2020.09.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.263.2020.2.TK
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 16 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych i niemajątkowych za przedsiębiorstwo lub za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym dokonanie aportu będzie pozostawało poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych i niemajątkowych za przedsiębiorstwo lub za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym dokonanie aportu będzie pozostawało poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 16 września 2020 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność pod firmą (dalej: „Wnioskodawczyni”). Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzi ewidencję podatkową w postaci podatkowej książki przychodów i rozchodów oraz odpowiednie ewidencje na potrzeby podatku VAT. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą w tej chwili prawa ochronne do czterech znaków słowno-graficznych, dwóch wzorów przemysłowych o różnym terytorialnym zakresie ochrony oraz prawo własności wynajmowanej nieruchomości budynkowej. W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem znaki towarowe obejmują znaki słowno-graficzne pod następującymi numerami rejestracji:

(…)
(…)
(…)
(…)
(…)
(…)

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości położonej w (…) oraz na udzielaniu licencji na prawa ochronne do znaków towarowych oraz do wzorów przemysłowych.

Wskazane prawa ochronne na znaki towarowe oraz do wzorów przemysłowych są obecnie przedmiotem odpłatnej umowy licencyjnej zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią (licencjodawca) a A Sp. z o.o. sp.k. (licencjobiorca). Pani jest jednocześnie komandytariuszem jak i członkiem zarządu komplementariusza A. Spółka ta wykorzystuje z kolei nabyte prawa licencyjne do znaków towarów oraz wzorów przemysłowych w ramach własnej działalności operacyjnej, a także poprzez udzielenie dalszej licencji na rzecz podmiotów trzecich w ramach umów franczyzowych. Spółka nie jest jedynie franczyzodawcą, ale prowadzi także własną działalność operacyjną. Umowy te służą rozwojowi prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ zwiększają zakres i możliwe kanały dystrybucji kosmetyków, które ten podmiot dystrybuuje.

Z uwagi na planowaną zmianę struktury majątkowej i oddzielenia ryzyka operacyjnego związanego z prowadzoną działalnością operacyjną przez A od działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, planowana jest restrukturyzacja majątkowa. Wnioskodawczyni zamierza wydzielić w ramach prowadzonej obecnie działalności gospodarczej osobne przedsiębiorstwo, względnie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, służące do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obsługą praw ochronnych do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych. W tym celu Wnioskodawczyni zamierza podjąć następujące kroki. W pierwszej kolejności zostanie zatrudniona osoba, której obowiązkiem będzie obsługa umów licencyjnych, monitorowanie przestrzegania wyłączności praw do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych (w szczególności wyszukiwanie przypadków ich naruszenia w internecie) oraz obsługa należności związanych z zawartymi umowami np. windykacja zaległych płatności. Równolegle Wnioskodawczyni wprowadzi procedury umożliwiające identyfikację należności oraz zobowiązań związanych z prawami ochronnymi do znaków towarowych. Z uwagi na rodzaj prowadzonej ewidencji podatkowej (podatkowa książka przychodów i rozchodów) dodatkowa ewidencja będzie obejmowała odpowiednie oznaczenie dokumentów źródłowych (np. dokumenty sprzedaży będą zawierały dodatkowe oznaczenie) oraz pomocniczą ewidencję w formie plików Excel, które będą zawierały dane związane z osobnym rozliczaniem umów licencyjnych, tak jak gdyby były one rozliczane przez niezależny podmiot. Dodatkowo w ramach istniejącej umowy dotyczącej obsługi prawnej zostanie wydzielona odpowiednia część czynności w ramach obsługi prawnej świadczonej przez zewnętrzną kancelarię prawną i część czynności zostanie przyporządkowana do obsługi wspomnianych znaków towarów oraz wzorów przemysłowych (podpisany zostanie odpowiedni aneks do umowy). Z uwagi natomiast na zapewnienie obsługi księgowej po stronie A w oparciu o istniejące zasoby ludzkie w postaci wykwalifikowanego personelu księgowego nie będzie potrzeby dokonywać zmian w umowie z zewnętrznym biurem rachunkowym obsługującym Wnioskodawczynię.

W kolejnym kroku w ramach struktury majątkowej dojdzie do wydzielenia organizacyjnego w ramach majątku Wnioskodawczyni zorganizowanego zespołu składników spełniającego warunki uznania go za osobne przedsiębiorstwo lub za co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). Wnioskodawczyni zaznacza, że jeżeli w dalszym ciągu wniosku odwołuje się ona do pojęcia „ZCP”, to należy pod tym pojęciem rozumieć odpowiednio także przedsiębiorstwo, o ile taka klasyfikacja będzie uprawniona. Wskazane ZCP ma służyć do obsługi praw ochronnych na znaki towarowe i wzory przemysłowe oraz uzyskiwania z tego tytułu odpowiednich przychodów. Wydzielone ZCP będzie obejmowało oprócz wskazanego już powyżej pracownika oraz wspomnianych ewidencji także niezbędną dokumentację prawną w zakresie praw ochronnych na znaki towarowe, a także odpowiednią ilość środków finansowych (zgromadzonych na rachunku bankowym) koniecznych do zapewnienia płynności finansowej w ramach ZCP, do momentu uzyskania odpowiednich środków w ramach zawartych umów licencyjnych. Do wskazanych powyżej elementów zostanie przyporządkowana także odpowiednia część obsługi prawnej świadczonej przez zewnętrzną kancelarię prawną (poprzez aneks do istniejącej umowy).

Tak wydzielone ZCP będzie przedmiotem aportu dokonanego przez Wnioskodawczynię do A, w związku z którym kontrola nad tym zespołem składników majątkowych i niemajątkowych przejdzie z Wnioskodawczyni na (…) z kolei (…) będzie aktywnie kontynuowała działalność prowadzoną, także w zakresie udzielania licencji na rzecz podmiotów trzecich i będzie pobierała w tym zakresie opłaty ustalone w obowiązujących już umowach licencyjnych. Pracownik zatrudniony w celu obsługi prawnej tych umów będzie kontynuował świadczenie pracy w niezbędnym zakresie w ramach nowego pracodawcy tj. (…).

W uzupełnieniu z dnia 14 września 2020 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

Ad. 1

W treści wniosku Wnioskodawczyni wskazała m.in. że planuje restrukturyzację majątkową, polegającą na wydzieleniu w ramach prowadzonej obecnie działalności przedsiębiorstwa, względnie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, służących do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obsługą praw ochronnych do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych. Z uwagi na okoliczność, że w ramach majątku Wnioskodawczyni pozostaną po przedmiotowej operacji dwie samodzielne, zorganizowane i wyraźnie od siebie oddzielone masy majątkowe, z których żadna z nich osobno nie spełnia samodzielnie cech definicyjnych art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), Wnioskodawczyni uzupełnia swoje stanowisko następująco.

W ocenie Wnioskodawczyni zespół składników materialnych i niematerialnych, które będą przedmiotem opisanej we wniosku transakcji aportu, nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Może stanowić on natomiast zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Okoliczność tę Wnioskodawczyni wyjaśnia szerzej udzielając odpowiedzi na pytania 2-4 poniżej.

Ad. 2

W pierwotnej treści wniosku Wnioskodawczyni wskazała na określone rozumienie wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej. Podała ponadto argumentację, dlaczego w jej ocenie w przypadku przedmiotu aportu na moment wniesienia aportu warunki wyodrębniania na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej zostały spełnione. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uzupełnia swoje stanowisko następująco.

W ocenie Wnioskodawczyni wydzielony (w ramach aportu) zespół składników majątkowych i niemajątkowych nie będzie obejmował wszystkich składników materialnych i niematerialnych spełniających definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ w powiązaniu z art. 55² ustawy Kodeks cywilny oraz będzie on wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, na moment aportu, na płaszczyźnie:

organizacyjnej, tj. będzie stanowił wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania;
finansowej, tj. będzie posiadał samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawczynię ewidencji księgowej możliwe będzie przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe będzie określenie wyniku finansowego;
funkcjonalnej, tj. będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Ad. 3

Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać żadnych innych włączeń lub wyłączeń z zorganizowanej i samodzielnej masy majątkowej, niż opisane w pierwotnej treści wniosku. W konsekwencji przedmiotem aportu będą wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne) związane z wyodrębnioną (i opisaną w treści wniosku) częścią przedsiębiorstwa, w tym zobowiązania w całości.

Ad. 4

A będzie mieć możliwość i będzie kontynuowała działalność prowadzoną przez zbywcę (Wnioskodawczynię), w oparciu o wyodrębniony i zorganizowany zespół składników majątkowych (opisany we wniosku). W oparciu o tak wyodrębniony zespół składników majątkowych i niemajątkowych oraz przypisane zasoby ludzkie będzie możliwe w pełni samodzielne uzyskiwanie przychodów. Oznacza to, że obsługa praw ochronnych na znaki towarowe i wzory przemysłowe oraz uzyskiwania z tego tytułu odpowiednich przychodów będą prowadzone w ramach tak dalece zorganizowanej struktury, że każdy podmiot, do którego zostałaby ona przeniesiona w drodze czynności prawnej, byłby w stanie samodzielnie osiągać przychody, w szczególności z tytułu udzielenia licencji, oraz samodzielnie chronić przysługujące mu prawa.

Nie jest w tym zakresie konieczne dalsze (tzn. po wniesieniu aportu) korzystanie ze struktur Wnioskodawczyni, z zastrzeżeniem sytuacji w której dany podmiot świadczy usługi lub pracę na podstawie dwóch niezależnych od siebie umów na rzecz Wnioskodawczyni oraz na rzecz A. Nie jest bowiem wykluczone, że osoba świadcząca usługi prawne (podmiot zewnętrzny prowadzący działalność gospodarczą) będzie prowadziła obsługę prawną obydwu (tzn. Wnioskodawczyni oraz (…)) na podstawie dwóch osobnych umów. Nie oznacza to jednak korzystania z infrastruktury Wnioskodawcy, tylko z zasobów podmiotu trzeciego. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uzupełnia swoje stanowisko następująco.

Przypisany do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa zespół składników majątkowych będzie na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Przejawem tego zorganizowania będzie w pełni samodzielnie uzyskiwanie przychodów, bez udziału infrastruktury Wnioskodawcy, a zatem nie będzie potrzeby uzupełnienia luk kompetencyjnych lub osobowych po stronie A poprzez częściowe korzystanie z infrastruktury Wnioskodawczyni. Uzyskiwane przychody będą w pełni samodzielną podstawą prowadzenia działalności gospodarczej i A będzie dysponować wszystkimi zasobami koniecznymi do zaewidencjonowania przychodów, ich rozliczenia oraz ochrony swoich praw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wnoszony aportem przez Wnioskodawczynię zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie uznany za przedsiębiorstwo lub co najmniej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym dokonanie aportu będzie pozostawało poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług (art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, u.p.t.u. nie zawiera osobnej definicji „przedsiębiorstwa”. W związku z tym w pierwszej kolejności można pomocniczo sięgnąć do odpowiedniej definicji zamieszczonej w kodeksie cywilnym (art. 55¹ Kodeksu cywilnego). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W tym znaczeniu przedsiębiorstwo jest zatem pewnym zespołem składników mających potencjał do generowania przychodów. W konsekwencji osoba prowadząca działalność gospodarczą może być właścicielem jednego lub kilku przedsiębiorstw (np. restauracja, hotel i salon sprzedaży samochodów).

Z drugiej strony mogą wystąpić sytuacje, w których z części majątku już istniejącego przedsiębiorstwa wyodrębniane są pewne grupy składników majątkowych, w oparciu o które może być prowadzona działalność gospodarcza. Tak wyodrębniona grupa składników majątkowych jest określana mianem „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”. Zgodnie z art. 2 pkt 27e u.p.t.u. pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zanim Wnioskodawczyni przejdzie do omówienia konsekwencji prawnych dokonywania czynności mających za przedmiot ZCP, należy zwrócić uwagę na wykładnię tego pojęcia dokonywaną w orzecznictwie TSUE oraz polskich sądów administracyjnych.

Jak podkreślono w wyrokach TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. (sygn. akt C-497/01) i z dnia 10 listopada 2011 r. (sygn. akt C-444/10), zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej jego części ma miejsce wtedy, gdy zbyte składniki majątkowe pozwalają na prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej. Istotne jest także to, czy nabywca ma zamiar i będzie faktycznie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o przekazany zespół składników majątkowych. Do zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP nie dochodzi natomiast w sytuacji, w której przedmiotem sprzedaży są jedynie poszczególne składniki aktywów np. zapasy. Jednocześnie należy zaaprobować podejście zgodnie z którym dla oceny czy mamy do czynienia z ZCP (względnie z przedsiębiorstwem) bez znaczenia pozostaje okoliczność ilości zawartych na tę okoliczność umów (por. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 101/18).

Ocena czy zespół składników majątkowych stanowi ZCP jest dokonywana na moment dokonywania czynności prawnej w szczególności aportu lub sprzedaży. Jak podkreślono w objaśnieniach podatkowych Ministra właściwego do spraw finansów publicznych z dnia 11 grudnia 2018 r. przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo/ZCP uwzględnić należy następujące okoliczności 1) zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz 2) faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji. Zaprezentowany kierunek interpretacji jest zatem zgodny z wyrokami TSUE.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje na okoliczność, że nabywca ZCP nie musi kontynuować działalności gospodarczej zbywcy dokładnie w takim samym rozmiarze i w całości zgodnie z przedmiotem działalności zbywcy. W najnowszym orzecznictwie sądowym akcentuje się, że dopiero stwierdzenie, że przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część czyni zasadnym odwoływanie się do faktu kontynuowania (lub nie) działalności przez nabywcę. Niewłaściwe jest natomiast powoływanie się na brak kontynuacji działalności przez nabywcę jako na argument świadczący o tym że dany zespół składników majątkowych nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. (por. wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1265/17). Tym samym nabywca może włączyć nabyte przedsiębiorstwo względnie ZCP w skład swoich środków majątkowych i kontynuować działalność w takim samym lub nawet nieco zmodyfikowanym zakresie. W związku z tym nie jest wykluczone aby nabywca z jednej strony wykorzystywał zespół składników majątkowych, ale z drugiej mógł on np. nieco zmodyfikować treść istniejących umów. Trzeba też od razu zauważyć, że okoliczność istnienia powiązań kapitałowych lub osobowych pomiędzy stronami transakcji nie ma wpływu na ocenę tego czy przedmiotem czynności jest przedsiębiorstwo lub ZCP (por. wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2019 r. sygn. akt I FSK 293/17).

Przechodząc do wykładni samej definicji ZCP prezentowanej w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych należy skoncentrować się na elementach definicyjnych ujętych w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. Chodzi w tym wypadku o wyodrębnienie ZCP na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej. Jeżeli chodzi o wyodrębnienie finansowe to oznacza ono sytuację w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego powinno być możliwym oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części choć podatnik ma tutaj pełną swobodę w jaki sposób tego dokona. Z kolei rozważając kwestię wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć między innymi na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze. Przejawem wyodrębnienia organizacyjnego może być np. dokument wewnętrzny, czy też zorganizowanie działalności gospodarczej w formie oddziału lub osobnego zakładu. Wreszcie pod pojęciem wyodrębnienia funkcjonalnego należy rozumieć przeznaczenie składników majątkowych do realizacji określonych zadań gospodarczych (por. cyt. wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17).

Należy także zaznaczyć, że przeniesienie samego zespołu składników majątkowych może okazać się niewystarczające dla zakwalifikowania czynności jako dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa względnie ZCP. Konieczne może się okazać dodatkowo zapewnienie odpowiedniej obsługi, w szczególności poprzez aneksowanie umów z dostawcami mediów, umów dotyczących obsługi nieruchomości, umów o pracę, umów zlecenia, lub umów o świadczenie usług (jak księgowe, prawne) a także przypisania należności i zobowiązań podmiotu zbywającego do wydzielonej części majątku, środków pieniężnych w kasie lub na rachunkach, oraz ksiąg innych ewidencji niezbędnych do kontynuowania działalności przez nowy podmiot. Jednocześnie Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że nie w każdym wypadku taki sam zestaw składników majątkowych musi być przedmiotem czynności prawnej, aby zakwalifikować go jako przedsiębiorstwo względnie ZCP. Przykładowo, jeżeli wcześniej pracownicy zmienili zakład pracy i pracują już dla nabywcy, to umowa zbycia przedsiębiorstwa nie musi w żaden sposób odnosić się do tej okoliczności (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 327/16).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że przedmiotem planowanej przez nią czynności wniesienia aportem zespołu składników do spółki komandytowej będzie przedsiębiorstwo lub co najmniej ZCP. Za taką kwalifikacją przemawiają następujące okoliczności:

po pierwsze, nabywca przedsiębiorstwa (ZCP) ma możliwość i będzie kontynuował działalność prowadzoną przez zbywcę, tj. Wnioskodawczynię;
po drugie, dojdzie do wyodrębnienia w sensie organizacyjnym, tzn. zostanie wyodrębniony taki samodzielny kompleks majątkowy, który będzie mógł być wykorzystany do uzyskiwania przychodów;
po trzecie będzie to też równoznaczne z wyodrębnieniem w sensie funkcjonalnym, ponieważ ta masa majątkowa będzie związana wyłącznie z uzyskiwaniem przychodów z określonego typu działalności;
wreszcie wyodrębnienie finansowe będzie polegało na wydzieleniu odpowiedniej wartości środków pieniężnych, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej do momentu uzyskania „własnych” przychodów w ramach prowadzonej działalności operacyjnej.

W tych okolicznościach spełnione będą wszystkie kryteria pozwalające zakwalifikować wyodrębnioną masę majątkową jako przedsiębiorstwo lub co najmniej ZCP.

Z powyższą okolicznością wiążą się konsekwencje podatkowe przewidziane w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. Zgodnie z tym przepisem, przepisów u.p.t.u. nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przepis ten jest wzorowany na art. 19 zd. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Zestawienie ze sobą tych dwóch przepisów pozwala wyciągnąć następujący wniosek: niezależnie od rodzaju czynności prawnej przenoszącej prawo do rozporządzania towarem jak właściciel nad przedsiębiorstwem lub ZCP (darowizna, sprzedaż, wniesienie aportem itd.) transakcja taka pozostanie poza zakresem regulacji u.p.t.u. W konsekwencji transakcja taka nie podlega ani udokumentowaniu fakturą VAT na potrzeby podatku od towarów i usług ani ujęciu w jakiejkolwiek ewidencji podatkowej lub w deklaracji podatkowej. W sytuacji Wnioskodawczyni oznacza to, że w przypadku wnoszenia aportu mającego za przedmiot przedsiębiorstwo lub ZCP nie będzie ona zobowiązana do wykazania tej transakcji jako podlegającej u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy, wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem daną transakcję można uznać za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP, jeżeli na moment jej przeprowadzenia spełnione są łącznie następujące kryteria:

przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę wystarczający do prowadzenia tej działalności,
nabywca – w ramach swojej działalności – ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zatem, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność pod firmą (…). Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą w tej chwili prawa ochronne do czterech znaków słowno-graficznych, dwóch wzorów przemysłowych o różnym terytorialnym zakresie ochrony oraz prawo własności wynajmowanej nieruchomości budynkowej.

Wskazane prawa ochronne na znaki towarowe oraz do wzorów przemysłowych są obecnie przedmiotem odpłatnej umowy licencyjnej zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią (licencjodawca) a A (licencjobiorca). Pani jest jednocześnie komandytariuszem jak i członkiem zarządu komplementariusza A. Spółka ta wykorzystuje z kolei nabyte prawa licencyjne do znaków towarów oraz wzorów przemysłowych w ramach własnej działalności operacyjnej, a także poprzez udzielenie dalszej licencji na rzecz podmiotów trzecich w ramach umów franczyzowych. Spółka nie jest jedynie franczyzodawcą, ale prowadzi także własną działalność operacyjną. Umowy te służą rozwojowi prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ zwiększają zakres i możliwe kanały dystrybucji kosmetyków, które ten podmiot dystrybuuje.

Wnioskodawczyni zamierza wydzielić w ramach prowadzonej obecnie działalności gospodarczej osobne przedsiębiorstwo, względnie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, służące do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obsługą praw ochronnych do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych. W pierwszej kolejności zostanie zatrudniona osoba, której obowiązkiem będzie obsługa umów licencyjnych, monitorowanie przestrzegania wyłączności praw do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych (w szczególności wyszukiwanie przypadków ich naruszenia w internecie) oraz obsługa należności związanych z zawartymi umowami np. windykacja zaległych płatności. Równolegle Wnioskodawczyni wprowadzi procedury umożliwiające identyfikację należności oraz zobowiązań związanych z prawami ochronnymi do znaków towarowych. W ramach istniejącej umowy dotyczącej obsługi prawnej zostanie wydzielona odpowiednia część czynności w ramach obsługi prawnej świadczonej przez zewnętrzną kancelarię prawną i część czynności zostanie przyporządkowana do obsługi znaków towarów oraz wzorów przemysłowych (podpisany zostanie odpowiedni aneks do umowy).

Wydzielone ZCP będzie obejmowało oprócz wskazanego już powyżej pracownika oraz wspomnianych ewidencji także niezbędną dokumentację prawną w zakresie praw ochronnych na znaki towarowe, a także odpowiednią ilość środków finansowych (zgromadzonych na rachunku bankowym) koniecznych do zapewnienia płynności finansowej w ramach ZCP, do momentu uzyskania odpowiednich środków w ramach zawartych umów licencyjnych. Tak wydzielone ZCP będzie przedmiotem aportu dokonanego przez Wnioskodawczynię do A, w związku z którym kontrola nad tym zespołem składników majątkowych i niemajątkowych przejdzie z Wnioskodawczyni na A z kolei A będzie aktywnie kontynuowała działalność prowadzoną, także w zakresie udzielania licencji na rzecz podmiotów trzecich i będzie pobierała w tym zakresie opłaty ustalone w obowiązujących już umowach licencyjnych. Pracownik zatrudniony w celu obsługi prawnej tych umów będzie kontynuował świadczenie pracy w niezbędnym zakresie w ramach nowego pracodawcy t.j. A.

Zainteresowana wskazuje, że zespół składników materialnych i niematerialnych, które będą przedmiotem transakcji aportu, nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, może stanowić on natomiast zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Wydzielony (w ramach aportu) zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, na moment aportu, na płaszczyźnie: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać żadnych innych włączeń lub wyłączeń z zorganizowanej i samodzielnej masy majątkowej, niż opisane we wniosku. Przedmiotem aportu będą wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne) związane z wyodrębnioną (i opisaną w treści wniosku) częścią przedsiębiorstwa, w tym zobowiązania w całości.

A będzie mieć możliwość i będzie kontynuowała działalność prowadzoną przez zbywcę (Wnioskodawczynię), w oparciu o wyodrębniony i zorganizowany zespół składników majątkowych. W oparciu o tak wyodrębniony zespół składników majątkowych i niemajątkowych oraz przypisane zasoby ludzkie będzie możliwe w pełni samodzielne uzyskiwanie przychodów. Oznacza to, że obsługa praw ochronnych na znaki towarowe i wzory przemysłowe oraz uzyskiwania z tego tytułu odpowiednich przychodów będą prowadzone w ramach tak dalece zorganizowanej struktury, że każdy podmiot, do którego zostałaby ona przeniesiona w drodze czynności prawnej, byłby w stanie samodzielnie osiągać przychody, w szczególności z tytułu udzielenia licencji, oraz samodzielnie chronić przysługujące mu prawa.

Przypisany do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa zespół składników majątkowych będzie na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Przejawem tego zorganizowania będzie w pełni samodzielnie uzyskiwanie przychodów, bez udziału infrastruktury Wnioskodawczyni, a zatem nie będzie potrzeby uzupełnienia luk kompetencyjnych lub osobowych po stronie A poprzez częściowe korzystanie z infrastruktury Wnioskodawczyni. Uzyskiwane przychody będą w pełni samodzielną podstawą prowadzenia działalności gospodarczej i A będzie dysponować wszystkimi zasobami koniecznymi do zaewidencjonowania przychodów, ich rozliczenia oraz ochrony swoich praw.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wskazania, czy wnoszony aportem zespół składników majątkowych i niemajątkowych do Spółki służący do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie udzielania licencji na prawa ochronne do znaków towarowych oraz do wzorów przemysłowych będzie uznany za przedsiębiorstwo lub co najmniej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym dokonanie aportu będzie pozostawało poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni planuje restrukturyzację majątkową polegającą na wydzieleniu w ramach obecnie prowadzonej działalności gospodarczej działalności związanej z obsługą praw ochronnych do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych. W ramach majątku Wnioskodawczyni pozostaną po przeprowadzonej operacji dwie samodzielne, zorganizowane i wyraźnie od siebie oddzielone masy majątkowe. Wnioskodawczyni w ramach planowanej transakcji (aportu) zamierza zbyć jedynie wydzieloną część składników materialnych i niematerialnych zajmującą się udzielaniem licencji na prawa ochronne do znaków towarowych i wzorów przemysłowych. Ponadto z wniosku nie wynika aby Wnioskodawczyni zamierzała nie kontynuować działalności w pozostałym zakresie, tj. w zakresie wynajmu nieruchomości we Wrocławiu.

Zatem w omawianej sprawie przedmiotem aportu nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny.

Jak wyjaśniono niezbędnym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Ponadto dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych związany bezpośrednio z działalnością polegającą na udzielaniu licencji na prawa ochronne do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych wyodrębniony w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, będzie stanowić funkcjonalnie i finansowo wydzielony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Wyodrębniona ZCP będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania. W oparciu o przekazywany aportem zespół składników materialnych i niematerialnych, Spółka komandytowa będzie mogła prowadzić działalność, którą prowadzi Wnioskodawczyni, tj. działalność polegającą na udzielaniu licencji na prawa ochronne do znaków towarowych oraz wzorów przemysłowych.

Jak wskazała Wnioskodawczyni – A będzie mieć możliwość i będzie kontynuowała działalność prowadzoną przez zbywcę (Wnioskodawczynię), w oparciu o wyodrębniony i zorganizowany zespół składników majątkowych. A będzie aktywnie kontynuowała działalność prowadzoną, także w zakresie udzielania licencji na rzecz podmiotów trzecich i będzie pobierała w tym zakresie opłaty ustalone w obowiązujących już umowach licencyjnych. Pracownik zatrudniony w celu obsługi prawnej tych umów będzie kontynuował świadczenie pracy w niezbędnym zakresie w ramach nowego pracodawcy tj. A.

Tym samym część przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni – mająca być przedmiotem aportu do Spółki komandytowej – będzie spełniała wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które zostały zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy. Wobec tego czynność wniesienia wkładu niepieniężnego – stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy – będzie wyłączona spod działania ustawy, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, przedstawiony powyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz z pracownikiem i zobowiązaniami, należący do Wnioskodawcy, którego przedmiotem będzie działalność związana z udzielaniem licencji na prawa ochronne do znaków towarowych i wzorów przemysłowych, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W przypadku wniesienia przedstawionego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych (ZCP), w skład którego wchodzą prawa ochronne do znaków towarowych i wzorów przemysłowych, tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, transakcja ta będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin