w większości nie będące klientami profesjonalnymi, jakkolwiek możliwe jest też zawarcie przez Wnioskodawcę umowy (świadczenie usług) na rzecz towarzystwa funduszy inwestycyjnych, innego domu maklerskiego czy teoretycznie banku.

W żadnym przypadku – tzn. bez względu na rodzaj klienta czy instrumentu finansowego ani sposób dokonywania transakcji, Wnioskodawca nie uczestniczy ani nie pośredniczy w rozliczeniu finansowym ani nie przekazuje instrumentów finansowych. Wszelkie płatności dokonywane są między klientami bezpośrednio, bez udziału Wnioskodawcy. Podobnie przekazanie instrumentów finansowych dokonywane jest bezpośrednio pomiędzy klientami – czy to w formie bezpośredniego przekazania dokumentów akcji, czy też w formie zlecenia transferu instrumentów finansowych z rachunku maklerskiego jednego klienta na rachunek maklerski drugiego klienta, prowadzone w innych niż Wnioskodawca domach maklerskich. Wnioskodawca nie prowadzi w ogóle rachunków pieniężnych ani rachunków papierów wartościowych (nie obejmuje tego rodzaju działalności zakres zezwolenia Wnioskodawcy wydany przez KNF).

To, czy Wnioskodawca posiada informacje na temat liczby czy ceny nabywanych/zbywanych instrumentów finansowych zależeć będzie od konkretnego przypadku. Wnioskodawca może rozróżnić trzy przypadki:

1. Jeżeli - tak jak to wskazano we Wniosku - klient udzieli szczegółowego pełnomocnictwa do zawarcia umowy sprzedaży, wówczas warunki transakcji są Wnioskodawcy znane. Jakkolwiek nawet w takim przypadku Wnioskodawca nie wie, czy do realizacji umowy faktycznie doszło (tzn. czy doszło do zapłaty czy przekazania instrumentów finansowych; albo czy strony nie rozwiązały lub nie odstąpiły od umowy).
2. W niektórych przypadkach klient zleca Wnioskodawcy poszukiwanie nabywcy czy zbywcy instrumentów finansowych w konkretnej liczbie za konkretną ceną. Wówczas warunki transakcji są Wnioskodawcy znane, aczkolwiek Wnioskodawca nie musi mieć wiedzy (i zasadniczo takiej wiedzy nie posiada), czy do transakcji w ogóle doszło.
3. W niektórych przypadkach klient zleca Wnioskodawcy poszukiwanie nabywcy lub zbywcy konkretnych instrumentów finansowych, ale w liczbie czy cenie określonej widełkowe. Wówczas konkretne warunki transakcji nie muszą być (i zasadniczo nie są) Wnioskodawcy znane.
   
   

W każdym z powyższych przypadków Wnioskodawca nie posiada informacji dotyczących tego, w jakich warunkach sprzedająca strona nabyła dany instrument finansowy.

Wnioskodawca podkreśla, że czynność maklerska przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych dokonywana jest w formule kojarzenia stron, tj. poszukiwania nabywcy czy zbywcy. Z uwagi na zakres zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, Wnioskodawca nie może uczestniczyć i nie uczestniczy w rozliczeniach pieniężnych czy przekazywaniu instrumentów finansowych. Jak wskazane jest w literaturze w zakresie przyjmowania i przekazywania zleceń - M. Kurzajewski, Usługi Maklerskie, Warszawa 2014, str. 244, „aktywność firmy inwestycyjnej polega na podejmowaniu czynności faktycznych zmierzających do znalezienia potencjalnej drugiej strony zainteresowanej zawarciem transakcji na warunkach określonych w zleceniu klienta. Należy jednak pamiętać, że z uwagi na istnienie usługi wykonywania zlecenia, czynności firmy inwestycyjnej nie powinny wkraczać w sferę tej działalności maklerskiej”.

Wnioskodawca nie posiada zezwolenia na czynności maklerskie wykonywania zleceń i tej sferze działalności nie podejmuje. Wnioskodawca nie uczestniczy też w transakcjach dokonywanych w obrocie zorganizowanym (na GPW).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych w tzw. formule kojarzenia stron transakcji, kiedy to Wnioskodawca nie występuje jako pełnomocnik żadnej ze stron transakcji, Wnioskodawca zobowiązany jest sporządzać i przesyłać imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy o PIT (PIT-8C)?
2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych w tzw. formule kojarzenia stron transakcji, kiedy to Wnioskodawca występuje jako pełnomocnik jednej ze stron transakcji, ale bez możliwości określania parametrów i warunków transakcji w sposób uznaniowy, Wnioskodawca zobowiązany jest sporządzać i przesyłać imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy o PIT (PIT-8C)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 2. Natomiast w zakresie pytania nr 1 w dniu 28 września 2020 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr 0112-KDIL2-1.4011.690.2020.1.JK.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych w tzw. formule kojarzenia stron transakcji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania i przesyłania imiennych informacji o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy o PIT (PIT-8C) niezależnie od tego czy występuje jako pełnomocnik którejkolwiek ze stron transakcji, czy też nie.

Powyższa konkluzja wynika z ograniczonego zaangażowania Wnioskodawcy w transakcję i brak jego udziału w jej rozliczeniu i dokumentowaniu, co prowadziłoby - w przypadku przyjęcia, że obowiązek ten istnieje – do przekazywania informacji niepełnych lub niezgodnych z prawdą.

Przepisy ustawy o obrocie.

Zgodnie z art. 74b ustawy o obrocie: przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych polega na zobowiązaniu się firmy inwestycyjnej do przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych przez:

1. przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych do innego podmiotu, w tym do emitenta instrumentu finansowego, wystawcy instrumentu finansowego lub oferującego taki instrument, w celu ich wykonania lub;
2. kojarzenie dwóch lub więcej podmiotów w celu doprowadzenia do zawarcia transakcji między tymi podmiotami.
   
   

Przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych jest czynnością maklerską sensu stricto.

Czynnością maklerską w bezpośrednim tego słowa znaczeniu nie jest już działanie firmy inwestycyjnej (domu maklerskiego) jako pełnomocnik szczegółowo poinstruowany przez stronę transakcji (sprzedawcę lub nabywcę). Jest to więc czynność wykonywana już po wykonaniu usługi maklerskiej (której istotą jest skojarzenie stron transakcji).

Możliwość reprezentowania strony transakcji potwierdza natomiast treść § 53 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie trybu i warunków postępowania firm inwestycyjnych, banków, o których mowa w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, oraz banków powierniczych (Dz.U. poz. 1112 z późn. zm.; dalej: „Rozporządzenie w sprawie firm inwestycyjnych”), zgodnie z którym: Firma inwestycyjna świadcząca usługi przyjmowania i przekazywania zleceń może za zgodą klienta, na zasadach określonych w umowie, doprowadzić do zawarcia transakcji pomiędzy inwestorami poza obrotem zorganizowanym.

Regulacje ustawy o PIT.

Na podstawie art. 30b ust. 1 ustawy o PIT, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1 jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

Z kolei z treści art. 30b ust. 6 ww. ustawy wynika, że podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 1 (PIT-38) wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych.

Najistotniejszą więc regulacją z perspektywy Wnioskodawcy jest norma zawarta w dalszym art. 39 ust. 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z tym przepisem:

(...) Osoby prawne (...) są obowiązane przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Należy zwrócić uwagę, że treść przywołanego art. 39 ust. 3 ww. ustawy ma charakter ogólny i nie zawiera wyjątków od powyższej reguły. Ustawodawca nie precyzuje także ściśle kręgu podmiotów, na których ciąży obowiązek sporządzania przedmiotowej informacji. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika zatem, że przepis obowiązuje zarówno instytucje finansowe pośredniczące w obrocie papierami wartościowymi (np. domy maklerskie), jak i inne podmioty wypłacające lub pośredniczące w uzyskaniu określonych dochodów przez podatnika.

Jak wskazał jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w jednej z interpretacji dotyczącej obowiązku sporządzania informacji PIT-8C: nie wystarcza tu też wykładnia językowa, ponieważ zastosowanie wykładni językowej przy interpretacji art. 39 ust. 3 ww. ustawy doprowadziłoby do przyjęcia, że niemal każdy kto posiada informację o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 przedmiotowej ustawy, powinien dopełnić określonego w tym przepisie obowiązku podatkowego. Konieczne jest więc sięgnięcie do wykładni celowościowej (por. pismo znak 0114-KDIP3-2.4011.27.2017.1.MG).

W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 202, poz. 1956) stwierdzono, że: po zakończeniu roku podatkowego – w terminie do dnia 31 stycznia (termin ten zmieniono na koniec lutego) roku następującego po roku podatkowym - podmioty, za pośrednictwem, których podatnik dokonuje odpłatnego zbycia papierów wartościowych (instrumentów finansowych), będą zobowiązane do sporządzenia imiennej informacji o wysokości uzyskanego przychodu i przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

Jak wynika z powyższego uzasadnienia, celem wprowadzenia przepisu było uzyskanie informacji o wysokości przychodów od podmiotu uprawnionego do prowadzenia rachunku papierów wartościowych, za którego pośrednictwem zbywane są papiery wartościowe (instrumenty finansowe).

Biorąc zatem pod uwagę sytuację Wnioskodawcy i przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest i nie będzie zobowiązany do sporządzania informacji PIT- 8C uwzględniających przychody (dochody), o których mowa w art. 30b ustawy o PIT, uzyskiwane przez osoby fizyczne z tytułu sprzedaży papierów wartościowych w drodze umów cywilnoprawnych zawieranych bez udziału Wnioskodawcy lub jedynie w sytuacji, gdy Wnioskodawca występuje jako pełnomocnik jednej ze stron.

Obowiązek sporządzania informacji PIT-8C nie spoczywa na Wnioskodawcy, ponieważ właściciele papierów wartościowych dokonują transakcji ich sprzedaży we własnym zakresie lub jedynie w oparciu o ograniczone wsparcie Wnioskodawcy.

Poza tym, co istotne w sprawie, instrumenty będące przedmiotem transakcji nie są zapisane na rachunkach papierów wartościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Nie są także składane w prowadzonych przez Spółkę depozytach lub innych ewidencjach.

Po dokonaniu czynności maklerskiej polegającej na skojarzeniu strony transakcji Wnioskodawca nie wykonuje już innych czynności maklerskich związanych z transakcją, a w przypadku braku pełnomocnictwa od żadnej ze stron – Wnioskodawca nie będzie nawet posiadał informacji o tym, że do transakcji w ogóle doszło, a w szczególności:

• kiedy doszło do transakcji - co ma znaczenie dla momentu powstania przychodu i przekazania informacji;
• jaka była ostateczna cena w transakcji - co ma znaczenie dla wysokości przychodu;
• w jakich warunkach sprzedająca strona nabyła dany instrument finansowy - co ma znaczenie dla określenia wysokości dochodu w informacji PIT-8C.
  
  

Ostatnią z powyższych informacji Wnioskodawca nie będzie dysponował także w sytuacji gdy ostatecznie będzie legitymował się pełnomocnictwem do zawarcia transakcji udzielonym przez jedną ze stron. W szczególności taka wiedza będzie całkowicie niedostępna, gdy Wnioskodawca reprezentuje stronę kupującą, gdyż nie ma nawet prawnej możliwości pozyskania takich informacji (brak jest relacji pomiędzy Spółką, a stroną sprzedającą).

Co równie istotne, rozliczenie finansowe transakcji, tj. zapłata wynagrodzenia następuje z pominięciem Wnioskodawcy, tj. bezpośrednio pomiędzy nabywcą i zbywcą papierów wartościowych, w formie gotówkowej, lub bezgotówkowej.

Reasumując, prowadzenie działalności maklerskiej w formule kojarzenia klientów nie powinno prowadzić do aktualizacji obowiązku sporządzania i przekazywania informacji PIT-8C, w związku z faktem, że:

• Firma inwestycyjna nie ma rzetelnej i pewnej informacji o zawartej później (na skutek skojarzenia stron) transakcji;
• Do transakcji może w ogóle nie dojść;
• Warunki transakcji mogą nie być (i zasadniczo nie będą) udostępniane firmie inwestycyjnej;
• Istnieją inne podmioty, które obowiązek ten mogą wykonać w sposób bezpośredni (np. podmioty prowadzące rachunek papierów wartościowych lub wypłacające kwotę dochodu).
  
  

W powyższym modelu wystawianie informacji PIT-8C byłoby obarczone dużym ryzykiem błędu (wykazanie przychodu, moment wykazania przychodu, etc.), a zatem argumenty o zasadności angażowania w ten obowiązek podmiotu profesjonalnego, prowadzącego działalność maklerską, są nieuzasadnione.

Końcowo należy też podkreślić, iż brak sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C nie skutkuje brakiem opodatkowania dochodu w ogóle, gdyż podatnik (którym nie jest Wnioskodawca) nadal ma obowiązek wykazania dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – w odniesieniu do pytania nr 2 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Natomiast za przychody z kapitałów pieniężnych, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy, uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1ab pkt 1 cytowanej ustawy, przychód określony w ust. 1 pkt 6 z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych powstaje w momencie przeniesienia na nabywcę własności udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Na podstawie art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1 jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

W myśl natomiast art. 30b ust. 2 pkt 4 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1 jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c.

Z kolei z treści art. 30b ust. 6 ww. ustawy wynika, że:

po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z:

1. odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielniach, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część,
2. odpłatnego zbycia walut wirtualnych

− i obliczyć należny podatek dochodowy.

Natomiast na podstawie art. 39 ust. 3 cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Należy zwrócić uwagę, że treść przywołanego art. 39 ust. 3 ww. ustawy, ma charakter ogólny i nie zawiera wyjątków od powyższej reguły. Ustawodawca nie precyzuje ściśle kręgu podmiotów, na których ciąży obowiązek sporządzania przedmiotowej informacji. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika zatem, że przepis ten obowiązuje zarówno instytucje finansowe pośredniczące w obrocie papierami wartościowymi (np. banki, biura maklerskie), jak i inne podmioty wypłacające lub pośredniczące w uzyskaniu określonych dochodów przez podatnika.

Nie wystarcza tu też wykładnia językowa, ponieważ zastosowanie wykładni językowej przy interpretacji art. 39 ust. 3 ww. ustawy doprowadziłoby do przyjęcia, że niemal każdy kto posiada informację o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 przedmiotowej ustawy, powinien dopełnić określonego w tym przepisie obowiązku podatkowego. Konieczne jest więc sięgnięcie do wykładni celowościowej.

W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) stwierdzono, że: „po zakończeniu roku podatkowego - w terminie do dnia 31 stycznia (termin ten zmieniono na koniec lutego) roku następującego po roku podatkowym - podmioty, za pośrednictwem, których podatnik dokonuje odpłatnego zbycia papierów wartościowych (instrumentów finansowych), będą zobowiązane do sporządzenia imiennej informacji o wysokości uzyskanego przychodu i przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.”

Jak wynika z powyższego uzasadnienia, celem wprowadzenia przepisu było uzyskanie informacji o wysokości przychodów od podmiotu uprawnionego do prowadzenia rachunku papierów wartościowych, za którego pośrednictwem zbywane są papiery wartościowe (instrumenty finansowe). Zatem to podmioty, za których pośrednictwem podatnik uzyskuje dochody z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych i z realizacji praw z nich wynikających (...) są obowiązane (...) przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu (...) imienne informacje o wysokości dochodu z tych tytułów.

W przedmiotowej sprawie klientami Wnioskodawcy są m.in. osoby fizyczne, gdzie zgodnie z zawartą z Wnioskodawcą umową, Wnioskodawca kojarzy strony umów zbycia papierów wartościowych i jako pełnomocnik jednej ze stron zawiera umowę sprzedaży papierów wartościowych. Z całokształtu opisu sprawy wynika, że mimo iż Wnioskodawca nie uczestniczy w rozliczeniach sprzedaży to – z uwagi na fakt kojarzenia stron i występowania w charakterze pełnomocnika – posiada informację o liczbie i cenie sprzedawanych walorów. Co więcej, jako że Wnioskodawca niewątpliwie pośredniczy w sprzedaży papierów wartościowych to klient za jego pośrednictwem uzyskuje dochód. Bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie pozostaje okoliczność, że Wnioskodawca nie posiada pełnej wiedzy w jakich warunkach strona sprzedająca nabyła dany papier wartościowy. Bez znaczenia są również fakty dotyczące zapłaty należności, przekazania instrumentów finansowych, czy ewentualnego późniejszego odstąpienia od umowy.

Na poparcie stanowiska organu, należy wskazać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 380/13, w którym Sąd wskazał, że „(…) konieczność ujęcia w informacji, o której mowa w art. 39 ust. 3, danych dotyczących dochodu nie oznacza, że z obowiązku informacyjnego zostają zwolnione podmioty wprawdzie pośredniczące w uzyskaniu przez podatnika przychodu, lecz nie dysponujące pełną wiedzą odnośnie poniesionych dla osiągnięcia tego przychodu kosztów. Należy bowiem zauważyć, że rozliczenia z tytułu osiągniętego dochodu dokonuje samodzielnie podatnik, składając zeznanie podatkowe na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 1 u.p.d.o.f. i to do niego należy właściwe określenie podstawy obliczenia podatku, na którą składają się (mogą się składać) także koszty przychodu. Podmiot zobowiązany na podstawie art. 39 ust. 3 uwzględnia w ramach informacji te koszty, które są mu znane. Uzależnienie obowiązku informacji od dysponowania pełnymi danymi dotyczącymi kosztów uzyskania przychodu, dawałoby w istocie prymat subiektywnemu przekonaniu podmiotu wymienionego w art. 39 ust. 3 odnośnie kompletności wiedzy w tym zakresie, co byłoby nie do pogodzenia z obiektywnym, charakterem obowiązków podatkowych (obowiązków przewidzianych w przepisach prawa podatkowego) (…)”.

Biorąc zatem pod uwagę treść wniosku i przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzania informacji PIT-8C uwzględniających przychody (dochody), o których mowa w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwane przez klientów z tytułu sprzedaży papierów wartościowych. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.